เจ้าสาวใบ้：อยากจะบอกรักคุณ - ตอนที่ 428
โลกกว้างใหญ่ มีเกาะมากมายในมหาสมุทร
เกาะสวยงามเล็กเกาะหนึ่ง ห่างไกลจากเขตที่ผู้คนวุ่นวาย ไม่มีวิวพลุกพล่านยามค่ำคืน ไม่มีกลุ่มคนที่วุ่นวาย และการใช้ชีวิตที่เร่งรีบ ที่นี่มีแค่ประเพณีพื้นบ้านและการรักษาชาวิถีชีวิตแบบดั้งเดิม
ในห้องแบบง่ายๆ ชายหนุ่มมองซูย้าวที่นอนอยู่บนเตียง เธอในตอนนี้ อยู่ระหว่างความเป็นความตาย พูดได้ว่า ขาข้างหนึ่งเหยียบเข้าไปในประตูนรกแล้ว เทพแห่งความตายรออยู่ตรงนั้นแล้ว รอแค่ช่วงเวลาสุดท้ายที่จะพาเธอไปจากโลกมนุษย์ที่ยากลำบากนี้
ชายหนุ่มยืนอยู่ข้างเตียง กล่องยาในมือถูกบีบแน่นจนไม่เหลือซาก จ้องมองดวงตาซูย้าว มองลึกลงไปในความสงบ
หลังจากนั้น เขาเปิดประตูเดินออกไป
ชายผอมแห้งและชายไว้หนวดและอีกหลายคนที่อยู่ด้านนอกมองเขา เดินเข้ามาโดยไม่ได้นัดหมาย
หลายคนแทบจะเรียกออกมาพร้อมกัน “ลูกพี่?”
“ไอ้พีออกไปตามหาหมอแล้ว แต่คาดว่าที่เกาะนี้คงไม่มีหมอสักเท่าไหร่ ฉันให้เขาพยายามหาอยู่!” ชายผอมแห้งพูด
ชายหนุ่มพยักหน้าช้า “อืม”
“แต่ว่าลูกพี่ พวกเราถือเงินสดมากขนาดนี้ ต้องรีบออกจากที่นี่ จากนั้นค่อยคิดหาที่อื่นมีความสุขกัน ดังนั้น…ต้องเร่งเวลาหน่อย!” ชายไว้หนวดเตือน
ชายผอมแห้งที่อยู่ด้านข้างก็พูดว่า “ถ้าเป็นไปได้ พี่ว่าคืนนี้พอฟ้ามืด พวกเราก็ออกเดินทาง เป็นยังไง?”
ชายหนุ่มไม่พูดอะไร เพียงแค่ค่อยเงยหน้าขึ้นมองชายไว้หนวด “เหล่าซาน แกอยู่กับฉันมานานแค่ไหนแล้ว?”
ชายไว้หนวดตกใจ “หมายถึงอะไร? ลูกพี่ ทำไมอยู่ๆ ก็ถามฉันอย่างนี้?”
“ลืมไปแล้ว คิดไม่ออก” ชายหนุ่มตอบออกมา
ชายไว้หนวดไม่ได้คิดอะไรมาก “น่าจะประมาณ 5-6ปีมั้ง!”
“อืม จำได้ตอนนั้นหลังออกมาจากคุก แกก็อยู่กับฉันแล้ว…” ชายหนุ่มพูดอย่าสงบ
ชายไว้หนวดพยักหน้า “ใช่ แป๊บเดียวก็ผ่านมานานขนาดนี้แล้ว ครั้งนี้ทำเรื่องใหญ่พอสมควร รอให้ออกไปจากที่นี่ พวกเราก็รวยแล้ว!”
ชายผอมแห้งที่อยู่ด้านข้างพูด “ใช่ หลังจากนี้พวกเราไม่ต้องทำเรื่องน่ากลัวอย่างนี้อีกแล้ว!”
ชายหนุ่มพยักหน้าอย่างนิ่งเฉย แต่ในขณะที่กำลังเดินกลับดึงปืนออกมา และจ่อไปที่ระหว่างคิ้วของชายไว้หนวด
ชายไว้หนวดตกใจตะลึง “ลูก ลูกพี่ นี่พี่…”
“จำได้ตอนที่แกเพิ่งจะตามฉันใหม่ๆ ฉันเคยบอกว่า หลังจากนี้ไม่ว่าฉันจะพูดอะไร พวกแกทุกคนห้ามหักหลัง ต่อให้ที่ฉันพูดจะผิด หรือทำอะไรผิด!”
ครู่เดียว ชายไว้หนวดเหมือนจะคิดอะไรขึ้นมาได้ รีบพูดว่า “ลูกพี่ ฟังฉันอธิบายก่อน! เรื่องยานั่นใช่ไหม! ฉันทำเพราะหวังดีกับพี่ ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ดีอะไร หลังจากนี้ต้องทำให้พวกเราลำบากแน่นอน!”
