เจ้าสาวใบ้：อยากจะบอกรักคุณ - ตอนที่ 424
ปัง!
ชายหนุ่มและชายไว้หนวดแตะประตูเข้ามาอีกครั้ง มองซูย้าวที่ส่งเสียงดังโวยวาย พูดออกมาด้วยความโกรธจนควบคุมอารมณ์ไม่ได้ “ตะโกนอะไรของแก?”
“เอาเขาออกไป! ให้เขาไสหัวไป!” ซูย้าวพูดอย่างรีบร้อน กวาดสายตามองลี่เฉินซี “ถ้าพวกแกอยากได้เงิน ก็ต้องปล่อยเขาไปก่อน!ไม่งั้น ก็ติดกับดักแล้ว!”
ลี่เฉินซีตอบโต้กลับทันที “ซูย้าว!หุบปาก!”
“ถ้าไม่มีเขาอยู่ คนพวกนั้นไม่มีทางจ่ายเงิน เงินสดจำนวนหลายหล้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ พนักงานพวกนั้นจะกล้าเอาเงินมาได้ยังไง! อีกอย่าง ในเมื่อเขาหาที่นี่เจอ คนอื่นก็ต้องหาที่นี่เจอเหมือนกัน! พวกแกไม่กลัวโดนเปิดเผยเส้นทางหรือไง?”
ซูย้าวพูดออกมาด้วยความโกรธ ปกติน้ำเสียงของเธอจะละเอียดอ่อนโยน แต่ตอนนี้ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ตะโกนออกมาจนคอจะแตกในพริบตา
ที่สำคัญคือไม่รู้ว่าเพราะยาที่ฉีดเข้าไปหรืออะไร เธอรู้สึกว่าทั้งตัวอยู่ๆ ก็รู้สึกตัวเบาลอยๆ ขึ้นมา
ทั้งๆ ที่ในใจร้อนใจมาก แต่กลับรีบร้อยขึ้นมาไม่ได้
ทั้งๆ ที่ร่างกายรู้สึกอึดอัดมาก ก่อนหน้านี้ยังปวดท้องมาก แต่ตอนนี้ ความเจ็บปวดนี้ค่อยๆ หายไป
เธอพอจะรู้แล้วว่ายาที่ชายหนุ่มคนนั้นฉีดให้เป็นยาอะไร ถ้าเป็นอย่างที่คิดจริง งั้นลี่เฉินซี…ด้วยไม่ใช่หรือ
ซูย้าวแทบไม่อยากจะเชื่อ รีบใช้ความคิดที่เหลืออยู่ทั้งหมดและพูดอีกครั้ง “ปล่อยเขาไป!มีแค่เขาที่จะเอามาได้ตามต้องการ พวกแกอย่าปล่อยให้เขาหลอก!”
ความริงแล้วเมื่อกี้ที่คนมีหนวดเรารุงรังออกไปกับชายหนุ่ม ก็อยากจะเตือนชายหนุ่ม ให้รีบย้ายสถานที่ ไม่งั้นเกรงจะโดนเปิดเผย มิฉะนั้นผลที่ตามมาจะเป็นหายนะ
ที่ชายหนุ่มฉีดยาให้พวกเขาทั้งสอง ก็เพราะเหตุผลนี้
ดังนั้นตอนนี้ ชายหนุ่มไม่พูดอะไรมาก แค่ส่งสายตาไปให้ชายไว้หนวด
อีกฝ่ายเข้าใจทันที และรีบเดินไป ลากลี่เฉินซีเดินออกไปด้านนอก
ลี่เฉินซีหันกลับมามองซูย้าว โกรธจนกัดฟัน “ผู้หญิงที่ไม่รู้จักดีร้ายอย่างคุณ! เสียดายที่ฉันหวังดีมาช่วยคุณ!”
“ลี่เฉินซี จริงแล้วคุณก็ไม่ได้จะมาช่วยฉัน แต่จะมาจ้างฆาตกร โม่ป่ายดีกับฉันด้วยความจริงใจ ไม่เหมือนคุณ มือถือสากปากถือศีล จอมปลอมน่าขยะแขยง!”
ทุกคำที่ซูย้าวพูดออกมาแทงใจและตรงไปตรงมา
ลี่เฉินซีมองเธอ “คุณ…คุณบอกว่าฉันจอมปลอม? และน่าขยะแขยง?”
ตั้งแต่เล็กจนโต เธอเป็นคนแรกที่กล้าว่าเขาน่าขยะแขยงอย่างเปิดเผย!
ลี่เฉินซีพูดไม่รู้จะพูดอะไรกับผู้คนนี้ขึ้นมาในทันที
“คุณกับหานฉ่ายหลิงคิดคบกัน เอาแน่เอานอนไม่ได้ ชู้ในการแต่งงาน ทั้งยังป่าวประกาศภาพลักษณ์ปลอมเป็นผู้ชายที่ดีไปทั่ว ไม่จอมปลอมหรือไง? ไม่น่าขยะแขยงหรือไง? ลี่เฉินซี แค่เห็นคุณ ฉันก็คิดว่าตอนนั้นฉันตาบอดแค่ไหนที่แต่งงานกับคุณ! และยิ่งเสียใจยิ่งขึ้นที่มีลูกกับคุณสองคน!”
