เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] - บทที่ 404 รบกวนเจ้าแล้วนะ

สำนักมือปราบ

ห้องทำงานของหัวหน้าหน่วยมือปราบมีแสงสว่างวอมแวม

หยิงอู๋จีนั่งอยู่หลังโต๊ะทำงาน ใบหน้าซ่อนอยู่ใต้เงามืด จึงไม่มีใครสามารถมองเห็นสีหน้าของเขาได้

 ที่แท้มันก็เป็นหัวหน้านักบวชนี่เอง เฮอะ… 

 แต่มารู้ตอนนี้ก็สายเกินไปแล้ว 

 ถ้าเรารู้ก่อนหน้านี้ ก็อาจจะ… 

 โชคร้ายที่ไม่มีทางให้ย้อนกลับไปได้อีกแล้ว 

ใบหน้าที่ซ่อนอยู่ใต้เงามืดของหัวหน้าหน่วยมือปราบกำลังบิดเบี้ยวด้วยหลากหลายความรู้สึก

ไม่ว่าจะเป็นประหลาดใจ ลังเล หวาดกลัว และเศร้าใจ…

เช่นเดียวกับความโกรธแค้น ความเดือดดาล ความเก็บกดและความทุกข์ทน

 หลินเป่ยเฉินเอ๋ยหลินเป่ยเฉิน วันตายของเจ้ามาถึงแล้ว 

 อย่าหาว่าท่านอาคนนี้ใจร้ายเกินไปเลยนะ นับว่าเจ้ารนหาที่เองแท้ๆ 

 หากเจ้ายอมให้ความร่วมมือแต่แรกโดยดี หรือถ้าเจ้ายอมบอกว่าตนเองเป็นหัวหน้านักบวช ผู้เฒ่าเหลียวกับข้าก็คงไม่ทำกับเจ้าเช่นนี้หรอก… แต่บัดนี้ ทุกอย่างไม่อาจหวนคืนได้อีกแล้ว ดังนั้น เจ้าจงตายเสียเถิด 

 หึหึ แต่เป็นถึงหัวหน้านักบวชก็ดี ผลลัพธ์ที่ตามมาอาจยอดเยี่ยมมากกว่าเดิมก็ได้ 

หยิงอู๋จีระเบิดเสียงหัวเราะในห้องทำงานที่ว่างเปล่า

เสียงหัวเราะของเขาดังกึกก้องกังวานราวกับว่าภายในตัวมีปีศาจร้ายที่อยากจะกระโจนออกมาอาละวาดที่โลกภายนอกเต็มทีแล้ว

ก๊อกก๊อกก๊อก!

เสียงเคาะประตูดังขึ้น

 เข้ามาได้ 

 ใต้เท้าขอรับ นี่คือรายงานคดีที่เกิดขึ้นในโรงเตี๊ยมหว่านเซิ่งคืนนี้ ด้านในบรรจุไว้ด้วยศิลาบันทึกภาพ และคำให้การของพยานรู้เห็นทั้ง 24 คน รวมถึงรายละเอียดการเสียชีวิตของผู้ตาย รายงานทั้งหมดนี้ ข้าน้อยได้สั่งทำสำเนาเป็นสองชุดตามที่ใต้เท้าสั่งทุกประการเลยขอรับ 

 ดีมาก ออกไปได้แล้ว 

 ขอรับ 

หยิงอู๋จีมองกองรายงานสองกองใหญ่ที่ตั้งอยู่เบื้องหน้า

เขาเอื้อมมือออกไปหยิบม้วนกระดาษม้วนหนึ่งขึ้นมากางออกดูอย่างระมัดระวัง

หลังจากตรวจสอบจนแน่ใจแล้วว่าข้อมูลด้านในถูกต้อง มือปราบหนุ่มก็ยิ้มออกมาอย่างแช่มช้า

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็จัดการฉีกม้วนกระดาษออกเป็นเศษเล็กเศษน้อย เศษกระดาษร่วงหล่นลงจากฝ่ามือ กองรวมกันเหมือนเศษข้าวที่กระจัดกระจายอยู่บนโต๊ะทำงาน

หยิงอู๋จีกวาดเศษกระดาษเหล่านั้นใส่ถุงเก็บของใบเล็ก

จากนั้น เขาก็เริ่มทำแบบเดียวกันนี้กับม้วนกระดาษอื่นๆ

ม้วนรายงานคดีเหล่านี้ถูกแบ่งแยกออกเป็น 11 ฉบับ ตามชื่อของผู้เสียชีวิตซึ่งประกอบไปด้วยสวี่หวั่นหลัว หนี่ฟู่กวง และผู้ติดตามคนอื่นๆ มันเป็นรายงานที่เกี่ยวข้องกับการเสียชีวิตในโรงเตี๊ยมหว่านเซิ่งค่ำคืนนี้

