เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ / เจ้าสาวมือสองของคุณชายพิก… - ตอนที่ 1391
แต่บางเรื่องเราก็ไม่มีไฟล์แล้วเหมือนกัน
บทที่ 1391 คุณได้ยินไหม
“ แฟนเซียวซู่คนนี้ดูดีจริงๆเลย อายุเท่าไหร่แล้ว？เรียนคณะอะไรมา？ตอนนี้ทำงานอะไร？พ่อแม่ทำงานอะไร？”
ผู้คนกลุ่มหนึ่งเริ่มสอบถามอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับเรื่องทุกอย่างของเจียงเสี่ยวไป๋
ไม่มีทางเลือก พอญาติ ๆ มารวมตัวกัน แม่สื่อแม่ชักก็ชอบสอบถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ บางครั้งก็ไม่ได้คิดร้ายอะไร ก็แค่เบื่อและไม่มีหัวข้อพูดคุยดังนั้นจึงแค่ถามไปเฉยๆ
เช่นเดียวกับที่พวกเธอกำลังถามเจียงเสี่ยวไป๋อยู่ในตอนนี้
และไม่ได้คิดร้ายอะไรกับเจียงเสี่ยวไป๋ เพราะว่าถ้าหากไม่ใช่เจียงเสี่ยวไป๋ แต่เปลี่ยนเป็นแฟนตัวจริงของเซียวซู่ ก็จะถูกคนเหล่านี้สอบถามด้วยเช่นกัน
ดังนั้นเจียงเสี่ยวไป๋จึงไม่โกรธอะไร และกำลังเตรียมที่จะตอบทุกคำถามทีละคำนั้น
ใครจะรู้ว่าเซียวซู่ที่เม้มริมฝีปากบาง ๆ และไม่พูดมาโดยตลอดจู่ๆก็พูดขึ้นมาว่า “งานแต่งงานจะเริ่มเมื่อไหร่？ ตอนนี้เตรียมตัวเข้างานใช่ไหม？”
“ใกล้แล้ว ใกล้แล้ว อีกยี่สิบนาที พวกคุณมาพอดีเลย ไม่อย่างนั้นก็เข้าไปไปดื่มเหล้าสักแก้วก่อนสิ”
ดื่มเหล้า?
เจียงเสี่ยวไป๋ยกริมฝีปากขึ้น และยิ้มเมื่อได้ยินคำนี้
เหล้าเป็นสิ่งที่ดีสิ่งหนึ่ง เธอรู้สึกโอเค
หัวข้อถูกเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว เหลียงหย่าเหอมองไปที่แก้มที่ไม่แสดงออกของลูกชาย ถึงจะตระหนักได้ว่า คนพวกนี้ถามคำถามมากเกินไปแล้ว เด็กผู้หญิงหน้าบาง จะบอกเรื่องพวกนี้กับคนอื่นอย่างเกินงามได้อย่างไรกัน?
