เจ้าสาวใบ้：อยากจะบอกรักคุณ - ตอนที่ 123
แต่บางเรื่องเราก็ไม่มีไฟล์แล้วเหมือนกัน
บทที่ 123 สามีคุณเกิดเรื่อง
ซูย้าวถูกลู่ส้าวหลิงจับยัดนั่งที่ข้างคนขับอย่างไม่เต็มใจ จากนั้นตัวเองก็เดินอ้อมไปเตรียมจะขึ้นรถ กลับได้ยินเสียงผู้ชายดังมาที่ข้างหู——
“ปล่อยเธอซะ！”
ลู่ส้าวหลิงหันหน้ามองตามเสียงไป เห็นลี่เฉินซีออกมาจากโรงแรมอยู่พอดี ซูย้าวมองเห็นเขาผ่านในรถ ทันใดนั้น หัวใจก็เต้นแรงขึ้น
“นายจะพาเธอไปทำไม？”ลี่เฉินซีเดินก้าวเท้ายาวเดินมาทางนี้อย่างเร็ว
และขณะนี้ ยังไม่รอให้ลู่ส้าวหลิงตอบ ประตูอัตโนมัติของโรงแรมก็เปิดออก หานฉ่ายหลิงก็เดินตามออกมา แถมยังพูดออกมาคำนึง“เฉินซี……”
กลางคืนลมเย็น ระหว่างที่ลี่เฉินซีหันไป ก็ปลดกระดุมเสื้อสูทของตัวเองออก ถอดลงมาแล้วยื่นให้หานฉ่ายหลิง
เสี้ยววินาทีนั้น ความหวั่นไหวในใจของซูย้าวก็ได้จางหายไปในพริบตา เธอควรจะตื่นตั้งนานแล้ว ระหว่างเธอกับเขาสองคน เดิมทีก็ไม่มีรักอยู่แล้ว แล้วจะมีความรู้สึกที่แท้จริงได้ยังไง？
ลู่ส้าวหลิงขึ้นรถไปด้วยและพูดลวกๆกับลี่เฉินซีไปด้วย“ฉันมีธุระกับเธอหน่อย เดี๋ยวก็ส่งเธอกลับไป！”
ลู่ส้าวหลิงไม่รีรอเหยียบคันเร่งแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว รถวิ่งเร็วราวกับจรวด
ซูย้าวรีบรัดเข็มขัดนิรภัย ลู่ส้าวหลิงไม่ได้เป็นผู้ชายสุขุมถ่อมตัวเหมือนลี่เฉินซี เขาเป็นคนโอเวอร์ เยอะสุดๆ ใช้ชีวิตสนุกให้เต็มที่ ตามใจตัวเอง มีคติที่ว่าใช้ชีวิตให้คุ้มค่าในทุกๆนาที
และธุรกิจภายใต้ของบริษัทลู่ซื่อก็คล้ายคลึงกับความคิดของเขา ทำธุรกิจด้านความบันเทิงต่างๆในเมืองนี้ และมีโรงแรมอยู่ทั่วประเทศและในต่างประเทศมากมาย รวมถึงงานเลี้ยงที่จัดในโรงแรมโฟร์ซีซั่นเมื่อกี๊ ก็เป็นธุรกิจภายใต้บริษัทลู่ซื่อของเขา
และส่วนตัวที่ลู่ส้าวหลิงชอบมากที่สุด นอกจากธุรกิจบันเทิงแล้ว ก็ยังมีแข่งรถ เพราะฉะนั้นแล้ว เขามีทักษะการขับรถที่ดีเยี่ยม
เมื่อก่อน ลี่เฉินซีก็ชอบซิ่งรถกับเขาอยู่บ่อยๆ แต่พอเวลาผ่านไปหลายปี อายุก็มากขึ้น ทั้งสองคนก็ไม่ค่อยชอบเล่นสนุกเหมือนอดีตแล้ว
ลู่ส้าวหลิงขับรถเหมือนขับสปีดโบ๊ท เร็วจนน่าตกใจ
ซูย้าวรู้‘นิสัยเสีย’ข้อนี้ของลู่ส้าวหลิงตั้งแต่เด็ก ถึงจะเตรียมใจมาอย่างดี แต่ไม่คิดเลยว่า พอตกอยู่ในสถานการณ์นี้เข้าจริงๆ ก็ยังรู้สึกหวาดกลัวเหมือนเดิม
“นี่ ยัยใบ้น้อยยัยใบ้！”
จู่ๆ ลู่ส้าวหลิงก็เปิดปากพูด การพูดจาก็ยังคงเหมือนตอนเด็กไม่มีผิด
ถ้าหากเป็นคนอื่นที่เรียกซูย้าวแบบนี้ คงต้องเป็นการประชดหรือดูถูกอย่างแน่นอน แต่ไม่ใช่ลู่ส้านหลิง
พูดได้แค่คำเดียวคือเขาซน