หยิงอู๋จีเก็บเศษกระดาษของแต่ละม้วนอย่างระมัดระวังยิ่ง

ไม่นานต่อมา บนโต๊ะทำงานของเขาก็ปรากฏถุงใส่ของขนาดเล็ก 11 ใบ วางเรียงกันเป็นแถวยาว

 เจ้าหน้าที่ 

 ใต้เท้า ข้าน้อยพร้อมรับคำบัญชา 

เจ้าหน้าที่มือปราบคนหนึ่งวิ่งเข้ามา

หยิงอู๋จียกมือโบกสะบัด

แล้วถุงผ้าที่เก็บเศษม้วนรายงานการเสียชีวิตของสวี่หวั่นหลัว ก็ลอยตรงเข้าไปในมือของเจ้าหน้าที่หนุ่มคนนั้น

 รีบส่งไปให้ท่านอ๋องแห่งแคว้นไห่อันโดยด่วนที่สุด 

 รับทราบขอรับ 

เจ้าหน้าที่มือปราบก้าวถอยหลัง ก่อนหมุนตัวเดินจากไป

 เจ้าหน้าที่ 

 ใต้เท้า ข้าน้อยพร้อมรับคำบัญชา 

ไม่นานต่อมา เศษม้วนกระดาษทั้ง 11 ฉบับในถุงผ้า ก็ถูกแจกจ่ายไปในลักษณะนี้

เจ้าหน้าที่มือปราบทุกคนต้องนำถุงผ้าไปส่งให้ถึงที่หมายโดยเร็วที่สุด

แสงจันทร์สาดส่องเข้ามาผ่านทางหน้าต่าง

เงามืดบนใบหน้าของหยิงอู๋จีสลายหายไปเล็กน้อย

บัดนี้ หยิงอู๋จีจึงมีใบหน้าที่อยู่ในแสงสว่างครึ่งหนึ่งและอยู่ในเงามืดอีกครึ่งหนึ่ง

ใบหน้าครึ่งที่อยู่ในแสงจันทร์กำลังมีดวงตาเป็นประกายแวววาว ทำให้ชายหนุ่มผู้ที่มีตำแหน่งเป็นหัวหน้าหน่วยมือปราบประจำมณฑล ดูน่าเกรงขามและน่าหวาดกลัวในเวลาเดียวกัน

ส่วนใบหน้าครึ่งที่อยู่ในเงามืดมีเพียงดวงตาเป็นประกายแวววาวออกมาเท่านั้น และนั่นก็ก่อให้เกิดความรู้สึกเหมือนเป็นดวงตาของปีศาจร้ายที่สิงสู่อยู่ในเงามืด คอยจ้องมองโลกมนุษย์เพื่อหาโอกาสเล่นงานอยู่ตลอดเวลา

…

หอนางโลมบ้านบุปผา

ค่ำคืนนี้ช่างสวยงาม

อาจารย์ใหญ่หลิงไท่ซวีกำลังจัดงานเลี้ยงให้แก่ตนเอง

เขาสวมใส่ชุดเสื้อคลุมสีขาวที่ทำจากผ้าไหมจันทรา ซึ่งเป็นผ้าไหมคุณภาพดีที่สุดในจักรวรรดิ อกเสื้อเปิดออกเผยให้เห็นกล้ามเนื้อกำยำและผิวสีน้ำตาลเข้ม บัดนี้ชายชรามีสาวงามประกบสองข้างซ้ายขวาคอยนวดหลังนวดไหล่ ส่วนบนตักก็ยังมีสาวงามอีกคนคอยป้อนเครื่องดื่มและขนมไม่ได้ขาด

นอกจากนี้ ด้านหน้าก็ยังมีสาวงามอีกคู่กำลังเต้นระบำอย่างสวยงามเฉิดฉาย

สองข้างฝั่งของห้องจัดเลี้ยงมีสาวงามอีกหลายสิบชีวิตรับหน้าที่บรรเลงผีผา เป่าขลุ่ยไม้ไผ่ และขับร้องบทเพลงไพเราะเสนาะหู…

ภายใต้แสงจันทร์สาดส่อง บรรยากาศเหมือนกับว่าหลิงไท่ซวีอยู่ท่ามกลางนางฟ้านางสวรรค์ก็ไม่ปาน

ทุกคนอยู่ในสภาพเมามาย

 ฮ่าฮ่าฮ่า พวกเจ้าช่างงดงามยิ่งนัก… มามะ คนสวย มาดื่มกับผู้เฒ่าหน่อยเป็นไร 

หลิงไท่ซวีชูถ้วยทองคำในมือขึ้นอย่างเริงร่า

บรรดาสาวงามที่รายล้อมอยู่รอบกายตอบรับอย่างเร็วไว

การเคลื่อนไหวของพวกนางชดช้อยอ่อนหวานราวกับเป็นเทพธิดาจากสวรรค์

แต่แล้วในทันใดนั้นเอง…

วูบ!

