เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว - บทที่ 65 บุคคลผู้แข็งแกร่ง

บทที่ 65 บุคคลผู้แข็งแกร่ง

ในตอนนี้คนอื่นๆกำลังดูอย่างสนุกสนาน ลูกน้องบางคนก็พนันกันว่าปาผู่ลั่วฟูจะล้มเฉินห้าวได้ภายในกี่นาที

มีคนพนันครึ่งนาที บางคนพนัน 1 นาที และยังมีบางคนที่พนันเพียง 10 วินาทีด้วย แต่ในตอนนี้เมื่อเวลาผ่านไปเรื่อยๆ เฉินห้าวกลับอยู่เหนือกว่า

“ไม่ใช่มั้ง มันผอมแห้งขนาดนั้น จะเก่งสู้เหล่าปาได้ยังไงกัน? มันเสพยารึไงวะ?”

พวกนักเลงพวกนี้พากันตกตะลึง

เดิมทีหวังเชินที่ยังใช้สายตาดูถูกและรอให้เหล่าปาชนะ เขาจะเข้าไปซ้ำเติมเฉินห้าวให้เจ็บปวด แต่ในตอนนี้ที่เขาเห็นว่าเฉินห้าวนั้นอยู่เหนือกว่า ยังทำให้เขารู้สึกอึ้งมาก

“ไม่ใช่มั้ง ในประเทศนี้ยังมีคนที่แข็งแกร่งมากกว่าปาผู่ลั่วฟูอีกงั้นหรอ? มันยังใช่คนอยู่มั้ยเนี่ย?”

สถานการณ์ตอนนี้ จากเดิมที่เฉินห้าวนั้นเป็นฝ่ายเสียเปรียบจนถึงขั้นที่เริ่มมีกำลังสู้พอๆ กับอีกฝ่าย ในตอนนี้เขากลับรู้สึกได้ถึงพลังที่ไหลเข้าร่างกายเพิ่มมากขึ้นไม่หยุดเหมือนดั่งแม่น้ำที่ไม่หยุดไหล

เฉินห้าวใจกระตุกแล้วคิดว่านี่คงเป็นจุดเด่นพิเศษของยาเสริมความแข็งแรงของร่างกายแน่ๆ คนทั่วไปยิ่งใช้แรงพลังยิ่งน้อยลง แต่เขายิ่งใช้แรงพลังกลับยิ่งมากขึ้น การใช้พลังทำให้ร่างกายเขาแข็งแรงมากขึ้นไปอีก

มนุษย์จำเป็นต้องมีคู่ต่อสู้ที่สมน้ำสมเนื้อมันถึงจะพัฒนาการได้เร็วขึ้นจริงๆ ด้วย

“อ๊า! ”

ปาผู่ลั่วฟูถูกเฉินห้าวผลักถอยหลังไปหลายก้าว ความรักในศักดิ์ศรีของเขากำลังจะทำให้เขาเสียสติ เขาที่ดูถูกคนจีนมาเสมอต้องมาเจอกับเจ้าคนผอมแห้งคนนี้ที่สามารถเอาชนะความแข็งแกร่งของเขาได้ เขาไม่สามารถยอมรับความอัปยศนี้ได้ เพราะงั้นปาผู่ลั่วฟูเลยเปลี่ยนวิธีโจมตี โดยการลดหมัดออกมาข้างหนึ่งเพื่อใช้มือทั้งสองข้างบิดแขนของเฉินห้าว

แขนที่ใหญ่เหมือนกับขาช้างของปาผู่ลั่วฟูถ้าหากว่าไปบิดโดนจุดสำคัญเข้า คงจะทำให้กระดูกแขนของคนหักละเอียดเลยละ

เฉินห้าวรับรู้ได้ถึงการเปลี่ยนวิธีโจมตีของอีกฝ่าย เขาจึงใช้สองมือประกบไว้เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายสามารถเอามือออกมาโจมตีเขาได้

