เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] - บทที่ 71 การแลกเปลี่ยน(ต้น)

บทที่ 71 การแลกเปลี่ยน(ต้น)

และแล้วความจริงมันก็ไม่ต่างอะไรจากที่เขาเดาไว้ ผู้หญิงคนนี้

ไม่เคยเห็นเขาอยู่ในสายตาเลยสักนิด! เห็นได้ชัดว่าสถานะลูกเขยขยะ

ของตระกูลฉู่ทำให้นางคิดว่าชื่อของเขาไม่มีค่าพอที่จะจดจำ นางรู้จักเขา

เพียงในนาม ‘สามีที่ไร้ประโยชน์ของสหายสนิทของข้า’

“ข้าชื่อซูอัน จำฝังสมองของเจ้าเอาไว้ให้ดี ๆ !” ซูอัน ตะคอกอย่าง

ขุ่นเคือง เพียงเพราะเขาเข้าใจไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่โกรธมัน!

พร้อมกับคิดว่ารูปลักษณ์ที่โฉบเฉี่ยวและคำพูดที่ไพเราะของเขาทำให้

หญิงสาวสวยคนนี้ประทับใจไม่รู้ลืม!

“ได้ นับจากนี้ข้าจำเจ้าได้แน่นอน!” เพ่ยเหมียนหมาน ตอบพร้อมกลับพร้อมกัดฟันกรอด หลังจากกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอยู่นานสองนานมันเป็น

ไปไม่ได้สำหรับนางที่จะลืมผู้ชายคนนี้แน่นอน “ว่าแต่เจ้าเถอะเข้ามาทำอะไรที่นี่?”

“นั่นมันเป็นคำถามที่ข้าควรจะถามเจ้ามากกว่า!” ซูอัน ตอบกลับด้วยสีหน้ามืดหม่น

เพ่ยเหมียนหมาน ขมวดคิ้วก่อนที่จะตอบว่า “เจ้าบอกว่าต้องการร่วมมือกับข้า ดังนั้นข้าอยากฟังเรื่องของฝั่งเจ้าก่อน”

“เจ้ามาหาอะไรบางอย่างใช่ไหม?” ซูอันถาม

“ถูกต้อง” เพ่ยเหมียนหมาน รู้ว่าฝั่งตรงข้ามเห็นการกระทำของนางหมดแล้วดังนั้นมันจึงไม่มีเหตุผลอะไรที่นางจะปิดบังในเรื่องนี้

“ดูจากการกระทำของเจ้าแล้วข้าแน่ใจว่าเจ้าคงยังไม่พบกับสิ่งที่เจ้า

ตามหาอยู่แน่นอน เอาเป็นว่าข้าจะช่วยหามันเจ้าก็แล้วกัน” ซูอัน เอ่ยขึ้น

หาก ซูอัน พูดแบบนี้ในอดีต นางคงหัวเราะเยาะเขาจนสำลัก อย่างไรก็ตามหลังจากที่เมื่อครู่เพิ่งต่อสู้กันมาแถมเขายังสามารถตรึงร่างของนางเอาไว้ได้สำเร็จ มุมมองของนางที่มีต่อเขาจึงเปลี่ยนไปหมด นางไม่กล้าที่จะประมาทชายผู้นี้อีกต่อไป “เจ้าต้องการอะไร?”

ซูอัน ยิ้มและตอบกลับ “เนื่องจากเจ้าเป็นสหายสนิทของภรรยาข้า

ดังนั้นเจ้าควรรู้ว่าสถานะในตระกูลฉู่ของข้าตอนนี้มันค่อนข้างน่าอึดอัดและการแต่งงานที่เกิดขึ้นนั้นมันเป็นเพียงแค่ในนาม ข้ากับฉู่ชูเหยียนยังไม่เคย

ร่วมเตียงกันเลยสักครั้ง ฉะนั้นข้าต้องการให้เจ้าช่วยทำให้ข้าเป็นลูกเขย

ที่แท้จริงของตระกูลฉู่ ในทางกลับกัน ข้าจะตอบแทนเจ้าโดยการช่วยเจ้าค้นหาสิ่งที่เจ้าต้องการ”

เพ่ยเหมียนหมาน ผงะไปครู่หนึ่งก่อนที่นางจะหัวเราะออกมา “ข้าไม่นึกเลยว่าเจ้าจะสนใจนางขนาดนี้ แต่ก็อย่างว่าล่ะนะนางงามออกซะขนาดนั้นจนแม้แต่ข้าเองที่เป็นผู้หญิงยังรู้สึกชื่นชมนางอยู่บ่อย ๆเอาเป็นว่าข้าเข้าใจเจ้า

ข้าตกลงในเงื่อนไขของเจ้าก็แล้วกัน!”

