เจ้าสาวจอมจุ้นขอลุ้นรัก - ตอนที่ 435 ใครแพ้คนนั้นต้องไปจากกู้จิ้งเจ๋อ

 เธอ…หมินหมิ่น อย่าห้ามฉัน ฉันจะต้องฉีกปากเน่าๆ ของเธอให้ได้ กับคนแบบนี้ไม่ต้องพูดถึงมารยาทกันแล้ว 

ลู่ชูเซี่ยเห็นหลินเช่อจะพุ่งเข้ามา เธอจึงไม่รีรอ ลงมือคว้าแขนหลินเช่อเอาไว้ก่อน

อวี๋หมินหมิ่นเห็นดังนั้น เธอก็อยากจะตบคนจริงๆ ตัวเองพุ่งเข้าไปจับลู่ชูเซี่ยเอาไว้

ลู่ชูเซี่ยคนเดียวสู้ทั้งสองคนไม่ได้ ทั้งสามชุลมุนกันอยู่แบบนั้น

คนอื่นมองอึ้งไปตามๆ กัน แต่ไม่มีใครกล้าเข้าไปห้าม

 นั่นเกิดอะไรขึ้น 

 ตบกันแล้ว รีบไปเถอะ คนหนึ่งเป็นภรรยาของกู้จิ้งเจ๋อ คนหนึ่งเป็นภริยาประธานาธิบดี อีกคนคือคุณหนูตระกูลลู่ พวกเขากำลังตบกัน ใครจะกล้าเข้าไปห้ามกันล่ะ 

 ไม่ใช่มั้ง สามคนนั้นจะตบกันได้ยังไง 

 เธอจะสนอะไรมากมาย พวกเขาตบกันแน่นอนว่าต้องมีเหตุผล มีอำนาจมีอิทธิพล ไม่สำคัญหรอกว่าจะตบกับใคร 

 ก็จริง อยู่ห่างๆ หน่อย ฝั่งนั้นมันโซนต่อสู้ของชนชั้นสูง เงินเดือนไม่ถึงร้อยล้านอย่างเธอน่ะขยับออกมาไกลๆ เดี๋ยวก็โดนลากเข้าไปด้วย 

____

แน่นอนว่าลู่ชูเซี่ยสู้พวกเธอไม่ได้ บอดี้การ์ดหลายคนเห็นว่าเหตุการณ์ไม่ปกติจึงเข้าไปห้ามเอาไว้

ลู่เป่ยเฉินยังเดินห่างไปไม่ไกล ก็รีบวิ่งกลับมา

มู่หว่านฉิงคิดว่าเกิดเรื่องอะไรจึงรีบเข้าไปดู

 อะไรกัน พวกเธอทำอะไรกันอยู่ 

 หลินเช่อ หมินหมิ่น ชูเซี่ย พวกเธอทำอะไร 

ทั้งสามคนแยกออกจากกันแล้ว

มู่หว่านฉิงมองทั้งสามด้วยความตกใจ

ลู่ชูเซี่ยก้มหน้าลง กระโปรงเธอหลุดลุ่ยไปหมดแล้ว

เธอกัดฟันพูดกับหลินเช่อ  หลินเช่อ เธอกล้ามากนะ กระโปรงนี้ของฉันมันนลิมิเต็ด หาซื้อที่ไหนไม่ได้ เธอกล้าทำของฉันเสียหายเหรอ 

หลินเช่อหัวเราะหึ  เธอลงมือก่อนนะ ลงมือก่อน สู้ไม่ได้แล้วมาโทษฉันเหรอคะ 

ลู่ชูเซี่ยเงยหน้า มองเห็นมู่หว่านฉิง พลันหลุบตาลง เอ่ยเสียงสะอื้น  คุณดูสิคะ พวกเขาสองคนรุมฉันคนเดียว แถมยังฉีกทึ้งเสื้อผ้าฉันด้วย 

มู่หว่านฉิงได้สติกลับมา ตอนนั้นเองถึงได้มองสำรวจทั้งสามคน

มู่หว่านฉิงบอก  ชูเซี่ย เสี่ยวเช่อ หมินหมิ่น อย่าพึ่งร้อนใจ สรุปว่ามันเกิดอะไรขึ้น 

ลู่ชูเซี่ยไม่เปิดโอกาสให้หลินเช่อได้พูด เธอรีบเอ่ย  หลินเช่อค่ะ เธอจะพุ่งเข้ามาตบฉันตลอดเลย ทุกคนเห็นกันหมด 