ดังนั้นเธอจึงรีบไกล่เกลี่ย “ใช่ ใช่ อย่ามายืนโง่ ๆอยู่ตรงนี้เลย จะทำให้คนที่เข้ามาข้างหลังเสียเวลา พวกเราเข้าไปก่อนเถอะ”
ด้วยเหตุนี้ผู้คนกลุ่มหนึ่งจึงเดินเข้าไปข้างในแล้ว
เจียงเสี่ยวไป๋และเซียวซู่เดินอยู่ด้านหลังสุด เดิมทีแสดงแกล้งทำเพื่อให้เจียงเสี่ยวไป๋ควงแขนของเขา พอตอนนี้หลังจากที่ทุกคนไม่ได้สนใจพวกเขาแล้ว เจียงเสี่ยวไป๋ก็ปล่อยมือออก และรักษาระยะห่างกับเซียวซู่
“ ฉันบอกนายก่อนเลยว่า งานแต่งนี้ในครั้งนี้เป็นของญาตินาย ถ้าตัวนายเองไม่อยากได้หน้าตาศักดิ์ศรีก็ไม่เป็นไร แต่ฉันไม่อนุญาต แม้ว่าจะต้องเสียหน้า ก็เป็นนายที่ยอมเสียหน้าเอง ฉันจะไม่ยอมเสียหน้า ดังนั้นถ้าต้องการให้นายทำอะไรก็ร่วมมือดีๆ อยากจะสารภาพความจริงอย่างไร ก็รอกลับไปก่อนค่อยว่ากัน ”
น้ำเสียงของเธอฟังดูเย็นชา ไม่มีความอบอุ่นเลยสักนิดเดียว เซียวซู่เหลือบมองเธอหนึ่งครั้ง และไม่ได้พูดจา
“ที่ฉันพูด นายได้ยินไหม？”
เจียงเสี่ยวไป๋หยุดฝีเท้าลงอย่างไม่พอใจและถามเขาว่า “ถ้านายไม่เห็นด้วยล่ะก็ ก็อย่าเข้าไปในตอนนี้ ฉันจะรีบเรียกรถแท็กซี่และออกไปจากที่นี่”
เซียวซู่คิดไม่ถึงว่าเธอจะพูดอย่างเด็ดขาดขนาดนี้ จ้องมองเธออย่างเงียบ ๆ สักพัก “ ตกลง ผมตกลงคุณพูดถูก ในเมื่อมาที่นี่แล้ว ถ้าอย่างนั้นผมก็จะไม่ปล่อยให้คุณเสียหน้า กลับไปสารภาพความจริงก็ได้แล้ว”
“โอเค พูดคำไหนคำนั้น ไม่คืนคำ”
แม้ว่าทั้งสองจะตกลงกันหมดแล้ว แต่เพราะว่าเมื่อสักครู่ที่ทะเลาะกันและก่อนที่จะพูดอย่างดิบดีว่าสารภาพความจริง ดังนั้นทั้งสองคนจึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีก้อนในใจ เป็นไปไม่ได้ที่จะพูดคุยกันดี ๆแล้ว ดังนั้นหลังจากเข้าไปในงานนั้น เซียวซู่จึงถูกเรียกตัวไป เจียงเสี่ยวไป๋ก็เลยที่นั่งด้วยตัวเอง
เซียวซู่เป็นญาติสนิทมากๆของพวกเขา ดังนั้นจึงได้รับเชิญให้ไปนั่งที่โต๊ะเดียวกับเจ้าของงานแต่ง แต่เจียงเสี่ยวไป๋ไม่เต็มใจ จึงหาโต๊ะนั่งคนเดียวตามลำพัง ไม่ว่าเหลียงหย่าเหอจะพูดชักชวนเธออย่างไร เธอก็ไม่ยอมไปอยู่ดี
ในที่สุดเหลียงหย่าเหอก็จนปัญญา ก็เลยบอกว่าเดี๋ยวจะมาหาเธอในภายหลัง และกำชับให้เธอทานอาหารดีๆแล้วก็อย่าเพิ่งกลับก่อน
มีเด็กผู้หญิงหลายคนที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับเจียงเสี่ยวไป๋อยู่บนโต๊ะอาหาร เมื่อเห็นว่าเหลียงท่าทีของหย่าเหอดูสนิทสนมต่อเธอ จึงเขยิบเข้ามาใกล้ และถามเกี่ยวกับตัวตนของเธออย่างระมัดระวัง
“พี่สาว ได้ยินมาว่าคุณเป็นแฟนของพี่เซียวซู่？จริงเหรอ?”
“ พี่สาวคุณสวยมากๆเลย คุณกับพี่เซียวซู่รู้จักกันได้อย่างไรเหรอ?”
