เจ้าสาวใบ้：อยากจะบอกรักคุณ - บทที่ 684 วันนี้เธอแปลกๆ
เมื่อพวกเขามาถึงร้านอาหาร นอกจากเจียงจี้เซิงแล้วก็ยังมีเจียงจี้ฉี
เพราะว่าชนะคดี เจียงจี้ฉีไม่ได้ติดคุก ตระกูลเจียงก็รอดพ้นจากผลกระทบที่ไม่ดีของโลกภายนอก แน่นอนว่าเขาจะต้องขอบคุณซูย้าว และต้อนรับเธอเป็นอย่างดี
แต่บนโต๊ะอาหาร เรื่องที่พวกเขาพูดคุยกันส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับธุรกิจทั้งนั้น อย่างเช่นที่ดินอู๋ซินฉวูผืนนั้นของเจียงจี้ฉี ในที่สุดลี่เฉินซีก็ได้มันมาครอบครอง
ผู้ชายทั้งสามคนพูดคุยดื่มไวน์กันอย่างมีความสุข ซูย้าวนั่งกินอาหารอยู่ข้างๆ อย่างเงียบๆ และบางครั้งบนชามของเธอก็มักจะมีซี่โครงหรือเนื้อปลาเนื้อกุ้งตลอด มันมาจากลี่เฉินซีทั้งนั้น
เขาแทบจะไม่ได้กินอะไร แต่เอาแต่ดูแลเธอตลอดเวลา ค่อยๆ แกะก้างปลาออกให้เธอทีละชิ้น เอาเฉพาะส่วนเนื้อมาใส่ในชามให้เธอ
การกินข้าวมื้อนี้ เขาเป็นสุภาพบุรุษและดูแลเธอในทุกๆ ด้าน หลังจากกินข้าวเสร็จแยกย้ายกัน ส่งเจียงจี้เซิงสองพี่น้องออกไป ลี่เฉินซีก็จับมือเธอกลับไปโรงแรม
ทันทีที่ก้าวเข้าไปในห้อง เธอก็สะบัดเขาออกแล้วเดินตรงเข้าไปในห้องนอน
ผ่านไปสักพัก เมื่อลี่เฉินซีจัดการเรื่องงานเสร็จแล้ว ตอนที่เขาเดินเข้ามาในห้องนอน ท่ามกลางความมืดมิด จู่ๆ ก็มีพลังงานอันนุ่มนวลพุ่งเข้ามา เขากำลังมึนงง เธอก็ผลักเขาเข้าไปที่ผนัง พยายามเขย่งเท้าขึ้นไปจูบริมฝีปากอันบอบบางของเขา…
แต่เธอก็ยังไม่ค่อยเชี่ยวชาญสักเท่าไหร่ ทั้งๆ ที่เป็นการกระทำที่ตั้งใจและขยันขันแข็ง แต่เธอกลับทำมันออกมาได้อย่างยุ่งเหยิง สุดท้าย กลับเป็นลี่เฉินซีที่ต้องเป็นคนรุก เขาอุ้มเอวเธอไปบนเตียง
หลังจากพัวพันกันสักพัก ร่างเล็กๆ ของเธอก็หดเข้าไปที่อยู่ในผ้าห่มและนอนหันหลังให้เขา ซุกหัวเล็กๆ เข้าไปใต้หมอน
เขาเปิดโคมไฟและจุดบุหรี่ ยื่นแขนออกไปดึงเธอเข้ามาไว้ในอ้อมแขนอีกครั้ง มองดูใบหน้าเล็กๆ ที่แดงก่ำของเธอ ใช้นิ้วมือที่เรียวราวลูบหัวเธอเบาๆ :”เมื่อกี้เจ็บมากเหรอ?”
เรื่องแบบนี้ เขามักจะไม่ค่อยบันยะบันยังสักเท่าไหร่ ควบคุมความรุนแรงไม่ค่อยได้ ดังนั้นมันจึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะทำให้เธอเจ็บ
เธอเขินอายจนไม่รู้ว่าต้องทำยังไง เธอหันหน้าหลบสายตาที่สดใสของเขาและพูดเบาๆ อย่างคลุมเครือ:”ไม่ค่อยเจ็บเท่าไหร่…”
ซูย้าวรู้ว่า เมื่อกี้เขาพยายามให้ความร่วมมือกับเธอตลอด พยายามทำมันช้าๆ พยายามทำมันอย่างอ่อนโยน พยายามทำมันเบาๆ ดังนั้นถึงแม้ว่าเธอจะไม่ค่อยชิน แต่ก็จะบังคับเขามากเกินไปไม่ได้
แค่เขากลับมองความคลุมเครือของเธอออก เขาดับบุหรี่ในมือ โน้มตัวลงมาหอมแก้มเธอเบาๆ :”ครั้งต่อไปผมจะเบาลงหน่อย…”
เธอรีบหันหน้าหนีและพลิกตัวออกมาจากอ้อมแขนของเขา
เขาตามเธอไปอีกครั้ง กอดเธอจากด้านหลัง มือที่กระสับกระส่ายก็ขยับอีกครั้ง:”อีกรอบ ได้ไหม?”