“ทำให้ลำบาก?” ชายหนุ่มหัวเราะเย็นชา “ที่แกกลัวคือกลัวให้ฉันเหนื่อยไปด้วย? หรือทำแกเหนื่อยไปด้วย?”
“ไม่ว่าจะทำให้ใครเหนื่อย ฉันทำเพราะหวังดีกับคุณ! ลูกพี่ ฉัน…”
ชายไว้หนวดยังไม่ทันพูดจบ นิ้วมือของชายหนุ่มก็เหนี่ยวไกปืนแล้ว หลังจากเสียงปังดังขึ้น คนที่มีชีวิตอยู่ตรงหน้า มีรูอยู่ตรงหัวเลือดไหลออกมา คนทั้งคนล้มจมอยู่ในกองเลือด ตายแล้ว
หลายคนที่ยืนอยู่อีกด้าน แทบจะตกใจอ้าปากตาค้าง
ไม่เคยเห็นฉากนี้มาก่อน เพราะทุกครั้งที่เกิดเรื่องหรืออะไรก็ตามจะเป็นคนนอกตลอด ไม่เหมือนครั้งนี้ ที่คนกันเองฆ่ากันเอง…
ชายผอมแห้งนิ่งอยู่นาน จึงค่อยๆ พูดออกมา “ลูก ลูกพี่ เหล่าซานอาจจะทำไม่ถูก แต่เขาทำเพราะหวังดีกับพี่ด้วยความจริงใจ! ผู้หญิงคนนั้นไม่ควรเก็บไว้จริงๆ ไม่อย่างงั้นจะทำให้พวกเราเหนื่อยกันทุกคน!”
พูดจบ กระบอกปืนของชายหนุ่มก็เปลี่ยนมาที่ชายผอมแห้ง คนที่อยู่ด้านข้างอยากจะขวางไว้ แต่ควบคุมไว้ไม่ได้ เสียงปังดังขึ้น บนร่างกายของชายผอมแห้ง เขากุมแผลไว้ เลือดสีแดงสดไหลไม่หยุด ร่างกายล้มลงกับพื้น
คนอื่นๆ ตกตะลึง ค่อยมีสติกลับมา ค่อยๆ เอื้อมมือไปจับร่างของเด็กหนุ่ม มุมหนึ่งก็ป้องกันตัว มุมหนึ่งก็เกิดอารมณ์ต่อต้านลูกพี่ที่เป็นแบบนี้
และชายหนุ่มด้านนี้เก็บปืนลง
เพราะปืนใส่กระบอกเก็บเสียง ทำให้ถึงแม้จะยิงปืนถึงสองครั้ง แต่เสียงก็ถือว่าไม่ดังมาก ไม่ทำให้คนทั้งเกาะตื่นตกใจ
ทุกคนมองสองคนที่ล้มกองอยู่บนพื้น สถานการณ์ของชายผอมแห้งยังถือว่าดี ไม่ได้ตายในทันที บริเวณที่โดนยิงก็ไม่ได้ต้องการถึงชีวิต แต่ก็เจ็บปวดจนจะขาดใจตาย ดิ้นรนครวญครางอยู่บนพื้น
“ฉันจะพูดเป็นครั้งสุดท้าย ผู้หญิงคนนี้ เป็นของฉัน ฉันมั่นใจแล้ว ไม่ว่ายังไง ฉันก็จะพาเธอไปด้วย!”
