เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] - บทที่ 567 ลูกสะใภ้ของท่านก็ดีเช่นกัน
บทที่ 567 ลูกสะใภ้ของท่านก็ดีเช่นกัน
บทที่ 567 ลูกสะใภ้ของท่านก็ดีเช่นกัน
ทหารลาดตระเวนลำน้ำนายหนึ่งรีบวิ่งมารายงาน “ท่านผู้ตรวจการ เราค้นพื้นที่อื่น ๆ หมดแล้ว แต่เราไม่ได้รับอนุญาตให้ค้นหาสามพื้นที่”
ทหารคุ้มกันของตระกูลฉู่พูดขึ้นทันที “มันคือห้องของท่านอ๋องและฮูหยิน และห้องของคุณหนูใหญ่และคุณหนูรอง เราจะอนุญาตให้พวกเจ้าเข้าไปได้ยังไง!?”
ฉินหว่านหรูโกรธมาก “ท่านซ่าง นี่มันไม่เกินไปหน่อยหรือไง!?”
ซ่างหงยิ้ม “มันเป็นไปตามขั้นตอน และยิ่งไปกว่านั้น นี่ก็เพื่อความปลอดภัยของท่านเองด้วย หากมีผู้ร้ายซ่อนตัวอยู่ในเคหสถานของท่าน มันจะไม่ส่งผลเสียต่อพวกท่านทั้งหมดเหรอ? นอกจากนี้ ก่อนหน้าที่จะมาที่นี่เราได้ดำเนินการตรวจค้นตระกูลอื่น ๆ อย่างละเอียดทั้งหมด หากเราไม่ได้ตรวจค้นที่นี่ให้ครบถ้วนมันจะถือว่าเป็นธรรมกับตระกูลอื่น ๆ ได้อย่างไร?”
ฉินหว่านหรูทั้งโกรธจัดและวิตกกังวล ชายคนนี้ใช้หน้าที่ของเขาเป็นข้ออ้างอย่างชอบธรรมในการรุกรานตระกูลฉู่ครั้งนี้
ซูอันก้าวไปข้างหน้าและถามว่า “ท่านซ่าง ข้าขอถาม ท่านกำลังมองหาคนหรือสิ่งของ?”
ซ่างหงขมวดคิ้ว “ย่อมเป็นคน”
“ถ้าเป็นอย่างนั้น…ข้าเห็นห้องหลายห้องที่ถูกรื้อค้นเละเทะไปหมด แม้แต่ห้องที่เห็นได้ชัดว่าไม่มีใครสามารถซ่อนได้ คนของท่านก็ยังอุตส่าห์เข้าไปรื้อค้น” ซูอันหัวเราะคิกคักและพูดว่า “พวกที่ไม่รู้ คงจะคิดว่าท่านซ่างใช้การค้นหานักโทษหลบหนีเป็นข้ออ้างในการมองหาอย่างอื่น เช่น…สมุดบัญชี?”
ซ่างหงสะดุ้งเล็กน้อย ทุกคนในคฤหาสน์ตระกูลฉู่มองมาที่เขาด้วยความสงสัยมากยิ่งขึ้น
เมื่อสัมผัสได้ถึงความตึงเครียดที่เพิ่มขึ้น ซ่างหงก็หัวเราะและกล่าวว่า “ข้าไม่คิดว่าจะทำให้เกิดความเข้าใจผิดในวันนี้ เอาเถอะ ข้าคิดว่าการรักษาความปลอดภัยของคฤหาสน์ตระกูลฉู่คงรัดกุมอยู่เสมอ ดังนั้นนักโทษคงไม่สามารถเข้ามาได้ ไม่ต้องค้นต่อแล้ว เรียกคนของเรากลับมา!”
