เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 70 นายหญิงแห่งบ้าน
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 70 นายหญิงแห่งบ้าน
หัวใจของแอรี่ตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม เธอไม่ค่อยเห็นมาร์คดูจริงจังและน่ากลัวขนาดนี้
เธอไม่เข้าใจว่าทำไมแอเรียนถึงไม่ทิ้งมาร์คไป แม้ว่าเธอจะไม่ได้รักเขาก็ตาม เธอไม่เข้าใจเลยว่าทำไมมาร์คถึงไม่อยากให้พรพวกเขา แม้ว่าเขาจะดูไม่สนใจเธอก็ตาม ทั้งหมดนี้เป็นเพราะความหยิ่งผยองในฐานะผู้ชายหรือเปล่า? หากเป็นเช่นนี้ต่อไปเธอจะเป็นคนรักที่เป็นความลับของมาร์คตลอดไป เธออยากเป็นนายหญิงเทรมอนต์มากกว่าสิ่งใด แอเรียนทำได้อย่างง่ายดาย แต่เธอก็ไม่ได้ให้ความสำคัญกับมันเลย แอรี่อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียใจกับความคิดนี้
ในขณะที่มาร์คกำลังทำงานอยู่ในห้องทำงาน แอรี่เดินเข้าไปในห้องของเขาเพื่อไปอาบน้ำ จากนั้นเธอก็หยิบชุดนอนผ้าไหมของแอเรียนมาใส่ ราวกับว่าเธอเป็นนายหญิงของบ้าน เธอเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นและสั่งพ่อบ้านเฮนรี่อย่างหยิ่งผยองว่า “ไปเตรียมห้องรับรองแขกให้พร้อม”
พ่อบ้านเฮนรี่ยังคงยืนนิ่งและจ้องมองไปที่แอเรียน
แอเรียนกำลังอ่านนิตยสารบนโซฟาอย่างไม่ไยดี “ไปสิคะ ลุงเฮนรี่”
จากนั้นพ่อบ้านเฮนรี่ก็สั่งคนรับใช้ให้เตรียมห้อง แอรี่มองไปที่พ่อบ้าน “แม้แต่สุนัขก็ยังรู้วิธีอ่านอารมณ์ของนายหญิง หลังจากที่เลี้ยงมานาน แย่จังที่เขาฉลาดไม่พอ ยังไม่มีใครรู้แน่ชัดว่าใครจะเป็นนายหญิงที่นี่ในอนาคต”
แอเรียนขมวดคิ้วมองเธอ “แอรี่ กรุณาระวังคำพูดด้วย”
“ฉันพูดอะไรผิดเหรอ?” แอรี่ตอบโต้ด้วยความโกรธ “เธอทำอะไรได้บ้าง? พี่มาร์คที่รักเลือกที่จะพาฉันกลับบ้านในวันส่งท้ายปีเก่า เธอยังไม่ตระหนักอีกเหรอว่าห้องรับแขกนี้เหมาะสำหรับเธอ?”
