เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 336 เสื่อมเสียชื่อเสียง

เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 336 เสื่อมเสียชื่อเสียง

ระดับความผิดหวังของเธอสร้างความแปลกใจให้กับเธอ ทำไมเธอจะต้องรู้สึกผิดหวังแบบนี้ด้วย? เธอไม่ควรจะมีความหวังตั้งแต่ทีแรก เธอควรจะเดินหน้าต่อไปอย่างที่เธอเคยทำ – อยู่ใกล้ทว่ารักษาระยะห่างเหมือนที่ผ่านมาใช่ไหม?

ช่วงเวลาอาหารกลางวัน ร่างที่โดดเด่นปรากฏขึ้นที่ทางเข้าประตูออฟฟิศ พนักงานที่เตรียมตัวจะออกไปรับประทานอาหารกลางวันหยุดเดินและจับตามอง นั่นเป็นเพราะมาร์คดูดีมาก ที่สำคัญที่สุดคือเขากำลังถือกล่องอาหารกลางวันที่ห่อเอาไว้อย่างสวยงาม

บริษัทที่เปิดใหม่ส่วนใหญ่จะประกอบไปด้วยพนักงานใหม่ พวกเขาส่วนใหญ่จึงไม่เคยเห็นมาร์คมาก่อน ดังนั้นพวกเขาจึงเดาว่าเขาคือ ‘สามีผู้มีชื่อเสียง’ ของใครสักคน เมื่อเขามาถึงที่โต๊ะของแอเรียน ในที่สุดทุกคนก็เข้าใจ พลางถอนหายใจและแยกย้ายกันไปช้า ๆ

“คุณมาทำอะไรที่นี่?” อารมณ์ของแอเรียนในตอนนี้สามารถอธิบายได้ว่าเป็นความตกใจ

“ช่วงเวลาอาหารกลางวัน” เขาไม่ได้พูดอะไรมากและเปิดกล่องอาหารกลางวันเหล่านั้น จากนั้นเขาก็ส่งมีดและส้อมใส่ในมือของเธอ กล่องอาหารกลางวันที่ร้อนเต็มไปด้วยสตูว์ ไก่ย่างและผัก สิ่งที่พวกเขาเห็นจะทำให้ทุกคนน้ำลายสอด้วยความหิว

แอเรียนเองก็ไม่ได้พูดอะไรมากเช่นกัน เธอรับประทานอาหารเพียงเล็กน้อยภายใต้การจับตามองของเขา และทิ้งอาหารเหลือไว้มากมาย

“ฉันขอให้แมรี่ทำอาหารพวกนี้มาให้ เธอไม่ชอบมันเหรอ?” เขาถามพร้อมกับขมวดคิ้ว

“มันไม่ใช่ว่า… ฉันคิดว่ามันจืดไป ไม่จำเป็นต้องนำอาหารมาให้ฉันที่ออฟฟิศ ฉันสามารถไปทานอาหารได้ที่โรงอาหารได้” เธอคงไม่กล้าคิดฝันที่จะให้เขามาหาเธอที่ออฟฟิศเพื่อส่งอาหารกลางวันให้กับเธอทุกวัน ถ้าเขาต้องการทำเพื่อการแสดงเท่านั้นมันก็ไม่จำเป็น เขาเพียงแค่ขอให้ใครสักคนนำอาหารกลางวันมาส่งให้กับเธอ แค่นั้นก็เพียงแล้วที่จะได้รับคำชม

“มันไม่ใช่ความคิดของฉัน” แมรี่ยืนยัน “อย่าเนรคุณ” มาร์คตอบกลับด้วยสีหน้าเฉยเมยขณะที่เขาเก็บอาหารกลางวัน