การเข้าค้นคฤหาสน์ตระกูลฉู่ เขาจะต้องมีเหตุผลที่ถูกต้องเพียงพอเพื่อทำให้ตระกูลฉู่ยังพอแบกรับการคุกคามของเขาไหว แต่ถ้าหากเขากดดันตระกูลฉู่มากเกินไป ตระกูลฉู่อาจจะตอบโต้เขาอย่างรุนแรงจนเรื่องราวบานปลายใหญ่โตได้
ซึ่งแน่นอนว่าเขาไม่ต้องการเสี่ยง และที่สำคัญที่สุด วันนี้ตัวเองก็ได้บรรลุวัตถุประสงค์แล้วไม่มากก็น้อย อย่างน้อยก็รู้แล้วว่าเหลืออีกสามแห่งเท่านั้นที่เป็นที่ซ่อนของสมุดบัญชี
เขาจะปล่อยให้ส่วนที่เหลือนี้เป็นหน้าที่ของบุคคลนั้น
ฉินหว่านหรูโกรธ ซ่างหงช่างไร้ยางอายจริง ๆ ชายคนนี้สามารถบิดเบือนคำพูดเพื่อประโยชน์ของตนเองได้อยู่เสมอ
ในตอนแรกอ้างเหตุผลชอบธรรมในการค้นคฤหาสน์ตระกูลฉู่ แต่ตอนนี้เขาใช้เหตุผลที่ต่างไปจากเดิมในการหยุดการค้นหา ช่างน่ารังเกียจอย่างยิ่ง!
แม้ว่านางจะบ่นอยู่เสมอว่าฉู่จงเทียนเป็นคนซื่อจนเกินไป และขาดเล่ห์เหลี่ยมในทางโลก แต่นางจะเป็นคนแรกที่ระเบิดถ้าเขาแปลงร่างเป็นจิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์
อย่างไรก็ตาม ด้วยสถานการณ์ในตอนนี้ นางก็ทำได้เพียงอดทน “ขอขอบคุณที่ท่านซ่างเข้าใจเรา!” นางกล่าวอย่างเย็นชา
ซ่างหงรู้สึกไม่สะทกสะท้านกับคำถากถางในน้ำเสียงของนาง แต่มองไปที่ซูอันและกล่าวว่า “ฮูหยินช่างมีลูกเขยที่ประเสริฐนัก”
ซูอันตกตะลึง เขาไม่รู้ว่าทำไมจู่ ๆ ตาเฒ่าเจ้าเล่ห์ผู้นี้ถึงสรรเสริญเขา แต่ไม่มีทางที่อีกฝ่ายจะมีเจตนาที่ดีแน่ ดังนั้นเขาจึงตอบว่า “ท่านซ่างก็โชคดีที่สามารถหาลูกสะใภ้ที่ดีเลิศเช่นนั้น”
ซ่างหงตกตะลึง เขารู้สึกเดือดดาลอยู่ภายใน อีกฝ่ายเยาะเย้ยลูกชายของเขาอย่างชัดเจนในเรื่องที่ซ่างเชียนจะตายอยู่รอมร่อแล้ว แต่ยังต้องการจะแต่งงานกับหญิงสาวที่งดงามเช่นเจิ้งตาน!
—
ท่านยั่วยุซ่างหงสำเร็จ
ได้รับคะแนนความโกรธแค้น + 399!
—
“ผู้เยาว์ไม่ควรโอหังจนเกินตัว!” ซ่างหงโต้กลับ ก่อนจะหันหลังและกระทืบเท้าเดินจากไปอย่างฉุนเฉียว ไอ้เด็กปากดีคนนี้อีกไม่นานข้าจะสั่งสอนมันให้รู้สำนึก!
ซูอันสังเกตเห็นคะแนนความโกรธแค้นที่เข้ามา ข้าแสดงความยินดีกับเขาที่พบลูกสะใภ้ที่ดีแต่เขากลับโกรธข้า ฮ่า!
พูดตามตรง เจิ้งตานเป็นผู้หญิงที่ดีจริง ๆ ข้าลองนางด้วยตัวเองมาแล้ว ข้าไม่ใช่นักวิจารณ์ตาบอด ทุกแง่มุมของนางช่างดีเลิศจริง ๆ
ฉู่ฮวนเจาวิ่งไปคว้าแขนของซูอัน เมื่อเห็นว่าซ่างหงและคนของเขาลาจากไป “พี่เขยวันนี้ท่านยอดเยี่ยมมากจริง ๆ! ท่านไล่ผู้ตรวจการซ่างไปได้ด้วย!”
