เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 409 แต่ทำไม
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 409 แต่ทำไม…
มาร์คสูบบุหรี่เต็มปอดก่อนที่จะดับมันทันที “มัน… ก็โอเค… ชงชาให้ฉันหน่อย ขอเข้ม ๆ…” มีใครบอกเขาได้ไหมว่าทำไมรสชาติแปลก ๆ ยังคงอวลอยู่ในปากของเขา? แม้แต่บุหรี่ก็ไม่สามารถกำจัดรสชาติได้ หวังว่าชาคงจะล้างมันออกไปได้
หลังจากที่แอรีอานน์กลับขึ้นไปที่ชั้นบนและยื่นชาดำให้มาร์ค เขาก็เป่ามันอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะดื่มอึกใหญ่ เป็นการตัดสินใจที่ไม่ชาญฉลาดเอาเสียเลย เขาจะไม่มีวันลืมว่าการผสมผสานของชากับรสชาติแปลก ๆ ในปากของเขานั้นเป็นอย่างไร คืนนั้นเขาไม่ได้ทานอาหารเย็นเนื่องจากต้องเข้าห้องน้ำทั้งหมด 18 ครั้ง เขาไม่สามารถทนต่อได้และในที่สุดก็ไปโรงพยาบาลในเช้าวันรุ่งขึ้น
แอรียนที่ยุ่งมาตลอดบ่ายหลับสนิทโดยไม่รู้ว่ามาร์คต้องทรมาน เธอสังเกตเพียงว่าเขาลุกจากเตียงบ่อยครั้งตลอดทั้งคืน เมื่อเธอไม่เห็นเขาในเช้าวันรุ่งขึ้นระหว่างรับประทานอาหารเช้าเธอก็คิดว่าเขาไปที่สำนักงานแล้ว
อย่างไรก็ตาม แมรี่สั่งสอนเธอ “นายท่านต้องเข้าโรงพยาบาลเพราะเธอ ท้องของฉันและเฮนรี่ทำจากเหล็ก ดังนั้นเราจึงสบายดี ครั้งต่อไปเราจะต้องชิมอาหารของเธอก่อนว่ามีพิษไหม ขอร้องนะ อย่าทำเรื่องที่เป็นอันตรายต่อนายท่านแบบนี้อีก!”
เครื่องหมายคำตอบผุดขึ้นในหัวของแอเรียน “หนูก็สงสัยอยู่ว่าเมื่อคืนเขาจะลุกขึ้นบ่อย ๆ ทำไม… สาหัสมากเลยเหรอ? แต่พวกคุณไม่เป้นอะไรเลย? เดี๋ยวหนูค่อยไปหาเขา”
แมรี่ยัดขนมปังให้เธอแล้วผลักเธอออกไปที่ประตู “เฮนรี่รออยู่ข้างนอกแล้ว ไปตอนนี้เลย! สิ่งเดียวที่เธอคิดถึงคืออาหาร เธอยังมีอารมณ์มากินตอนนี้ได้อย่างไรกัน!”
ขณะที่แอเรียนเดินออกไปพร้อมกับเคี้ยวขนมปังของเธอ เธอก็คิดกับตัวเองว่ามันคงไม่ได้รุนแรงอะไรขนาดนั้น เพราะสุดท้ายเธอก็ได้ลองชิมสิ่งที่เธอได้ทำและเธอก็ยังสบายดี มาร์คจะแย่แค่ไหนเชียว?
อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เธอไปถึงโรงพยาบาลและเห็นมาร์ค เธอก็รู้ว่าแมรี่ไม่ได้พูดเกินจริง นานแล้วที่เธอไม่ได้เห็นเขาหน้าตาแบบนี้ เพียงแค่คืนเดียวแต่เขาดูแย่กว่านั้น มีเข็มหยดสอดเข้าไปที่หลังมือของเขา รอยฟกช้ำดูขัดกับผิวขาวของเขาอย่างสิ้นเชิง เขาผ่านอะไรมากันแน่?