แอเรียนจับแน่นขึ้นเล็กน้อยทำให้นิตยสารในมือของเธอย่นขึ้น “แน่นอน ฉันไม่ขัดข้องหากคุณต้องการค้างคืนที่นี่กับมาร์ค แต่โปรดหักห้ามใจตัวเองสักนิดก่อนจะมาเป็นนายหญิงของที่นี่ ฉันขอเตือนคุณว่า มาร์คไม่ชอบคนที่อวดดีโดยเฉพาะคนที่โอ้อวดสถานะของพวกเขา”
แอรี่ถูกกระตุ้น “ ฉันรู้จักมาร์คมากกว่าเธอ! อย่าไปคิดว่าเธอจะเข้าใจเขามากพอ เพียงเพราะอยู่กับเขานาน เธอไม่ได้เป็นอะไรเลยนอกจากลูกสาวของคนบาป พ่อของเธอพรากชีวิตพ่อแม่ของเขา เขาเก็บเธอไว้อยู่เคียงข้างเขาก็เพื่อที่จะทรมานเธอ”
แอเรียนไม่ได้พูดอะไร รู้สึกไม่พอใจที่ถูกกระทุ้งในที่ที่เจ็บที่สุด แต่เธอไม่ต้องการแสดงอารมณ์ใด ๆ กับคนนอก
แอรี่หันกลับไปและขึ้นไปชั้นบนอย่างใจจดใจจ่อหลังจากเปิดโต๊ะของแอเรียน ไม่นานหลังจากที่เธอเข้าไปในห้องของมาร์ค แอเรียนได้ยินเสียงแก้วแตก
เธอกัดริมฝีปากของเธอ แต่ไม่กังวลที่จะตรวจสอบ โดยธรรมชาติแล้ว แอรี่จะไม่ทุบข้าวของของ มาร์ค เธออาจจะทำลายผลิตภัณฑ์ดูแลผิวของแอเรียน
เมื่อแอเรียนอ่านนิตยสารในมือเสร็จแล้วเปลือกตาของเธอก็รู้สึกหนักอึ้ง มาร์คยังไม่ได้ออกมาจากห้องทำงานของเขา ดูเหมือนเธอจะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากนั่งเฉย ๆ บนโซฟา ไม่มีทางที่เธอจะไปที่ห้องรับแขก
เธอหยิบนิตยสารเล่มล่าสุดออกมาและพลิกไปที่หน้าแรก สิ่งที่ทำให้เธอประหลาดใจคือภาพร่างการออกแบบชุดแต่งงานที่เธอทำขึ้น มันดูน่าทึ่งมากหลังจากผ่านกระบวนการปรับเเต่ง จนเธอยังตะลึง การออกแบบจะนำเสนอเป็นพิเศษในนิทรรศการหน้าและชื่อของเธอถูกระบุว่าเป็นผู้ออกแบบ
บอกตามตรงว่าเธอชอบวาดรูปและไม่ได้ออกแบบเท่านั้น ในตอนนั้นเธอรีบเข้าสู่วงการออกแบบเพื่อที่เธอจะได้หาเงินมาจุนเจือตัวเองให้เร็วที่สุด
เมื่อเธอเริ่มง่วงในที่สุดมาร์คก็เดินออกจากห้องทำงาน เขาเดินตรงเข้าไปในห้องนอนของเขาโดยไม่ได้ลงมาชั้นล่าง
ในอีกสองชั่วโมงต่อ แอเรียนค่อย ๆ ตื่นขึ้นด้วยเสียงหัวเราะเป็นครั้งคราวและเสียงน่ารักของ แอรี่ดังมาจากชั้นบน
สิ่งนี้ดำเนินต่อไปจนถึงเวลาเช้าตรู่ก่อนที่มันจะเงียบลงในชั้นบน พ่อบ้านเฮนรี่ถอนหายใจ “ นายหญิง คุณไม่ได้พักผ่อนเหรอ?”
แอเรียนยิ้มอย่างขบแก้ม “ฉันควรใช้ห้องแขกไหม?”
พ่อบ้านเฮนรี่หยุดชั่วครู่แล้วพูดว่า“คุณเป็นนายหญิงของบ้านนี้และเป็นภรรยาของมาร์ค เทรมอนต์!”
“แต่ฉันไม่มีค่าพอ” แอเรียนพูดด้วยความงุนงง
เสียงของพ่อบ้านเฮนรี่หนักแน่น “คุณเป็นคนที่เขาแต่งงานด้วยแล้วนั่นหมายความว่าคุณคู่ควรกับตำแหน่ง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอดีตตราบใดที่คุณต้องการเป็นนายหญิงเทรมอนต์ ไม่มีใครสามารถพรากสิ่งนั้นไปจากคุณได้”
แอเรียนถามตัวเองว่านี่คือสิ่งที่เธอต้องการหรือไม่ อย่างไรก็ตามเธอไม่พบคำตอบ เธอต้องการมันตอนนี้ แต่เพียงเพราะเธอถูกยั่วยุโดยแอรี่ ใช่ไหม?