ฉินหว่านหรูถอนหายใจ เป็นเรื่องดีที่มีผู้ชายอยู่ในบ้าน แต่ขณะที่นางกำลังจะกล่าวชมซูอัน นางก็สังเกตเห็นความใกล้ชิดระหว่างลูกเขยของนางกับฉู่ฮวนเจา คิ้วของนางก็ขมวดขึ้นโดยสัญชาตญาณ
แต่อย่างไรก็ตาม วันนี้ซูอันได้ช่วยเหลือพวกนางอย่างมาก ดังนั้นจึงไม่สามารถตำหนิเขาได้ ทางเลือกเดียวของนางคือแสร้งทำเป็นว่าไม่เห็นอะไรเลย…
แน่นอนว่าคนอื่นที่เห็นฉากนี้รู้สึกแตกต่างออกไป เฉิงโซวผิงมองเจียวซานเหอและคนอื่น ๆ
ข้าบอกเจ้าแล้ว!
เจียวซานเหอและคนอื่น ๆ อดไม่ได้ที่จะหดหู่ใจนัก และเริ่มยอมจำนนต่อชะตากรรมของตัวเอง อันที่จริง ลึก ๆ ในใจพวกเขารู้สึกมีความสุขอย่างจริงใจต่อนายน้อยของพวกเขาเช่นกัน
ซูอันยิ้ม “คนอย่างข้าจะทำให้ผู้ตรวจการกลัวได้ยังไง? แน่นอนว่าเขากลัวอำนาจของตระกูลฉู่ต่างหาก ท่านแม่ยาย ข้าเป็นเพียงสุนัขจิ้งจอกที่ต่ำต้อยพึ่งพาพลังของเสืออย่างพวกท่าน เพื่อขับไล่เขาออกไป”
“เหอะ ๆ เจ้าถ่อมตัวเป็นกับเขาด้วยเหรอ? ข้าไม่ชินกับด้านนี้ของเจ้าเลย!” ฉินหว่านหรูอดไม่ได้ที่จะเย้ยหยัน
“เมื่อไหร่กันที่ข้าไม่อ่อนน้อมถ่อมตน ข้าแค่ถูกคนอื่นเข้าใจผิดมาตลอด” ซูอันพูดอย่างไร้เดียงสา
“พอแล้ว พอแล้ว ข้ารู้ว่าจริง ๆ เจ้าเป็นคนแบบไหน!” ฉินหว่านหรูพูดอย่างเหนื่อยใจ “เดี๋ยวนะ เจ้าหมายความว่าข้าเป็นเสืองั้นเหรอ?”
ซูอันแข็งค้าง ข้าไม่ได้คิดอย่างนั้นสักหน่อย ข้าแค่เปรียบเปรย!
อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่เห็นคะแนนความโกรธแค้นจากนาง ซึ่งหมายความว่านางไม่ได้โกรธจริง ๆ นั่นทำให้ชายหนุ่มกล้าพูดว่า “จะเป็นไปได้ยังไง? ข้าไม่เคยเห็นเสือสวยขนาดนี้มาก่อน”
ฉินหว่านหรูหน้าแดง นางดูหงุดหงิด “ไอ้เด็กบ้า!” จากนั้นนางก็หันหลังกลับและจากไป
ทหารคุ้มกันทั้งหมดตกตะลึง เห็นได้ชัดว่า พวกเขายังประเมินนายน้อยต่ำไป นายน้อยกล้าแหย่แม้กระทั่งนายหญิงของพวกเขาอีกด้วย!
ที่น่าตกใจยิ่งกว่านั้น นายหญิงซึ่งปกติแล้วดุร้ายและเข้มงวด เมื่อครู่นี้กลับดูไม่ได้โกรธนายน้อยอีกต่างหาก!
ดูเหมือนว่าสถานะของนายน้อยในตระกูลฉู่จะมั่นคงอย่างเต็มที่แล้ว
นิยายที่คุณอาจสนใจ
