เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 267 ศัตรูต่างชาติ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 267 ศัตรูต่างชาติ
คราวนี้แอเรียนไม่อาจกลั้นขำได้ “โอเค โอเค คราวหน้าถ้าอยากทานอะไรก็มาบอกฉันนะ เดี๋ยวฉันพาไป ตอนนี้ฉันต้องกลับบ้านก่อน ถ้าฉันกลับบ้านดึกเกินไปมาร์คบ่นฉันไม่หยุดแน่”
ทิฟฟานี่เห็นแท็กซี่ขับมาทางพวกเธอพอดีเธอจึงกวักมือเรียกมัน “ไปสิ เธอไปก่อนเลย”
…
ณ ไวท์ วอเตอร์ส เบย์ วิลล่า
มาร์คกลับมาสูบบุหรี่เพราะความเครียด เขาสูบมวลต่อมวลราวกับว่าจะไม่หยุดสูบมันอีก
แจ็คสันอดไม่ได้ที่จะต้องเปิดหน้าต่างเพื่อระบายอากาศ “โอเค เกิดอะไรขึ้น?”
มาร์คดึงเอกสารออกมาจากกระเป๋า “ดูนี้สิ มีคนกำลังใส่ร้ายฉัน”
แจ็คสันจุดบุหรี่ระหว่างที่เลื่อนดูเอกสาร “เ*ย!” เขาอุทาน ไม่สามารถอดพูดหยาบได้ “ใครมันช่างกล้าจัง เป้าหมายเขาชัดเจนมาก ก็คือนาย เขาสามารถโน้มน้าวหุ้นส่วนทางไกลของนายได้ภายในเวลาเพียงสองเดือนสั้น ๆ ผู้ชายคนนี้น่ากลัวมากที่สามารถชักชวนลูกค้าของนายให้ทิ้งนายและเลือกเขาได้ เขาเป็นใครวะ?”
มาร์คส่ายหน้า “ฉันเช็คแล้ว บริษัทคู่แข่งเป็นบริษัทต่างชาติ เจ้าของเป็นต่างชาติ แต่มันก็ชัดเจนว่าชื่อบริษัทแค่เป็นชื่อแอบอ้าง ฉันไม่อาจสืบได้ว่าใครกันแน่ที่อยู่เบื้องหลัง หลายปีที่ผ่านมีหลายคู่แข่งพยายามที่จะชนะฉัน แต่ไม่เคยมีใครทำให้ฉันสูญเสียเลยสักคน นายช่วยฉันเช็คที ฉันจะหาเวลาว่างออกนอกประเทศสักหน่อย สาขาที่ต่างประเทศฉันเสียหายเยอะที่สุด”
แจ็คสันพยักหน้ารับ “เข้าใจละ อย่าให้เอริกรู้เรื่องนี้ดีกว่า
แค่นี้เขาก็มีปัญหาส่วนตัวของเขาอยู่แล้ว ฉันได้ยินมาว่าบริษัทของเขาจะให้พี่ชายคนที่สองของเขามาดูแลแทน มันถูกอนุมัติแล้วด้วย พวกเขาจะรวมตัวกันในอีกไม่นาน เอริกเตรียมตัวที่จะออกจากครอบครัวและทำตามสิ่งที่เขาต้องการ เส้นสายเยอะแบบเขาคงจะสร้างบริษัทใหม่ขึ้นมาเองได้ง่าย ๆ”
มาร์คเองก็มีปัญหาเยอะพอตัว เขาไม่อาจหาเวลาว่างมาช่วยเอริกได้ “โอเค ฉันเหนื่อยมาก ถ้าได้ข่าวอะไรก็มาบอกฉันนะ”
…
ณ คฤหาสน์ เทรมอนต์
แอเรียนได้ยินเสียงมาร์คกลับมา เธอแอบรู้สึกกังวลมาโดยตลอด ตอนนี้มันห้าทุ่มแล้ว เธอไม่มีแรงจะเถียงกับเขาแล้ว
เขากลับมาแล้วอาบน้ำทันที่เหมือนปกติ แต่ครั้งนี้ไม่ว่าจะด้วยเหตุใดก็เขากลับขึ้นเตียงแล้วนอนเลย
แอเรียนอึ้ง เขาสูญเสียความสามารถที่จะหาเรื่องทะเลาะกันแล้วหรอ?
ไม่นานเขาก็ขยับเข้ามาใกล้และกอดเธอ เธอรู้สึกหายใจลำบาก พอเธอนึกถึงรูปเขากับแอรี่เธอก็หันหลังให้ด้วยความบึ้งตึงอย่างเห็นได้ชัด
“มีอะไรหรอ? เธอโอเครึเปล่า?” เขาถามทั้งที่ก็รู้คำตอบอยู่แล้ว
“ฉันจะกล้าโกรธอะไรคุณหรอ? ฉันแค่ไม่เข้าใจว่าคนที่ซื่อสัตย์อย่างคุณที่สัญญาว่าจะไม่ยุ่งกับแอรี่แล้วจะผิดคำพูดตัวเองทำไม? สิ่งที่คุณทำ ไม่เรียกว่าเป็นการติดต่อหรือไง? ถึงแม่ว่าคุณจะเจอกันโดยบังเอิญอย่างที่คุณพูดก็ตาม คุณยอมปล่อยให้เธอถ่ายรูปกับคุณแล้วโพสต์ลงแบบนั้นได้ยังไงกัน? ดูแคปชั่นนั้นสิ ทุกคนจะคิดว่าพวกคุณเคยมีความสัมพันธ์อะไรกัน โพสต์นั้นดังในโลกโซเชียลแล้วด้วย ฉันเองอยากจะรู้จังว่าคราวนี้คูณจะอธิบายอย่างไรในเมื่อคุณเป็นคนให้ความสำคัญกับชื่อเสียงของคุณมาก” เธอบ่นด้วยเสียงอู้อี้
“อิอิ… เดี๋ยวความจริงก็เปิดเผยตัวตนเองแหละ ฉันไม่เห็นต้องอธิบายอะไรเลย นี่เธอ… เธอโกรธฉันเพราะเรื่องแบบนี้จริง ๆ หรอ?” เสียงเขาสั่นด้วยความดีใจ
เธอโกรธเขาแท้ ๆ เขายังมีหน้ามาดีใจอีกหรอ?
แอเรียนเสียความควบคุม เธอสะบัดแขนเขาออกอย่างกับว่านั้นเป็นการกระทำเดียวที่จะสื่อถึงความไม่พอใจของเธอได้
มาร์คไม่พยายามที่จะเข้าใกล้เธออีก คงจะเป็นเพราะเขาเหนื่อยเกินไป เขาขยับตัวเข้าท่าที่สบายที่สุดแล้วก็หลับไป