“ฉันขอโทษ… ฉันไม่ได้ตั้งใจ…” แอเรียนจับชายเสื้อของเธอและจ้องที่เท้าของเธอเหมือนเด็กที่มีความผิด
มาร์คถอนหายใจ “สัญญากับฉันนะ ว่าเธอจะไม้เปิดร้านขนม ไม่สิ อย่าทำธุรกิจอะไรที่เกี่ยวกับอาหารเลย ฉันจะสนับสนุนเธอในทุกเรื่องแต่ไม่ใช่เรื่องนี้ ฉันสบายดี…”
แอเรียนไม่เชื่อว่าเขาสบายดี แม้แต่การพูดก็ดูเหมือนจะทำให้เขาหมดแรง ถึงกระนั้นเธอก็ดื้อรั้นมาโดยตลอด เธอไม่ใช่คนที่จะยอมแพ้ง่าย ๆ “ฉันเพิ่งจะหัดทำเอง ฉันจะทำอย่างเต็มที่ ฉันจะต้องเก่งให้ได้ เชื่อฉันสิ”
หัวใจของมาร์คเต้นรัว “ไปเถอะ…หลังจากที่ให้น้ำเกลือเสร็จฉันก็กลับได้แล้วและจะไปที่สำนักงานทันที เธอจะไปทำอะไรก็ไป”
เมื่อรู้ว่ามาร์คไม่ต้องนอนค้างคืนที่โรงพยาบาลแอเรียนจึงไม่ได้ยืนหยัดที่จะอยู่ต่อ เธอกลับไปที่ คฤหาสน์ เทรมอนต์ และดำเนินการทำขนมต่อ…
ทุกครั้งที่เธอทำอะไรเสร็จและรู้สึกดีกับมันเธอจะถ่ายรูปและส่งให้มาร์ค ของหวานต้องดูน่ากินเพื่อล่อใจคนกิน แน่นอนว่ารสชาติก็มีความสำคัญเช่นกัน ลูกค้าจะกลับมาก็ต่อเมื่อของหวานรสชาติดี
ทุกครั้งที่เธอส่งรูปไป เธอจะได้รับคำตอบด้วยความรักและความอดทนจากมาร์ค “ขอร้อง หยุดทำขนมหวานเถอะ ไปทำอย่างอื่นได้แล้ว!”
แอเรียนเพิกเฉยต่อคำขอของเขา เธอตั้งใจแน่วแน่ เมื่อวันผ่านไปเธอได้ทำขนมจานใหญ่สองจานไว้ที่บ้าน แอเรียนไม่กล้าเอาพวกมันให้มาร์คชิม เธอจึงให้ผู้ช่วยในบ้านของเทรมอนต์กินแทนที่จะกินมันเอง เธอเป็นนักออกแบบ ดังนั้นรูปลักษณ์ของขนมของเธอจึงยอดเยี่ยมมาก เพียงแค่รสชาติเท่านั้นที่ยังเป็นปัญหา จากที่รสชาติแย่กลายเป็นกินแทบไม่ได้ เธอไม่ได้พัฒนาไปไหนเลย
ตอนกลางคืนมาร์คคอนเฟิร์มกับเฮนรี่ว่าไม่มีขนมจากนรกลงเหลือแล้วก่อนที่จะกลับมาที่บ้าน
สงสัยแอเรียนอาจหมดแรง เพราะเธอไม่ได้ทำขนมอีกต่อไป เธอตั้งใจอ่านหนังสืออย่างขยันขันแข็ง
มาร์คไม่รู้ว่าเธอได้แรงจูงใจมาจากไหน แต่เห็นได้ชัดว่าเธอไม่เหมาะกับการทำขนมหวาน
ในระหว่างอาหารค่ำมาร์คได้รับข้อความจากเอริก เขาเปิดมันและขมวดคิ้วทันทีที่อ่านข้อความ เขาลุกขึ้นยืนและเดินไปด้านข้างเพื่อโทรหาเอริก “สถานการณ์เป็นอย่างไร? ทำไมถึงมีใครบางคนเอะอะกับเรื่องนี้?”
เสียงของเอริกมีความสุข “ในที่สุดเรือลำเล็กของแจ็คสันก็พลิกคว่ำหลังจากที่เป็นคนเจ้าชู้มาหลายปี ตอนนี้ทั้งโลกรู้แล้วว่าเขาเป็นคนยังไง ฉันไม่เห็นว่ามันจะเป็นผลกระทบใด ๆ ต่อทายาทที่ร่ำรวยอย่างเขานอกจากที่ชื่อเสียงของเขาจะได้รับความเสียหาย ฉันสงสัยจริง ๆ ว่าทุกวันนี้พวกสื่อว่างกันเกินไปหรือเปล่า แต่เขาไม่ใช่เด็กหนุ่มในวัยยี่สิบอีกต่อไป นายไปขอให้เขาจัดการเรื่องนี้โดยเร็วเพื่อไม่ให้ชื่อเสียงของเขาเสียหายเกินไป…”
มาร์คไม่ได้คิดบวกเหมือนเอริก เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เนื้อหาของข่าวมีรูปถ่ายของแจ็คสันที่กำลังสนุกสนานในคลับ แจ็คสันเป็นผู้ชายคนเดียวในบูธที่มีกลุ่มผู้หญิงนุ่งน้อยห่มน้อย เขาเคยเห็นแจ็คสันแบบนี้หลายครั้งในอดีต ภาพลักษณ์ของการเป็นคนเจ้าชู้จะไม่ส่งผลกระทบต่อเขามากนัก
ในทางนักธุรกิจ แจ็คสันไม่เคยทำให้ใครขุ่นเคืองใจ สิ่งนี้ไม่ได้ก่อให้เกิดอันตรายต่อธุรกิจของเขามากนัก มันทำให้มาร์คสงสัยถึงแรงจูงใจของผู้ร้าย
หลังจากที่มาร์คกลับไปที่โต๊ะอาหารหลังจากที่วางสายไป แอเรียนก็ถามว่า “เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”