เจียงเสี่ยวไป๋เหลือบมองพวกเธอหนึ่งครั้ง และเห็นว่าพวกเธออายุไล่เลี่ยกับตัวเอง อาจเป็นเพราะเห็นแก่ศักดิ์ศรีหน้าของเซียวซู่จึงเรียกเธอว่าพี่สาว เธอยิ้มและตอบว่า: “พวกเธอเรียกฉันว่าเสี่ยวไป๋ก็พอแล้ว ฉันไม่ใช่แฟนของเขา ”
“ห๊ะ?” สีหน้าของหลายคนเปลี่ยนไปเล็กน้อย: “แต่เมื่อสักครู่ไม่ได้พูดว่า … ”
“ล้อเล่นน่า” เจียงเสี่ยวไป๋พูดอย่างยิ้มตาตี่ “เป็นแฟนกัน เมื่อกี้ฉันแค่โกหกพวกเธอ ถ้าไม่ใช่แฟนล่ะก็ ฉันจะมางานแต่งงานกับเขาทำไมล่ะ？”
“จะว่าไปก็ใช่นะ งั้นพี่เสี่ยวไป๋ พี่ทำงานอะไรเหรอ？”
เจียงเสี่ยวไป๋ตอบคำถามไปพลาง และมองเห็นไวน์แดงตรงหน้า ทันใดนั้นก็มีความคิดที่จะดื่มเหล้า เธอดื่มแก้วเล็ก ๆ ก่อน จากนั้นก็อดไม่ได้ที่จะเทใส่แก้วใหญ่ให้ตัวเอง
เมื่อเห็นวิธีการดื่มของเธอเช่นนี้ สาว ๆ หลายคนก็ทั้งชื่นชมและถามไปว่า “พี่เสี่ยวไป๋ปกติดื่มแอลกอฮอล์บ่อยเหรอ？ดื่มนี้ไปจะเมาหรือเปล่า？”
หลังจากฟังคำพูดนี้แล้ว แค่ฟังก็รู้ว่าเป็นเด็กผู้หญิงที่ไม่เคยสัมผัสเหล้ามาก่อน เจียงเสี่ยวไป๋อธิบายอย่างมีอดทน: “ไวน์แดงมีความอึดมากกว่า แต่ว่าดื่มนิดน้อยไม่เป็นไร พวกเธอเพิ่งดื่มครั้งแรกอย่าดื่มเยอะ”
จริงๆแล้วเธอไม่ได้ดื่มมามากนัก แต่หลังจากที่เทพบุตรของฟางถังถังร้องเพลงอยู่ในบาร์นั้น เธอก็มักจะถูกลากให้ไปกับหล่อน จากนั้นเธอถึงจะเรียนรู้การดื่มเหล้าเป็นครั้งคราว
“ได้ค่ะ ขอบคุณค่ะพี่เสี่ยวไป๋”
เด็กผู้หญิงหลายๆคนดื่มไวน์กับเจียงเสี่ยวไป๋ ด้วยความกระตือรือร้นที่จะลอง และในไม่ช้าไวน์ที่อยู่บนโต๊ะ ก็ถูกของพวกเธอ ดื่มจนหมดแล้ว
เพียงแต่เศษสองส่วนสามเป็นส่วนที่เสี่ยวไป๋ดื่มมันจนหมด
ผู้อาวุโสคนอื่น ๆ เห็นก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ พวกเธอเนี่ย อย่ามัวแต่ดื่มเหล้าสิ ต้องทานข้าวด้วย ถ้าไม่อย่างนั้นเมาแล้วจะทำอย่างไร?”
