เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว - บทที่ 60 พื้นที่ของการ์ด

บทที่ 60 พื้นที่ของการ์ด

แม้จะไม่มีการบอกวิธีการใช้ แต่เฉินห้าวก็ได้เข้าใจไปกับตัวหนังสือไปไม่น้อย นี่เป็นเหมือนเกมโบราณอย่างหนึ่ง《Monopoly》หลังจากใช้การ์ดเหล่านี้แล้วจะมีเทคนิคพิเศษ

เฉินห้าวเพิ่งได้รับคะแนนสะสม 20 แต้ม เทียบการ์ดทรงพลังที่สามารถซื้อได้ด้วยคะแนนหลายสิบในทุกเทิร์น ดูเหมือนว่ามีแค่การ์ดฟรีเท่านั้นที่เหมาะกับการเป็นเครื่องมือทดลอง การ์ดเหล่านี้เหมือนกันกับ《Monopoly》ฟังก์ชันหนึ่งในเกมไหม ยังคงต้องการปฏิบัติ

“แลกกับการ์ดฟรี1ใบ”

ครั้งนี้เฉินห้าวได้คลิกไปที่ตัวเลือก“แลกเปลี่ยน” แต่ในมือกลับไม่มีการ์ดปรากฏขึ้นมา แต่กลับบันทึกเข้าในแอพแล้ว “แพ็คการ์ดส่วนบุคคล” แค่ทำการในมือถือ ก็สามารถใช้การ์ดฟรีได้

ตอนนี้ดึกมาแล้ว ต้องรอให้พรุ่งนี้ค่อยไปทดสอบ จากนั้นเฉินห้าวก็พิงไปที่โซฟา เตรียมตัวเข้านอน

จู่ๆ จมูกก็ได้กลิ่น รู้สึกถึงกลิ่นที่ดมแล้วสบายตัว นั่นเป็นกลิ่นตัวของเซี่ยจิ้ง เขาถึงได้เข้าใจว่า เมื่อกี้เซี่ยจิ้งได้นอนในผ้าห่มของเขา เลยติดความหมอมา

นอนบนเตียงที่มีกลิ่นหอมสาวสวย มันก็จะมีความหวานหน่อย แต่ก็มีความทรมานหน่อย สุดท้ายฉันก็นอนคนเดียวไม่ได้

ค่ำคืนนี้ อาจเป็นเพราะช่วงกลางวันมีเหตุการณ์มากมายเกิดขึ้น เฉินห้าวฝันอีกแล้ว

ในฝันนั้น ดูเหมือนว่าเขาโดนมัดไว้ติดกับเสา บนตัวใส่แค่กางเกงขาสั้นตัวเดียว ปากก็ถูกปิดไว้ ไม่ว่าจะดิ้นยังไงก็ดิ้นไม่หลุด

นอกเสานั้น กลับมีผู้เล่นหญิงสาวสามคน บนตัวได้สวมหมวกกันน็อกสีทองและเสื้อเกราะแต่ละคนนำทีมชายและม้าต่อสู้กัน รอจนเฉินห้าวได้เห็นใบหน้าที่ชัดเจนของพวกเธอแล้ว กลับเป็นคนที่รู้จักอย่างโจวซีถง เฉารุ่ยและเซี่ยจิ้ง แล้วพวกเธอก็ได้ต่างพานำทีมทหาร ต่างพากันส่งทหารออกรบ ธงที่ถูกทหารตีออกนั้น เขียนแยกว่า ก๊กว่ย ก๊กสู่ ก๊กอู๋ ที่นี่กลับเป็นโลกลวงตาของสามก๊ก

“ฮัม โลกเป็นของข้า！”ก่อนอื่นโจวซีถงตะโกนออกดัง ๆ ทำการปล่อยม้าและได้มุ่งไปสู่เซี่ยจิ้ง เซี่ยจิ้งก็ไม่ได้แสดงออกว่า“ข้าก็จะแย่งชิงประเทศชาติ” ข้าจะพยายามที่จะยึดครองอำนาจ จากนั้นก็ได้ยกฟางเทียนฮว่าจี่(อาวุธของลิโป้)

ส่วนเฉารุ่ยก็เป็นคนขับที่ลอบทำร้าย เพื่อเป็นนายใหญ่ของจงหยวน(จีนแผ่นดินใหญ่)

รอพวกเธอสามคนตีกันจนแยกออกยากแล้ว เมื่อเฉินห้าวรู้สึกงงงวย ทันใดนั้นเขาก็สังเกตเห็นว่ามีป้ายผูกอยู่ข้างหน้าเขา ข้างบนได้เขียนว่า“จงหยวน(จีนแผ่นดินใหญ่)”สองคำ

“หรือที่พวกเขาตีกันเป็นเพราะฉัน？”สมองเฉินห้าวเต็มไปด้วยคนดำแล้วเครื่องหมายคำถาม รู้สึกว่าเชือกที่มัดตัวเองยิ่งมัดยิ่งแน่น ขยับไม่ได้เลย

เฉินห้าวถูกรัดจนตื่น หลังตื่นมานั้น พบว่าตัวเองได้หมุนเข้าไปในผ้าห่มแล้ว ก็ว่าทำไมถึงรู้สึกถึงการถูกมัด แต่ว่านี่เป็นแค่ความฝันจำได้แค่ไม่มีกี่คำ ดูเหมือนว่าจะเกี่ยวกับสามก๊ก รายละเอียดนึกไม่ออกแล้ว

