เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1042

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1042
ฉินฝานพูดว่า “แน่นอนอยู่แล้ว เอาคนอื่นมามัดรวมกันทั้งหมด ก็ไม่น่าจะสู้จางกวังได้ วันนี้ฉันห้ามนายไว้ เพราะ 80 เปอร์เซ็นต์ นายไม่มีทางสู้ได้ นายเพิ่งเข้าสู่แดนปราณดิน ระดับแดนไม่มั่นคง ถ้าต่อกรกับนักบู๊แดนปราณดินระดับสูงสุด ฉันรู้ว่าเคล็ดวิชาบู๊ของนายแข็งแกร่งมาก ฝีมือก็มีมากมาย ฉันดูออกหมดแล้ว แต่ฉันขอเตือนนายไว้ จางกวังเป็นมนุษย์มังกรนะ นายน่าจะเคยได้ยินวิชาลับของมนุษย์มังกร”

ลู่ฝานแอบพูดในใจ “ไม่ใช่แค่เคยได้ยิน ตอนเข้าไปในแดนมายาที่เกาะผนึกวิญญาณในตอนนั้น เขาเคยสัมผัสกับตัวเองมาเป็นพันครั้ง”

ลู่ฝานพยักหน้าเบาๆ แล้วพูดว่า “เข้าใจแล้วครับ แล้วทำไมฝ่าบาทยังให้ผมสู้กับเขาตอนเทศกาลเซ่นไหว้ประจำปีล่ะครับ นี่จะทำให้ผมพ่ายแพ้อย่างน่าเวทนายิ่งขึ้นไปอีกไม่ใช่เหรอครับ”

จู่ๆ สีหน้าของฉินฝานเย็นชาลง เขาส่งเสียงหึเย็นชา แล้วพูดว่า “ตอนนี้นายสู้เขาไม่ได้ ไม่ได้หมายความว่าตอนเทศกาลเซ่นไหว้ประจำปี นายจะสู้เขาไม่ได้นิ ลู่ฝาน ฉันเห็นโอกาสที่นายจะชนะเขาได้จากตัวนาย เพื่อโอกาสเพียงน้อยนิด ฉันยอมทุ่มทุกอย่าง ตอนนี้ต้องดูว่านายจะยอมสู้ไปกับฉันสักครั้งหรือเปล่า”

ลู่ฝานผายมือทั้งสองข้าง แล้วพูดว่า “เตี้ยนเซี่ย เตี้ยนเซี่ยดึงผมขึ้นเรือแล้ว ยังจะถามว่าผมยอมหรือเปล่าอีกเหรอครับ”

ฉินฝานลูบคางแล้วพูดว่า “นายไม่คัดค้านเหรอ โอเค ฉันพูดแบบรวบรัดเลยแล้วกัน จากความสามารถของนายในตอนนี้ สู้จางกวังไม่ได้แน่นอน จากการคาดเดาของฉัน โอกาสชนะมีอยู่ประมาณ 10-20 เปอร์เซ็นต์ แต่ฉันจะให้ของนาย ทำให้โอกาสชนะของนายเพิ่มขึ้นอย่างน้อย 40 เปอร์เซ็นต์ แบบนี้นายก็สู้กับเขาได้แล้ว!”

ลู่ฝานถามอย่างประหลาดใจ “ของอะไรครับ ถึงเป็นยาเซียน ก็ไม่น่าจะมีความสามารถนี้นะครับ”

ฉินฝานยิ้มแล้วพูดว่า “ดีกว่ายาเซียน อีกทั้งถ้าใช้ยาเซียนไม่ระวัง อาจทำให้นายจุกตายได้ แต่เรื่องที่ฉันต้องทำ ไม่มีอันตรายใด แต่ขึ้นอยู่กับนายว่าจะทุ่มสุดตัวได้หรือเปล่า”

จู่ๆ ลู่ฝานรู้สึกมีอะไรผิดปกติ จึงขมวดคิ้วถามว่า “ไม่มีอันตราย แล้วทำไมต้องพูดถึงเรื่องทุ่มสุดตัวได้หรือเปล่าล่ะครับ”

ฉินฝานพูดว่า “เพราะเรื่องนี้ นายจำเป็นต้องสละอะไรนิดหน่อย ของที่ไม่ค่อยมีค่า แต่กลับช่วยให้นายได้รับพลังที่ยิ่งใหญ่!”

ลู่ฝานนั่งพิงเก้าอี้ แล้วพูดว่า “เตี้ยนเซี่ย อธิบายได้ไหม จำเป็นต้องสละอะไรเหรอครับ”

ฉินฝานยกนิ้วขึ้นมาหนึ่งนิ้ว แล้วพูดว่า “พูดไม่ได้ ตอนนี้ยังพูดไม่ได้ นายให้เวลาฉันเตรียมสักสองสามวัน เมื่อถึงตอนนั้นฉันจะส่งคนมารับนาย เชื่อฉันเถอะสหายลู่ฝาน นายจะกลายเป็นนักบู๊ที่แข็งแกร่ง มีร่างกายที่แข็งแกร่งทนทาน หมัดสะเทือนภูเขาและแม่น้ำ พละกำลังเหยียบสวรรค์!”

ลู่ฝานยิ่งฟังยิ่งรู้สึกผิดปกติ ถึงขั้นที่เขาเห็นรอยยิ้มตรงมุมปากฉินฝาน

เมื่อพูดจบ จู่ๆ เหมือนฉินฝานนึกอะไรขึ้นได้ สะบัดมือโยนหยกชิ้นหนึ่งให้ลู่ฝาน “อันนี้ให้นายก่อน ด้านในมีวิชาหนึ่งชุด นายฝึกให้เป็นก่อน เมื่อถึงตอนนั้นจะได้ไม่เสียเปรียบ ฉันไปก่อน รอข่าวดีจากฉันนะ!”

ฉินฝานลุกขึ้นเดินออกไป อีกทั้งยังฮัมเพลงออกมาด้วย

ลู่ฝานหยิบยกขึ้นมา ขมวดคิ้วจนแน่นเป็นปม

หมายความว่ายังไงกันแน่ ลู่ฝานคิดยังไงก็คิดไม่ออก มีวิธีอะไรที่ทำให้เขามีพลังเพิ่มขึ้นในพริบตา อีกทั้งยังไม่มีอันตรายด้วย

ไม่รู้ ไม่เข้าใจ

ลู่ฝานสะบัดหัว ตัดสินใจไม่คิดถึงมันแล้ว

ใส่ปราณชี่เข้าไปในหยก มีตัวอักษรมากมายลอยขึ้นมาจากหยก เข้าไปในหัวของลู่ฝานทันที

ทันใดนั้นลู่ฝานตกใจ

นี่มัน……เคล็ดวิชาบู๊เหาะเหินเดินอากาศ!