ชายหนุ่มเงียบลง สายตามองไปที่ทุกคน “มีใครไม่เห็นด้วยหรือคิดว่าไม่ได้ ให้ออกมาตอนนี้ ฉันจะแบ่งเงินให้ และหลังจากนี้ไป ไม่เกี่ยวข้องกันอีก”
พูดจบ ชายหนุ่มหันหลังเดินเข้าห้องไป
ต่างคนต่างมองหน้ากันไม่พูดอะไร ยืนกันเงียบและเดินกลับห้องไป
ชายหนุ่มพอจะเดาออกว่าพวกเขาจะทำอะไร กล่องใส่เงินหลายกล่องถูกเปิดออกไว้ก่อนหน้า เงินดอลลาร์ด้านเป็นกอง ดึงดูดจนไม่มีอะไรเปรียบได้
ยังเหลืออีกหกคน เดินเข้าเห็นเงินในกล่อง ไม่พูดอะไร เพียงมองหน้ากันและกัน ค่อยๆ เตรียมตัวจับปืน
แต่ยังไม่ทันได้จับปืน ชายหนุ่มอีกด้านเริ่มจัดการแล้ว หนึ่งนัดหนึ่งคน จัดการไปสี่คนในชั่วพริบตา
ที่เหลืออีกสองคนเห็นสถานการณ์ไม่ดี เลิกต่อต้านทันที และรีบคุกเข่าลงกับพื้น “ลูกพี่ พวกเราผิดไปแล้ว!พวกเราผิดไปแล้วจริงๆ ขอร้องเถอะ ได้โปรดเข้าใจเถอะ”
“ใช่ ฉันไม่เอาแล้ว! ขอร้องลูกพี่”
ชายหนุ่มสูดหายใจเข้าลึกๆ และวางปืนลง ผู้ชายทั้งสองที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้ากลับแอบหยิบมีดขึ้นมา มีดแทงไปที่ชายหนุ่มอย่างแรง ทันใดนั้น ชายหนึ่งยิงปืนอย่างโหดเหี้ยมอีกครั้ง ได้ยินเสียง ปั้ง ปั้ง สองครั้ง สองคนที่เหลือก็ตายลง
เห็นศพที่กระจัดกระจายอยู่เต็มห้อง ชายหนุ่มหลับตาลงอย่างทนไม่ได้
และหันหลังกลับไปมองหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียง ตอนนั้นเอง ซูย้าวค่อยๆ ลืมตาขึ้น หน้ายังคงซีดขาวเหมือนเดิม พยายามใช้สายตาที่อ่อนล้ากวาดสายตามองศพที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้น สีหน้าไม่แสดงอาการอะไร
“เงิน ของสิ่งนี้ บางครั้งไม่ใช่สิ่งที่ดีอะไร” น้ำเสียงแหบแห้งสงบอ่อนแอจนถึงที่สุด
ใช่ เงินเป็นของเล่น ตอนไม่มีเงินก็มีความสุขได้ แต่เมื่อมีแล้วกลับทำให้คนขาดสติที่มีตั้งแต่แรก
น้อยมาที่จะมีคนรู้หน้าที่และความเชื่อของเงิน
เดิมทีเป็นพี่น้องร่วมเป็นร่วมตาย ร่วมเป็นร่วมตาย ต่อให้การทำงานครั้งนี้ล้มเหลว แล้วจะยังไง?
หรือว่าเพราะชายหนุ่มทำผิดไป ไม่ควรเลือกที่จะเก็บผู้หญิงคนนี้ไว้ข้างตัวในเวลาอันตรายอย่างนี้ แต่ตั้งแต่วินาทีที่เริ่มฆ่ากรรม ทุกสิ่งทุกอย่างก็เปลี่ยนไป
“ทั้งหมดที่เกิดขึ้นก็เพราะคุณ!” ชายหนุ่มมองซูย้าว ค่อยยกปืนในมือขึ้นและเล็งไปที่เธอ
ใบหน้าของชายหนุ่มเลอะไปด้วยเลือดสดๆ ของลูกน้องหลายคน ตอนนั้นเอง เหมือนปีศาจกระหายเลือด ความผิดปกติที่น่ากลัว “ตอนนี้คุณก็เจ็บปวดมาสิน่ะ! ทั้งๆ ที่ได้รับบาดเจ็บ ยังกินยากระตุ้นการไหลเวียนโลหิต บาดแผลไม่ปิด เลือดไหลไม่หยุด การปล่อยให้คุณเลือดไหลจนตาย สู้ให้คุณตายอย่างเจ็บปวดแต่มีความสุขไม่ได้!”
“อืม ไม่เลว”
ใบหน้าซูย้าวซีดขาวไม่มีการตอบโต้อะไร
“คุณยังคงเป็นแบบนี้ ไม่มีความกลัว” ชายหนุ่มมองอย่างละเอียด เขาสนใจผู้หญิงคนนี้ ก็เพราะสายตาของเธอไม่มีความเกรงกลัวเลยแม้แต่น้อย
เขาเคยเจอผู้หญิงเยอะมาก คนพวกทำเป็นแค่คุกเข่าขอร้อง หรือคำเยินยอต่างๆ เพื่อมีชีวิตรอด ไม่ว่าจะต้องทุ่มเทหรือต้องอ่อนน้อมถ่อมตัวยังไง ก็ทำได้หมด
อาจจะเพราะพวกเธอทุกคนมีเหตุว่าไม่อยากตาย แต่ไม่ว่ายังไง ผู้หญิงพวกนั้นสำหรับเขาแล้วไม่มีความรู้สึกอะไร นอกจากคนนี้
แต่ตอนนี้ ไม่ใช่แค่เหลือผู้หญิงเพียงคนเดียว แต่กลับเก็บไว้ไม่ได้อีกด้วย
ชายหนุ่มหลับตา เหนี่ยวไกปืนไปที่ซูย้าว
ทันใดนั้น ลมพายุก็พัดมาจากด้านหลัง ความเร็วของลมแทบจะทำให้ห้องเก่าปลิวลอยไปทั้งห้อง
ชายหนุ่มหันหลังกลับตามธรรมชาติ กลับเห็นเฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่งบนฟ้า และลี่เฉินซีที่กระโดดลงมาจากเฮลิคอปเตอร์