เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 361 ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ

เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 361 ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ

ที่ห้องพยาบาล มาร์คไม่แม้แต่จะหลับตาลงในคืนที่ยาวนานและเงียบสงบนี้

เช้าวันต่อมา แอเรียนลืมตาขึ้นอย่างช้า ๆ ยาชาได้หมดฤทธิ์ไปแล้วและหน้าเธอก็ซีดจากความเจ็บปวด แม้กระทั่งหน้าผากของเธอก็ยังเต็มไปด้วยเหงื่อเย็น

เธอตกใจทันทีที่เธอเห็นมาร์ค “ลูก ๆ ของฉัน…”

เขาแยกริมฝีปากบางของเขาออกเล็กน้อย “ไม่เป็นไร เราอย่ามีลูกกันเลยดีกว่า ผมดีใจที่คุณปลอดภัย”

แอเรียนหายใจออกอย่างช้า ๆ เธอรู้ตั้งแต่เมื่อวานตอนทานอาหารค่ำแล้วว่าเธอจะต้องเสียลูก ๆ ของเธอ เธอแค่ไม่ได้คาดการณ์ว่ามันจะเกิดขึ้นเร็วขนาดนี้ ตอนแรกเธอยังคิดอยู่เลยว่าเธอจะได้ให้กำเนิดลูก ๆ ทั้งสองอย่างสันติสุข แต่เรื่องราวก็กลายเป็นซะอย่างนี้…

“ทำไม? มันเกิดขึ้นได้อย่างไร? ตอนแรกฉันยังดี ๆ อยู่เลยไม่ใช่หรอ? ฉันไม่ได้กินหรือทำอะไรที่ฉันไม่ควร…” เธอพึมพำกับตัวเอง น้ำตาเธอคลอเบ้า ทำให้เธอดูเหมือนตุ๊กตาเศษผ้าไร้วิญญาณที่น่าสงสาร

“สภาพร่างกายของเธอไม่พร้อมที่จะให้เธอตั้งครรภ์ได้อีก มันเป็นความประมาทของผมเอง ผมไม่ควรทำให้เธอท้องตั้งแต่แรก ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าการแท้งลูกครั้งแรกของเธอได้ทำลาย…” เขาชะงักเพราะไม่อยากเอ่ยชื่อแอรี่ต่อหน้าเธอ

แอเรียนหันหน้าหนี น้ำตาไหลรินลงตามแก้ม “ทำไมแอรี่ คินซีย์ ถึงต้องทำกับฉันขนาดนี้? ฉันไปทำอะไรให้เธอ? ฉันจะไม่มีวันมีลูกเองได้ตลอดชีวิตเลยเหรอ? ฉันไม่ได้ทำ… ที่สมควรจะได้รับสิ่งนี้”

ใช่ เธอไม่เคยทำอะไรแอรี่ตั้งแต่แรก มันไม่เคยเป็นความผิดของเธอ

มาร์คลุกขึ้นและเทน้ำอุ่นใส่แก้วให้เธอ

“ดื่มน้ำก่อนสิ”

เธอไม่ขยับ “พวกเขาเป็นผู้หญิงรึเปล่า? คุณเห็นพวกเขาไหม? พวกเขาหน้าตาเหมือนคุณหรือเหมือนฉันมากกว่า?” อยู่ ๆ เธอก็นึกได้ว่า “คุณ… ควรฉวยโอกาสนี้ในการตรวจ DNA นะ จะได้ยืนยันได้ว่าพวกเขาคือลูก ๆ ของคุณ”

มาร์ครู้สึกว่าน้ำตาตัวเองเริ่มคลอเบ้า สงสัยเพราะว่าเมื่อคืนเขาไม่ได้นอนเลย “ผมเห็นพวกเขา… พวกเขา… สวยงามมาก เหมือนกับเธอเลย อย่าพูดแบบนั้น ไม่ต้องตรวจ DNA หรอก ลูก ๆ เป็นของผม เพราะฉะนั้นไม่ต้อง…”

อยู่ ๆ แอเรียนก็ยิ้ม “ถ้าอย่างนั้นคุณต้องการอะไรจากฉันอีก? ทำไมคุณและแอรี่ถึงไม่ยอมปล่อยฉันไป? แม้ว่าฉันจะติดหนี้คุณ แต่ฉันไม่ได้ติดหนี้แอรี่ คินซีย์! คุณต้องการอะไรจากฉันอีก!” ใช่ เธอจงใจทำให้มาร์คโกรธ แอรี่เป็นคนทำให้เธอเป็นเช่นนี้ แต่มาร์คก็ยังคงรักษาความสัมพันธ์ที่น่าสงสัยของเขาและแอรี่อยู่ เท่านั้นยังไม่พอ มาร์คยังช่วยปกป้องแอรี่และช่วยเหลือครอบครัวคินซีย์ถึงแม้ว่าแอรี่จะเป็นคนทำให้เธอแท้งในครั้งแรก ในทางทฤษฎีแล้วสิ่งนี้ทำให้มาร์คเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดเลย เนื่องจากเขายอมการกระทำของแอรี่!

