เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1177
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1177
ผู้อาวุโสทุกคนสูดหายใจด้วยความหวาดกลัว นี่คือวิธีฝึกร่างอมตะในตำนานของตระกูลหาน คิดไม่ถึงว่าวันนี้พวกเขาจะได้เห็นแล้ว
“เรื่องใหญ่แล้ว เรื่องใหญ่แล้ว พาลู่ฝานออกมาดีไหม เขาเป็นแบบนี้ต่อไป ต้องตายเพราะการทดสอบแน่ๆ!”
เห็นได้ชัดว่าหานอู๋ซวงก็เคยได้ยินเกี่ยวกับการทดสอบเคลื่อนย้ายภูเขา เขาพูดอย่างกระวนกระวายใจ
ผู้อาวุโสคนอื่นพากันพยักหน้าเช่นกัน พูดกันว่าจะดึงลู่ฝานออกมา
แต่ขณะนั้นเอง ผู้อาวุโสใหญ่พูดเสียงดังว่า “รีบร้อนอะไรกัน พวกนายไม่เห็นเหรอว่าลู่ฝานกำลังอดทนอยู่”
ทุกคนมองไปยังม่านแสง ในม่านแสงแม้ลู่ฝานเกือบเหลือแค่ศีรษะที่โผล่ออกมาด้านนอก แต่ก็ยังใช้แรงดันยอดเขาเอาไว้
ตอนนี้เหงื่อบนใบหน้าลู่ฝาน หยดลงมาเหมือนเม็ดฝน
ไม่ใช่แค่เขาที่อยู่ในม่านแสง ร่างกายที่อยู่ด้านนอกก็เหมือนกัน
“แค่ยอดเขาธรรมดาๆ คิดจะทับฉันตาย ไร้เดียงสาเกินไปหน่อยมั้ง!”
จู่ๆ ลู่ฝานแผดเสียงออกมา ดินรอบตัวเขาระเบิดออกทั้งหมด เผยให้เห็นร่างกายของเขาอีกครั้ง
บนตัวลู่ฝานที่อยู่ด้านนอก ก็มีปราณชี่พลุ่งพล่านขึ้นมาเหมือนกัน และเข้าไปในมุกซานไห่ทั้งหมด
ลู่ฝานค่อยๆ ยืดตัวตรง ยอดเขาที่ทับซ้อนกัน ไม่สามารถทับเขาให้ทรุดลงได้อีกแล้ว
ลมหมุนทั้งเก้าลูกสว่างขึ้นบนตัวลู่ฝาน
หลังจากนั้นมีเงาขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นด้านหลังลู่ฝาน ยกยอดเขาขึ้นทันที
“กลายร่างฟ้าดิน!”
ทันใดนั้น ตัวลู่ฝานที่อยู่ด้านนอกมีแสงสว่างขึ้นมา เงาปรากฏขึ้นด้านหลัง สูงประมาณร้อยฟุต ใบหน้าเหมือนรูปปั้น สองมือค้ำฟ้า
ทุกคนพากันถอยหลัง ไม่รู้ว่าลู่ฝานใช้วิชาระดับไหน
ลูกหลานตระกูลหานที่ไม่รู้เรื่องอะไร ตะโกนออกมาด้วยความตกใจ “พี่ลู่ฝาน มีสายเลือดเผ่าทรงพลังด้วย!”
หานหยวนหนิงที่อยู่ข้างๆ กำหมัดแน่นแล้วพูดว่า “ไม่ใช่ นี่ไม่ใช่สายเลือดเผ่าทรงพลัง นี่คือเคล็ดวิชาบู๊!”
ผู้อาวุโสใหญ่มองอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “เหมือนวิชาของเซียนบู๊กระบี่คลั่งในตอนนั้น! ได้ยินว่าลู่ฝานเข้าไปในจวนของเซียนบู๊กระบี่คลั่ง ดูเหมือนว่าคงได้รับอะไรดีๆ!”
ยอดเขาถูกยกขึ้นสูงเล็กน้อย ร่างกายของลู่ฝานแข็งเหมือนก้อนหินที่ทรงพลัง
เงาด้านหลังคือการแปลงร่างของลู่ฝาน ตอนนี้วิชากลายร่างฟ้าดินของเขาเพิ่งเรียนรู้ได้เบื้องต้น ยังไม่สามารถเปลี่ยนจากสิ่งที่สัมผัสไม่ได้ให้เป็นสิ่งที่สัมผัสได้ แต่เงาเลือนรางนี้ ก็มีพลังที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมากแล้ว!
ขณะนั้นเอง จู่ๆ ลู่ฝานขมวดคิ้วขึ้นมา
ในม่านแสง ภาพเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว น้ำทะเลลงมาจากฟ้า ทุกอย่างจมอย่างรวดเร็ว
ต่อจากนั้นภาพแต่ละภาพเริ่มปรากฏออกมา
ทุกคนเห็นวัยรุ่นคนหนึ่งกำลังโจมตีท่อนไม้ด้านหน้าอย่างหนักหน่วง โจมตีจนมือทั้งสองข้างเต็มไปด้วยเลือด แต่ก็ไม่หยุด ข้างๆ ยังมีพวกวัยรุ่นหัวเราะเยาะไม่หยุด
“สวะ นายฝึกบู๊ไม่สำเร็จหรอก!”
“นายดูเขาโจมตีจนทั้งสองมือเต็มไปด้วยเลือด แต่กลับขยับท่อนไม้ไม่ได้สักนิด!”
“ลู่ฝานเป็นสวะ!”
“ลู่ฝานสวะ นายอย่าใช้แซ่ลู่เลย!”
เสียงเยาะเย้ยถากถางต่างๆ นานา ทำให้วัยรุ่นน้ำตาคลอเบ้า แต่เขายังดึงดันปล่อยหมัดต่อไป
จู่ๆ ภาพเปลี่ยนไป วัยรุ่นคนหนึ่งต่อยใส่หน้าลู่ฝาน ทำให้ใบหน้าของลู่ฝานบวมเป่งทันที
“สวะลู่ฝาน ฉันไม่อนุญาตให้นายไปเข้าร่วมการคัดเลือกของสถาบันสอนวิชาบู๊อีก นายเป็นแค่สวะ นายทำเป็นแค่ทำให้ตระกูลลู่ขายหน้า หน้าตาของตระกูลจะย่อยยับหมดเพราะนาย!”
“จัดการเขา!”
ต่อจากนั้น กลุ่มคนเริ่มรุมเตะต่อยลู่ฝาน
ลู่ฝานงอตัวอยู่บนพื้น ไม่ได้สู้กลับ
ขณะนั้นมีวัยรุ่นใบหน้าเย็นชาคนหนึ่งเดินเข้ามา ตะโกนพูดเสียงดังว่า “หยุด!”