เจ้าสาวใบ้：อยากจะบอกรักคุณ - ตอนที่ 429
เรียกได้ว่าในสถานที่รกร้างห่างไกลขนาดนี้ ลี่เฉินซีปรากฏตัวได้ราวกับเป็นวีรบุรุษ
ไม่มีอาวุธครบมือ ไม่มีการเตรียมตัวอะไร นอกจากเฮลิคอปเตอร์ลำนี้ แทบแทบจะไม่มีอะไรติดตัวมาเลย
แม้แต่เสื้อผ้าที่ใส่ ยังเป็นชุดเดิมของก่อนหน้านี้ ชุดสูทที่วิจิตรบรรจง ตอนนี้กลายเป็นยับยู่ยี่ จนเห็นได้ว่าหนึ่งวันหนึ่งคืนมานี่ผ่านอะไรมาบ้าง
เฮลิคอปเตอร์อยู่ด้านหลัง ใบพัดที่หมุนอยู่ทำให้เกิดลมแรง ร่างพี่ลงมาตามลงดูงดงาม สูงใหญ่
ซูย้าวนอนอยู่บนเตียง พยายามค่อยเอียงหน้า จนเห็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้นด้านนอก เธอเห็นเขา ผู้ชายคนนั้น ในที่สุดก็มา
แต่ ได้เห็นลี่เฉินซีปลอดภัยก็ถือว่าดีแล้ว
ซูย้าวยิ้มน้อยๆ และนอนอยู่บนเตียงอย่างไร้เรี่ยวแรง แผลที่ท้ายทอยเจ็บมาก ทั้งตัวไม่มีแรงเลยแม้แต่น้อย เธอรู้สึกว่าชีวิตของตัวเองเดินมาจนถึงจุดจบแล้ว แค่ไม่เคยคิดมาก่อนว่า จะมาจบชีวิตที่ต่างแดน
เธอยังมีลูกๆ ลี่เจิ้งยังสลบไม่ฟื้น ซีซียังไม่ยอมเริ่มพูดเอง ลูกชายคนหนึ่งไม่รู้ไปอยู่ที่ไหน ลูกบุญธรรมอีกคนมีนิสัยแปลกๆ ไม่ได้รับความชอบและการต้อนรับจากผู้อื่น…
เห็นได้ชัดว่าเธอยังมีเรื่องกังวลอีกมากมาย เห็นได้ชัดว่าเธอไม่อยากตาย แต่ด้วยบุคลิกที่ไม่ยอมเอ่ยปากขอร้องใครของเธอ ดังนั้นเธอจึงยังคงดูนิ่งสงบ ราวกับไม่มีความกลัวต่อหน้าชายหนุ่ม
ไม่ใช่ว่าเธอไม่กลัว เพียงแต่ไม่อยากที่จะแสดงออกมา
ทุกวันบนโลกใบนี้ มีหลายชีวิตที่จากไปอย่างกะทันหัน หลายคนไม่อยากจะจากไป มีความกังวลความเสียใจนับไม่ถ้วน นี้คือโลกใบนี้ ไม่มีใครสมบูรณ์แบบ ดังนั้นเธอมองโลกนี้แตกฉานมาหลายปีแล้ว
แค่ไม่อยาก ให้ความปากแข็งและพยายามทั้งหมดกลายเป็นประเด็นสำคัญของเรื่องนี้
ลี่เฉินซีชายหนุ่มที่อยู่ตรงประตูเดินลงมาจากเฮลิคอปเตอร์ เขาไม่แปลกใจว่าทำไมลี่เฉินซียังมีชีวิตอยู่ แต่แปลกใจที่เขาหาที่นี่เจอได้ยังไง…
ทั้งที่ตอนที่พวกเขาออกมา สะบัดคนที่ติดตามไปแล้ว
หรือว่า ลี่เฉินซีจะเดาออกตั้งแต่แรกแล้วว่าพวกเขาจะมารวมตัวกันที่เกาะใกล้แถวนี้?!