หลินเช่อบอก  เพราะเธอพูดไม่ดีก่อนต่างหากล่ะ 

 ฉันแค่พูดในสิ่งที่เธอไม่อยากฟัง ก็จะทำร้ายคนอื่นแล้วงั้นเหรอ นี่ยังเรียกว่ามีเหตุผลอยู่ไหม  ลู่ชูเซี่ยบอก

มู่หว่านฉิงคว้าลู่ชูเซี่ยเอาไว้ มองลู่ชูเซี่ย  เอาล่ะชูเซี่ย ฉันคิดว่า หลินเช่อก็ทำไม่ถูก 

ลู่ชูเซี่ยมองไปที่มู่หว่านฉิงอย่างดีอกดีใจ  ใช่ค่ะ หลินเช่อทำร้ายคนอื่นแบบนี้ เธอต้องขอโทษฉันค่ะ 

มู่หว่านฉิงพลันแทรกขึ้นมา  แต่ว่า เสี่ยวเช่อไม่ทำอะไรไม่มีเหตุผล เธอเป็นเด็กรู้ความ ไม่ลงมือพร่ำเพรื่อแน่นอน 

ลู่ชูเซี่ยหน้าชา

หลินเช่อเองก็ชะงัก จากนั้น จึงหันไปมองมู่หว่านฉิงด้วยสายตาซาบซึ้ง

ลู่ชูเซี่ยบอก  คุณน้าคะ คุณคงไม่เข้าข้างเธอเพราะแค่บอกว่าเธอจะไม่ทำร้ายใครโดยไม่มีเหตุผลหรอกใช่ไหมคะ ตอนนี้ชุดฉันก็โดนทำลายจนยับเยินหมดแล้ว นี่ก็เป็นหลักฐานได้แล้ว 

มู่หว่านฉิงบอก  ถ้าเธอลงมือก่อน แล้วหลินเช่อเอาคืน นั่นก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ เอาล่ะ ชูเซี่ย พวกเธอยังเด็ก ทะเลาะกันบ้างฉันไม่โกรธหรอก แต่ครั้งต่อไปอย่าทำแบบนี้อีก 

หลินเช่อรู้ดี ถึงแม้ตัวเองจะไม่ได้ตั้งใจ เป็นลู่ชูเซี่ยเองที่เข้ามาหาเรื่อง แต่มาทะเลาะกันอยู่ตรงนี้ก็ไม่ถูก

เมื่อสักครู่โกรธจนไม่ทันคิด ตอนนี้เงยหน้าขึ้นมา มองเห็นสายตาหลายคู่ที่มองมาทางนี้ หลินเช่อรู้ว่ามันไม่ดีจริงๆ

เธอจึงเอ่ยขึ้น  แม่คะ ขอโทษนะคะ ต่อไปหนูจะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้อีก 

ลู่ชูเซี่ยเอ่ยขึ้น  คุณน้าคะ แบบนี้คุณน้าจะไม่ลำเอียงเข้าข้างหลินเช่อเกินไปหน่อยเหรอคะ 

มู่หว่านฉิงหันกลับไปมองลู่ชูเซี่ย ใบหน้ายิ้มแย้มทว่าดวงตากลับแข็งกร้าว  หลินเช่อเป็นคนในครอบครัวของฉัน ไม่ให้ฉันเข้าข้างเธอ แล้วจะให้ฉันเข้าข้างใครกันล่ะ 

เข้าข้างคนนอกเหรอ

ลู่ชูเซี่ยนิ่งอึ้ง

มองมู่หว่านฉิงหลินเช่อและอวี๋หมินหมิ่นยืนอยู่ด้วยกัน ตัวเองพลันรู้สึกว่าหัวเดียวกระเทียมลีบ ก็รู้สึกอ่อนแอขึ้นมา

เพียงแต่ ที่นี่คือบ้านตระกูลกู้ เธอไม่อยากล่วงเกินแม่ของกู้จิ้งเจ๋อ คุณผู้หญิงของตระกูลกู้

ในใจลู่ชูเซี่ยนั้นโกรธมาก โดยเฉพาะยามที่ก้มหน้าแล้วมองเห็นกระโปรงตัวเก่งนั้นที่ถูกหลินเช่อฉีกขาด

ดวงตาวาวโรจน์ของลู่ชูเซี่ยกวาดมองหลินเช่อ กัดฟันบอก  หลินเช่อ ได้ ครั้งนี้เห็นแก่งานวันเกิดของคุณน้า ฉันไม่เอาเรื่องกับเธอ แต่ว่าเธอต้องขอโทษฉัน 