ประกายกระบี่สีขาวพุ่งแหวกอากาศเข้ามา

หลิงไท่ซวีที่อยู่ในสภาพเมามายและไม่น่าจะระวังตัวได้ พลันยกมือขึ้นมาในทันใด

แล้วมีดบินเล่มหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา

ด้านจับของมีดบินรัดพันไว้ด้วยม้วนกระดาษสีม่วงอ่อนแผ่นหนึ่ง

ชายชราแกะม้วนกระดาษออกมาดู ปรากฏว่าบนนั้นเขียนข้อความบางอย่างเอาไว้

เมื่ออ่านดูแล้ว ใบหน้าของหลิงไท่ซวีก็ปรากฏรอยยิ้มอย่างแช่มช้า ไม่ต่างจากตาน้ำที่ค่อยๆ ผุดขึ้นมาจนกลายเป็นบ่อน้ำใหญ่ในที่สุด…

 เจ้าเด็กคนนี้… น่าเหลือเชื่อจริงๆ 

หลิงไท่ซวีนำม้วนกระดาษสีม่วงขึ้นดมฟุดฟิด ก่อนอุทานออกมาว่า  ช่างสมกันเป็นกิ่งทองใบหยก หุหุ เพียงแค่กลิ่นยังหอมยวนใจขนาดนี้ ตัวจริงจะเย้ายวนใจขนาดไหน นับได้ว่ายิ่งมายิ่งน่าตื่นเต้นเหลือเกิน… 

คำชื่นชมของชายชราทำให้นางคณิกาที่อยู่รายล้อมแสดงความไม่พอใจออกมาทันที

 ไม่อยากเชื่อเลยว่านายท่านจะนำกระดาษแผ่นนั้นขึ้นไปสูดดม 

 เดี๋ยวก่อนสิ… 

ตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมา หลิงไท่ซวีใช้เงินหมดไปกับการเข้าออกหอนางโลมชั้นนำภายในตัวเมือง ปกติแล้วนางคณิกาชั้นสูงเหล่านี้จะออกรับแขกก็ต่อเมื่อเป็นกรณีพิเศษเท่านั้น พวกนางมักได้รับการดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดี ทว่าเมื่ออยู่ต่อหน้าหลิงไท่ซวี ชายชราก็สามารถสลัดทิ้งพวกนางได้เหมือนกับเป็นวิญญาณที่ไร้ตัวตน

 ไม่ต้องเรียกนายท่าน แต่โปรดเรียกข้าว่าท่านผู้เฒ่า 

หลิงไท่ซวีระเบิดเสียงหัวเราะชอบใจ ก่อนโน้มกายเข้าไปสูดดมกลิ่นนางคณิกาทีละคนจนครบถ้วน

เป็นจังหวะเดียวกับที่เกิดเสียงอุทานและเสียงต่อสู้ดังขึ้นมาจากชั้นล่างพอดี

แล้วก็มีใครคนหนึ่งคำรามว่า  ในนามของหอการค้าสามพันโยชน์ เหตุไฉนหอนางโลมบ้านบุปผาของพวกเจ้าถึงไม่รับแขก? เงินของข้าไม่มีค่าในสายตาของพวกเจ้าหรืออย่างไร? เฮอะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม วันนี้พวกเจ้าต้องมอบคำอธิบายให้ข้าพอใจให้ได้ 

หลิงไท่ซวีถอนหายใจ  ขนาดหลีกหนีมาดื่มสุราเคล้านารี ชีวิตก็ยังมีอุปสรรคขัดขวางความสุข เหตุไฉนสวรรค์ถึงได้กลั่นแกล้งข้าขนาดนี้? 

นางคณิกาผู้รับหน้าที่นวดขมับให้ชายชรามีนามว่าฉิงลี้จวน นางมีอายุเพียง 18 – 19 ปีเท่านั้น ร่างกายมีพลังลมปราณแผ่วเบา เมื่อได้ยินคำพูดของหลิงไท่ซวี หญิงสาวก็กล่าวว่า  กราบเรียนนายท่าน ปัญหาเรื่องนี้ให้ข้าน้อยลงไปจัดการเอง 

 รบกวนเจ้าแล้วนะ