ชายหนุ่มไม่สนใจคิดอะไรมาก อย่างเดียวที่อยากจะทำตอนนี้ ก็คือยกปืนขึ้น เล็งไปที่ระหว่างคิ้วของลี่เฉินซีและเหนี่ยวไกปืน
ปั้ง!
เสียงปืนดังขึ้นทำให้ตื่นตกใจ แม้แต่ซูย้าวที่นอนอยู่บนเตียงยังโดนทำให้ตื่นตกใจ ทันใดนั้นรีบมองออกไปที่นอกประตูอีกครั้ง กลับพบว่า ชายหนุ่มค่อยๆ ล้มลงกับพื้นระหว่างคิ้วมีรูเปิดเลือดไหลออกมา
ลี่เฉินซีไม่ได้จับปืน และได้เหนี่ยวไกปืน แต่เพราะในเฮลิคอปเตอร์มีตำรวจให้ความร่วมมืออยู่
คาดว่าขณะที่ชายหนุ่มกำลังยกขึ้นตอนนั้น ก็น่าจะเดาทั้งหมดได้แล้ว กะทันหันมาก แต่ก็ไม่มีทางอื่นแล้ว
ลี่เฉินซีพุ่งเข้ามาในห้องอย่างรวดเร็ว หลีกเลี่ยงซากศพที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้น ก้าวขายาวเข้ามาด้านข้างเตียง นั่งลงและอุ้มซูย้าว “คุณเป็นอะไรไป?”
เมื่อพูดจบ ก็สังเกตเห็นหมอนที่อยู่ใต้ศีรษะเธอ เลือดสีแดงสดจำนวนมาก ทำให้เขาแสบตา
“คุณบาดเจ็บ? ใครทำร้ายคุณ? ” น้ำเสียงเขากังวลกอดเธอไว้อย่างประหม่า
ท่าทางอ่อนแอของซูย้าว เขาไม่เคยเห็นมาก่อน
ตอนนั้นที่คลอดลี่เจิ้ง สถานการณ์ของเธอก็แย่มาก เธอต้องเข้าห้องผ่าตัด แต่ก็ไม่เคยเห็นเธอเป็นอย่างนี้มาก่อน
และยังมีปริมาณที่น่าตกใจอีก ลี่เฉินซีมองมือของตัวเอง มีเลือดสีแดงสดมากมาย ความรู้สึกร้อนกระจายไปทั่วอุณหภูมิร่างกายเธอ
“ซูย้าว!”
เป็นอย่างนี้ได้ยังไง? ทั้งที่เขาคาดการณ์ไว้ดีหมดแล้ว แต่เพราะมาช้าไปเพียงนิดเดียวเท่านั้น กลับ…
“ฉัน ฉันไม่เป็นไร คุณใช้ยาถอนพิษรึยัง?” ซูย้าวพยายามอดทน น้ำเสียงอ่อนแรงถึงที่สุด
เขาพยักหน้า “ฉันไม่เป็นไร แต่ทำไมคุณได้รับบาดเจ็บ?”
ถึงแม้ปากจะถามอย่างนี้ แต่ลี่เฉินซีไม่กล้าชักช้าอีกต่อไป รีบอุ้มเธอขึ้นมา หลังจากตำรวจที่ลงมาจากเฮลิคอปเตอร์ตรวจสอบหลายคนที่นอนกองอยู่บนพื้น นอกจากชายผอมแห้งคนเดียว คนอื่นๆ ตายหมด และเมื่อเห็นสถานการณ์การบาดเจ็บสาหัสของซูย้าว รีบให้ทั้งคู่ขึ้นเฮลิคอปเตอร์ทันที
สถานการณ์ทางนี้เร่งด่วนมาก ชาวบ้านที่ได้ยินเสียงปืนและรู้ว่าว่ามีอะไรผิดปกติรีบมาดู ตำรวจต้องอยู่ต่อเพื่อเคลียร์สถานการณ์ ทำให้ต้องรีบติดต่อตำรวจคนอื่นให้รีบมา
ลี่เฉินซีรีบร้อนวางซูย้าวลงบนเฮลิคอปเตอร์ รัดเข็มขัดให้เธอ จากนั้นพูดว่า “ฉันขับเป็นไม่ทันเวลาแล้ว ฉันต้องพาเธอไปรับการรักษาที่โรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด!”
