เจ้าชายที่มีเสน่ห์ของฉัน - ตอนที่ 35

35.แย่งหลักฐา

หลิ่วเจินพบว่าข้อแก้ต่างของนางน่าสนใจดีจริง ๆ ตั้งแต่เริ่ม เปิดฉากจนถึงตอนนี้ คนผู้นี้ตั้งใจใช้แต่ข้อแก้ต่างนี้อยู่ท่าเดียว นี่กะจะกัดไม่ปล่อยเลยใช่ไหม?

ชาวบ้านซึ่งยืนมุงดูอยู่รอบ ๆ รู้สึกกระดากใจ หากพวก เขาเข้าไปแย่งผ้ามา มันจะดูไม่ดีเอา แต่เพราะพฤติกรรมของ ภรรยาผู้ใหญ่บ้านเป็นแบบนี้ มันยิ่งทำให้คนสงสัยว่า ที่เชียง เช่ากับมารดานางพูดมามันจริงหรือไม่จริง

“ท่านป้า ในเมื่อพวกผู้ชายดูไม่ได้ แต่พวกเราผู้หญิงคงดู ได้กระมัง!” ผู้หญิงทั้งหมดในที่นี้ล้วนมีสามีกันหมดแล้ว จะมอง ดูของพวกนี้ก็คงไม่แปลก อีกทั้ง ว่ากันตามหลักการแล้ว นี่ ไม่ใช่การทำให้เซียงเช่าขายหน้า แต่นี่คือการพิสูจน์ความ บริสุทธิ์ของเซียงเช่า ” ภรรยาเสี่ยวซานเอ่ยขึ้น

ภรรยาเสี่ยวซานมองใบหน้าหลิ่วเจินที่สุขุมเยือกเย็น ดูไม่ อินังขังขอบ ในใจให้รู้สึกกลัดกลุ่มแทน จะดีจะชั่วก็คือสามีของ ตัวเอง หากเจอสามีตนพูดขึ้นมาว่าได้ครอบครองเชียงเช่าไป แล้ว ก็คงหมดหนทาง จำต้องให้สามีแต่งนางเข้ามาเป็นภรรยา ไม่ว่าใครก็คงไม่เต็มใจให้สามีตัวเองมีสามภรรยา สื่อนุหรอก

กู้หรูเฟิงเอื้อมมือหมายจะจับมือหลิ่วเจินอีกครั้ง แต่หลิ่ว เงินเบี่ยงตัวหลบไปโดยไม่พูดไม่จา หญิงสาวเป็นคนที่ไม่ชอบ ให้ใครมาโดนตัว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงในสถานการณ์ตอนนี้เลย จะ มาถึงมือทำซากอะไรตอนนี้เล่า?
กู้หรูเฟิงจำใจต้องปล่อยมือลงอย่างกระดาก ชายหนุ่มก้ม หน้าเล็กน้อยไม่กล้ามองหลิ่วเจิน เขารู้สึกได้เลยว่าหลิ่วเจินกำ ลังโกรธเขาจริง ๆ เขาอยากอธิบายให้นางฟังนัก แต่ยังต้องรอ ให้ถึงยามที่อยู่กันเพียงลำพังสองคนก่อน จึงค่อยอธิบายได้ เขาอยากบอกนางว่าเขาซื่อสัตย์ต่อนางเพียงไร ขอเพียงหลิ่ว เงินเชื่อใจ เขาก็พอใจแล้ว ส่วนผู้อื่นจะเชื่อหรือไม่ นั่นไม่เกี่ยว อะไรกับเขา

เชียงเช่ายิ่งชอกช้ำใจเข้าไปใหญ่ เมื่อกี้กู้หรูเฟิงเพิ่งทำท่า ทางแบบนั้นเพื่อเอาใจหลิ่วเจิน ไฉนนางถึงไม่ได้รับสิ่งนั้นบ้าง ความริษยาของเด็กสาวเพิ่มพูน ส่งผลให้ความเกลียดชังทบ เท่าทวี หลิ่วเจินผู้ซึ่งไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ นางไม่ต้องร้องขอ กลับได้สิ่งนั้นมา เท่านั้นยังไม่พอ ยังทำสีหน้าดูแคลนแบบนั้น