“คุณเสียใจที่แต่งงานกับฉัน? เสียใจที่มีลูกกับฉัน?” เขามองเธออยากไม่อยากจะเชื่อ ราวกับคิดไม่ถึงว่าทุกคำจะออกมาจากปากเธอ ทุกคำเป็นความจริงจากใจเธอ
“ใช่ เสียใจมานานแล้ว!”
เธอไม่ทันได้พูดจบ ชายไว้หนวดตบลงบนหน้าอย่างโหดเหี้ยม เสียงตบดังชัดเจน ทำให้ความโกรธของลี่เฉินซีที่เพิ่งจะปะทุออกมา หายไปทันที
เขามองหญิงสาวที่ล้มลงไปบนพื้นด้วยความงงงวย มุมปากแตกเลือดสีแดงสดไหลออกมา
ชายหนุ่มมองลี่เฉินซีแวบ ชายไว้หนวดเดินเข้ามาตรวจอุณหภูมิร่างกายเขา จากนั้นขมวดคิ้ว “ลูกพี่ ได้แล้ว”
ไม่เข้าใจที่ชายไว้หนวดพูดเลยสักนิด ชายหนุ่มพูดว่า “ยาที่ฉีดให้คุณเมื่อกี้ ไม่เหมือนกัน”
จากนั้น ชายหนุ่มมองไปที่ลี่เฉินซี “ยาเข็มนี้ที่ฉีดให้คุณ เป็นสารเคมีไซยาไนด์ชนิดหนึ่ง ตรวจสอบและทดสอบหาได้ยาก ต่อให้คุณไปโรงพยาบาลใหญ่ๆ เกรงว่าแค่จะหายาถอนพิษยังต้องใช้เวลาหลายวัน และยาถอนพิษยังไม่ทันได้ผลิต พิษก็เริ่มทำงานแล้ว!”
ชายไว้หนวดพูดอีกครั้ง “สบายใจได้ พาเริ่มทำงานก็ไม่ทำให้ตาย แค่ทำให้เป็นอัมพาตไปทั้งตัว สูญเสียความสามารถในการดูแลตัวเองเท่านั้นเอง!”
“คุณเอาเงินที่เหลือสี่ล้านมาให้ภายในสองชั่วโมง ฉันจะเอาถอนพิษให้” ชายหนุ่มกล่าว สายตาเหลือบมองผู้หญิงที่นอนอยู่บนพื้น ยิ้มเย็นชา และบอกให้ชายไว้หนวดพาลี่เฉินซีออกไป
จากนั้น รอจนทั้งสองคนออกไป ชายหนุ่มเดินไปใกล้ซูย้าว ยื่นมือดึงเธอขึ้นมาจากพื้น “ฉันไม่สนใจว่าเมื่อกี้เธอตั้งใจหรือไม่ แต่ในเมื่อกล้าเล่นเกมกับฉัน คุณกับผู้ชายคนนี้ตายแน่!”
เวลาต่อมา ซูย้าวโดนสารเสพติดเข้าครอบงำทั้งตัว การผ่านไปของเวลาไม่เกี่ยวข้องกับเธออีก เธอแค่รู้สึกว่าสมองของเธอว่างเปล่า ความคิดสับสนวุ่นวาย ความคิดของตัวเองกำลังวุ่นวายทั้งหมด ราวกับจมอยู่ในมหาสมุทรไร้ที่สิ้นสุด จมอยู่ในทะเลทั้งตัว แต่ไม่รู้สึกถึงความเย็นและหายใจไม่ออก
ตัวเบาลอย เหมือนปุยนุ่นปลิวตามลม เหมือนเห็นภาพหลอนตรงหน้า
โดยไม่รู้สึกตัว ราวกับเห็นเด็กผู้ชายอายุสองสามขวบ เดินเซไปเซมาตรงมาที่เธอ ปากยังพูดว่า “หม่าหม๊า หม่าหม๊า หิวแล้ว!”
