เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1571
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1571
การแข่งยารอบที่สองจบลงด้วยชัยชนะของลู่ฝานเหมือนเดิม
ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปชื่อของลู่ฝานเริ่มโด่งดังไปทั่วประเทศตันเซิ่ง
ไม่ว่าจะเป็นสวรรค์ชั้นหนึ่งหรือสวรรค์ชั้นหก ขอแค่เป็นผู้ฝึกชี่ล้วนคาดเดาเกี่ยวกับวิชายาของลู่ฝานไปต่างๆ นานา
สำหรับของที่ขายดีที่สุดในประเทศตันเซิ่งตอนนี้คือกระจกจำภาพที่บันทึกภาพของลู่ฝานตอนแข่งยารอบสองเอาไว้ทั้งหมด
ทุกคนอยากได้ความรู้จากในนั้น อย่างน้อยก็ขอให้ได้รู้ว่าลู่ฝานกลั่นยาสวรรค์บันดาลในบัดดลออกมาได้ยังไง
แต่ผู้ฝึกชี่ทุกคนยิ่งดูยิ่งงง ทั้งๆ ที่ลู่ฝานไม่ได้ทำอะไรเลย เพียงแต่ปล่อยพลังชี่ออกมา จากนั้นกลั่นของอย่างอื่นเป็นผงแล้วโยนเข้าไปในหม้อ แล้วก็ไม่สนใจอะไรแล้ว
แค่ขั้นตอนง่ายๆ ไม่กี่ขั้นตอน ทำไมถึงกลั่นยาออกมาได้
ผู้ฝึกชี่จำนวนไม่น้อยเลียนแบบการกระทำของลู่ฝาน ถึงขั้นที่เลียนแบบสายตาจนเป๊ะ แต่ก็กลั่นยาออกมาไม่ได้
แต่นี้ก็โทษพวกเขาไม่ได้ เพราะพวกเขาไม่ใช่ลู่ฝาน ไม่รู้วิชาการกลั่นและละลายของลู่ฝาน และไม่รู้ว่าส่วนสำคัญของยานี้อยู่ตรงไหน
ถ้ามองส่วนสำคัญไม่ออก ถึงพวกเขาทำตามในกระจกจำภาพเป็นหมื่นปีก็ไม่มีทางทำได้
ด้วยเหตุนี้วิชายาของลู่ฝานจึงยิ่งพิลึกขึ้นเรื่อยๆ
คนจำนวนไม่น้อยในประเทศตันเซิ่งกำลังสอบถามที่มาของลู่ฝาน
พวกเขาไม่เชื่อว่าลู่ฝานเป็นคนคิดวิชายานี้ขึ้นเอง
ใต้หล้านี้ไม่มีอัจฉริยะแบบนี้ พวกเขาแค่อยากรู้ว่าอาจารย์ของลู่ฝานคือใคร
แต่สอบถามไปสอบถามมา พวกเขารู้เพียงว่าลู่ฝานมาจากตระกูลหั่ว
ส่วนเรื่องราวก่อนมาตระกูลหั่ว ไม่มีใครรู้เลยสักคน
แม้คนตระกูลหั่วประกาศว่าไม่ทราบแน่ชัดเกี่ยวกับที่มาของลู่ฝาน แต่ไม่ค่อยมีใครเชื่อคำพูดของตระกูลหั่ว
พวกเขาคิดว่าตระกูลหั่วจงใจช่วยลู่ฝานปกปิด ทำให้ตัวตนของลู่ฝานยิ่งลึกลับและไม่ธรรมดา
ทุกคนคาดหวังว่าลู่ฝานจะแสดงวิชายาออกมาให้เห็นทั้งหมดตอนการแข่งรอบสุดท้าย อย่างน้อยก็ต้องดูให้ออก!
