เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ / เจ้าสาวมือสองของคุณชายพิก… - ตอนที่ 1095

บทที่ 1095 เน้นเรื่องพรหมลิขิต

หลินสวี่เจิ้งยิ้มอ่อนๆ “คุณน้า เขาไม่มีโรคอะไร สุขภาพแข็งแรงดี แค่เอาความสนใจไว้กับงานเป็นหลัก จึงไม่มีเวลาเรื่องความรัก เวลานานไป ก็ไม่มีความรู้สึกกับผู้หญิงเลย”

เมื่อมาถึงจุดนี้ เขาก็หยุดชั่วคราว

ทำไมพูดแล้วมีแต่ข้อเสียหมดเลย ไม่มีข้อดี? ถ้าอย่างนี้ เขาหลินสวี่เจิ้งจะแนะนำคู่รักให้คนอื่นได้อย่างไรกัน? เดี๋ยวแม่ของเสี่ยวเหยียนจะคิดว่า เขาจงใจพูดสิ่งเหล่านี้ เพื่อมาเหยียดหยามลูกสาวของเธอ

เป็นไปตามคาด ตอนที่หลินสวี่เจิ้งเงยหน้าขึ้น ก็เห็นสายตาของหลัวหุ้ยเหม่ยนั้นขุ่นเคืองเล็กน้อย

ก็เป็นเรื่องปกติ อย่างไรก็ตาม ใครจะดูลูกสาวของตัวเองกระโดดเข้าไปในกองไฟ การแนะนำของเขา แค่ฟังดูก็ไม่น่าเชื่อถือ

“ขอโทษที เพื่อนของฉันคนนี้ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานมาก แต่ไม่ค่อยจะฉลาดในด้านของความรัก ปกติก็ไม่มีนิสัยที่ไม่ดีอะไร ไม่ชอบสูบบุหรี่ไม่ดื่มเหล้าและไม่เล่นการพนัน คือฉันเห็นว่าคุณจางมีนิสัยที่ดี จึงได้เกิดความคิดที่อยากจะจับคู่ ถ้ากะทันหันเกินไป งั้นฉันก็ขออภัยด้วย”

เมื่อคำพูดของอีกฝ่ายเปลี่ยนทิศทาง หลัวหุ้ยเหม่ย ฟังแล้วก็รู้สึกสบายใจขึ้นหน่อย

“ถ้าเป็นเพียงแค่มีเฉื่อยชากับความรู้สึก ก็ไม่มีอะไร แต่ว่า……เสี่ยวเหยียนของเราหน้าตาไม่ค่อยดีนัก อีกฝ่ายประสบความสำเร็จในการงานมากขนาดนั้น เกรงว่าผู้หญิงสวยแบบไหนก็เคยเจอมาหมดแล้ว เป็นไปได้ยังไงที่จะ……”

ความหมายก็คือ หงส์ยังมองไม่เข้าตา จะมองถูกใจลูกเป็ดขี้เหร่ได้อย่างไร

เสี่ยวเหยียนที่อยู่ด้านข้าง มองไปที่ หลัวหุ้ยเหม่ย อย่างไม่พอใจยิ่งนัก

ตกลงเธอเป็นลูกที่แท้จริงหรือเปล่า? โจมตีเธอแบบนี้ทุกครั้ง จะมีประโยชน์อะไร?

วิธีอยู่ด้วยกันของสองแม่ลูกคู่นี้ ทำให้หลินสวี่เจิ้งรู้สึกสนุก เขาสงบจิตสงบใจแล้วพูดว่า “ตอนแรกที่ภรรยาของฉันอยู่กับฉัน ก็มักจะไม่ชอบที่ผู้หญิงสวยๆที่อยู่รอบตัวฉันมากเกินไป เวลานานไป ก็จะค่อยๆวางใจเอง เพราะท้ายที่สุดแล้ว ในโลกนี้คนที่ดูดีล้วนมีอยู่มากมาย แต่คนที่จิตใจงดงามโดยแท้จริงนั้นมีน้อยนัก การเข้าใจกันระหว่างจิตใจ ถึงจะเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด”

“……”

หลัวหุ้ยเหม่ยกะพริบตา

ประโยคนี้พูดได้อย่างมีความรู้และลึกซึ้งมาก แต่เธอก็ยังเข้าใจความหมายของหลินสวี่เจิ้ง ประมาณว่า ผู้หญิงที่หน้าตาดีมีมากมาย แต่นิสัยที่คล้ายคลึงกันถึงจะยาวนาน

“บางที ฉันลองนัดกับเขาดู ครั้งหน้าพวกคุณเจอหน้ากันหน่อย?”