ใส่พี่หรูเฟิงอีก

“ทำไม่ได้ ไม่ว่าใครก็ห้ามทำทั้งนั้น!” ภรรยาผู้ใหญ่บ้าน ไม่รู้จะพูดปฏิเสธยังไง แต่ก็ยังคงกัดฟันปฏิเสธต่อไป

ริมฝีปากหลิ่วเจินหยักโค้งขึ้น นางรอเวลานี้มานานแล้ว “ป้า ท่านไม่เต็มใจให้คนเห็นให้ทุกคนยืนยัน แล้วยังจะเอาแต่ กล่าวหาว่าสามีข้าขีนใจเชียงเช่าอยู่ได้ พูดมาเช่นนี้ แล้วหลัก ฐานอยู่ที่ไหนเล่า? พอพวกเราต้องการหลักฐาน ท่านก็ไม่ให้ดู เกรงว่าเป็นเพราะป้ากำลังหลอกพวกเราอยู่ใช่หรือไม่? ท่าน อยากจะพูดอะไรท่านก็พูด ทำอย่างกับว่าทุกคนหลอกง่าย นักรี?”

ยิ่งฟังหลิ่วเจินพูดมา ก็ยิ่งคิดว่าภรรยาผู้ใหญ่บ้านท่าราวกับพวกเขาโง่เง่าเต่าตุ่น เพราะฉะนั้นความรู้สึกดี ๆของ เหล่าชาวบ้าน ต่อสองแม่ลูกคู่นี้จึงลดลงฮวบฮาบ

“อาหลิ่วพูดถูก ป้าอยากพูดอะไรก็พูดได้ นี่ไม่ใช่เป็นการ ใส่ร้ายป้ายสีกันรี?” ก่อเรื่องทำร้ายผู้อื่นในช่วงเทศกาลปีใหม่ เช่นนี้ ประเดี๋ยวได้ถูกสวรรค์ลงทัณฑ์เอาจริง ๆ หรอก”

“ตกลงเถิดป้า พวกเราก็เห็นเช่ามาตั้งแต่เกิด พวก เราเองก็ไม่อยากให้เช่าเสียความบริสุทธิ์ไปง่าย ๆ ท่าน ในฐานะมารดา เอาแต่กอดหลักฐานเอาไว้ ไม่ให้ทุกคนดู พวกเราจะเชื่อคำพูดท่านได้อย่างไร แสดงว่าท่านปรารถนาคุณชายของอาหลิ่วใช่ไหม ก็เลยเรื่องสกปรก จะได้แต่งลูกสาวเข้าบ้านผู้อื่น”

บรรดาผู้คนที่อยู่ที่นี่ตอนนี้ เริ่มปรึกษาหารือกัน ทว่าแค่

ฟังประโยคที่สนทนากัน ก็รู้ว่าผู้คนส่วนใหญ่เทใจอยู่ข้างหลิ่ว เงินแล้ว

ภรรยาผู้ใหญ่บ้านพลันพูดไม่ออก ยิ่งนางโต้แย้งมาก เท่าไร คนก็จะยิ่งเชื่อนางน้อยลงเรื่อย ๆ อย่างนี้เรียกว่าวิสัย ขโมยย่อมกลัวความผิด

หลิ่วเจินผู้ซึ่งทีแรกยืนอยู่ข้าง ๆ กู้หรูเฟิง ในพริบตาเดียว ก็ไปยืนอยู่ตรงหน้าภรรยาผู้ใหญ่บ้าน หญิงสาวคว้าผ้าปูเตียง แล้วกระชากอย่างแรง

ภรรยาผู้ใหญ่บ้านรีบคว้าผ้าตรงหน้านางกลับอย่างว่องไวตามสัญชาติญาณ

แล้วคนทั้งสองก็เริ่มยื้อแย่งผ้าปูเตียงกัน ชาวบ้านที่ยืนดู อยู่รอบ ๆ ต่างตื่นเต้นกันยกใหญ่ แม้ทั้งสองไม่ได้ใช้มือไปตบตี กัน ทว่าก็ยังใช้มืออยู่ดี

“ปล่อยนะ! ปล่อยสิ!” ภรรยาผู้ใหญ่บ้านเอ็ดตะโรลั่น ยิ่งออกแรงดึงผ้าปูเตียงมากขึ้น และ