เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 403 ถ้าเธอไม่เต็มใจก็ไม่ต้องออกสิ

เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 403 ถ้าเธอไม่เต็มใจก็ไม่ต้องออกสิ

รอยยิ้มบนใบหน้าของทิฟฟานี่จางลง ทำไมอีธานถึงเลือกร้าน ไวท์ วอเอตร์ เบย์ คาเฟ่ ทั้ง ๆ ที่มีร้านดี ๆ อีกตั้งหลายร้าน? หรือเขาเลือกมันเพราะแจ็คสัน? เธออยากจะบอกเขาไปตรง ๆ ว่าระหว่างเธอกับแจ็คสันไม่มีอะไรกันจริง ๆ แต่ทุกครั้งที่เธอจะพูดเช่นนั้นเธอก็พูดไม่ออกทุกที

นอกเหนือจากความสามารถในการใช้จ่ายเงินอย่างฟุ่มเฟือย ลิเลียนยังสามารถอ่านสถานการณ์ออกได้ด้วย เธอรู้ว่าอีธานมีเหตุผลมากกว่าที่เขาแสดงให้เห็นในการเลือกร้าน ไวท์ วอเตอร์ เบย์ คาเฟ่ “ฉันไม่ติดนะ ฟังดูเหมือนเป็นร้านที่ดีนะ”

ตอนที่ลิเลียนทิ้งสองคนนั้นไว้เพียงลำพังเพื่อไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ในที่สุดทิฟฟานี่ก็ไม่สามารถยับยั้งตัวเองได้อีกต่อ “อีธาน ไม่เห็นต้องทำแบบนี้เลย ระหว่างฉันกับแจ็คสันไม่มีอะไรกันจริง ๆ”

สายตาของอีธานแข็งขึ้น “ถ้าอย่างนั้น การไปกินข้าวที่นั้นก็คงไม่เป็นปัญหาอะไร ถูกไหม? เธอควรจะสบายใจและทำให้ฉันเห็นว่าระหว่างเธอไม่มีอะไรกันจริง ๆ ความอดทนของฉันมีขีดจำกัดนะ ในเมื่อฉันยืดเวลามาถึงขนาดนี้แล้วเธอควรจะรีบให้คำตอบฉันได้แล้ว ฉันอยากแต่งงานกับเธอจริง ๆ”

ทิฟฟานี่กัดปากตนเองอย่างเงียบ ๆ ทำไมในอดีตเธอถึงไม่เคยอึดอัดเวลาอบู่กับอีธานเหมือนตอนนี้? เมื่อเธอนึกถึงมัน เธอก็จำได้ว่าในอดีตอีธานไม่เคยสนใจว่าเธอจะชอบใครหรือว่าเธอจะไปกินข้าวหรือไปดื่มกับผู้ชายที่ไหน เขาเปลี่ยนไปเพราะเขาเริ่มสนใจเธอหรอ?

บรรยากาศเริ่มตึงเครียดเล็กน้อย ทิฟฟานี่จึงเลือกที่จะหนีไปห้องของแม่เธอ “เดี๋ยวฉันไปดูก่อนนะว่าแม่เสร็จหรือยัง”

หลังจากที่ทิฟฟานี่ปิดประตูเธอก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกก่อนที่จะกระซิบเบา ๆ ว่า “แม่ ไปตกลงที่จะไปร้าน ไวท์ วอเตอร์ เบย์ คาเฟ่ ทำไม? แม่จะไม่อึดอัดเหรอถ้าเราไปเจอแจ็คสันที่นั่น?”