ความรู้สึกผิดหวังของแอเรียนกลับมาท่วมท้นราวกับน้ำท่วมที่ถูกปล่อยออกมาจากประตูเขื่อน เธอไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไป “ตั้งแต่เมื่อไรกันที่คุณเชื่อฟังแมรี่มากขนาดนี้? คุณคือนายท่านของตระกูลเทรมอนต์ แมรี่ก็ยังคงเป็นแม่บ้านอยู่วันยันค่ำ คุณไม่จำเป็นต้องแสดงออก ฉันเพียงแค่สรรเสริญเยินยอคุณต่อหน้าคนอื่น ๆ ว่าคุณดีกับฉันมากและคุณคือคนที่สมบูรณ์แบบมาก ถ้าฉันเคยพูดอะไรที่เลวร้ายเกี่ยวกับผู้ชายที่เลี้ยงดูฉันมา ฉันถึงจะถือว่าเป็นคนเนรคุณ!”

เอริกเดินออกมาจากออฟฟิศของเขาเมื่อได้ยินเสียงของพวกเขา “มาร์คเหรอ? มาทำอะไรที่นี่? ทะเลาะกันเหรอ?”

สีหน้าของมาร์คหม่นลง เขาหันหลังกลับและออกไปโดยปราศจากคำพูดใด ๆ

เอริกมองมาร์คเดินจากไปขณะที่เขาคิดไตร่ตรอง “ผู้หญิงที่ตั้งครรภ์บางคนมักจะมีจุดเดือดต่ำ… เขาใจดีพอที่จะนำอาหารมาให้คุณ แต่คุณโกรธที่เขากลับไป อย่างไรก็ตาม ผมเข้าใจได้ นั่นเป็นเพียงเพราะการตั้งครรภ์ที่ทำให้คุณมีอารมณ์ที่ขึ้นลงปุบปับ”

แอเรียนยอมรับว่าเธอไม่สามารถควบคุมตัวเองไปได้ชั่วขณะ ทว่าเธอก็ไม่สามารถควบคุมมันได้ “ฉันไม่เคยขอให้เขาไป เขาไม่ได้ว่างขนาดนั้นอยู่แล้ว”

เอริกลูบไหล่ของเธอเบา ๆ “เอาล่ะ ช่วงนี้เขามีเรื่องที่ต้องจัดการมากเหมือนกัน แต่เขาก็ยังสละเวลามาดูแลคุณ เขาต้องเจอเรื่องกดดันมากมาย อย่าทะเลาะกับเขาเลย เขาไม่มีเวลาไปเยี่ยมแจ็คสันที่อยู่ที่โรงพยาบาลกว่าครึ่งเดือน จากสิ่งที่ผมรู้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาทำก็เพื่อคุณเท่านั้น ไม่มีใครรู้สึกดีกับการดูแลแบบนี้ ถ้าคุณไม่มีความสุข คุณมีเวลาเยอะแยะที่จะสอนเขาอย่างช้า ๆ คุณกำลังท้องอยู่ อย่าโกรธมากไปเลย ไปพักสักหน่อยเถอะ ยังมีงานที่ต้องทำในช่วงบ่ายอีกนะครับ”

ทิฟฟานี่มารับแอเรียนหลังเลิกงาน

เมื่อพวกเธอมาถึงที่คอนโดมิเนียมแล้ว ทิฟฟานี่ทำให้ตัวเองยุ่ง อันดับแรก เธอทำความสะอาดคอนโดมิเนียมทั้งห้อง และเปลี่ยนแม้กระทั่งผ้าปูที่นอนและซักเสื้อผ้า

เมื่อเห็นว่าเธอเหงื่อออกชุ่มจากการทำงานทั้งหมดนั่น แอเรียนก็อดไม่ได้ที่จะพูด “พอแล้ว ฉันทำงานทั้งหมดนั้นได้เองในช่วงสุดสัปดาห์ พักสักครู่แล้วค่อยกลับบ้านนะ ไม่อย่างนั้นแม่ของเธอจะประชดประชันเธออีก”

ทิฟฟานี่โบกมือของเธอ “ฉันไม่เหนื่อยเลย อย่างไรก็ตามมันก็เป็นงานที่ได้รับค่าจ้าง ไม่ต้องกังวลไป แม่ของฉันออกไปเล่นไพ่นกกระจอก เธอจะไม่กลับจนกว่าจะถึงเวลาอาหารค่ำ เธอหิวไหม? เธออยากทานอะไร?”

