เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 350

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 350
“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ดูเหมือนความสนใจของเราเหมือนกันนะ”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดอยู่ในตัวลู่ฝาน

อะไรที่ไม่เหมาะสมก็อย่าไปมองๆ

ลู่ฝานรีบปิดตาแล้วตะโกนว่า “ไอ้เก้ารีบบอกมาว่าควรทำยังไง”

ได้ยินน้ำเสียงของลู่ฝานมีความขุ่นเคือง เจดีย์เสวียนเก้ามังกรรีบพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เอามือวางไว้ตรงอกเธอ ที่เหลือฉันจัดการเอง”

ลู่ฝานหัวใจกระตุก

“ฉันต้องเอามือวางไว้ที่อกเธอเหรอ”

ลู่ฝานตะโกนอยู่ในใจ

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรรีบพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ต้องวางไว้ที่อก ฉันถึงจะส่งพลังเข้าไปได้สูงสุด อาจต้องใช้ปราณชี่ของเจ้านายเล็กน้อย ทางที่ดีเจ้านายเตรียมยาไว้อีกสองเม็ด แค่มีประสิทธิภาพรักษาอาการบาดเจ็บก็พอ”

ลู่ฝานยังคงลังเล เจดีย์เสวียนเก้ามังกรตะโกนเสียงดังอยู่ในตัวเขา

“เจ้านาย เธอจะไม่ไหวแล้ว รีบตัดสินใจสิ”

ลู่ฝานลืมตาขึ้น รีบวางมือลงบนอกของเสี่ยวเหวิน

เสี่ยวเหวินดูเป็นคนตัวเล็ก แต่หน้าอกอวบอึ๋มมาก ใช้คำว่ากระเพื่อมมาบรรยายก็ไม่เกินไป

มือสัมผัสกับก้อนนุ่มนิ่ม ปราณชี่ในตัวลู่ฝานเคลื่อนไหวเข้าไปในมุกเทพอย่างต่อเนื่อง

เงาของเจดีย์เสวียนเก้ามังกรปรากฏขึ้นในตันเถียน ในการมองเห็นด้านในของลู่ฝาน เจดีย์เสวียนเก้ามังกรเหมือนต้นไม้ใหญ่ที่สูงเสียดฟ้า เติบโตอยู่ในตันเถียนอย่างรวดเร็ว

พลังบริสุทธิ์ต่างๆ อยู่ภายใต้การควบคุมของเจดีย์เสวียนเก้ามังกร เข้าไปในตัวเสี่ยวเหวินผ่านแขนของเขา

เห็นได้ด้วยตาเปล่าว่า มีแสงบางๆ สว่างขึ้นบนตัวเสี่ยวเหวิน

เหมือนหิ่งห้อยท่ามกลางความมืด แสงนวลบวกกับผิวใสของเสี่ยวเหวิน เหมือนความฝันจริงๆ

ลู่ฝานสัมผัสได้ว่าร่างกายของเสี่ยวเหวินกำลังฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว แม้ปกติเจดีย์เสวียนเก้ามังกรชอบคุยโม้ แต่ในช่วงเวลาสำคัญก็พึ่งพาได้

พลังบริสุทธิ์ที่เจดีย์เสวียนเก้ามังกรแปรเปลี่ยนออกมา มีความสามารถในการรักษาที่แข็งแกร่ง ดีกว่ายาเม็ดเป็นอย่างมาก มิน่าล่ะเจดีย์เสวียนเก้ามังกรถึงพูดว่าปกป้องชีวิตเขาได้

มีความสามารถในการรักษาที่น่ากลัวแบบนี้อยู่ อยากตายก็ยังยาก

เส้นลมปราณกับกระดูกในตัวเสี่ยวเหวินกำลังฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว อีกทั้งยังทำให้พลังปราณของเธอ ค่อยๆ ฟื้นฟูกลับมาอยู่ในสภาวะสมบูรณ์

“เจ้านาย รีบป้อนยาให้เธอ”

ลู่ฝานได้ยินก็รีบป้อนยาเข้าไปในปากเสี่ยวเหวิน

เมื่อรู้สึกว่าฤทธิ์ยากำลังแผ่ซ่านในตัวเสี่ยวเหวิน เจดีย์เสวียนเก้ามังกรีบเพิ่มพลังเข้าไปอีก

ทันใดนั้น เสี่ยวเหวินกระอักเลือดออกมา ทั้งเตียงเต็มไปด้วยเลือด

“หายแล้วๆ ฮ่าๆ เด็กผู้หญิงคนนี้โชคดีมาก เจ้านาย ยาสองเม็ดของเจ้านายบวกกับพลังที่ฉันส่งเข้าไปให้เธอ คงทำให้ผลการฝึกตนของเธอสูงขึ้นเกินหนึ่งขั้น”

ลู่ฝานพยักหน้าเบาๆ ขณะกำลังจะชักมือกลับมา

ขณะนั้นเสี่ยวเหวินลืมตาขึ้นมา

เสี่ยวเหวินสะลึมสะลือ เห็นมือที่ลู่ฝานวางอยู่บนอกของตัวเอง อีกทั้งเสื้อผ้าตัวเองที่ถูกถอดออก

เสี่ยวเหวินกรีดร้องออกมาทันที

ลู่ฝานยังไม่ทั้นตั้งตัว เสี่ยวเหวินถีบลงบนหน้าของเขา

เสียงกรีดร้องดังสนั่น

คนที่ได้ยินเสียงเป็นคนแรก คือคนที่อยู่ไม่ไกลอย่างศิษย์พี่หวัง รวมถึงคนใช้สองสามคน ที่เดินตรวจตราตอนกลางคืน

หวังหว่านพุ่งออกมาทันที

“เสี่ยวเหวิน เธอเป็นอะไร”

หวังหว่านตะโกนพลางใช้ฝ่ามือผลักประตูออก

หลังจากนั้นสิ่งที่ปรากฏอยู่ในสายตาคือเสี่ยวเหวินกำลังร้องไห้ กับลู่ฝานที่ยืนอึ้งอยู่ข้างๆ อีกทั้งยังมีเลือดเต็มเตียง……