เจ้าชายที่มีเสน่ห์ของฉัน - ตอนที่ 37

37ผู้ใหญ่บ้า

ฮือ ๆ สามีข้า ท่านรู้ไหม คุณคุณชายกู้น่ะ เขาฉวยโอกาส ตอนเมาครอบครองลูกสาวเรา และกระทั่งภรรยาเขาก็รังแกเรา ลูกสาวที่น่าสงสารของพวกเราชื่อเสียงป่นความบริสุทธิ์ก็ หมดสิ้นแล้ว…” ขณะพร่ำรำพัน มือก็หยิกหลังมือเชียงเช่า อย่างแรงหนึ่ง

เชียงเช่าทนความเจ็บปวด แต่ก็รู้ว่าควรทำอย่างไร ครั้น แล้วน้ำตานางก็ไหลพรั่งพรูออกมาราวกับสั่งได้ จากนั้นภรรยา ผู้ใหญ่บ้านก็เอ่ยขึ้น “ในฐานะมารดาแท้ ๆ ชีวิตของช่างเลวร้าย ข้าไม่ตำหนิผู้ใด จะตำหนิก็ตำหนิที่ถูก สวรรค์ลิขิตให้ประสบเคราะห์กรรม ต้องมามีจุดจบเช่นนี้ บางที อาจเพราะทำบาปมามากในชาติที่แล้ว เลยต้องมารับกรรมใน ชาตินี้” พอกล่าวจบ สองแม่ลูกต่างกอดคอกันร่ำไห้โฮ

ผู้ใหญ่บ้านตะลึงงั้น จู่ ๆลูกสาวของตนจะมาถูกข่มเหงได้ อย่างไร?

แต่เมื่อเขาเห็นใบหน้าของขาวบ้าน เขาก็ยิ่งงุนงงกับ สีหน้าที่ดูแคลนสองแม่ลูก หากลูกสาวเขาถูกขึ้นใจจริง ๆ แล้ว ไฉนไม่มีใครเห็นใจ มีแต่จับจ้องสองแม่ลูกด้วยสายตารังเกียจ

เล่า?

“มีเรื่องอันใดกัน” ผู้ใหญ่บ้านไม่ได้ตาบอดหรือโง่เขลา ในไม่ช้าเขาก็เข้าใจเล่ห์กลของสตรี นอกจากเซียงเช่าและ มารดานาง ก็ยังมีเงินและก้หรเฟิงที่มาเกี่ยวข้อง แต่เขาไม่เข้าใจจริง ๆ ว่ากู้หรูเฟิงจะขึ้นใจไปเพื่ออะไร?

กู้หรูเฟิงแต่งงานกับหลิ่วเจินแล้ว และตอนนี้ยังมาเช่าอีก ชายหนุมดูไม่คล้ายคนประเภทที่กินในถ้วยแต่มอง ในกระทะ1] แล้วจะก่อเรื่องทำนองนี้ขึ้นมาทำไม อัน ที่จริงเขายังได้รับบาดเจ็บอยู่ เขาจะมีกำลังความสามารถไป ทำเรื่องอย่างว่าได้อย่างไร?

“ผู้ใหญ่บ้าน ท่านได้โปรดดูแลคนของสกุลให้ดีด้วยเถิด จะดีจะชั่วตุ๊กตาตัวนี้ก็เป็นลูกสาวแท้ ๆ ของท่าน มิคิดเลยว่า นางจงใจวางกับดักผู้อื่น กล่าวหากู้หรูเฟิงว่าครอบครองตัวนาง ความจริงแล้ว หลักฐานทั้งหมดอยู่ที่นี่ ตั้งแต่เกิดเรื่อง ที่พบบนผ้าปูที่นอนก็คือรอยเปื้อนโคลนที่ท่านป้าเป็นผู้

ไว้ เพื่อใส่ความคุณชายกู้ ” ภรรยาเสี่ยวซานซึ่งยืนอยู่ด้วย ออกมา

ถ้อยคำที่นางพูดไปเที่ยงตรงและเป็นธรรม แม้ว่าแต่ก่อน นางเคยได้ยินที่หลิ่วเจิน ใช้แผนการสกปรกเพื่อให้ได้แต่งงาน กับกู้หรูเฟิง ทว่าความไร้ยางอายของผู้อื่น มันไม่มีอะไร เกี่ยวข้องกับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้