แต่ถึงอย่างนั้นเฉินห้าวก็เป็นคนที่ไม่รู้ศิลปะการต่อสู้อะไร และในดวงตาของปาผู่ลั่วฟูก็ฉายแววตาที่ร้ายกาจ ทันใดนั้นเองปาผู่ลั่วฟูก็จับแขนของเฉินห้าวยกขึ้นเพื่อจะเหวี่ยงลงกับพื้น

ในขณะที่เฉินห้าวไม่ทันได้ตั้งตัว ก็ถูกจับยกลอยขึ้น และดูท่าแล้วคงจะต้องเจ็บหนักแน่

ปาผู่ลั่วฟูแสยะยิ้ม กระบวนท่าต่อไปเขาก็คิดไว้เรียบร้อยแล้ว รอให้เฉินห้าวโดนทุ่มลงกับพื้น เขาก็จะใช้น้ำหนักตัวทั้งหมดล้มทับใส่อีกที กระบวนท่านี้เรียกว่า “ลูกทุ่มทาร์ซาน” เขาเคยใช้ท่านี้ทำให้คนบาดเจ็บมานักต่อนักแล้ว ทั้งกระดูกหักและอวัยวะภายในเลือดออก ถือเป็นท่าที่สามารถฆ่าคนได้เลยทีเดียว

“ไม่ดีละ! ”

เฉินห้าวเองก็รับรู้ถึงความรุนแรงของเรื่องนี้ ตัวเขาที่ถูกเหวี่ยงขึ้นก็ได้ใช้แรงจับข้อมือของปาผู่ลั่วฟูไว้อย่างแน่น ทำให้ร่างกายของปาผู่ลั่วฟูเสียสมดุล แล้วจึงกระเด็นออกทั้งคู่

เฉินห้าวหลังกระแทกพื้น ส่วนปาผู่ลั่วฟูกระเด็นอยู่ตรงหน้าของเฉินห้าวห่างไปประมาณ 1 เมตร

เฉินห้าวน้ำหนักตัวเบา ถึงแม้จะล้มกระแทกกับพื้นเซรามิกแข็งๆนี่ก็เพียงแค่เจ็บหลังเท่านั้น แต่ปาผู่ลั่วฟูนั้นต่างกัน เขาหนักถึง 150 กิโลกรัม และเมื่อกระเด็นลงพื้นแรงขนาดนั้นก็ทำให้กระเบื้องพื้นเซรามิกแตกละเอียด หน้าผากก็ถึงกับบวมปูดออกมา

รอบนี้ทำเอาปาผู่ลั่วฟูเจ็บปางตาย อวัยวะภายในของเขาถูกกระแทกอย่างแรง ทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก และนอนร้องโอดครวญอยู่บนพื้น

เฉินห้าวลุกขึ้นจากพื้น แต่ทางด้านของปาผู่ลั่วฟูนั้นลุกไม่ขึ้นแล้วเพราะครั้งนี้ทำให้เขาเจ็บหนักปางตาย

มวยปล้ำยกนี้ สุดท้ายแล้วเฉินห้าวก็เป็นคนชนะ!

“ไม่ใช่มั้ง คนที่เป็นเหมือนดั่งสัตว์ประหลาดอย่างเหล่าปาแพ้เนี่ยนะ?”

ผู้คนในห้องโถงต่างตกใจอย่างกับเห็นผี นี่เป็นบทสรุปที่ใครก็คาดไม่ถึง เฉินห้าวที่ลักษณะดูอ่อนแอ แต่กลับมีพลังมหาศาลขนาดนั้น นี่มันเป็นเรื่องน่าประหลาดใจที่สุด

