เจ้ามังกรพรีเมี่ยม - บทที่ 1014 มองหานักฆ่า
ถังเฉาต้องการปฏิเสธความใจดีของเจ้าหญิงอายาเสะ แต่คิดไม่ถึงว่าโอดะไอจะช่วยพูดให้เขา
“โอดะไอ คุณนะ รู้จักผมดีจริงๆ ใช่ เจ้าหญิงอายาเสะ เป็นไปไม่ได้ที่ผมจะไปจากที่นี่ เมื่อสิ่งนี้เกิดขึ้นแล้ว ผมจะดำเนินการให้ถึงที่สุดอย่างแน่นอน”
“วางใจได้ ที่ผมบอกว่าจะไม่ทำให้คุณได้รับบาดเจ็บ ก็จะไม่ปล่อยให้คุณได้รับบาดเจ็บอย่างแน่นอน และผมจะช่วยเหลือคุณจัดการเรื่องนี้ให้หมด ค่อยไปพิจารณาเรื่องอื่น”
เมื่อเห็นรูปลักษณ์ที่มั่นใจเช่นนี้ของถังเฉา อายาเสะก็แทบไม่น่าเชื่อเลยสักนิด เพราะยังไงแล้ว นี่ไม่ใช่แค่การเผชิญหน้าองค์ชายใหญ่และองค์ชายรองเท่านั้น แต่ต้องเผชิญกับกองทัพของพวกเขาด้วย คนธรรมดาเมื่อคิดถึงสิ่งนี้คงหนีไปนานแล้ว แต่ถังเฉายังคงดูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“อายาเสะ คุณไม่ต้องกังวล เรื่องนี้มีคุณถังอยู่ ถึงเวลานั้นมันจะสำเร็จเอง ฉันรู้จักเพื่อนของฉันคนนี้เป็นอย่างดี”
เกี่ยวกับความแข็งแกร่งของถังเฉา ไม่รู้ว่าทำไม โอดะไอไม่เพียงแต่รู้สึกว่าน่าเชื่อถือ แต่เธอยังมีความรู้สึกที่เอามาอวดได้ด้วย เธอคุยอวดถึงความแข็งแกร่งของถังเฉาต่อเจ้าหญิงอายาเสะ
“เอาล่ะ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ก็อยู่ที่นี่ด้วยกันเถอะ แต่ถ้าเกิดอะไรขึ้น คุณต้องหนีไปให้เร็วที่สุด มิฉะนั้นฉันจะรู้สึกผิดมากนะ”
หลังจากที่เจ้าหญิงพูดจบ โอดะไอก็พยักหน้าอย่างเด็ดขาด
หลังจากที่องค์ชายทั้งสองกลับจากบ้านของตระกูลลั่ว ก็แสดงความโกรธอย่างชัดเจนบนใบหน้าของพวกเขา
“ผู้ชายคนนี้เป็นใคร ทำไมเขาถึงได้หยิ่งผยองขนาดนี้ แม้แต่เราก็ยังกล้าขวาง ผมว่าเขาไม่กลัวความตาย”
เห็นได้ชัดว่า บุคคลที่องค์ชายมิยาโมโตะกล่าวถึงคือถังเฉา
แม้ว่าเขาจะโกรธ แต่มิยาโมโตะก็เพิกเฉยโดยสิ้นเชิง และแขนของมูโตะก็ถูกถังเฉาหัก
และมูโตะไม่ได้คิดว่ามันแปลก เพราะเขารู้ว่าพี่ชายของเขาแค่จะมาจัดการเจ้าหญิงอายาเสะกับเขา เมื่อพวกเขากลับไป ทั้งสองคนก็จะยังฆ่าแกงกัน หรือยังไม่ทันกลับไป ก็จะสู้กันจนรู้ว่าใครแพ้ใครชนะ
“เนื่องจากเขาเป็นสมาชิกของราชวงศ์ต้าเซี่ย ย่อมมีคนสามารถรักษาเขาได้”
“คุณลืมไปแล้วหรือ?เราอยู่ในราชวงศ์ต้าเซี่ยนี้ ไม่ใช่ว่าเราจะไม่มีคนที่เราไม่รู้จัก ถ้าเราใช้ประโยชน์จากเด็กคนนี้ จะถูกเราควบคุมไว้อย่างดีไม่ใช่เหรอ?”