หลินเช่อบอกกับลู่ชูเซี่ย  ทำไมฉันต้องขอโทษเธอด้วย เธอทำความเข้าใจใหม่นะ เธอเป็นคนหาเรื่องเองทั้งนั้น 

ลู่ชูเซี่ยบอก  ทำไมงั้นเหรอ หลินเช่อ ถ้าเธอไม่พอใจ ได้ ฉันจะนัดเธอ พนันกับเธอ ใครแพ้ คนนั้นขอโทษ ต่อไปถ้าเห็นอีกฝ่ายก็ต้องหลบให้ 

ต่างคนต่างมองหน้ากัน ไม่เข้าใจว่าลู่ชูเซี่ยคิดจะทำอะไร

ลู่ชูเซี่ยหรี่ตาแคบมองหลินเช่อ  ทำไม ไม่กล้ารับคำท้าเหรอ ก็จริง เธอก็แค่คนธรรมดา ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง เธอไม่เหมาะสมกับพี่จิ้งเจ๋อเลยสักนิด ไม่กล้ารับคำท้าก็พอจะเข้าใจได้ งั้นตอนนี้เธอก็ยอมรับซะ ว่าตัวเองไม่เหมาะสมกับพี่จิ้งเจ๋อ แล้วฉันจะไม่ถือสาเอาความอะไรอีก 

หลินเช่อเลิกคิ้ว

แม้รู้ว่า ลู่ชูเซี่ยกำลังยั่วยุ ตั้งใจหาเรื่อง แต่จุดอ่อนในใจเธอกลับตื่นขึ้นมา

ใช่ เธอรู้ว่าตัวเธอนั้นโชคดีที่ได้เจอกับกู้จิ้งเจ๋อ แต่ว่าเธอไม่เคยทำอะไรเพื่อกู้จิ้งเจ๋อเลยสักครั้ง กลับกันยังเอาแต่เป็นตัวถ่วงเขาอยู่ตลอด

แม้บางครั้งคนอื่นก็มักจะพูดว่า สองคนอยู่ด้วยกัน ไม่ต้องไปคิดอะไรมาก มันไม่ใช่การแข่งขัน ทำไมต้องมาคิดว่าใครทำเพื่อใครมากกว่า

แต่ในใจของเธอ ก็ยังคาดหวังว่าตัวเองจะสามารถแสดงให้ใครได้เห็นว่า ตัวเธอเองสามารถยืนอยู่ข้างกู้จิ้งเจ๋อได้จริงๆ

หลินเช่อมองลู่ชูเซี่ย  เธอพูดมาเลยดีกว่า เธอคิดจะทำอะไร 

 เดือนหน้า มีงานเลี้ยงคนดัง ผู้นำทั้งหมดของประเทศซีจะมาเข้าร่วมงานนี้ ตระกูลกู้เองก็เข้าร่วมงานด้วย ในงานจะมีการประกวดสตรีหมายเลขหนึ่ง เธอกล้าเข้าร่วมประกวดหรือเปล่าล่ะ ถ้าเธอกล้าแล้วชนะฉัน ฉันก็จะขอโทษเธอทันที และถ้าเจอเธอ ฉันก็จะหลบหลีกไปให้ไกลๆ ไม่เข้าใกล้เธอแล้ว 

สตรีหมายเลขหนึ่งงั้นเหรอ

กู้จิ้งเจ๋อไม่เคยบอกเธอเลยว่ามีอะไรแบบนี้ด้วย

งานเลี้ยงแบบนี้ หลินเช่อไม่เคยได้ยินมาก่อนด้วยซ้ำ

ลู่ชูเซี่ยบอก  ถ้าเธอไม่กล้าไปร่วมงาน ตอนนี้เธอก็ยอมแพ้ฉันซะ บอกว่าเธอไม่เหมาะสมกับพี่จิ้งเจ๋อ และขอโทษฉันด้วย แล้วฉันก็จะอยู่ห่างๆ จากเธอ เพราะว่าเธอไม่เหมาะที่จะมาเป็นคู่ต่อสู้ของคนอย่างลู่ชูเซี่ย 

ลู่ชูเซี่ยบอกอย่างเย่อหยิ่ง มองไปยังหลินเช่อ ดวงตาเผยความมั่นใจ

หลินเช่อมองลู่ชูเซี่ยเรียบนิ่ง

มู่หว่านฉิงและอวี๋หมินหมิ่นที่อยู่ข้างๆ นั้นมีสีหน้ากังวล