พูดจบ ลี่เฉินซีรีบประจำตำแหน่งคนขับ เฮลิคอปเตอร์ค่อยๆ ออกตัวช้าๆ
ตลอดทางสถานการณ์ของซูย้าวอันตรายถึงที่สุด
เธอรู้สึกว่าทนต่อไปไม่ไหวแล้วจริงๆ สามารถหลับใหลไปได้ตลอดเวลา แต่ก็รู้ดีว่าถ้าตัวเองหลับตาลง อาจจะไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลยก็ได้ เธอยังมีอะไรอีกมากมายที่ต้องสั่งเสีย แต่เสียงของเฮลิคอปเตอร์ดังเกินไป สถานการณ์ของเธอตอนนี้ไม่สามารถตะโกนเสียงดังได้เลย
“ไม่ต้องพูดแล้ว คุณไม่มีทางเป็นไร!เชื่อฉัน!” ลี่เฉินซีหันกลับมาดูสถานการณ์ของซูย้าวไม่หยุด และรีบเร่งเครื่องบินไปยังเกาะที่อยู่ใกล้ๆ
นอกจากเกาะไห่ลานที่นี่ เกาะอื่นอีกสองเกาะใหญ่กว่าที่นี่ มีการพัฒนา ต้องมีโรงพยาบาลแน่นอน
จากความเร็วของเฮลิคอปเตอร์ ประมาณสิบกว่านาทีก็ถึงที่หมาย
ทางด้านนี้ทีมตำรวจที่ก่อนหน้านี้ยังไม่แยกย้ายอยู่จำนวนมาก ก่อนหน้านี้ตอนที่อยู่ที่เกาะไห่ลาน ก็มีตำรวจติดต่อมาก่อน ดังนั้นเมื่อเฮลิคอปเตอร์ลงจอด หน่วยฉุกเฉินของโรงพยาบาลรีบเข้ามาทันที และเอาซูย้าววางลงบนเตียงรถเข็น เตรียมช่วยชีวิต
ลี่เฉินซีตามติดอยู่ด้านข้างรถเข็น เป็นเพื่อนเธอไปตลอดทาง จับมือเธอไว้แน่น “ซูย้าว คุณต้องไม่เป็นอะไร! ต้องไม่เป็นอะไร!”
“พวกเรายังลูก ลี่เจิ้งยังรอคุณอยู่ ยังมีซีซี และยังมีเตียวเตียวที่คุณรับเลี้ยง คุณสนใจลูกๆ มากใช่หรือไง? จะปล่อยพวกเขาทิ้งไว้อย่างสบายใจได้ยังไง?”
ซูย้าวมองเขา ใบหน้าหล่อเหลาของลี่เฉินซีในตอนนี้ ด้วยความกังวลและความเครียดในตอนนี้ทำให้เธอสบายใจ
“ลี่เฉินซี คุณก็เป็นพ่อที่ดีคนหนึ่ง ฉันสบายใจ…”
“พูดมั่วอะไร! ฉันเป็นพ่อที่ดีตรงไหนกัน? คุณลืมแล้วหรือไง? ฉันหมั้นแล้ว ฉันจะแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น จะหาแม่เลี้ยงให้เด็กๆ คุณทนส่งเด็กๆ ให้ไปอยู่แม่เลี้ยงได้หรือไง?” เขาพูด
“ทนไม่ได้ ดังนั้นถ้าฉันมีชีวิตอยู่ต่อ คุณจะมอบลี่เจิ้งให้ฉันไหม?” เธอถาม
ลี่เฉินซีพยักหน้าโดยไม่คิดอะไร “แน่นอน! ฉันอยากจะคืนเขาคุณตั้งแต่ห้าปีก่อนแล้ว แต่คุณไม่เคยให้โอกาสฉันเลยเท่านั้นเอง!”