ขณะพูด รอยยิ้มชั่วร้ายก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของมิยาโมโตะ
“ที่คุณพูดมาก็มีเหตุผลอยู่ งั้นเราไปหาคนคนนั้นมาช่วยกันเถอะ”
หลังจากมิยาโมโตะฟังจบ เขาก็พาน้องชายออกไป และคนที่พวกเขารู้จักก็คือคนจากตระกูลไป๋
ด้วยความแข็งแกร่งของตระกูลไป๋ ชื่อเสียงจึงค่อนข้างดี ดังนั้นคนในญี่ปุ่นจึงคิดว่าคนในตระกูลไป๋ค่อนข้างแข็งแกร่ง แต่องค์ชายทั้งสองไม่ใช่เพราะความแข็งแกร่งของตระกูลไป๋ แต่เพราะอำนาจของตระกูลไป๋ เพราะองค์ชายทั้งสองนี้ ความแข็งแกร่งของพวกเขาเหนือกว่าผู้เก่งกาจส่วนใหญ่ในราชวงศ์ต้าเซี่ยโดยสิ้นเชิง
“แหม องค์ชายทั้งสองมาได้ไง ขออภัยที่ไม่ได้ไปต้อนรับ เชิญนั่งลงเร็วๆ”
เมื่อผู้นำไป๋เห็นองค์ชายทั้งสองแห่งญี่ปุ่นเสด็จมา เขาก็รีบไปที่ประตูเพื่อต้อนรับ เห็นได้ชัดว่าองค์ชายทั้งสองแห่งญี่ปุ่นเหนือกว่าผู้นำไป๋มากในแง่ของอำนาจและสถานะ
“เราไม่ได้มาเพื่อคุยเล่นกับคุณ เรามีเรื่องจะขอความช่วยเหลือจากคุณ คุณต้องช่วยเราแก้ไขปัญหานี้ ไม่เช่นนั้น คุณจะต้องรับผิดชอบต่อผลที่ตามมา”
หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ ผู้นำไป๋ไม่ได้แสดงความกังวลใดๆเลย แต่เขากลับยิ้มแย้ม
“ไม่มีปัญหา ไม่มีปัญหา ครั้งไหนที่องค์ชายทั้งสองสั่งให้เราไปจัดการ มีครั้งไหนบ้างที่เราทำได้ไม่ดี สั่งมาได้เลย เราจะให้คำตอบที่ดีที่สุดแก่คุณในเวลาอันสั้น”
ขณะพูด องค์ชายทั้งสองจึงหัวเราะด้วยความพอใจ
ในขณะนี้ มีคนเดินเข้ามาจากประตูหลังของล็อบบี้ตระกูลไป๋ คนนี้คือไป๋ตี๋ อันที่จริงผู้นำไป๋เป็นคนแอบเรียกให้ไป๋ตี๋มาทำความรู้จักกับองค์ชายทั้งสอง เพื่อที่เขาจะสะดวกมากขึ้นในการสืบทอดตำแหน่งผู้นำตระกูลในอนาคต
“ใช่แนะ ผมขอแนะนำคนนี้ให้องค์ชายทั้งสองรู้จักหน่อย เขาคือลูกชายของผมไป๋ตี๋ ฝีมือการต่อสู้ของเขาสามารถอธิบายได้ว่าเป็นที่หนึ่งในราชวงศ์ต้าเซี่ย ไม่มีใครสามารถสู้กับเขาได้”
“ถ้าคุณต้องการทำอะไรในราชวงศ์ต้าเซี่ย ก็บอกเขาโดยตรง เพราะด้วยความแข็งแกร่งของเขา ไม่ว่าเขาจะทำอะไรในราชวงศ์ต้าเซี่ยก็ไม่มีปัญหาอะไรทั้งนั้น”
ไป๋ตี๋เดินมาและโค้งคำนับ องค์ชายทั้งสองก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ
“ผมมีเรื่องจะขอความช่วยเหลือจากคุณ คุณก็รู้ว่าด้วยสถานะของเราสองคน มันไม่เหมาะที่จะทำร้ายผู้คนที่นี่ แต่พวกคุณไม่เหมือนกัน พวกคุณสามารถแอบฆ่าคนๆนั้นโดยใช้การแข่งขันการต่อสู้ ”
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ตระกูลไป๋ทำเรื่องแบบนี้ แต่หลังจากได้ยินคำพูดขององค์ชายทั้งสอง ผู้นำตระกูลไป๋ก็ยิ้มด้วยความพึงพอใจและพูด
“ผมรู้ว่าการร่วมมือกับองค์ชายทั้งสองนั้นสนุกที่สุดแล้ว แต่ในราชวงศ์ต้าเซี่ยนี้ ถ้าไม่มีทุน มันจะค่อนข้างไม่สะดวกนะ การฆ่าคนครั้งนี้ก็ต้องใช้เงินเช่นกัน แต่ด้วยความสัมพันธ์ของเรา ผมสามารถให้ราคามิตรภาพได้”
เป็นเวลานานที่ผู้นำไป๋ทำการค้ากับองค์ชายทั้งสอง และทุกครั้ง ราคาก็เป็นที่พอใจของผู้นำไป๋ ดังนั้น ครั้งนี้ที่องค์ชายทั้งสองมาหาผู้นำไป๋ในราวงศ์ ผู้นำไป๋ก็มีความสุขมาก
“เรื่องนี้เรารู้ ขอเพียงพวกคุณฆ่าคนนั้น และนำมาให้ผม ผมจะให้เงินที่เกี่ยวข้องกับคุณ ไม่ต้องกังวล ราคาจะไม่ต่ำเกินไปอย่างแน่นอน”
ขณะที่เขาพูด ผู้นำไป๋ก็หัวเราะเสียงดัง
“องค์ชายทั้งสองชอบพูดเล่นจริงๆ เรื่องแบบนี้จะเป็นต้องพูดให้ชัดเจนเหรอ?สำหรับความซื่อสัตย์ขององค์ชายทั้งสองเรารู้ดี แต่คราวนี้ เราไม่ได้จะเอาเงินจำนวนนี้จริงๆ”
องค์ชายทั้งสองก็แปลกใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินเรื่องนี้ อย่างไรก็ตาม ในประเทศของพวกเขากำลังอยู่ในสงคราม เงินทุนขององค์ชายทั้งสองก็ใช้ไปมาก พวกเขารู้ว่าการขอให้ตระกูลไป๋ฆ่าคนนั้น เป็นเงินก้อนใหญ่ หากไม่ต้องจ่ายเงินแน่นอนว่าเป็นเรื่องที่ดีที่สุดอยู่แล้ว
มิยาโมโตะพูดด้วยความสงสัย
“แล้วผู้นำไป๋ต้องการอะไรในครั้งนี้? พูดออกมาได้เลย ถ้าเราสามารถช่วย เราจะช่วยเหลืออย่างเต็มที่”
ผู้นำไป๋หัวเราะอย่างชั่วร้าย
“ถ้าเป็นเช่นนี้ ผมจะไม่เกรงใจแล้วนะ อันที่จริง ผมต้องการให้คุณช่วย อย่างที่ผมเพิ่งพูดไป คนนี้เป็นลูกชายของผม”
“อันที่จริง ผมรู้ว่าตอนนี้ประเทศญี่ปุ่นกำลังอยู่ในสงคราม และองค์ชายทั้งสองจะต่อสู้กันเพราะเรื่องนี้ แต่ผมไม่สนใจเรื่องเหล่านี้ ผมแค่ต้องการให้ลูกชายของผมได้รับเปรียบในการต่อสู้ครั้งนี้ “