พรุ่งนี้พวกเขาก็จะกลับเมือง Aแล้ว กลับไปมีลูกๆ อยู่ด้วย เวลาของพวกเขาสองคนก็จะน้อยลง!
เขาอยากจะคว้าโอกาสนี้ไว้ ไม่อยากปล่อยให้มันหลุดมือไปสักวินาทีเดียว แต่ว่าเธอไม่มีอารมณ์แล้วจริงๆ ดังนั้นพูดไม่ได้ว่าเธอขัดขืน แต่เธอดื้อรั้นและไม่เต็มใจ เขาจะมองไม่ออกได้ยังไง แต่เขาก็อ้อนวอนเธอให้ถึงที่สุด แล้วค่อยๆ ทำตามขั้นตอน
แต่พวกเขาสองคนดึงกันไปๆ มาๆ แบบนี้ ลี่เฉินซีก็รู้สึกไม่พอใจ จู่ๆ เขาก็หยุดและดึกเธอหันหน้ามาหาตัวเอง:”คุณดูผิดปกติ…”
ปกติเธอมักจะปฏิเสธเรื่องนี้มาตลอด รวมถึงครั้งก่อน ล้วนแต่เป็นเขาที่บังคับเธอ ไม่เช่นนั้นเธอไม่มีทางยอม แต่คืนนี้ เธอกลับเป็นคนรุก? !
มันแปลกจริงๆ
ซูย้าวตกใจ แต่กลับกะพริบตาอย่างไร้เดียงสา:”ผิดปกติยังไง?ฉันก็แค่อยากใกล้ชิดคุณมากขึ้น ไม่ได้เหรอ?”
เขาส่ายหน้า:”ไม่ใช่ไม่ได้”
เธออยากใกล้ชิดเขา นั่นคือสิ่งที่เขาต้องการมากที่สุด แต่ถ้าในความใกล้ชิดนี้มีเรื่องอื่นเข้ามาเกี่ยวข้อง มันก็คืออีกเรื่องหนึ่ง
สายตาที่ลึกซึ้งของลี่เฉินซีมืดมนลง เขามองเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่อยากพลาดสีหน้าบนใบหน้าของเธอไปแม้แต่น้อย จากนั้นเขาก็ถามอย่างไม่แน่ใจ:”คุณแค่อยากจะใกล้ชิดกับผมจริงๆ เหรอ?”
“บอกว่าจะแต่งงานกันแล้วไม่ใช่เหรอ? ฉันก็แค่อยากจะเพิ่มความสัมพันธ์ของสามีภรรยา ไม่ได้เหรอ?” เธออธิบายได้อย่างสมเหตุสมผล
ลี่เฉินซีสูดหายใจเข้าลึกๆ เขาอาจจะคิดมากไปจริงๆ เขายิ้มอ่อน และเมื่อเขาโน้มตัวลงไป เธอกลับหยุดเขาเอาไว้:”เอ่อ พูดถึงเรื่องแต่งงาน แล้วหลังจากแต่งงานแล้วฉันจะต้องไปอยู่ที่ไหน?”
เขาตกใจ จากนั้นก็ปล่อยเธอออก แต่มือใหญ่ๆ กลับจิ้มที่หัวของเธอเบาๆ :”ยัยบื้อ คุณก็ต้องมาอยู่กับผมสิ!”
“ฉันรู้ว่าอยู่กับคุณ แต่ต้องอยู่ในบ้านหลังนั้นเหรอ?” เธอพลิกตัวกลับมา วางศอกเท้าคางบนเตียงแล้วมองไปที่เขา:”ที่นั่นไม่ใช่ที่ที่คุณกับซูย้าวเคยแต่งงานอยู่ด้วยกันเหรอ?”
เขาขมวดคิ้ว:”ทำไมล่ะ หึงตัวเอง?”
ซูย้าว:”…”
เธอไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น!
“เปลี่ยนที่ก็ได้” เขาไม่สนใจเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว ใช้นิ้วที่เรียวยาวจับแก้มของเธอเบาๆ :”เลือกบ้านที่คุณชอบมาสักหลังก็ได้”
ซูย้าวรู้สึกสนใจขึ้นมาทันที เธอกะพริบดวงตาที่สวยงาม:”เลือกบ้านที่ฉันชอบเหรอ เลือกได้จริงๆ เหรอ?”
เขาพยักหน้าและค่อยๆ ลุกขึ้น:”แน่นอน คุณเป็นภรรยาของผมนะ!”
แค่ประโยคเดียว ดูเหมือนคนพูดไม่ได้คิดอะไร แต่คนฟังกลับรู้สึกเหมือนถูกโจมตีเข้ามาในหัวใจ เธอตกใจอย่างไม่ทันตั้งตัว จากนั้นก็รีบเบี่ยงเบนความคิดให้เร็วที่สุดแล้วพูดว่า:”แล้วถ้าคุณไม่แต่งงานกับฉัน หรือว่าไม่ได้เจอกับฉัน คุณจะทำยังไง?”
