เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว - บทที่ 377 แนะนำให้ฉัน
ว่าไปแล้วเขาก็เป็นคนน่าสงสาร แต่ว่าคนน่าสงสารก็มีที่ที่น่ารังเกียจด้วย ไม่ว่าจะลำบากยังไง ก็ไม่สามารถทำเรื่องสกปรกแบบนี้ แล้วจะเป็นอาจารย์ของคนได้ยังไง?
อาจารย์ผังร้องไห้ รู้สึกเสียใจภายหลัง
ตำรวจมาแล้ว หลังจากที่ได้ฟังคำอธิบาย ก็เก็บหลักฐาน และพาตัวไป เฉินห้าวและจูหมิ่นที่ทำการแจ้งความก็ต้องไปสถานีตำรวจเพื่อทำการบันทึกเช่นกัน
เฉินห้าวขับรถของตัวเองและพาจูหมิ่นไปสถานีตำรวจด้วยกัน
แต่ว่าคดีนี้ง่าย จูหมิ่นทำการคัดลอกวิดีโอที่ถ่ายไว้ให้ตำรวจหนึ่งชุด อาจารย์ผังก็ไม่ปิดบังความผิดของตัวเอง คดีนี้จึงจบอย่างง่ายดาย
ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง เฉินห้าวและจูหมิ่นก็ออกจากสถานีตำรวจ
จูหมิ่นมีความสุข เธอมีลางสังหรณ์ว่าข่าวนี้จะต้องดังแต่ๆ รอคืนนี้เธอกลับไปทำงานล่วงเวลาเพื่อทำที่เหลือออกมา พรุ่งนี้ก็ทำการแพร่ออกทางวิทยุและบัญชีสื่อออนไลน์ จะได้ไม่ช้ากว่าที่ตำรวจทำการเผยแพร่ ไม่อย่างนั้นก็จะเสียความน่าสนใจไป
“ขอบใจสหายเฉินห้าว ถ้าครั้งนี้ฉันได้เลื่อนตำแหน่ง จะตอบแทนนายอย่างแน่นอน!” จูหมิ่นพูดอย่างมีความสุข
ครั้งนี้ที่เธอเรียกเฉินห้าวช่วยถ่ายทำ ก็แค่บังเอิญ ไม่คิดเลยว่าเฉินห้าวจะมีความเป็นนักสืบ และจับโจรได้ง่ายดายขนาดนี้ แค่เวลาที่พวกเธอใช้ดื่มชานมก็สามารถจับได้แล้ว ทำเอาเธอได้เรียนรู้เพิ่มเติม
จูหมิ่นยังพูดว่าต่อไปถ้ามีข่าวพวกคดี จะยังชวนเขาอีก
เฉินห้าวถ่อมตนแล้วบอกว่าก็แค่บังเอิญเท่านั้น
จูหมิ่นก็ยังขอบคุณเรื่อยๆ
“ไม่ต้องเกรงใจ ที่จริงเธอช่วยฉันมากกว่าอีก”
ที่เฉินห้าวพูดก็จริง ถนนเมี่ยวเจียเป็นการลงทุนนับพันล้าน ถ้าหากสร้างเสร็จแล้วอย่างน้อยก็มีโปรเจกต์รายได้กว่า 20 พันล้าน จูหมิ่นช่วยเขาจัดการปัญหานี้ ถ้าหากว่านับเป็นเงิน อย่างน้อยเฉินห้าวก็ประหยัดเงินได้เป็นพันล้าน เทียบกับที่เขาจับหัวขโมยโรคจิตนั่นเทียบไม่ได้เลย
“ไปเถอะ ฉันส่งเธอกลับบ้าน!” เฉินห้าวเปิดประตูรถโคนิกเซ็กก์
“ขอบใจ!”
จูหมิ่นยิ้ม จากนั้นก็เข้าไปนั่งที่ที่นั่งข้างคนขับ
เฉินห้าวจึงขับรถสปอร์ตสีดำแสนเท่คันนี้ตรงไปส่งจูหมิ่นกลับถึงคอนโดที่เธอเช่าอยู่
จะว่าแล้วเฉินห้าวส่งเธอไม่ใช่แค่ครั้งเดียว ช่วงนี้พบเจอกับนักข่าวสาวคนนี้บ่อยมากขึ้นแล้ว
เพื่อเป็นการแสดงถึงการเคารพจูหมิ่น เฉินห้าวจึงลงจากรถก่อน เปิดประตูรถให้เธออย่างสุภาพบุรุษ
จูหมิ่นวางมือไว้บนฝ่ามือที่เฉินห้าวยื่นมา จากนั้นก็ลงรถ
“มีของขวัญชิ้นหึ่งจะให้เธอ” เฉินห้าวเอาถุงช็อปปิ้งออกมาจากรถถุงหนึ่ง แล้วก็ยื่นให้
“นี่คืออะไร?” จูหมิ่นเอามาจะแกะออก
“ฉันแนะนำว่าเธอค่อยดูตอนกลับเข้าบ้านแล้ว” เฉินห้าวพูดเตือนอย่างหวังดี
แต่ก็พูดช้าไปแล้ว จูหมิ่นเห็นของที่อยู่ในถุงแล้วก็ปิดปากอย่างตกใจ
ที่แท้ก็เป็น “Embry Form” ยกทรงลิมิเตดแบรนด์เนมตัวนั้นที่เธอชอบ สามารถช่วยยกระดับทรวดทรงของหญิงสาวได้เป็นอย่างมาก ราคาชุดละสองพันกว่า
ตอนที่ใช้ชุดนั้นเป็นเหยื่อล่อ เธอยังรู้สึกเสียดายมาก ไม่คิดเลยว่าเฉินห้าวจะให้เธออีกชุด
ตอนนี้หัวใจของเธอเต้นแรงอย่างห้ามไม่ได้ และก็ไม่รู้ว่าเพราะเสื้อตัวนี้หรือว่าหนุ่มหล่อตรงหน้า
“ขอบใจนะ นักสืบเฉิน ของขวัญฉันชอบมาก!”