มาร์คเงียบแต่ยังคงยื่นแก้วน้ำให้แอเรียนอยู่

ผ่านไปสักครู่ แอเรียนเช็ดน้ำตาและพูดอย่างเย็นชาว่า “ออกไป ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ”

มาร์คหันหลังและกลับไปอย่างเชื่อฟัง หลังจากนั้นเขาก็โทรหาแมรี่ทางโทรศัพท์และพูดว่า “มาดูแลเธอที่โรงพยาบาลด้วยและอย่าให้ใครเข้ามาใกล้เธอ… ยกเว้นทิฟฟานี่ เลน”

แทนที่จะกลับไปที่คฤหาสน์ เทรมอนต์ มาร์คกลับมุ่งตรงไปที่บริษัท เขาขับรถเองแทนที่จะให้ไบรอันขับให้ แม้ว่าเมื่อคืนเขาจะไม่ได้นอนเลย แต่เขาก็ยังมีสมาธิในการขับรถ อย่างไรก็ตาม ดวงตาของเขายังคงสะท้อนให้เห็นความโศกเศร้าอย่างชัดเจน

ทันทีที่เขาไปถึงตึกเทรมอนต์ ทาวเวอร์ และลงจากรถเขาก็ถูกฌองและแอรี่ซุ่มโจมตี ทั้งสองดูเหมือนจะรอที่นี่มานานแล้ว “คุณเทรมอนต์ ทำไมคุณถึงถอนเงินทุน? ถ้าคุณถอนเงินทุนตอนนี้บริษัทของผมจะดำเนินต่อไป!”

มาร์คยิ้ม จากนั้นเขาก็ค่อย ๆ ผลักพ่อและลูกสาวคู่นั้นออกไปด้วยมือของเขาอย่างสุภาพบุรุษ “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับผมอย่างนั้นเหรอ?”

ใบหน้าของแอรี่ซีดทันที “พี่มาร์คที่รัก…” เธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดีนอกจากการเรียกชื่อเขา แม้ว่าเขาจะเลิกคุยกับเธอแล้ว แต่เขาก็ไม่เคยพูดถึงเรื่องการถอนเงินทุนของเขาเลย ดังนั้นเธอจึงไม่ทันได้เตรียมใจสำหรับการตัดสินใจอย่างกะทันหันของเขา

ตาของมาร์คเปลี่ยนเป็นเย็นชา “อย่าเรียกผมอย่างนั้น แอเรียนไม่มีน้องสาวแบบคุณ ผมยังคงยุ่งอยู่ ดังนั้ช่วยกลับไปซะ” หลังจากพูดแบบนั้นมาร์คก็เดินผ่านพวกเขาเข้าไปในอาคารและบอกกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ประตูว่าห้ามไม่ให้พวกเขาตามมาร์คมา

ฌองทรุดตัวลงกับพื้น เขารู้สึกราวกับว่าโลกของเขาได้พังทลายลง “แอรี่… โทรหาแม่สิ! เร็วเข้า!”

แเอรี่รีบหยิบโทรศัพท์ของเธอออกมาและโทรหาเฮเลน “แม่ จู่ ๆ มาร์คก็ตัดสินใจถอนเงินทุนออกจากบริษัทเรา! แบบนี้บริษัทของเราจะไม่สามารถดำเนินงานต่อไปได้! แม่ต้องทำอะไรสักอย่าง!”

เสียงที่ไม่แยแสของเฮเลนดังมาจากอีกด้านหนึ่งของสาย “แอรี่ คินซีย์ อย่ามายื่นคำสั่งกับฉันนะ ฉันไม่ได้ติดหนี้บุญคุณครอบครัวคินซีย์เลย ฉันไม่รู้เรื่องการตัดสินใจของมาร์คที่จะถอนเงินทุนและฉันก็ไม่สนใจด้วย ธุรกิจนั้นเป็นของตระกูลคินซีย์ ดังนั้นเธอทั้งคู่ควรเรียนรู้ที่จะแก้ปัญหาด้วยตัวเอง ถ้าเธอไม่มีอะไรจะบอกฉันแล้วฉันจะวางสายแล้วนะ”

แอรี่ตะโคกอย่างโกรธ “เฮเลน คาเมราน! แม่ใจร้ายขนาดนี้ได้ยังไง! หนูเป็นลูกสาวของแม่นะ! แม่อาจไม่สนใจพ่อ แต่แม่ควรจะสนใจหนูไม่ใช่เหรอ?”

“เธอทั้งสองคนคิดถึงแต่ตัวเอง พวกเธอจะคิดถึงฉันก็ต่อเมื่อมีอะไรเกิดขึ้น ฉันใช้ชีวิตตั้งครึ่งชีวิตของฉันเพื่อเธอทั้งคู่ แต่ตอนนี้มันถึงเวลาที่ฉันจะต้องใช้ชีวิตของตัวฉันเองบ้าง” ทันทีที่เฮเลนวางสาย แอรี่ก็เขวี้ยงโทรศัพท์ของเธอลงกับพื้น “เธอไม่สนใจเรา! ทำไมหนูถึงมีแม่แบบเธอ? ต้องเป็น แอเรียน วินน์ แน่ๆ! แอเรียนต้องบอกอะไรพี่มาร์คที่รักแน่นอน! ถ้าไม่อย่างนั้น ทำไมจู่ ๆ เขาถึงตัดสินใจแบบนั้นล่ะ? หนุจะไปเอาคืนกับเธอแล้วเอาเงินและบ้านที่เฮเลนให้เธอคืนด้วย! สิ่งเหล่านั้นเป็นของครอบครัวคินซีย์ของเรา! เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะเอาพวกมันไป!”