เจิ้งเอ๋อตอนอายุสองสามขวบ
เธอมองเด็กผู้ชาย ยื่นมือไปหาเขา พึมพำในใจ รีบมา แม่อยู่ตรงนี้…
แต่เมื่อพูดติดอยู่ที่ริมฝีปาก กลับไม่สามารถพูดออกมาได้
เหมือนมีอะไรมาขวางกั้นไว้ ประโยคง่ายๆ และกลับพูดออกมาได้ยาก
“หม่าหม๊า หม่าหม๊า…”
เด็กชายวิ่งยิ้มหัวเราะมาหาเธอ เผยให้เห็นฟันน้ำนมเล็กๆ สองซี่ ใบหน้าขาว แก้มแดงๆ เหมือนตุ๊กตา หน้าตาน่ารักจนทำให้ใจสั่น
เด็กชายวิ่งแล้ววิ่งอีก แต่ไม่ว่ายังไงก็วิ่งมาไม่ถึงเธอที่ตรงนี้ เธอร้อนจนอยากจะวิ่งไปหาเด็กชาย แต่ขาทั้งสองข้างเหมือนโดนถ่วงตะกั่วไว้ หนักจนไม่สามารถขยับได้เลย
เธอตกอยู่ในนั้น สมองฉายภาพเหตุการณ์นี้ซ้ำแล้วซ้ำอีก
รอจนค่อยๆ ดึงสติกลับมาได้ พยายามลุกขึ้นยืน จึงพบว่าไม่ได้อยู่ในห้องเก่าๆ ห้องก่อนหน้านี้อีกแล้ว รอบด้านเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดเจน เปลี่ยนสถานที่แล้ว
“คุณฝันเห็นอะไร?” อยู่ๆ ชายหนุ่มถามออกมา
ซูย้าวหรี่ตาลง สารเสพติดในร่างกายยังไม่หายไป ความผ่อนคลายและความสบายใจค่อยๆ หายไป ความรู้สึกไม่จริงค่อยๆ หายไป
“ตอนที่คุณกำลังอยู่ในฝัน ร้องไห้นานมาก ฝันเห็นอะไรหรือไง?” ชายหนุ่มถามอีกครั้ง
ซูย้าวพูดแค่ว่า “ฉันไม่ชอบให้คนอื่นมาสอดรู้เรื่องของฉัน”
อีกอย่าง พวกเขาไม่ได้สนิทสนมกันถึงขนาดจะพูดคุยเรื่องในใจกันได้!
ชายหนุ่มยิ้มเย็นชา “งั้นคุณอยากรู้ไหม ว่าก่อนหน้านี้ฉันฉีดยาอะไรให้คุณ?”
ซูย้าวเงยหน้ามองเขา พูดออกมาด้วยเสียงชัดเจนว่า “ยาประเภทหลอนประสาทสินะ!”
ถึงแม้เธอจะไม่เคยสัมผัสสารเสพติดมาก่อน แต่ไม่ว่าจะมากน้อยยังไง ก็ได้ยินได้ฟังการแนะนำที่เกี่ยวข้องตามข่าวหรือเว็บไซต์ออนไลน์ต่างๆ เธอไม่ใช่เด็กน้อยสักหน่อย เมื่อกี้ที่เห็นภาพหลอนของเจิ้งเอ๋อตอนอายุไม่กี่ขวบ ก็อธิบายทุกอย่างได้แล้ว
“คุณฉลาดมาก แต่สบายใจได้ ฉันใช้กับคุณในปริมาณที่น้อยมาก ไม่เสพติดแน่นอน แต่ถ้าคุณชอบ ฉันเตรียมให้…”
ชายหนุ่มยิ้มเย็นชา จากนั้น ไม่รอคำตอบจากซูย้าว ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์ออกมา “โอเค ถึงเวลาแล้ว ตอนนี้มาดูกันว่าอดีตสามีของคุณคนนี้จะรวบรวมเงินมาได้ครบไหม!”
เขาถือโทรศัพท์ โทรออกไปที่หมายเลขหนึ่ง
หลังจากมีคนรับสาย จึงถามออกไปว่า “รวบรวมเงินครบหรือยัง?”
ไม่รู้ว่าอีกด้านพูดอะไร สีหน้าชายหนุ่มไม่เปลี่ยนแปลง พูดแค่ “ท่าเรือที่คุณไปก่อนหน้านี้ ตู้คอนเทนเนอร์หมายเลข 302 คุณเอาเงินไปที่นั่น!ผู้หญิงของคุณและยาถอนพิษ อยู่ที่นั่นทั้งหมด!”
หยุดไปสักพัก ชายหนุ่มพูดขึ้นอีกว่า “อย่าหาว่าฉันไม่เตือนคุณ ต่อให้คุณไม่ต้องการผู้หญิงคนนี้แล้ว แต่คุณยังต้องคิดถึงยาถอนพิษของคุณ ถ้ากล้าเล่นแง่ ยาจะหายไปทันที!”
หลังวางสายโทรศัพท์ ชายหนุ่มมองซูย้าวด้วยความน่าสนใจ “คุณว่า ฉันจะให้ยาถอนพาเขาไหม?”
การเผชิญหน้ากับสายตาของชายหนุ่ม ที่ซูย้าวเห็นคือการโกหกไม่สิ้นสุด
เธอรู้คำตอบดี
แค่เวลานี้ ทุกคำพูดของเธอ เกี่ยวข้องกับความปลอดภัยของลี่เฉินซีทั้งหมด ต้องลองคิดจากมุมมองอีกฝ่าย
“สี่ล้านดอลลาร์ แลกกับยาถอนพิษ ไม่เสียเปรียบสินะ?” เธอถามกลับ
ชายหนุ่มเดินเข้ามาใกล้ ก้มลงบีบคางเธอไว้และดึงเธอเข้ามาใกล้เขามากขึ้น “แล้วคุณล่ะ? ในห้าล้านดอลลาร์ นอกจากยาถอนพาแล้ว จะไม่รวมคุณด้วยหรือ?”
“แกไม่ได้คิดจะปล่อยฉันตั้งแต่แรกสินะ!”