ในที่สุดเสี่ยวเหยียนก็ทนไม่ไหวแล้ว พูดอ้อมๆอย่างสุภาพ “นายหลิน ขอบคุณสำหรับความหวังดีของคุณ แต่ในตอนนี้จิตใจและกำลังทั้งหมดของฉัน อยู่ในร้านนี้หมดแล้ว เกรงว่าจะไม่มีเวลาที่เหลือ ไปรับมือกับสิ่งอื่น ขอโทษจริงๆ ขอโทษนะ……”

เธอพูดสองครั้งติดต่อกัน เพื่อแสดงความรู้สึกเสียใจของตัวเอง เธอไม่คาดคิดว่า หลินสวี่เจิ้งจะเกิดความคิดที่เป็นพ่อสื่อให้เธอ ในใจของเธอมีคนอยู่แล้ว เลยไม่คิดว่า การนัดดูตัวจะเป็นสิ่งที่ดีสำหรับเธอ

ดังนั้นก่อนที่เธอจะปล่อยวางหานชิงอย่างสมบูรณ์ เสี่ยวเหยียนจะไม่นัดดูตัวกับใครทั้งนั้น หรือแม้แต่พัฒนาความสัมพันธ์ในด้านความรัก

เวลาที่เธอกลับบ้านในช่วงนี้ ไม่รู้ว่ามีคนเท่าไหร่ที่มาแนะนำคู่ให้เธอ แต่เสี่ยวเหยียนได้ปฏิเสธหมดเลย ซึ่งทำให้เกิดเรื่องซุบซิบนินทาไม่น้อย

“ไม่เป็นไร ในเมื่อคุณยังไม่มีจิตใจและกำลัง ถ้าอย่างนั้นรออนาคตคุณมีเวลาค่อยว่ากัน ยังไงก็ตาม ฉันว่าในช่วงสองปีนี้ เขายังไม่มีความคิดที่จะแต่งงาน แต่ว่า……” หลินสวี่เจิ้งเลิกคิ้ว อุบไว้ก่อน “อาจเป็นไปได้เหมือนกัน ว่าฉันเดาผิดไป หากได้พบกับรักแท้เขาอาจจะแต่งงานสายฟ้าแลบก็ไม่แน่?”

“……”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ เสี่ยวเหยียนก็รู้สึกว่า หลินสวี่เจิ้งมีความแปลกประหลาดเล็กน้อย คนคนนี้……ทำไมถึงต้องบอกกับเธอเกี่ยวกับเรื่องเพื่อนของเขาด้วย? ทั้งๆที่ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอเลย

แต่บางที คนเขาอาจจะแค่ว่ามีความสัมพันธ์ที่ดี เลยอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถึง เธอก็ไม่มีอะไรที่ต้องไปถือสา

เสี่ยวเหยียนจึงยิ้มให้อีกฝ่าย ไม่ตอบอะไรอีก

จะเห็นได้ว่าเธอไม่สนใจจริงๆ หลินสวี่เจิ้งก็ไม่ได้บังคับอะไรเลย จากนั้นนั่งอยู่สักพักก็ออกไป

เสี่ยวเหยียนถอนหายใจด้วยความโล่งอก

หลัวหุ้ยเหม่ยจ้องไปที่เสี่ยวเหยียน “อีนังหนู ฉันว่าแกอยากอยู่เป็นโสดไปจนแก่สินะ”

เมื่อได้ยิน เสี่ยวเหยียนยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ แล้วยิ้ม “การเป็นโสดก็ไม่มีอะไรไม่ดีนะ”

ในช่วงบ่าย จู่ๆก็มีลูกค้าคนหนึ่งถามเสี่ยวเหยียน

“เถ้าแก่เนี้ย ทำไมร้านของคุณไม่ส่งอาหารเดลิเวอรี่ฉันอยากจะสั่งอาหารในแอป XX แต่หาตั้งนาน ก็ไม่เจอร้านของคุณ บางครั้งเลิกงานกลับบ้านเหนื่อยมากเกินไปจริงๆ ไม่อยากออกมาบ้านแล้ว แต่ก็คิดถึงราเม็งของร้านคุณมาก สามารถให้บริการส่งอาหารเดลิเวอรี่ได้ไหม?”

บริการจัดส่งเดลิเวอรี่?

ก่อนหน้านี้ เสี่ยวเหยียนไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้ เนื่องจากมีค่าธรรมเนียมการดำเนินการในแอป ซึ่งค่าธรรมเนียมค่อนข้างแพงด้วย และราเม็งทิ้งไว้เป็นเวลานาน จะเสียรสชาติดั้งเดิม ดังนั้น เสี่ยวเหยียนจึงไม่เคยคิดที่จะใช้แอป

ตอนนี้คนที่อยู่ตรงหน้า เป็นลูกค้าเก่าของร้านแล้ว เสี่ยวเหยียนจึงต้องพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันจะพิจารณาบริการจัดส่งดูแล้วกันนะ ถึงเวลานั้นจะทำนามบัตรออกมา แต่ถ้าทางร้านยุ่งมากเกินไปจริงๆ บริการจัดส่งจะถูกยกเลิกนะ”

“ไม่เป็นไรๆ แค่มีให้บริการก็พอแล้ว ดีกว่าไม่มี!”