และตอนนี้ หลิ่วเจินก็เปลี่ยนไปมากทีเดียว นางไม่รู้สึกว่า คนผู้นี้น่ารังเกียจอีกแล้ว ตรงกันข้ามท่านป้ากลับยุยงลูกสาวตัว เองให้ทำเรื่องเช่นนี้ และนี่ไม่ต่างอะไรกับการแย่งสามีชาวบ้าน

และที่ไม่เคยคิดมาก่อนก็คือ เซียงเช่าเด็กสาวผู้นี้กลับมากมายเพียงใดกัน? ไม่สนเลยว่ากู้หรูเฟิงจะต้องการจริง ๆ หรือไม่?

“เกิด…เกิดเรื่องบ้าบออะไรขึ้นกันแน่!” ผู้ใหญ่บ้านเริ่มมี โทสะ ขณะที่มือชี้ไปยังผ้าปูเตียงบนพื้น เขาก็เอ่ยปากถาม ภรรยาและบุตรสาว

หากอยู่ในสถานการณ์ทั่วไป เขาย่อมเป็นคนแรกที่ออก มาปกป้องสองคนแม่ลูก ทว่ายามนี้โทสะเขาพลุ่งพล่านไม่รู้จบ พวกชาวบ้านไม่มีความจำเป็นต้องโกหกเขา แถมผ้าปูเตียงก็ ไม่มีร่องรอยอันใด ภรรยาเขายังจะตะแบงพูดว่ากู้หรูเฟิงข่มเหง เชียงเช่าอยู่ใต้

ในใจผู้ใหญ่บ้านนึกก่นด่าเชียงเช่าและภรรยาไม่หยุด หลิ่วเจินเป็นผู้หญิงไร้ยางอาย พวกเจ้าสองคนแม่ลูกต้องเลียน แบบผู้อื่นด้วยหรือ? แล้วกลายเป็นคนไร้ยางอายไปด้วยหรือ? คนของเขาแต่ละคนก็ปลิ้นปล้อน เพียรใช้เล่ห์กลสกปรกให้ คุณชายกู้แต่งงานกับเซียงเช่าอย่างเปล่าประโยชน์?

ภรรยาผู้ใหญ่บ้านคาดไม่ถึงว่าสามีนางจะไม่เห็นแก่หน้า นาง แล้วดันมาตำหนิพวกนางตรง ๆ อีก

“ท่านพ่อ เห็นชัด ๆ ว่าหลิ่วเจินกลับดำเป็นขาว ชาวบ้าน เหล่านี้แยกแยะดำขาวไม่ออก ไม่รู้ว่านางใช้วิธีไม่ชื่ออันใด มา ทำร้ายท่านแม่กับเซียงเช่าจนน่าสงสารเช่นนี้ อย่าบอกนะว่า ท่านพ่อไม่เชื่อลูกสาวท่าน รวมทั้งท่านแม่ด้วย?” เชียงเช่าผู้นา สงสารทอดมองผู้ใหญ่บ้าน เพียงกระพริบตาน้ำตาที่เอ่อคลอ อยู่ในดวงตา ก็ไหลรินเป็นสาย ดวงตาทั้งคู่แดงก่า
(1] กินในถ้วย แต่มองในกระทะ 1. เนื่องจากคนจีนเวลา ทานข้าว ถ้าแบบบ้านๆทั่วไป จะใช้ถ้วยในการรับประทาน อาหาร เวลาผัดข้าวหรือทอดอะไรก็ต้องใช้กระทะอยู่แล้ว เวลา ทานอาหารก็ตักใส่ถ้วยกินข้าวให้เพียงพอ ให้อิ่มท้องของตน สำนวนนี้จึงกล่าวว่า กินอยู่ในถ้วยตัวเอง แต่ยังไปมองของกิน ในกระทะอีก จึงเป็นสำนวนที่ใช้กล่าวผู้อื่นไม่รู้จักพอ โลภ การ ได้อะไรอย่างหนึ่งแล้วแต่ในขณะเดียวกันก็อยากได้ที่มันดีกว่า หรือยิ่งใหญ่กว่า คล้ายๆได้คืบจะเอาศอก ได้ศอกจะเอาวา