จูหมิ่นยิ้มหวานอย่างดีใจ ภายใต้แสงไฟสลัวข้างถนน ทำให้ดูมีเสน่ห์นิดหน่อย
“ไม่เป็นไร” เฉินห้าวยิ้มอ่อนกลับ
จูหมิ่นช่วยเหลือเขาอย่างมาก แค่อยากให้ของขวัญที่เธอชอบ ไม่ได้คิดว่าของขวัญชิ้นนี้มีความหมายยังไง ผู้หญิงยอมรับของขวัญที่ส่วนตัวแบบนี้ ก็คือจิตใต้สำนึกได้ยอมรับตัวเขาแล้ว
ไม่อย่างนั้นคนทั่วไปให้ยกทรง คงจะถูกจูหมิ่นคิดว่าโรคจิตแล้วแจ้งความ
“ใช่สิ แล้วพวกเหยื่อล่อที่ไม่ถูกใช้พวกนั้นจะทำยังไง ล้วนเป็นของใหม่ บางตัวยังไม่ได้แกะป้ายเลย นายจะคืนของมั้ย?” จูหมิ่นถาม
“ไม่คืนแล้ว” เฉินห้าวพูด
เขาก็อยากจะคืนของ แต่แอพเงินอุดหนุนหมื่นล้านสุดยอดก็ตรงที่ว่าลดไปทั่ว แต่ไม่เคยมีบริการหลังการขายเลย อยากคืนก็ไม่มีวิธีคืน
แน่นอนว่าเสื้อพวกนั้นรวมกันแล้วก็ไม่เท่าไหร่ เฉินห้าวก็ขี้เกียจที่จะไปเก็บคืนมา และยึดหลักที่ไม่ทิ้งฟุ่มเฟือย จึงพูดว่า “เธอลองถามรุ่นน้องเสี่ยวหย่าของเธอดู ถ้าหากว่าพวกเขาไม่รังเกียจ เสื้อผ้าพวกนั้นก็ให้พวกเขาเลย”
จูหมิ่นตกใจ “พระเจ้า พวกนั้นล้วนเป็นของแบรนด์เนมนะ และมีถึงสี่สิบกว่าตัว ถ้าหากว่าเธอรู้ คงจะดีใจจนบ้าเลยมั้ง”
“ถ้าหากว่าขนาดไม่พอดีก็สามารถให้เพื่อนๆได้ สรุปก็คืออย่าฟุ่มเฟือยก็พอ” เฉินห้าวพูดนิ่งๆ
“นายนี่ละเอียดรอบคอบจริงๆ พ่อนักสืบ” จูหมิ่นยิ้มอ่อน วันนี้เธอดูเหมือนจะมีเสียงหัวเราะมากมาย
ภายใต้แสงไฟของคอนโด ทั้งสองยืนอยู่นาน เมื่อคุยกันเสร็จแล้ว จูหมิ่นเม้มปากไว้ เหมือนว่าอยากจะพูดอะไร แต่สุดท้ายก็ยิ้มออกมา พูดราตรีสวัสดิ์ จากนั้นก็หันหลังจากไป
เมื่อเธอเข้าไปภายในคอนโดแล้ว ก็พบกับเพื่อนบ้านสาวที่สนิท อีกฝ่ายมองรถสปอร์ตสีดำของเฉินห้าว ก็พูดอย่างตกใจว่า “ว้าว นั่นแฟนหนุ่มของเธอหรอ? รวยมากเลย เธอหาลูกเขยเศรษฐีมาได้แล้ว!”
“เปล่า เธอหย่าเดามั่ว ก็แค่เพื่อนธรรมดา”
“แค่เพื่อนธรรมดาหรอ? งั้นแนะนำให้ฉันเถอะ น้องสาวคนนี้ยังโสดอยู่ ต้องการหาคนเลี้ยงระยะยาวอย่างด่วน!” ผู้หญิงคนนั้นยิ้มอย่างหยอกล้อ
“หาเรื่องโดนตี!”
เสียงเฮฮาของหญิงสาวทั้งสองค่อยๆไกลออกไป ทำให้เฉินห้าวอดไม่ได้ที่จะยิ้ม