ลี่เฉินซีลังเลไปพักหนึ่ง “อะไรนะ?”
“ฉันหมายความว่าถ้าคุณไม่ได้เจอกับฉัน คุณจะเป็นยังไง?” เธออยากรู้ว่า ถ้าเธอไม่กลับมาในประเทศ ไม่ได้กลับไปที่เมือง A และก็ไม่ได้เจอกับลี่เฉินซี แล้วชีวิตของเขากับลูกๆ จะเป็นยังไง?
ลี่เฉินซีครุ่นคิดแล้วพูดว่า:”ใช้ชีวิตกับลูกๆ ไง”
ใช้ชีวิตและทำงาน บริหารบริษัท เดินทางไปทำงานต่างประเทศ พยายามขุดค้นข้อมูลทั้งหมดที่เกี่ยวกับJockและชอลพุซ พยายามหาเบาะแสที่เกี่ยวกับเธอ
นี่คือสิ่งที่เขาทำมาตลอดสองปีที่ผ่านมา
ดูเหมือนว่าซูย้าวจะเข้าใจอะไรบางอย่างขึ้นมา เธอพยักหน้าเบาๆ จากนั้นก็พลิกตัวนอนบนเตียง เงยหน้าขึ้นมองเพดานด้วยสายตาที่ซับซ้อน:”งั้นคุณเล่าเรื่องลูกๆ ให้ฉันฟังหน่อยสิ! อย่างเช่นในช่วงสองปีที่ผ่านมา พวกคุณใช้ชีวิตกันยังไง”
ลี่เฉินซีตกใจ คิดไม่ถึงว่าเธอจะสนใจเรื่องพวกนี้ แต่ว่าพวกเด็กๆ ก็เป็นลูกของเธอ เธอยากจะรู้เรื่องพวกเขาก็เป็นเรื่องปกติ
เขาพลิกร่างที่สูงใหญ่ ใช้มือข้างหนึ่งประคองหัวเอาไว้:”จะเริ่มเล่าจากตรงไหนดี ลูกๆ เข้าโรงเรียนแล้ว ในช่วงปิดเทอมฤดูหนาวและฤดูร้อน ผมจะพาพวกเขาไปเที่ยวต่างประเทศสักสองสามครั้ง เดี๋ยวกลับไปผมเอาภาพถ่ายให้คุณดู! ลูกๆ ถ่ายรูปไว้เยอะมาก บอกว่ารอให้คุณกลับมาจะเอาให้คุณดู”
“แบบนี้นี่เอง…” หัวใจของซูย้าวรู้สึกหน่วงๆ ถึงแม้ว่าเธอจะยังไม่ยอมรับตัวตนของซูย้าว และยังไม่ยอมรับความจริงที่ตัวเองเคยมีลูกสามคน แต่ในสายตาของลูกๆ และเขา กลับยอมรับความจริงที่ว่าเธอคือภรรยาของเขาและแม่ของลูกไปแล้ว
ถ้าตอนนี้เธอ…
เธอรีบส่ายหน้าอย่างรวดเร็ว พยายามเบี่ยงเบนความคิดนี้ แล้วก็ไม่อยากให้เขาสังเกตเห็น เธอจึงพลิกตัวเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของเขา ยกมือขึ้นลูบแก้มอันหล่อเหลาของเขาเบาๆ แล้วพึมพำกับตัวเอง:”คุณดีกับลูกๆ มากจริงๆ ลี่เฉินซี คุณเป็นพ่อที่ดีคนหนึ่ง เป็นพ่อที่ดีมาก”
การที่ได้เห็นว่าตอนนี้เขาดีกับลูกๆ ขนาดนี้ ซูย้าวที่หายตัวไปตั้งนานแล้วคงจะรู้สึกหมดห่วงแล้วใช่ไหม!
“คุณดีจนไม่มีใครสามารถแทนที่ได้ และคุณก็ไม่มีทางทำให้ใครเป็นห่วง คุณรู้ไหม คุณเป็นแบบนี้ คุณสามารถทำให้ซูย้าวหมดห่วงจริงๆ ”
ลี่เฉินซีได้ยินเช่นนี้เขาก็รู้สึกแปลกๆ เขาพลิกตัวเข้าไปกดทับเธออีกครั้ง:”พูดเหลวไหลอะไร นั่นคือลูกของคุณกับผม ผมต้องพยายามเป็นพ่อที่ดีสุดความสามารถอยู่แล้ว และคุณก็เคยเป็นแม่ที่ดีมาก่อนเหมือนกัน”
เธอยิ้ม รอยยิ้มนั้นดูไร้เรี่ยวแรงและขมขื่น แต่เมื่อเธอยกมือขึ้นกอดคอของเขา และพยายามปัดเป่าความซับซ้อนบนใบหน้าของตัวเองออกไป เธอก็ยิ้มและพูดว่า:”งั้นเราก็เป็นเหมือนกัน คุณไม่ใช่คนดี ฉันก็ไม่ใช่ ถึงแม่ว่าจะเป็นแบบนี้ แต่เรากลับกำลังพยายามเสแสร้งทำตัวเป็นคนดี ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด…”