ลิเลียนไม่ได้สนใจอะไรขนาดนั้น “เธอแค่แสดงตามบทของแจ็คสันอยู่แล้ว มีอะไรให้ต้องอึดอัดทั้ง ๆ ที่มันก็ไม่ได้เป็นความสัมพันธ์จริงตั้งแต่แรกอยู่แล้วนี่? หรือว่าระหว่างเธอกับเขามีอะไรกันจริง ๆ? ในเมื่อเธอเรื่องมากกับเดทบอดที่ฉันหามาให้ตั้งหลายคน เธอควรจะซาบซึ้งที่คนอย่างอีธานอยากจะคืนดีกับเธอ ฉันเคยดูถูกเขาเพราะเขาจน แต่จริง ๆ แล้วเขาเป็นถึงน้องชายคนเล็กของ มาร์ค เทรมอนต์ ถ้าเธอแต่งงานกับคนในครอบครัวเทรมอนต์ ชาตินี้เราจะไม่ต้องกังวลเรื่องเงินอีกเลย เธออย่าทำให้ครั้งนี้ล้มเหลวล่ะ เธอบอกว่าเธอไม่ชอบผู้ชายพวกนั้น แต่อีธานเป็นรักครั้งแรกของเธอจากสามปีที่แล้ว ฉันว่าเธอคงไม่มีอะไรจะกล่าวถึงเขาอีกใช่ไหม?”

ทิฟฟานี่รู้ว่าแม่ของเธอเป็นคนที่ถูกชักจูงได้ง่ายทิฟฟานี่จึงไม่ต้องอยากที่จะโต้เถียงกับเธออีกต่อไป

พวกเขานั่งที่ห้องโถงใหญ่ในร้าน ไวท์ วอเตอร์ เบย์ คาเฟ่ ลิเลียนสั่งอาหารที่แพงที่สุดอย่างไม่ไยดี เมื่อใบเสร็จถึงตัวเลขสี่หลักทิฟฟานี่จึงเตือนเธอ “แม่ เรามากันแค่สามคนเอง เดี๋ยวก็กินไม่หมดหรอก”

ลิเลียนเหลือบมองอีธานก่อนที่จะปิดออเดอร์ของเธอด้วยไวน์ที่ราคาเกือบหนึ่งพันดอลลาร์ “นี่เป็นครั้งแรกที่ว่าที่ลูกเขยของฉันพาฉันมาเลี้ยงข้าว ; เธอไม่เห็นต้องขี้เหนียวขนาดนั้นเลย ทำไมเธอถึงเข้าข้างเขาทั้ง ๆ ที่เธอยังไม่ได้แต่งงานกันด้วยซ้ำ?”

อาจจะเป็นเพราะอีธานกำลังอารมณ์ดีเขาถึงไม่ได้สนใจอะไร “ไม่ต้องกังวลนะทิฟฟ์ พวกคุณอยากกินอะไรก็สั่งเลย ถึงคราวที่ฉันต้องตอบแทนน้ำใจทั้งหมดที่ได้รับจากครอบครัวเลนในอดีตบ้าง”

อีกคนใช้เงินอย่างมีความสุขระหว่างที่อีกคนจ่ายอย่างมีความสุข ทิฟฟานี่รู้สึกว่าเธอไม่ควรอยู่ตรงนี้ด้วยซ้ำ

ทิฟฟานี่โล่งอกที่วันนี้พวกเขาไม่ได้เจอกับแจ็คสัน สงสัยวันนี้เขาคงไม่ได้มาที่นี่ หลังจากที่ทานอาหารเสร็จ ลิเลียนเสนอให้พวกเขาไปช้อปปอิ้งกันต่อหลังจากที่ออกมาจากร้าน อีธานดำเนินการ “ตามใจ” ลิเลียนต่อโดยไม่หยุดย่อน สถานการณ์ทั้งหมดทำให้ทิฟฟานี่รู้สึกไร้อำนาจ เธอทำตัวเป็นกลางตลอดและตกลงกับทุกแผนการที่คนอื่นได้จัดเตรียมไว้ เธอไม่ได้รับโอกาสในการออกเสียงด้วยซ้ำ นี่เป็นการปลุกด้านที่ดื้อรั้นของเธอเพราะเธอไม่เต็มใจที่จะให้คนอื่นมาตัดสินแทนเธอในชีวิตของเธอ

