เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1738
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1738
นัยน์ตาสองข้างของธิดาเทพแห่งไฟเป็นประกายลุกโชน “รางวัลขนาดนี้ เรียกว่าเฟื่องฟูขึ้นมาชั่วพริบตาเดียว”
หมอกดำพูดว่า “รู้ก็ดี พยายามหาเถอะ ถ้าลู่ฝานบังเอิญโผล่มาในเขตที่เธอค้นหา เธอจะได้เข้ามาในสำนัก บวกกับฐานะธิดาเทพแห่งไฟของเธอ เป็นผู้พิทักษ์ก็ไม่ใช่ปัญหา”
ธิดาเทพแห่งไฟยิ้มแล้วพูดว่า “อีกเดี๋ยวฉันจะส่งคน 30 เปอร์เซ็นต์ออกไปค้นหาบริเวณรอบๆ 56 ประเทศ”
หมอกดำพยักหน้าพูดว่า “ตั้งใจก็ดีแล้ว แน่นอนว่าเรื่องใหญ่ล่าช้าไม่ได้ หน่วยที่ 33 ของพวกเธอ อีกสามเดือน ออกเดินทางไปประเทศฉิงเทียน”
ธิดาเทพแห่งไฟพยักหน้าเข้าใจ “เข้าใจแล้ว คราวนี้ผู้ฝึกชั่วร้ายของเราจะครองโลก”
หมอกดำพูดอย่างราบเรียบ “ทุกอย่างอยู่ในสายตาของเจ้าสำนัก ทุกอย่างอยู่ในการควบคุมของเทพปีศาจ”
หมอกดำค่อยๆ หายไป
รอยยิ้มบนหน้าธิดาเทพแห่งไฟกว้างขึ้นเรื่อยๆ
“นับผู้ฝึกชั่วร้ายทั้งหมดที่เป็นเทวทูตขึ้นไปในเขตนี้ เรียกพวกเขามาในดินแดน!”
ธิดาเทพแห่งไฟสะบัดมือแล้วเอ่ยขึ้น
ผู้ชายหน้ากากเงินด้านหลังขานรับทันที จากนั้นรีบเดินออกไป
……
หลังผ่านไปหนึ่งวัน ในหมู่บ้านปีศาจสาว
“ท่านเงามืด กินเนื้อย่างชิ้นนี้สิ ชิ้นนี้อร่อยมาก!”
นอกแคมป์ไฟ ลู่ฝานนั่งล้อมวงกับพวกผู้หญิงหมู่บ้านปีศาจสาว กินเนื้อย่าง ดื่มเหล้าผลไม้อย่างมีความสุข
ข้างๆ เจ้าดำที่ดื่มจนเมา คาบกระดูกต้นขาของโครงกระดูกวิ่งไปทั่ว
โครงกระดูกกระโดดขาเดียว ด่าพลางวิ่งไล่เจ้าดำ
ฟู่ชีเอาน่องใหญ่ให้ลู่ฝาน ไม่รู้เป็นเพราะแคมป์ไฟหรือเพราะสาเหตุอื่น ใบหน้าฟู่ชีแดงเถือก
ลู่ฝานรับเนื้อย่างมากินด้วยรอยยิ้ม ในเวลาเดียวกันก็เอาผลไม้ออกมาให้ฟู่ชี นี่คือผลไม้ชั้นดีที่เขาได้จากประเทศหลิง ตอนนี้ยังเหลืออยู่เยอะ ไม่กินก็น่าเสียดาย
ฟู่ชีมองผลไม้ที่ไม่เคยมาก่อน อึ้งอยู่นาน จากนั้นลองกินดูหนึ่งคำ
จู่ๆ ใบหน้าฟู่ชีเต็มไปด้วยความประหลาดใจ เธอไม่เคยกินผลไม้อร่อยขนาดนี้มาก่อนเลย
ลู่ฝานมองฟู่ชีกินอย่างมูมมามแล้วหัวเราะร่า
คุณย่าเฉียนที่อยู่ข้างๆ ขมวดคิ้ว เอาไม้เท้ากระทุ้งลู่ฝานแล้วถามเสียงเบา “ไอ้เด็กไม่รู้จักคิด สองวันนี้ฉันบอกให้นายกลั่นหินศักดิ์สิทธิ์แล้วไปซะ นายอยู่ที่นี่ต่อทำไม”
ลู่ฝานตอบว่า “คุณย่า หินศักดิ์สิทธิ์นั่นใช้ไม่ได้ แค่เป็นตัวแทนฐานะเทวทูตปีศาจของไอ้หมอนั่น ฉันลองดูแล้ว ทำลายอากาศเวิ้งว้างออกไปไม่ได้!”
คุณย่าเฉียนขมวดคิ้ว “แล้วจะทำไง อย่างมาสองวัน คนในดินแดนเทพปีศาจต้องรู้ว่าเงามืดคนเดิมตายไปแล้ว พวกเขาต้องมาหานายแน่ๆ นายจะสู้กับผู้ฝึกชั่วร้ายทั้งเขตปีศาจเหรอ”
ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไรหรอก ฉันปลอมเป็นผู้ฝึกชั่วร้ายก็จบแล้ว”
คุณย่าเฉียนพูดว่า “เรื่องนี้ทำง่ายที่ไหนกันล่ะ นายยังเป็น……”
คุณย่าเฉียนยังไม่ทันพูดจบ ออร่าปีศาจสีดำปรากฏขึ้นในฝ่ามือลู่ฝาน
คุณย่าเฉียนพูดอย่างประหลาดใจว่า “นายทำได้ไง นายฝึกวิชาของผู้ฝึกชั่วร้ายเหรอ”
ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “สหายหนานกงสิงสอนฉัน ไม่ใช่วิชาของผู้ฝึกชั่วร้าย แค่วิชาพรางตา คุณย่าดูสิ”
เมื่อพูดเช่นนี้ ลู่ฝานพลิกฝ่ามือ ออร่าปีศาจในมือลู่ฝานกลายเป็นกลิ่นเลือด จากนั้นกลายเป็นกลิ่นศพ