หลังจากนั้นเสี่ยวเหยียนก็กลับไปคุยปรึกษากับคู่สามีภรรยาจาง พ่อจางก็พยักหน้าทันที

“งั้นก็ส่งเลย แล้วก็คิดค่าส่งนิดหน่อย ยังไงแล้ว ฉันมันผู้ชายคนหนึ่ง ไม่รู้การทำอาหาร แต่ฉันคุ้นเคยเมืองเป่ยเป็นอย่างดี จะไปไหนก็ได้ ให้ฉันไปส่ง

“พ่อ” เสี่ยวเหยียนขมวดคิ้วเล็กน้อย “ถึงแม้ว่าพ่อจะอายุไม่มาก แต่ก็ไม่ใช่หนุ่มแล้ว ให้พ่อออกไปส่งอาหาร ฉันไม่เปิดร้านจะดีเสียกว่า”

“พูดเหลวไหลอะไร? กล้ารังเกียจพ่อของเธอเหรอ? อีกอย่างเธอไม่รู้มีคำหนึ่งที่เรียกว่า ยิ่งแก่ยิ่งแกร่ง หรือ? ลูกสาวของฉันเปิดร้าน ฉันช่วยส่งอาหารจะมีอะไร? เหยียนเหยียน หนูแค่ตั้งใจไปลุยได้เลย งานสกปรกงานเหน็ดเหนื่อยอย่างอื่น ให้พ่อทั้งหมด”

ตอนที่พูดสิ่งเหล่านี้ พ่อจางท่าทางดูเหมือน ฉันก็คือที่หลบภัยของลูกสาว พูดจนเสี่ยวเหยียนน้ำตาคลอเบ้า

“ไม่เป็นไร เหยียนเหยียน วิ่งมากขึ้นดีต่อร่างกาย ปล่อยให้เขาไปทำเถอะ”

หลังจากที่เรื่องเหล่านี้กำหนดแน่นอนแล้ว เสี่ยวเหยียนก็รีบดำเนินการทันที หาคนพิมพ์นามบัตรจากนั้นก็ทำเบอร์โทรศัพท์สั่งอาหารเดลิเวอรี่ และ บริการสั่งอาหารเดลิเวอรี่ทางWeChat หลังจากที่ทำเสร็จเรียบร้อย เมื่อลูกค้าเข้ามา ก็ให้นามบัตรกับเขา มีความต้องการก็ต้องหาพวกเธอแน่นอน

ในตอนแรกมีคนสั่งค่อนข้างน้อย เลยให้พ่อจางไปส่งเอง ต่อมาเมื่อมีคนสั่งอาหารเดลิเวอรี่จำนวนมากขึ้น เสี่ยวเหยียนไม่อยากให้พ่อจางทำงานหนักเกินไป ตัวเองจึงออกไปส่งด้วย

ในวันอาทิตย์ เซียวซู่ จะมาหา และจะช่วยงานด้วย

หลังจากช่วงเวลาหนึ่งผ่านไป คู่สามีภรรยาจาง ก็มองเซียวซู่ด้วยความพึงพอใจเป็นพิเศษ บางครั้งหลัวหุ้ยเหม่ยก็ดึงลูกสาวไว้สองต่อสอง

“เซียวซู่ไม่เลวเลยนะ ฉันคิดว่าเธอควรพิจารณาเขา”

เมื่อได้ยินประโยคนี้ เสี่ยวเหยียนก็ปวดหัว อันที่จริงเธอเคยบอกกับเซียวซู่หลายครั้งแล้ว ให้เขาไม่ต้องเข้ามาช่วยอีก เธอคืนไม่ไหว เซียวซู่ก็บอกว่าไม่ต้องคืน เพราะมันเป็นความสมัครใจของเขา

ดังนั้นเธอจึงอยากจ่ายเงินเดือนให้ แต่เขาก็ไม่ยอมรับไว้ เสี่ยวเหยียนบอกให้เขาอย่าไม่อีก

ใครจะรู้ว่า ทุกวันหยุดสุดสัปดาห์เขายังคง ฟ้าฝนไม่เป็นอุปสรรค เสี่ยวเหยียนกลัดกลุ้มมาก

“แม่ อย่าพูดเลย ฉันกับเขาเป็นไปไม่ได้”

“ทำไมถึงเป็นไปไม่ได้? หรือว่าเธอยังคิดถึงที่ทิ้งเธอก่อนหน้านี้คนนั้น? อีกฝ่ายมีอะไรดีที่คู่ควรให้เธอคิดถึงนานขนาดนี้ บุคลิกและนิสัยที่ดีขนาดนี้ของเซียวซู่วางไว้อยู่ตรงนี้แล้ว ฉันว่าเธอไม่ควรมองหาปู แล้วทำกุ้งหายไป”

“……พูดอะไรกับอะไรเนี่ย ความรักเน้นเรื่องพรหมลิขิต แม่พูดอย่างกับเป็นอะไรก็ไม่รู้”

หานชิงจะออกมาพรุ่งนี้……