เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 153
พลังปราณเหมือนเปลวเพลิง พลานุภาพเหมือนสายลม
พลานุภาพของลู่ฝานกับอี้ว์หวา พลุ่งพล่านขึ้นเรื่อยๆ ทั้งสองโจมตีพร้อมกัน
อี้ว์หวาใช้พลังปราณทั้งตัว ใส่เข้าไปในขวาน ทันใดนั้น ขวานใหญ่ขึ้นห้าเท่า ฟันไปที่ลู่ฝานทันที
ขวานยักษ์ทำลาย!
เพื่อจะแสดงพลานุภาพของคณะหยินหยาง อี้ว์หวาใช้เคล็ดวิชาบู๊ของคณะหยินหยางทันที ทำลายคู่ต่อสู้ด้วยกระบวนท่าเดียว
ขวานยักษ์พร้อมด้วยพลังมหาศาลฟันลงไป ปกคลุมพื้นที่ที่ลู่ฝานจะหลบได้
ลู่ฝานยิ้มบางๆ เขาไม่คิดจะหลบสักนิด
อี้ว์หวาอยากกำจัดเขาด้วยกระบวนท่าเดียว มีหรือที่ลู่ฝานจะไม่คิดเช่นนี้
สะบัดกระบี่หนักในมือ พลังอันแข็งแกร่ง กระแทกลงบนขวานยักษ์ ปราณชี่ในตัวลู่ฝานผ่านค่ายกลหยินหยาง แปรเปลี่ยนเป็นพลังปราณ
พลังที่เหนือกว่าอี้ว์หวาหลายเท่า ถูกปล่อยออกมา กระบี่หนักฟันภาพลวงตาขวานยักษ์ของอี้ว์หวา
อี้ว์หวามองกระบี่หนักของลู่ฝานที่ฟาดฟันกระบวนท่าของเขาอย่างไม่อยากเชื่อ กระบี่ใหญ่มาพร้อมกับพลานุภาพรุนแรง โจมตีโดนเขา
เสียงดังพลั่ก อี้ว์หวาโดนตบจนจมดิน พลังปราณทั้งตัวสั่นไหว
ลู่ฝานใช้โอกาสตอนนี้ ฟันลงไปอีก แต่ทว่าอี้ว์หวา เด้งตัวขึ้นมา ฟันขวานออกมาอีกครั้ง
ขวานยังไม่ทันโดนตัวลู่ฝาน ลู่ฝานใช้หมัดซ้าย ชกไปที่ท้องน้อยของเขาอย่างไม่เกรงใจ
หมัดถล่มเขา!
พลังพุ่งออกมา อี้ว์หวาโดนต่อยจนกระเด็น
ตัวบิดอยู่กลางอากาศ หล่นลงมาบนพื้น ฝ่าเท้าจมลึกลงไปในดิน
การโจมตีติดต่อกันอย่างรุนแรง ทำให้พวกนักเรียน ตะโกนออกมาอย่างสะใจ สีหน้าของเหลิ่งหานกับเยียนหราน ไม่สู้ดีเป็นอย่างมาก
นักเรียนที่พนันว่าอี้ว์หวาชนะ พากันตะโกนขึ้นมา
“เป็นไปได้ยังไง อี้ว์หวาของคณะหยินหยาง สู้ด้านพละกำลังกับไอ้คนคณะหนึ่งเดียวไม่ได้”
“อี้ว์หวา วันนี้นายไม่ได้กินข้าวเหรอ”
“อี้ว์หวา ปล่อยท่าไม้ตายออกมาสิ เคล็ดวิชาแข็งแกร่งของคณะหยินหยางล่ะ”
……
อี้ว์หวาหนังตากระตุก ตอนนี้เขาเพิ่งเข้าใจ ว่าตัวเองเจอของแข็งเข้าให้แล้ว
ลู่ฝานยิ้มบางๆ เมื่อกี้เขาใช้ปราณชี่น้อยมาก น้อยสุดๆ
ถ้าอี้ว์หวาใช้พลังตัวเองเจ็ดส่วน งั้นลู่ฝานคงใช้ไม่ถึงหนึ่งส่วน
การเคลื่อนไหวยี่สิบเท่า ไม่ใช่เล่นๆ เลย
ลู่ฝานยิ้มบางๆ กระดิกนิ้วใส่อี้ว์หวา
ท่าทางท้าทายแบบนี้ ทำให้อี้ว์หวาโมโหมาก จนแทบจะพ่นไฟออกจากตา
ยกขวานไว้ด้านหน้า พลังปราณทั้งตัวอี้ว์หวา พลุ่งพล่านขึ้นอีกครั้ง
“เบิกภูเขาท่าที่หนึ่ง!”
อี้ว์หวาเดินเข้ามา สะบัดขวานใส่ลู่ฝาน ส่วนคมของขวาน มีพลังออกมา พุ่งผ่านอากาศเข้ามา
ลู่ฝานยกกระบี่ ขึ้นมาตั้งอย่างง่ายๆ ต้านทานพลังขวานเอาไว้ โดยร่างกายไม่สั่นสะเทือนเลย
อี้ว์หวาพุ่งเข้าไปอย่างรวดเร็วอีก แขนกลายเป็นเงา ขวาน 18 อัน ฟันลงไปอย่างต่อเนื่อง
ตู้ม ตู้ม ตู้ม ตู้ม!
เสียงระเบิดดังสนั่นอย่างต่อเนื่อง ฝุ่นตลบอบอวล ทำให้มองไม่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้นข้างใน
เหลิ่งหานยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “แม้ผลการฝึกตนของศิษย์น้องอี้ว์หวา จะทั่วไป แต่วิชาขวานนี้ ไม่เลวจริงๆ ศิษย์น้องของนาย คงต้านทานไม่ไหว ฉันว่า รู้ผลแพ้ชนะแล้วล่ะ”
หานเฟิงสีหน้าสงบ หานเฟิงที่ปกติมีสีหน้าตื่นเต้น เวลาต่อสู้ ตอนนี้กลับนิ่งเป็นอย่างมาก
ฉีกยิ้มแล้วพูดว่า “สายตาแบบนาย ดูออกเหรอว่าใครแพ้ชนะ น่าขำ”
เหลิ่งหานโดนหานเฟิงพูดใส่ จนกัดฟันกรอด พูดในใจว่า เดี๋ยวนายก็ขำไม่ออกแล้ว
นักเรียนรอบๆ ยื่นคอมองไปข้างหน้า อีกทั้งทุกคนยังช่วยกันปัดฝุ่นควันออกไป
ในที่นี้ มีคน 99 เปอร์เซ็นต์ อยากให้ลู่ฝานแพ้ เพราะพวกเขาพนันว่าอี้ว์หวาชนะ