เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1234
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1234
ยกขาขึ้นหนึ่งข้าง ขาอีกข้างเหยียบลงบนพื้น ยกกระบี่ด้วยมือสองข้างวางตรงหน้าอก หลับตาลงทั้งสองข้าง
เห็นท่าทางนี้ เจ้าบ้านสิบตระกูลใหญ่สองสามคนอุทานออกมาด้วยความตกใจ
สุ่ยเจินหรานเจ้าบ้านตระกูลสุ่ย พูดเสียงดังว่า “ฉันไม่ได้ดูผิดใช่ไหม นี่คือวิชากระบี่ชั่วพริบตา!”
เจ้าบ้านตระกูลสือตอบกลับเสียงสูงว่า “วิชานี้สูญหายไปแล้วไม่ใช่เหรอ”
ทั้งสองคนตะโกนเสียงดัง ทำให้ผู้ชมรอบๆ ได้ยินอย่างชัดเจน พากันมองเซี่ยเหวินจื้อด้วยแววตาประหลาด
วิชากระบี่ที่สูญหายไปแล้ว!
ดูเหมือนน่าสนใจมาก!
สือเฉินกำลังจะเข้าไปโจมตี จู่ๆ เขาเห็นด้านล่างเท้าของเซี่ยเหวินจื้อ เขาชะงักตัวลงทันที
ตรงนั้นมีตัวหนังสือที่มองเห็นชัดเจน สลักลึกลงไปในหินศิลาดำ ดูเหมือนคนใช้มีดขวานสับลงไปอย่างไรอย่างนั้น
“กะพริบ กะพริบ กะพริบ กะพริบ!”
ตัวอักษรคำว่ากะพริบสี่ตัวปรากฏด้านล่างเท้าเซี่ยเหวินจื้อ
จู่ๆ เซี่ยเหวินจื้อลืมตาขึ้น มองสือเฉินแล้วพูดว่า “คุณชายสือ รับกระบี่ของฉันไปซะ!”
เกาะปราณปล่อยออกมาบนตัวสือเฉินทันที วิชาชี่เต่างูดำพลุ่งพล่าน ปกป้องเขาไว้อย่างแน่นหนา
“ย้าก!”
จู่ๆ สือเฉินปล่อยหมัดออกไปกลางอากาศข้างหน้า
พื้นดินสั่นสะเทือน พื้นที่ว่างเปล่าแตกเป็นรอยสีดำ และพุ่งเข้าไปหาเซี่ยเหวินจื้ออย่างรวดเร็ว!
ตอนนี้เซี่ยเหวินจื้อขยับแล้ว เขายกกระบี่ขึ้น แสงสีทองสว่าง!
ทันใดนั้นลู่ฝานรู้สึกปวดตาอยู่ครู่หนึ่ง
ตอนที่เซี่ยเหวินจื้อเอากระบี่ออกมา เขาเกือบหันหน้าหนีไปอีกด้าน แสงนี้แสบตาเป็นอย่างมาก
ไม่รู้วินาทีนั้นมีคนหันหน้าหนีตั้งเท่าไร แต่ถ้าไม่หันหน้าหนี จะได้เห็นภาพที่สุดยอดเหมือนลู่ฝาน
เห็นดาบยาวในมือเซี่ยเหวินจื้อแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ยังไม่ทันถึงด้านหน้าสือเฉินก็กลายเป็นผุยผงลอยเต็มท้องฟ้าแล้ว
แต่ในมือเซี่ยเหวินจื้อกลับมีปราณกระบี่ที่สามารถบีบอัดได้ถึงขั้นสุด ใช้มือแทนกระบี่ คิดไม่ถึงว่าจะฟาดฟันพลังปราณของสือเฉินจนแตกออกด้วยกระบวนท่าเดียว
“กะพริบแรก!”
หลังจากเซี่ยเหวินจื้อใช้ไปหนึ่งกระบวนท่า เขาพลิกมือใช้วิชากระบี่มืออีกครั้ง
กระบี่นี้เซี่ยเหวินจื้อทำลายเกาะปราณของสือเฉิน นิ้วมือนิ้วหนึ่งแตะลงบนผิวหนังของสือเฉิน
แต่กลับทำได้เพียงทิ้งรอยแผลบางๆ ไว้บนตัวสือเฉินเท่านั้น
“กะพริบที่สาม!”
เซี่ยเหวินจื้อใช้มือซ้ายลงมือแล้ว ฝ่ามือกลายเป็นกระบี่ แทงไปที่อกของสือเฉิน
แสงหนึ่งแทรกซึมเข้าไปในตัวสือเฉิน แต่ตัวของสือเฉินสั่นสะเทือน ทำให้มือซ้ายของเขาโดนสะเทือนจนเด้งออกไป นี่คือความล้ำลึกของวิชาชี่เต่างูดำ เป็นเกราะทั้งตัว ทำลายเกราะปราณได้ แต่ทำลายเกราะร่างกายไม่ได้!
เซี่ยเหวินจื้อโจมตีด้วยกระบี่มือครั้งสุดท้าย มือสองข้างพุ่งเข้าไปที่คอของสือเฉิน
แต่ช่วงเวลาคับขัน โล่หนึ่งอันปรากฏออกมา ต้านทานการโจมตีของเซี่ยเหวินจื้อเอาไว้ได้
ในเวลาเดียวกัน หลังจากโล่แล้ว หมัดหนักๆ ต่อยไปที่หัวใจของเซี่ยเหวินจื้อ
พลังอันแข็งแกร่งกระแทกเซี่ยเหวินจื้อออกไปไกลหลายเมตร เลือดสาดกระจาย ไม่สามารถลุกขึ้นมาได้อีก!
สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นภายในเวลาเพียงชั่วพริบตา ผู้ชมเพิ่งหันหน้ากลับมา ก็พบว่าการแข่งขันสิ้นสุดลงแล้ว สือเฉินจัดการคู่ต่อสู้ด้วยหมัดเดียว แต่จะมีสักกี่คนที่เห็นอันตรายภายในนั้น!
“สือเฉินชนะ!”
หัวหน้าองครักษ์เกราะทองประกาศเสียงดัง
สือเฉินถอนหายใจยาว อันตรายมาก เกือบไปแล้ว ถ้าอีกฝ่ายโจมตีด้วยกะพริบที่สี่ วิชาชี่เต่างูดำของเขาต้องต้านทานไม่ได้แน่นอน กลัวว่าคนที่นอนอยู่บนพื้นคงเป็นเขา ยังดีที่เอาโล่ออกมาเร็ว!
สือเฉินเดินลงมาช้าๆ ตอนนี้ลู่ฝานจัดแจงเสื้อผ้าแล้วลุกขึ้นช้าๆ ถึงตาเขาแล้ว!
หัวหน้าองครักษ์เกราะทองพูดเสียงดังว่า “รอบสาม ลู่ฝานสู้กับเฟิงเสี่ยวชี่!”
เสียงทรงพลังดังก้องไปทั่ว!