งานที่ได้รับค่าจ้าง? แอเรียนหยอกล้อ “เธอหมายความว่าอย่างไรกับคำว่า ‘งานที่ได้รับค่าจ้าง’? ฉันจะทำอาหารเลี้ยงเธอหลังจากช่วยฉันแบบนี้ นี่พอจะเป็นค่าน้ำร้อนน้ำชาได้ไหม?”

ทิฟฟานี่หัวเราะออกมาเบา ๆ “มีใครบางคนที่ไม่ยอมให้ฉันบอกเรื่องนี้ แต่เราเป็นเพื่อนสนิทกัน ตอนนี้ฉันจะหักหลังเขาเอง มาร์คโทรหาฉันก่อนที่ฉันจะไปรับเธอ และขอให้ฉันดูแลเธอ นอกจากนั้นเขายังขอให้ฉันค้างคืนและอยู่เป็นเพื่อนเธอเพราะเขากำลังยุ่งในอีกไม่กี่วันข้างหน้า และไม่สามารถดูแลเธอได้ ฉันไม่เคยคิดมาก่อนว่าเขาจะออกปากขอความช่วยเหลือ ฉันตกลงเพราะติดหนี้ที่เขาซื้อรถให้ฉัน”

แอเรียนตกอยู่ในความเงียบ ไม่แน่ใจว่าจะพูดอะไรออกไป ถ้าที่ผ่านมาเธอและมาร์คสามารถพูดคุยเรื่องต่าง ๆ ด้วยกันได้ บางทีเรื่องราวต่าง ๆ ระหว่างพวกเขาอาจจะไม่เลวร้ายขนาดนี้ก็ได้ อย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยเปิดหัวใจของเขาให้กับเธอตั้งแต่เธอยังเด็ก

หลังจากอาหารค่ำ ทิฟฟานี่เริ่มเลื่อนโทรศัพท์ของเธอด้วยความเบื่อหน่ายและจู่ ๆ ก็เจอข่าวของมาร์ค เธอเปิดมันและรู้สึกกังวลหลังจากอ่านมัน “แอริ บริษัทระหว่างประเทศของมาร์คกำลังประสบปัญหาล้มละลาย และบางทีอาจจะต้องปิดกิจการลงถาวร ฉันคิดว่าเขาขอให้ฉันอยู่เป็นเพื่อนเธอเพราะเขาต้องเดินทางไปต่างประเทศเพื่อจัดการผลที่ตามมา”

แอเรียนไม่เคยได้ยินคำอย่าง “ล้มละลาย” หรือ “ปิดกิจการลงถาวร” ที่เกี่ยวข้องกับมาร์ค “เป็นความจริงเหรอ? เขาเข้าไปดูแลบริษัทระหว่างประเทศด้วยตัวเองเมื่อสามปีก่อน พูดตามหลักแล้ว พวกเขาควรจะมีรากฐานที่ค่อนข้างมั่นคง แล้วพวกเขาจะปิดตัวลงได้อย่างไร?”

ทิฟฟานี่ยื่นโทรศัพท์ให้กับเธอ “ฉันไม่แน่ใจ รายละเอียดของข่าวอธิบายไว้ไม่ครบถ้วน มาร์คไม่ได้ให้รายละเอียดมากนักในการสัมภาษณ์ของเขา นี่เป็นแค่ความคิดเห็นของสื่อ น่าสงสัยว่าเขาจะเสื่อมเสียชื่อเสียง แล้วเหตุผลที่ถูกต้องไม่ได้ระบุเอาไว้ครบถ้วนนัก เธอควรจะถามเขาเมื่อเขากลับมา”

แอเรียนรู้สึกใจหาย มาร์คคำนึงถึงความเห็นของประชาชนมาโดยตลอด เขาจะปล่อยให้ชื่อเสียงของเขาสั่นคลอนได้อย่างไร?