“หะ? เอ่อ…ก็ดี ๆ ที่เจ้าตกลงง่าย ๆ แบบนี้” ซูอัน รู้สึกประหลาดใจกับการตกลงแบบง่าย ๆ ของนาง ซึ่งมันทำให้เขาสงสัยว่านางจะทำตามที่พูด

จริง ๆ รึเปล่า

“เจ้ากังวลล่ะสิว่าข้าจะไม่ทำตามสัญญาที่รับปากกับเจ้าเอาไว้หลังจากนี้?” เพ่ยเหมียนหมาน หัวเราะพร้อมกับชูนิ้วขึ้นพร้อมกับเรียกประกายไฟสีดำให้

ซูอัน เห็นและพูดว่า “ถ้าไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่าข้อเสนอของเจ้าทำให้

ข้าตื่นเต้น ตอนนี้เจ้าคงกลายเป็นเถ้าถ่านไปแล้ว”

ตอนนี้เองที่ ซูอัน สังเกตเห็นเปลวไฟสีดำที่ลุกโชนอยู่ที่ปลายนิ้วของนาง ซึ่งมันทำให้เขาสะดุ้งสุดตัวด้วยความตกใจ ผู้หญิงคนนี้เป็นผู้บ่มเพาะระดับห้านี่หว่า! ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเขาถึงสู้นางไม่ได้เลยในตอนที่ปะทะหมัดกัน!

เพ่ยเหมียนหมาน เอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าสนุกสนานาว่า “เอาล่ะตอนนี้เจ้า

หันหน้าไปก่อนข้าจะจัดเสื้อผ้าของข้าให้เรียบร้อยและถ้าเจ้าแอบดูล่ะก็ ฮึ!”

เมื่อเห็นว่านิ้วของนางกำลังเคลื่อนใกล้เข้ามา ซูอัน ก็รีบกระโดดถอย

และเบนหน้าไปที่มุมห้อง

เพ่ยเหมียนหมาน รีบจัดเสื้อผ้าที่ยับเยินของนาง ซึ่งนางสังเกตเห็นได้อย่างชัดเจนว่าตอนนี้เสื้อผ้าของนางเต็มไปด้วยรอยนิ้วมือที่เปื้อนฝุ่น แค่คิดถึงการสัมผัสทางร่างกายที่พวกเขามีต่อกันก่อนหน้านี้มันก็ทำให้นางเริ่มรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอีกรอบ นางสงสัยว่านางควรจะฆ่าชายคนนี้ที่นี่เลยดีรึเปล่า?

แต่แล้วเมื่อซูอันสัมผัสได้ถึงจิตสังหารที่มุ่งตรงมาหาตัวเอง เขาก็รีบหันขวับมามอง เพ่ยเหมียนหมาน ทันทีและเมื่อสังเกตเห็นแววตามุ่งร้ายของนาง ซูอัน ก็รีบถามขึ้นเพื่อเบี่ยงความสนใจของนาง “เจ้ากำลังมองหาอะไร?”

เพ่ยเหมียนหมาน ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบว่า ‘สมุดบัญชี’

“สมุดบัญชีอะไร? ซูอัน รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เขาไม่คิดว่านาง

จะยอมเสี่ยงขนาดนี้เพียงเพื่อสมุดบัญชีเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม แทนที่จะตอบคำถาม เพ่ยเหมียนหมาน กลับหัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “ข้าจะบอกเจ้ามากขึ้นเมื่อสถานะของเจ้าในตระกูลฉู่มั่นคง

มากกว่านี้ ว่าแต่เจ้าเองก็เถอะมาทำอะไรที่นี่กลางดึก?”

ซูอัน หัวเราะอย่างกระอักกระอ่วน “เจ้าจะเชื่อข้าไหมถ้าข้าบอกเจ้าว่า

ข้ามาที่นี่เพื่อเดินเล่น?”

เพ่ยเหมียนหมาน กลอกตา และตอนนั้นเองที่นางสังเกตเห็นชายผ้าสีสันสดใสที่ดูแปลกตาที่โผล่ออกจากคอเสื้อของ ซูอัน “หืม? นั่นอะไรน่ะ?”