พื้นที่ศักดิ์สิทธิ์หม้อยา
มวลแสงหนึ่งลอยอยู่ท่ามกลางแสงดาวสว่างไสว เขาคือประมุขของประเทศตันเซิ่ง
ดวงจันทร์และดวงอาทิตย์ลอยอยู่ข้างหน้า ทางช้างเผือกล้อมรอบกาย ในมวลแสงเก้าสีเงาคนชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ
มวลแสงเก้าสีค่อยๆ มืดลง ดวงจันทร์และดวงอาทิตย์ที่ลอยอยู่ข้างหน้าเคลื่อนไหวตามไปด้วย รวมตัวเป็นเงาคนอย่างรวดเร็ว
บนหัวมีเขา บนตัวมีปีก แสงอาทิตย์และดวงจันทร์กลายเป็นเกราะ สุดท้ายรวมตัวเป็นผู้หญิงกับผู้ชาย มนุษย์มังกรสองคน
มวลแสงเก้าสีหายไป ไม่นานมีเงาเด็กปรากฏอยู่ท่ามกลางแสง
นัยน์ตามีประกายเก้าสี ตัวปกคลุมด้วยเมฆหลากสี ดูเหมือนเด็กชายอายุประมาณ 7-8 ขวบ แต่ใบหน้าเคร่งขรึม
ใบหน้าอ้วนกลมกลับมีพลังอาฆาต มองเงาคนสองคนที่รวมตัวจากดวงจันทร์และดวงอาทิตย์ที่อยู่ด้านหน้าแล้วพูดว่า “ช่วงจิตใจเต๋าสำนักมารมีความเคลื่อนไหวอะไรบ้าง”
เสียงแก่ เหมือนผ่านอะไรอย่างโชกโชนมาเป็นพันปี
มนุษย์มังกรก้มหน้าคำนับ ไม่กล้าสบตาเด็กผู้ชาย
ทั้งสองคนวางมือไว้ตรงอกแล้วพูดพร้อมกันว่า “จิตใจเต๋าสำนักมารได้ของที่พวกเขาต้องการแล้ว ตอนนี้ขาดแค่สองชิ้นสุดท้ายเท่านั้น”
เด็กผู้ชายถามอย่างเฉยเมย “สองชิ้นไหน พวกเขาจะทำให้เทพปีศาจสวรรค์ฟื้นคืนชีพ หรือใช้สิ่งนี้ทำเรื่องอื่น”
มนุษย์มังกรสองคนมองหน้ากัน เงียบไม่พูดอะไรอยู่นาน
แสงเก้าสีนัยน์ตาเด็กผู้ชายวูบไหวครู่หนึ่ง ระหว่างที่แสงเคลื่อนไหว เหมือนภูเขาแม่น้ำท้องฟ้าพาดผ่านนัยน์ตาเขา เหมือนดวงตาของเขาคือโลกทั้งใบ
ขยับริมฝีปากเบาๆ เสียงแก่ดังขึ้นรอบๆ อีกครั้ง
“หลงอี หลงหลิง ฉันส่งพวกนายเข้าไปในจิตใจเต๋าสำนักมาร ไม่ได้ต้องการให้พวกนายมารายงานข้อมูลที่ฉันรู้อยู่แล้ว พูดมา!”
เมื่อพูดจบสายฟ้ามหึมาฟาดใส่ตัวทั้งสองคนทันที
หลงอีกับหลงหลิงหดตัวอย่างหวาดกลัวอยู่ที่เดิม
ควันลอยออกจากตัวทั้งสองคน
เด็กผู้ชายพูดอย่างเฉยเมยว่า “อย่าคิดว่าอยู่ห่างกันหลายลี้แล้วฉันจะทำอะไรพวกนายไม่ได้ แค่วิญญาณของพวกนายอยู่ในมือฉัน ถ้าฉันอยากให้พวกนายตาย แค่คิดก็ทำได้แล้ว!”
หลงอีกับหลงหลิงคุกเข่าลงทันที แสงดาวเคลื่อนไหวรอบตัวพวกเขา แสงแต่ละแสงเหมือนกระบี่ที่สามารถแทงทะลุหัวใจพวกเขาได้ทุกเมื่อ
หลงอีรีบพูดว่า “อริยบุคคลผู้สูงส่ง ผู้เป็นอมตะ เราไม่กล้าขัดความตั้งใจของท่าน เราแค่กำลังเรียบเรียงคำพูดว่าจะพูดยังไงเท่านั้นเอง!”
เด็กผู้ชายส่งเสียงหึ เสียงสั่นสะเทือนจนแสงดาวรอบๆ แตกสลาย
“พูดสิ่งที่สำคัญออกมา”
หลงอีกับหลงหลิงพยักหน้าหงึกๆ จากนั้นหลงหลิงพูดว่า “ตอนนี้จิตใจเต๋าสำนักมารกำลังหามุกหกเต๋าหุ้นตุ้นของชิ้นสุดท้าย ซึ่งเป็นวิธีรวมชี่กับบู๊ให้เป็นหนึ่ง”
ประกายนัยน์ตาเด็กชายเริ่มหายไป รอยยิ้มปรากฏตรงมุมปาก
“มุกหกเต๋าหุ้นตุ้น รวมชี่กับบู๊เป็นหนึ่งงั้นเหรอ ดูเหมือนพวกเขาไม่ได้จะทำให้ปีศาจสวรรค์ฟื้นคืนชีพ แต่พวกเขาอยากเป็นปีศาจสวรรค์เอง!”
หลงอีกับหลงหลิงก้มหน้าแล้วพูดว่า “อริยบุคคลผู้สูงส่ง สติปัญญาของท่านช่างล้ำเลิศ!”
เด็กชายยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “มุกหกเต๋าหุ้นตุ้น อยู่ลึกลงไปในเขตพื้นที่ซับซ้อนยุ่งเหยิงของหุ้นตุ้น ยกเว้นสามเม็ดที่หายไป อีกสามเม็ดที่เหลืออยู่ที่นั่น ถ้าพวกเขาอยากไปหาที่พื้นที่ซับซ้อนยุ่งเหยิงเหรอ ฉันเห็นด้วยเป็นอย่างมาก แต่กลัวว่าพวกเขาไปมากเท่าไร ก็ตายมากขึ้นเท่านั้น ส่วนรวมชี่กับบู๊เป็นหนึ่ง มันก็แค่ตำนานเท่านั้น โลกถูกพันธนาการ คนธรรมดามีขีดจำกัด มีผู้กล้าผู้โดดเด่นออกมาได้ยาก ให้เวลาจิตใจเต๋าสำนักมารอีกหมื่นปี ดูสิว่าเขาสามารถหาวิธีรวมชี่กับบู๊เป็นหนึ่งได้ไหม”