เฉินห้าวที่จัดการกับทรงผมของตัวเองเสร็จก็เดินเข้าไปทางหวังเชิน

ในใจของหวังเชินรู้สึกตื่นตระหนก ลูกน้องของเขารีบวิ่งมาบังหน้าเขาไว้ ถึงแม้ว่าแต่ละคนจะกลัวจนขาสั่นก็เถอะ เพราะยังไงปาผู่ลั่วฟูก็คือบุคคลที่พวกเขาคิดว่าไม่มีใครสามารถเทียบได้ เขาคนเดียวสามารถสู้กับ 5-6 คนได้อย่างไม่มีปัญหา แต่ตอนนี้กลับมีเฉินห้าวที่สู้กันเพียงไม่นานก็ทำให้เขาแพ้ แค่นี้ก็สามารถรู้ได้แล้วว่าเฉินห้าวนั้นเก่งกาจขนาดไหน แล้วใครมันจะไม่กลัวละ?

“ถือว่าแกสุดยอดมาก แกสามารถไปได้แล้ว” หวังเชินถูกกดดันจนค่อยๆถอยหลังทีละก้าว

“ฉันบอกแล้วไม่ใช่หรอว่าถ้าฉันต่อสู้เดี่ยวๆชนะแล้ว แกจะต้องก้มหัวขอโทษฉัน” เฉินห้าวเดินเข้าไปหาพวกเขาทีละก้าว เพียงเขาคนเดียวแต่กลับกดดันให้คนพวกนี้กลัวจนถอยหลังได้ ก็คงไม่มีใครสามารถทำได้อีกแล้วละ

“แกอย่ารังแกคนมากเกินไปนะ แกคิดว่าฉันกลัวแกหรอ? ” หวังเชินพูดอย่างปากกล้า

“อ้อ ไม่กลัวฉัน? แล้วพวกแกถอยหลังทำไมละ? “เฉินห้าวถามยิ้มๆ

“แบบฉันเขาเรียกการเปลี่ยนกลยุทธ์ มันคือวิถีของนักสู้ พูดไปแกก็ไม่เข้าใจหรอก” หวังเชินยังเล่นลิ้นและปากแข็งไม่ยอมรับ

เฉินห้าวเร่งฝีเท้า การก้าวถอยหลังของพวกเขานั้นไม่เร็วเท่ากับการเดินหน้า พวกเขาถอยชนเข้ากับกำแพงไม่มีทางให้ถอยได้อีกแล้ว

“แม่งเอ้ย ตีมันให้ตาย! ”

ในที่สุดหวังเชินก็ทนแรงข่มขู่ของเฉินห้าวไม่ไหว โบกมือสั่งให้ลูกน้องลงมือ

พวกลูกน้องปฏิเสธไม่ได้ พวกมันคำรามให้กำลังใจตัวเองแล้วก็พุ่งเข้าใส่เฉินห้าว

แม้แต่สัตว์ประหลาดอย่างปาผู่ลั่วฟูเขายังเอาชนะได้ เฉินห้าวไม่วางคนธรรมดาพวกนี้ไว้ในสายตาด้วยซ้ำ เพียงแค่ไม่กี่หมัดก็ทำเอาพวกมันล้มลงไปนอนกับพื้น

เขาคือบุคคลผู้แข็งแกร่ง มีพลังมหาศาล แค่เพียงออกแรงโดยที่ไม่จำเป็นต้องใช้ท่ามากมายก็สามารถล้มคนพวกนี้ได้อย่างง่ายดาย

“โอ๊ย! ”

“ปึง! ”

ลูกน้อง 20 กว่าคนของหวังเชิน เขาใช้รูปแบบการโจมตีเหมือนกันหมด เพียงแค่ออกแรงใช้มือและเท้าหนักๆใส่พวกมัน พวกมันก็ล้มลงไปนอนกองกับพื้น เจ็บปวดจนไม่สามารถลุกขึ้นมาได้ ตอนนี้ก็เหลือเพียงแค่หวังเชินอยู่คนเดียวอย่างโดดเดี่ยว

เฉินห้าวยืนอยู่ข้างหน้าของเขา กระดิกนิ้วเป็นการเรียกให้เขาเข้ามาพร้อมกัน