เฉินห้าวได้ลุกจากเตียงแล้วชะล้างอะไรจนเรียบร้อย จัดการความสะอาดของตัวเอง อาหารเช้าจากเฉารุ่ยก็ส่งมาถึงพอดี

จากนั้นทุกคนก็รวมตัวกินข้าวเช้าไปมื้อหนึ่ง ระหว่างนี้ยังมีเซี่ยจิ้งและฉิงจื๋อเทา

แม้ว่าอาหารทั้งสองเมนูของเซี่ยจิ้งที่ทำให้คนโลกตกตะลึง แต่ก็ยังทำอาหารเช้าประจำไม่เป็น ตอนนี้มีเฉารุ่ยที่ทำแทน

บนโต๊ะอาหารนั้น เซี่ยจิ้งกล่าวว่าช่วงนี้เธอจะตั้งใจฝึกทำอาหารเช้านะ อาหารเช้าหลังจากนี้เธอเหมาทำเอง

ฟังจนถึงในตอนนี้ เฉารุ่ยก็ได้ก้มหัวต่ำลง ดูเหมือนจะหดหู่เล็กน้อย เธอเองก็รู้อยู่แล้ว อาหารเช้าพื้นๆของเธออย่างนี้ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเทียบกับเชฟในวัง มันจะถูกเปรียบเทียบในอนาคตอย่างแน่นอน

“แต่ฉันชอบฝีมืออาหารเช้าของน้องเฉามาก ”ฉิงจื๋อเทาได้แสดงเสียงในใจออกมา

“อืม？”

หลังได้ยินนั้น รอยยิ้มที่ได้หวานแหว๋ว กลับกลายเป็นฆาตกร จ้องไปที่ฉิงจื่อเทา

ฉิงจื๋อเทารู้สึกถึงหายนะมาเยือน รีบเปลี่ยนคำพูด：“ผมชอบลองอะไรใหม่ๆ รอคอยอาหารเช้าของเชฟเซี่ยนะ”

“นี่ค่อยยังชั่วหน่อย กลับไปฉันต้มขาหมู่ให้คุณกิน！”เซี่ยจิ้นกล่าวด้วยรอบยิ้ม

เฉินห้าวเห็นความหดหู่ของเฉารุ่ย ไม่อยากให้ผู้ช่วยผู้หญิง ของผมต้องรับภาระ ก็เลยพูดขึ้นว่า：“เรื่องอาหารเช้านั้น ไม่ต้องพูดว่าทำคนเดียวได้แล้ว หากทำให้สองสวยเหนื่อยเกินก็เสียงานละ หรือจะเอาแบบนี้ เฉารุ่ยทำวันจันทร์ พุธ ศุกร์ เซี่ยจินทำอังคาร พฤหัส เสาร์

“แล้ววันอาทิตย์ล่ะ？”ฉิงจื่อเทาตามถามตลอด

“วันอาทิตย์เราสั่งจากข้างนอนดีกว่า และก็หาเวลาเพิ่มเติมเพื่อศึกษาอาหารเช้าของร้านอื่น ศึกษาทักษะการทำให้ได้ ผู้แข็งขันถูกฆ่าตายแล้ว”

คำพูดมั่วๆของเฉินห้าว ไม่นึกว่าจะได้รับคำชมพร้อมกันทั้งสองสวยเลย เรื่องทุกอย่างก็ได้ตัดสินใจจบลงอย่างนี้

จากนั้น สายตาของเฉารุ่ยกับเซี่ยจิ้นจ้องไปที่เดียวกัน สายตากลับมีความเร่าร้อนเกิดขึ้น

เมื่อเฉินห้าวได้เห็นฉากนี้แล้ว มันรู้สึกคุ้นๆยังไงก็ไม่รู้ เหมือนเคยเห็นจากความฝันจากใครสักคน

“เอาล่ะ อย่าจ้องกันอีกเลย ทุกคนกินข้าว！” เฉินห้าวได้สั่งหยุดกลางทาง สุดท้ายอาหารเช้านี้ก็จบลงด้วยดี

ช่วงเช้านั้น เฉินห้าวจ้องไปที่แพ็คการ์ดของตัวเอง“การ์ดฟรี” คิดว่าจะหาโอกาสที่เหมาะสมใช้จ่ายยังไง

การ์ดฟรี ตามชื่อเลย ก็คือการ์ดที่ไม่มีค่าใช้จ่าย งั้นก็ต้องมีการใช้จ่ายเกิดขึ้นก่อน และของในเงินอุดหนุนหมื่นล้านก็ถูกอยู่แล้ว ไม่มีที่จะใช้สำหรับการ์ดฟรีเลย ต้องมีการชำระเงินแบบออฟไลน์ด้วยเงินก้อนใหญ่ ถึงจะเห็นคุณค่าได้

“หรืออาจจะ ควรออกไปช้อปปิ้งซื้อของหรูแล้ว” เฉินห้าวคิกทางออกหนึ่งได้ แต่ว่าของใช้หรูพวกนั้นก็มีขายในแอพอยู่แล้ว 8เซนต์ตัวหนึ่ง หากยังออกไปซื้อในราคาเดิมที่ห้างแล้ว จะมีความรู้สึกว่าโง่หน่อย

เฉินห้าวใช้ความคิดอยู่นั้น จู่ๆก็มีคนมากดกริ่ง เฉินห้าวเปิดประตูออก พบว่าคือผู้จัดการทรัพย์สินที่พาลูกน้องมาด้วยกี่คน รอยยิ้มเท็จบนใบหน้า