เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1690
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1690
ที่สวรรค์ชั้นเจ็ด กลุ่มผู้ฝึกชี่เห็นศพสัตว์อสูรและยาเทวดาบนเกาะที่ไม่มีคนเก็บ พากันร้องตะโกนอย่างตื่นเต้น
ผู้ฝึกชี่ที่นำมาตะโกนไม่หยุด “ค้นหารอบๆ ถ้าเจอสัตว์อสูรที่ยังมีชีวิตให้จับตัวทันที ถ้าเจอเบาะแสของฝ่าบาทให้รีบมารายงานทันที!”
ผู้ฝึกชี่ที่เข้ามายังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ผู้อาวุโสสามก็อยู่ในกลุ่มคนด้วย
มองสวรรค์ชั้นเจ็ดที่เต็มไปด้วยเกาะ ผู้อาวุโสสามเอ่ยชมออกมาก่อน หลังจากนั้นเหาะไปที่ที่มีคนน้อย
“สมุนไพร สัตว์อสูร แร่หิน เป็นสถานที่ที่มีของล้ำค่าจริงๆ ครั้งนี้มาถูกต้องแล้ว!”
ผู้อาวุโสสามเอ่ยชมในใจ ถ้าลูกหลานตระกูลหั่วมากอบโกยที่นี่จริงๆ ไม่แน่อาจเหนือกว่าตระกูลอื่นภายในพริบตาก็ได้
ยาเทวดาแต่ละต้นที่นี่หาไม่ได้จากข้างนอก ไม่แน่ยาเทวดาต้นหนึ่งอาจฟูมฟักผู้แข็งแกร่งออกมาได้หนึ่งคน บวกกับศพสัตว์อสูรล้ำค่าเหล่านี้ พูดได้แค่ว่าของล้ำค่าเต็มไปหมด เห็นแล้วตาลุกโชน ตอนนี้เขาหวังว่าลู่ฝานจะพาลูกหลานตระกูลหั่วมาเร็วๆ
เพราะประมุขประเทศตันเซิ่งให้พวกเขาเข้ามาช่วย งั้นในเวลาเดียวกับที่ช่วยเขา ตัวเองกอบโกยอะไรสักหน่อย ใช่ว่าจะเป็นเรื่องที่ทำไม่ได้!
ทุกคนตรงไปข้างใน ขณะนั้นมีแสงปรากฏตรงสุดสายตา
ทุกคนมองแสงนี้ใกล้เข้ามา ชะงักฝีเท้าลงแล้วถามเสียงเบา “แสงนี่คืออะไร พลังแข็งแกร่งมาก!”
“อย่าบอกนะว่าเป็นพลังของฝ่าบาท เขากำลังสู้กับสัตว์อสูรแบบไหนอยู่”
“ฝ่าบาท ฝ่าบาท!”
ขณะนั้นกลุ่มผู้ฝึกชี่ตะโกนขึ้นมาทันที
พวกเขาต้องแน่ใจก่อนว่าฝ่าบาทอยู่ตรงไหน
ทันใดนั้นแสงเร่งความเร็วขึ้น เหมือนได้ยินเสียงพวกเขา มาถึงตรงหน้าพวกเขาอย่างรวดเร็ว
มวลแสงปรากฏท่ามกลางแสง พูดด้วยเสียงอึกทึก “ใครให้พวกนายมาที่นี่ พวกนายเข้ามาในสวรรค์ชั้นเจ็ดตามใจชอบได้หรือไง”
เสียงดังสนั่น สะเทือนจนแก้วหูคนจำนวนไม่น้อยเลือดออก
เมื่อผู้อาวุโสสามได้ยินประโยคนี้ เขาแอบพูดว่าแย่แล้ว เป็นเสียงของฝ่าบาทจริงๆ แต่ทำไมฝ่าบาทถึงพูดแบบนี้ อย่าบอกนะว่าลู่ฝาน……
ผู้อาวุโสสามไม่กล้าคิดต่อ เสียงประมุขประเทศตันเซิ่งดังขึ้นในมวลแสงอีกครั้ง
“บอกมา!”
พวกผู้ฝึกชี่ที่ยืนอยู่หน้าลำแสงพูดว่า “ฝ่าบาท ลู่ฝานบอกว่าสัตว์อสูรบ้าคลั่งที่สวรรค์ชั้นเจ็ด ฝ่าบาทให้เรามาช่วยจับสัตว์อสูร พวกเราเลยเข้ามาที่นี่”
ประมุขประเทศตันเซิ่งแสยะยิ้มเย็นชาทันที “ลู่ฝาน เหอะๆ ลู่ฝานอีกแล้ว! ประเทศตันเซิ่งอันยิ่งใหญ่ อาจารย์บำเพ็ญชี่มากมาย แต่โดนลู่ฝานควบคุมอย่างง่ายดาย พวกนายปัญญาอ่อนหรือเป็นขยะ สัตว์อสูรในสวรรค์ชั้นเจ็ดก็เพราะลู่ฝาน รีบไสหัวออกไปจากสวรรค์ชั้นเจ็ดให้หมด รีบไปจับตัวลู่ฝาน ไม่ต้องสนว่าเป็นหรือตาย!”
ผู้อาวุโสสามถึงกับชะงักไป
ลู่ฝานเป็นคนทำให้สัตว์อสูรคลั่งงั้นเหรอ
แล้วเมื่อกี้เขาเพิ่งให้ป้ายคำสั่งประเทศตันเซิ่งกับลู่ฝาน งั้นลู่ฝานก็หนีออกจากประเทศตันเซิ่งแล้วงั้นสิ
เมื่อคิดถึงตรงนี้ ผู้อาวุโสสามทรุดลงกับพื้น
“แผนดี แผนดีมาก! ลู่ฝาน นายจะวางแผนฆ่าตระกูลของเราจริงๆ ใช่ไหม!”
จู่ๆ ดวงตาผู้อาวุโสสามแดงก่ำ กัดฟันแล้วลุกขึ้นยืนพูดเสียงดัง “ฉันรู้ว่าลู่ฝานอยู่ไหน! ก่อนหน้านี้เขาขโมยป้ายคำสั่งประเทศตันเซิ่งของฉัน กลัวว่าตอนนี้จะหนีออกจากประเทศตันเซิ่งแล้ว”
เมื่อพูดประโยคนี้ออกมา ในที่นี้เต็มไปด้วยความเงียบ
ประมุขประเทศตันเซิ่งหัวเราะเบาๆ “ไม่ต้องกังวลเรื่องนี้ เขาไม่กล้าออกจากประเทศตันเซิ่งหรอก!”