“ใช่ค่ะ พี่เสี่ยวไป๋ คุณดูสิคุณดื่มไปตั้งเยอะ อย่างไรก็รีบไปทานข้าวเถอะนะคะ”
เจียงเสี่ยวไป๋ส่ายศีรษะ รู้สึกราวกับว่าตัวเองไม่มีความรู้สึกไม่สบายตัวอะไร
“ฉันไม่เป็นไร พวกเธอทานเถอะ ฉันอยากดื่มมากกว่านี้สักหน่อย”
เมื่อพนักงานเสิร์ฟเสิร์ฟอาหารนั้น เจียงเสี่ยวไป๋ก็ขอไวน์เพิ่มอีกเล็กน้อย โต๊ะของพวกเธอมีแขกผู้หญิงเป็นส่วนใหญ่ ดังนั้นจึงดื่มแต่ไวน์แดง
แต่ว่าโต๊ะหลักทางด้านนั้นแตกต่างกันไป มีแขกผู้ชายจำนวนมาก และส่วนใหญ่ล้วนแต่เป็นผู้สูงอายุ ดังนั้นจึงสั่งเครื่องดื่มแอลกอฮอล์สูงโดยตรง เนื่องจากเซียวซู่ขับรถยนต์มา ดังนั้นเขาจึงไม่เต็มใจที่จะดื่ม แต่ว่าทุกคนจะปล่อยให้เขาไปได้อย่างไรกัน
“ วันนี้เป็นงานแต่งงานของลูกพี่ลูกน้องนายเชียวนะ ในวันดีๆแบบนี้นายไม่ดื่มในจะหมายความว่าอะไร？นอกจากนี้ถ้าอีกไม่นานนายเมาก็ไม่ต้องกลับแล้ว ขับรถตั้งวันหนึ่งไม่เหนื่อยเหรอ？ ลูกพี่ลูกน้องของนายเปิดห้องอยู่ด้านบนตั้งหลายห้อง พอถึงตอนนั้นพวกนั้นก็อยู่พักผ่อนที่นี่ก็ได้แล้ว”
เดิมทีเซียวซู่ต้องการที่จะปฏิเสธ แต่เมื่อคำพูดอยู่บนริมฝีปากเขาก็นึกได้ว่าเจียงเสี่ยวไป๋นั่งอยู่บนรถมาทั้งวัน นั่นไม่ค่อยสบาย แถมยังไม่ยอมบอกว่าตัวเธอเองวิ่งไปอ้วกในห้องน้ำอีก
ช่างน่าเวทนาจริงๆ
เขาสามารถรีบกลับไปได้ แต่เจียงเสี่ยวไป๋ล่ะ?
เธอไม่สบายขนาดนี้ ให้เธอพักผ่อนสักหนึ่งคืน แล้วพรุ่งนี้ค่อยกลับแล้วกัน
หลังจากคิดแบบนี้แล้ว เซียวซู่ก็ไม่ปฏิเสธอีกต่อไป อันที่จริงเขาดื่มไม่เก่ง และคอก็ไม่แข็งมากนักเพียงแค่ในวันเช่นวันนี้เหมือนกับที่พวกเขาพูดจริงๆ ทุกคนก็ล้วนแต่ดื่มกัน ถ้าหากเขาไม่ดื่มล่ะก็ ไม่กลมกลืนเกินไป
ถึงอย่างไรก็ตามพวกเขาทั้งหมดล้วนแต่เป็นญาติกัน
เมื่อเห็นเซียวซู่ไม่ปฏิเสธต่อแก้วสุราที่มาตรงหน้าแล้ว ทุกคนก็ดื่มอย่างมีความสุขขึ้นมา
ลูกพี่ลูกน้องของเขาพาภรรยาที่เพิ่งแต่งงานของเขามาชนแก้วกับเขา ขณะที่ดื่มก็ชนเซียวซู่ไปสักพักหนึ่ง และกระซิบ: “พี่ พี่โคตรเจ๋งเลย ผมเห็นแฟนของพี่แล้ว สวยมากจริงๆ”
การกระทำของเซียวซู่หยุดไปชั่วขณะ หลังจากนั้นก็ยิ้มจาง ๆและเอ่ยว่า “ขอบใจ”
“ สู้ๆนะพี่ รีบแต่งงานเข้าบ้านให้ได้เร็วๆ ให้โอกาสพี่ชนแก้วผมสักครั้ง”