“ทำไมต้องกลั่นแกล้งผมด้วย？”เขาไม่ได้คิดร้ายอะไร โดยเฉพาะกับซูย้าว เขาได้ละทิ้งความเย็นชาและกลอุบายที่ใช้ในสมรภูมิธุรกิจไปตั้งนานแล้ว กลับมาเป็นตัวตนที่แท้จริงของเขา
ใบหน้าที่มีรอยยิ้มจางๆนั้นเผยให้เห็นรอยยิ้มร้ายๆ ชายตามองเธอ ราวกับว่าถ้าซูย้าวพยักหน้าหรือใช้ภาษามือให้คำตอบที่แน่ชัด เขาก็จะรีบจอดรถแล้วพุ่งไป‘บีบคอ’เธอให้ตายไปซะอย่างนั้น！
และสองวันมานี้ เรื่องช็อกที่ซูย้าวได้รับ อาจกล่าวได้ว่ารุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เรื่องแรกคือตอนที่ลี่เฉินซีพูดกับเธอ ได้เอ่ยถึงคุณS คงรู้ความลับของเธอแล้ว ต่อมาก็คือยกโครงการCCUในคืนนี้……
และนี่ลู่ส้าวหลิงจะรู้อะไรอีก ซูย้าวก็ไม่รู้สึกแปลกใจ สีหน้าที่เรียบสงบไม่มีความเปลี่ยนแปลงใดๆ นั่งเงียบอยู่อย่างนั้น
“ผมตลกมากนั้นหรอ？หรือว่าโง่มาก？บริษัทตั้งมากมาย ไม่ว่าจะกรุ๊ปเสิ่น กรุ๊ปเซิ่ง และยังมีหัวชาง ทั้งหมดนี้ ต่างก็เป็นบริษัทเพื่อนสนิมของสามีคุณ คุณแค่เลือกมาตามใจบริษัทสองบริษัท ทำไมต้องเป็นผมด้วย？”
ลู่ส้าวหลิงขมวดคิ้วอย่างแข็งกร้าว รถได้ค่อยๆลดความเร็วลง แล้วขับไปถนนอีกเส้นนึง แต่ไม่ใช้ทางไปบ้านตระกูลลี่
เขาจอดลงที่ข้างทาง แล้วสูดหายใจเข้าลึกๆทีนึง“บอกเหตุผลมา ไม่อย่างนั้น ชาตินี้คุณอย่าหวังว่าจะได้กลับบ้านเลย！”
พูดจบ อารมณ์ที่ตึงเครียดของซูย้าวถูกกระตุ้นอย่างอธิบายไม่ถูก อดไม่ได้หัวเราะออกมาทีนึง
รอยยิ้มของเธอสวยมาก ราวกับภาพวาดสวยงามภาพนึง ดูอ่อนละมุน ไม่ต้องเล่นสี กลับมีกลิ่นไอสงบ และสวยสดใสเหมือนสายรุ้งหลังฝน
สวยจนทำให้คนละสายตาไม่ได้
ลู่ส้าวหลิงก็เสียสมาธิไปครู่นึง จู่ๆพอดึงสติกลับมาได้ รีบกระแอมเสียงใสอย่างเก้อเขิน แล้วพูดต่อ“หัวเราะอะไร？อธิบายกับผมมาเดี๋ยวนี้！”
“ง่ายมาก เพราะว่าความสัมพันธ์คุณกับเฉินซีดีที่สุด และอีกอย่าง ถ้าฉันเดาไม่ผิดละก็ คุณเองก็ไม่ได้สูญเสียอะไรเลยใช่มั้ยล่ะ！”ซูย้าวใช้ภาษาวาดเขียนอย่างเร็ว
“……”
ลู่ส้าวหลิงพูดไม่ออก
ยัยคนนี้ ฉลาดตั้งแต่เด็ก ถึงกับเดาได้ว่าลี่เฉินซีชดเชยความเสียหายให้เขา แถมยังให้ออเดอร์แก่บริษัทของเขามาหลายออเดอร์ ทางตรงกันข้าม ยังสามารถทำเงินได้มากมายอีกด้วย！
ทันใดนั้น เขาก็กลับมาสีหน้าจริงจังอีกครั้ง แล้วเริ่มเข้าสู่เรื่องจริงจัง“หยุดเล่นได้แล้ว ซูย้าว นอกจากผมแล้ว ยังมีใครบ้างที่รู้ว่าคุณเป็นแฮ็กเกอร์？”
ซูย้าวขมวดคิ้ว แล้วใช้ภาษามือพูด“แฮ็กเกอร์อะไร？ฉันก็แค่พอมีความรู้เรื่องเครือข่ายอินเตอร์เน็ตอยู่บ้างก็แค่นั้น！”
“อย่ามาปฏิเสธหน่อยเลย คุณสามารถเจาะเข้าระบบทุกระบบได้อย่างง่ายดาย นอกจากนี้ยังสามารถสร้างไวรัส นี่น่ะหรอกพอรู้เรื่องที่คุณว่า？”
ตอนที่ซูย้าวเรียนอยู่ม.ปลาย ได้รู้จักกับลู่ส้าวหลิงโดยบังเอิญ และก็โดยบังเอิญอีกเหมือนกัน เขาพบว่าซูย้าวมีไอคิวที่สูงกว่าคนปกติและความสามารถอันน่าทึ่งของเธออย่างไม่ตั้งใจ