ซูย้าวตะลึง
เธอไม่รู้ว่าเพราะตัวเองเสียเลือดมากเกินไป เพราะสมองขาดออกซิเจนหรือเพราะสถานการณ์ตอนนี้อันตราย คำพูดที่เขาพูดด้วยสายตาและท่าทางที่มั่นคง ไม่มีร่องรอยลังเลแม้แต่นิด
“ตอนนั้นคุณปล่อยมือฉันก่อน ซูย้าว ครั้งนี้ จะทิ้งคนรักไว้ข้างรักคนเดียวไม่ได้!ไม่ได้เด็ดขาด!”
ลี่เฉินซีจับมือเธอแน่นไม่ยอมปล่อย รีบก้าวขาเดินตามพยายามไปที่ห้องฉุกเฉิน
“คุณผู้ชาย คุณเข้าไปไม่ได้!จะส่งกระทบต่อการช่วยชีวิต!”
หน้าประตูห้องฉุกเฉิน พยายามขวางเขาไว้และห้ามไม่ให้ลี่เฉินซีเข้าไปในห้องฉุกเฉิน
มองพยาบาลเข็นเตียงเธอเข้าไป มองประตูบานใหญ่ๆ ค่อยปิดลง หัวใจของลี่เฉินซีบีบแน่น จุกจนถึงคอหอยทันที
เขาเคยเสียเธอไปครั้งหนึ่งแล้ว ครั้งนี้ ระหว่างพวกเขายังมีเรื่องเข้าใจอีกมาที่ยังไม่ได้อธิบายให้เข้าใจกัน เขายังไม่ได้บอกความจริงใจที่สุดให้เธอฟัง เป็นอย่างนี้ได้ยังไง…
ตำรวจรีบตามมา หัวหน้าหน่วยปฏิบัติการที่รับผิดชอบเดินเข้ามา และพูดว่า “คุณลี่ ผู้รอดชีวิตคนเดียวในกลุ่มโจรบอกว่า เพื่อให้มั่นใจว่าคุณจะได้รับยาถอนพิษอย่างราบรื่น ผู้หญิงคนนี้จึงทำร้ายตัวเองอย่างนี้เพื่อ…”
“อะไร?” ลี่เฉินซีถอนหายใจดังลั่นห้อง ที่แท้เธอทำเพื่อเขา ถึงได้โง่ทำให้ตัวเองได้รับขนาดนี้?!
ในสมองคิดขึ้นมาทันที คืนนั้นเมื่อห้าปีก่อนที่ประเทศฝรั่งเศส ตอนนั้นเขาโดนพวกนักเลง ทำร้ายจนสลบ เธอเดินตากฝนคนเดียวเป็นสิบกิโลเมตร เพื่อหาร้านยาจนเจอ แต่กลับช่วยไม่ได้และไม่ได้ยากลับมาเพราะพูดไม่ได้
เพื่อช่วยเขา เธอทำอย่างนี้ ทำให้ตัวเองบาดเจ็บอย่างโง่ๆ
ยังมีตอนนั้นที่บาดแผลเขาอักเสบจนไข้ขึ้นสูง ไม่ได้รับความช่วยเหลือจากเธอ ทำได้แค่ใช้วิธีโง่ๆ โดยการเอาตัวเองแช่ในน้ำเย็นซ้ำแล้วซ้ำอีก เพื่อให้อุณหภูมิเขาลดลง…
ผู้หญิงคนนี้ไม่ว่าจะตอนนั้นหรือตอนนี้ ไม่ว่าจะเป็นคนที่เคยเป็นใบ้หรือคนที่แข็งแกร่งในตอนนี้ เธอยังคงใช้การกระทำเล็กๆ น้อยๆ ของเธอเพื่อปกป้องเขาอย่างระมัดระวัง!
นวนิยายจะได้รับการอัปเดตทุกวัน กลับมาอ่านต่อพรุ่งนี้นะคะทุกคน!