ซูอัน พยายามจะหยุดนาง แต่นางก็เร็วเกินกว่าที่เขาจะรับมือทันดังนั้น สิ่งของที่เขาซ่อนไว้ในอกเสื้อของเขาจึงถูกฉกออกไปอย่างง่ายดาย

เพ่ยเหมียนหมาน มองไปที่ชุดชั้นในสตรีในมือของนางแล้วเริ่มหัวเราะอย่างหนักจนแทบสำลัก “เจ้าแอบมาที่นี่กลางดึกเพื่อขโมยชุดชั้นในของภรรยาเจ้าเนี่ยนะ? ฮ่าฮ่าฮ่า ข้า…ข้า ฮ่าฮ่าฮ่า ข้าไม่เคยรู้สึกเวทนาใครมากขนาดนี้

มาก่อนเลยในชีวิต ฮ่าฮ่าฮ่า”

ใบหน้าของ ซูอัน ร้อนผ่าวขึ้นทันที เขารีบพุ่งตัวไปหานางและคว้า

ชุดชั้นในกลับเข้ามาในอ้อมแขนของเขา “มันไม่ใช่ธุระของเจ้า!”

เพ่ยเหมียนหมาน มองเขาด้วยสายตาที่ล้อเลียนมากขึ้น “ถึงแม้ว่าวันแต่งงานของเจ้าเอง เจ้าจะกล้าสร้างเรื่องปีนขึ้นเตียงของน้องสะใภ้ แต่ข้าก็

ไม่คิดว่าเจ้าจะไร้ยางอายถึงขนาดนี้ ตอนนี้ข้าเดาไม่ออกเลยว่าแท้จริงแล้ว

เจ้าสามารถทำตัวทุเรศได้มากขนาดไหน”

จากสิ่งที่เขาได้ยินในตอนนี้ ดูเหมือนว่า เพ่ยเหมียนหมาน จะไม่ใช่คนที่วางแผนจับเขาไปอยู่บนเตียงของฉู่ฮวนเจา ถ้าเป็นเช่นนั้นใครอีกที่มีแนวโน้มว่าเป็นตัวการ?

ซูอัน ยิ้มและพูดตอบโต้ เพ่ยเหมียนหมาน ทันที “เมื่อเทียบกับน้องสะใภ้ของข้า ข้าคิดว่าสหายสนิทของภรรยาข้าน่าดึงดูดกว่ามาก”

เพ่ยเหมียนหมาน ยังคงยิ้มเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไรกับคำพูดของซูอัน

แต่สายตาของนางกลับจ้องเขาเขม็งราวกับกินเลือดกินเนื้อ “มีผู้ชายมากมายตามจีบข้าตลอดหลายปีที่ผ่านมา แต่ไม่มีใครมีตายดีเลยสักคน หากเจ้าไม่กลัวจะลองดูก็ได้!”

ซูอันส่ายหัว “เฮ้อ…ช่างเถอะ ๆ ยังไงซะเมื่อครู่ข้าก็ได้ทดสอบไปเรียบร้อยแล้ว”

ท่านยั่วยุ เพ่ยเหมียนหมาน สำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +256!

“เอาล่ะในเมื่อตอนนี้พวกเราตกลงกันได้แล้วถ้างั้นพวกเราก็รีบออกไปจากที่นี่กันก่อนจะมีคนจับพวกเราได้จะดีกว่า ไม่เช่นนั้นหากมีคนของตระกูลฉู่มาเจอพวกเราที่นี่ ชะตากรรมของพวกเราคงจบลงไม่สวยแน่นอน” ซูอัน เหลือบมอง เพ่ยเหมียนหมาน อย่างผิดหวัง แม้นางจะมีภาพลักษณ์ที่ดูเจ้าชู้

ขี้เล่น แต่แท้จริงแล้วนางกลับเป็นคนที่จริงจังและไม่สามารถล้อเล่นด้วยได้

“เจ้าพูดมีเหตุผล” เพ่ยเหมียนหมาน พยักหน้าเห็นด้วย “เอาล่ะงั้นวันนี้พวกเราแยกกันไปก่อน แต่ถ้าหากหลังจากนี้ข้าได้ยินข่าวลือของพวกเราล่ะก็ ข้าตัดลิ้นเจ้าทิ้งแน่ ๆ !”

ซูอัน พยักหน้าอย่างหนักแน่น “อย่ากังวล จะไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่นอกจากเจ้ากับข้าเท่านั้น”