แต่ลู่ส้าวหลิงถือว่าเป็นคนมีสัจจะมาก ช่วยเธอปกปิดความลับนี้มาตลอด
“บอกมาดีๆเลยนะ ยังมีใครรู้ว่าคุณเป็นแฮ็กเกอร์อีก？”เขาถาม
ซูย้าวขมวดคิ้ว คำถามนี้ซับซ้อนมาก เธอไม่รู้ควรตอบยังไง
“คุณกลั่นแกล้งบริษัทลู่ซื่อนั้นไม่เป็นอะไร แต่อย่าหาเรื่องใส่ตัวทำผิดกฏหมายอีกล่ะ ไม่อย่างนั้น จะกลายเป็นเรื่องใหญ่ได้เลยนะ！”ลู่ส้าวหลิงก็แค่รู้สึกเป็นห่วงเธอ จากนั้น ก็พูดเสริมอีกคำ “คนฉลาดอย่างเฉินซี คงรู้ด้วยแล้วใช่มั้ย！”
เธอก้มหน้าลง แล้วถอนหายใจเบาๆ
ลู่ส้าวหลิงเห็นท่าทางแบบนี้แล้ว อดไม่ได้หัวเราะเบาๆออกมา “เขารู้แล้วก็ดี ในเมื่อคุณไม่มีวันทำร้ายเขาอยู่แล้ว ไม่เป็นไรหรอก！”
ซูย้าวพยักหน้า นั่นเป็นคนที่เธอรักมากที่สุด ไม่ว่าจะเวลาไหนหรือที่ไหนเธอก็ไม่มีวันทำร้ายเขาได้
ไม่มีวัน
“ผมว่า ทั้งหมดที่คุณทำมา เหมือนแทบจะช่วยตรวจทำงานเลยนะ แถมยังช่วยหานซื่อหลุดคดีมันดีกับคุณยังไงหรอ ？”ลู่ส้าวหลิงคาบบุหรี่ไว้ม้วนนึง แล้วหยิบไฟแช็กมาจุด
พ้นควันบุหรี่เป็นวงๆใส่หน้าของซูย้าวต่อเนื่อง จนเธอสำลักครัวจนไอไม่หยุดกลับหยอกให้ลู่ส้าวหลิงหัวเราะอีก
เขายื่นมือไปลูบหัวของเธอเบาๆทีนึง“เด็กโง่ ทำไมถึงได้โง่ขนาดนี้นะ ถึงฉ่ายหลิงจะเป็นคนดีก็จริง แต่ยังไงซะเธอก็เป็นคู่แข่งของคุณนะ！คุณช่วยเธอ ไม่กลัวว่าเธอจะมาแย่งสามีของคุณเลยหรือไง？”
“……”
ซูย้าวถอนหายใจอย่างหมดแรง ตอนนั้น เธอคิดแค่ว่าอยากจะรีบช่วยหานฉ่ายหลิงลบล้างความผิดเร็วๆ หลังจากนั้น ลี่เฉินซีจะได้มีกระจิตกระใจที่จะทำงานอย่างเต็มที่ แล้วเริ่มโครงการCCU ใครจะไปคิดว่าเขากลับยกโครงการให้กับบริษัทหานซื่อไปโดยตรงแบบนั้น！
เท่ากับว่าที่ซูย้าวทุ่มเทมาหลายเดือนนี้ สุดท้ายแล้ว กลับเป็นคนช่วยคนอื่นทำความดีไปซะงั้น
“ช่างเหอะ ขี้เกียจจะถกเถียงกับยัยใบ้อย่างคุณแล้ว ผมส่งคุณกลับบ้านละ！”ลู่ส้าวหลิงดีดบุหรี่ แล้วสตาร์ทรถขับออกไป
เสียงโทรศัพท์ที่จู่ๆดังขึ้น รบกวนลู่ส้าวหลิงที่กำลังขับรถอยู่ เขาหยิบมือถือขึ้นมาดูเบอร์ที่เรียกเข้า แล้วรับสายทันที
“นายทำมั้ยถึงได้ใจแคบจัง ？ฉันแค่ขอคุยกับเมียนายหน่อย จะทำอะไรเธอได้？วางใจเถอะนะ จะส่งเธอกลับเดี๋ยวนี้แหล่ะ！”
ไม่รอให้ปลายสายได้พูด ลู่ส้าวหลิงก็เปิดปากเยาะเย้ยโดยตรง
แต่ไม่รู้ว่าฝั่งโน้นพูดอะไรมา สีหน้าของเขาเปลี่ยนในทันที ถามกลับอย่างประหลาด“ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้？นี่……ได้ ฉันจะรีบพาซูย้าวไปเดี๋ยวนี้เลย！”
ซูย้าวมองเขาอย่างมึนงง สีหน้ามีคำถาม ยังไม่ทันรอให้เธอใช้ภาษามือถามจบ เขาก็พูด“สามีคุณเกิดเรื่องแล้ว！ผมพาคุณไปโรพยาบาล…