เธอถามตัวเองว่าเธอยังรักอีธานอยู่หรือเปล่า

คำตอบของเธอคือ ‘ไม่แน่ใจ’ ใช่ เธอไม่รู้ว่าเธอยังรักเขาอยู่หรือไม่ ช่วงเวลาใกล้ชิดของพวกเขายังคงทำให้เธอเขินและความอ่อนโยนของเขายังคงทำให้หัวใจของเธอเต้นรัว แต่ มีบางอย่างขากหายไปจากตอนที่เขายังคบกันอยู่ เธอแค่ไม่รู้ว่าอะไร

เมื่อทิฟฟานี่กลับไปทำงานวันจันทร์ เธอตัดสินใจที่จะลาออก

เธอรู้จักนิสัยของอีธานดีจึงรู้ว่าเขาจะไม่สบายใจตราบใดที่เธอไม่ยอมลาออก การลาออกของเธอเป็นทางเดียวที่จะทำให้พวกเขาทะเลาะกันน้อยลง เธอไม่ได้ปฏิเสธเขา เพราะฉะนั้นเธอจะพยายามทำให้ความสัมพันธ์ของพวกเขาไปให้ได้ดีที่สุด ถ้าเธอสามารถกลับไปรู้สึกกับเขาได้เหมือนแต่ก่อน นั่นหมายความว่าเธอยังรักเขาอยู่ใช่ไหม?

เธอเคาะที่ประตูของแจ็คสันพร้อมกับถือใบลาออกในมือด้วยความหนักใจ

ไม่ทันใด เสียงแหบแห้งของเขาก็ดังออกมาจากข้างใน “เข้ามาสิ”

เธอหายใจเข้าลึก ๆ และพลักประตูเข้าไปก่อนที่จะเข้าไปในห้องทำงานของเขาและวางใบลาออกไว้บนโต๊ะ “ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่คุณเคยทำให้ฉันคุณเวสต์”

แจ็คสันเหลือบมองใบลาออกนั้นอย่างไร้อารมณ์ก่อนที่จะถามเธอด้วยคำถามทั่วไป “เกิดอะไรขึ้นเหรอ? กลับบ้านไปเป็นภรรยาเต็มเวลาเหรอ?”

ทิฟฟานี่ฝืนยิ้ม “ไม่ แค่เพื่อทำให้อีธานสบายใจ พวกผู้ชายน่ากลัวมากเมื่อหึง ในเมื่อฉันติดสินใจว่าจะลองคบกันใหม่ เราจึงต้องทำให้อีกฝ่ายรู้สึกสบายใจ ฉันมีความสุขกับการทำงานที่นี่มาก และฉันก็ไม่ค่อยเต็มใจที่ออกด้วย”

เขาหยิบใบลาออกของเธอมาและอ่านทุกคำในนั้น “ถ้าเธอไม่เต็มใจก็ไม่ต้องออกสิ…”

ทิฟฟานี่นึกว่าตัวเองหูฝากเพราะแจ็คสันดูเหมือนว่าจะไม่ได้พูดเล่น ๆ “อะไรนะ?”

เมื่อแจ็คสันเงยหน้าขึ้นอีกครั้งเพื่อมองไปที่เธอ รอยยิ้มที่น่าเบื่อก็ปรากฏขึ้นทั่วใบหน้าของเขา “ไม่มีอะไร เดี๋ยวผมจะเซ็นให้ทีหลัง ไปจัดการเอกสารที่คุณต้องทำให้เสร็จก่อนที่จะกลับบ้านวันนี้ คุณสามารถรับเงินจากแผนกการเงินได้เลย”

เธอพยักหน้าก่อนที่เธอจะหันกลับไป ขณะที่เธอกำลังจะออกจากห้องทำงานเขา แจ็คสันก็เรียกเธอ “เฮ้…”