เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 852
ในคำพูดของฮ่วนเย่ว์แฝงความได้ใจเล็กน้อย ลู่ฝานฟังแล้วตกใจเบาๆ คุณสมบัติอะไรถึงเก่งกาจขนาดนี้
ขณะนั้นเสียงเจดีย์เสวียนเก้ามังกรดังขึ้น
“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ อย่าบอกนะว่าเธอมีร่างกายพรสวรรค์”
ลู่ฝานถามในใจว่า “อะไรคือร่างกายพรสวรรค์”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรตอบว่า “เป็นคุณสมบัติการฝึกฝนตั้งแต่เกิด การไหลเวียนของเลือดราบรื่นตั้งแต่เกิด ไม่จำเป็นต้องฝึกฝน เข้าสู่แดนครึ่งก้าวแล้ว เช้านั้นได้สัมผัสสัจธรรม คืนนั้นแม้ตายก็ยินดี สิ่งสำคัญของมนุษย์คือวิถีธรรมและเมตตาธรรม ความสามารถในการดูดซับน่าตกใจ เพิ่มการอบรมไปเล็กน้อย ก็สามารถเป็นนักบู๊แห่งยุคได้แล้ว ถ้าแย่สุดก็ยังสามารถฝึกฝนได้ถึงระดับแดนปราณฟ้า”
“ยังมีคนโชควาสนาดีขนาดนี้ด้วยเหรอ”
ลู่ฝานอิจฉาเป็นอย่างมาก การไหลเวียนของเลือดราบรื่นตั้งแต่เกิด แค่ฝึกก็มีพลังปราณออกมา
คิดถึงตัวเองต้องใช้เวลานานเท่าไร กว่าจะผ่านแดนฝึกร่าง แค่เทียบก็รู้ผล ความแตกต่างที่ยากเกินบรรยาย ไม่สามารถเล่นสนุกกับคนแบบนี้ได้จริงๆ
ตอนนี้ฮ่วนเย่ว์ดึงลู่ฝานเดินมาถึงหน้าประตู ชี้อักษรเล็กๆ บนประตูแล้วพูดว่า “ลู่ฝาน นายดูนี่สิ ในที่นี้นอกจากป้ายศิลาเทพฝน ก็คือสิ่งนี้แหละที่ยังมีความน่าสนใจ ฉันไปเปลี่ยนเสื้อ จัดการสภาวะร่างกาย แล้วนายค่อยช่วยฉันปลดผนึก เข้าใจไหม”
ลู่ฝานพยักหน้าเบาๆ จากนั้นมองลงบนตัวอักษรเล็กๆ พวกนี้
“มีชีวิตใช่ว่าจะสุขเสมอไป ตายไปใช่ว่าจะเศร้าเสมอไป ตอนแรกที่ยังไม่เกิด ไม่เพียงแต่ไม่มีชีวิต อีกทั้งยังไม่มีรูปร่างที่จับต้องได้ ไม่เพียงแต่จะไม่มีรูปร่าง”
ลู่ฝานอ่านเบาๆ จู่ๆ เขารู้สึกว่าทุกอย่างรอบๆ เปลี่ยนไป เหมือนมีพลังเข้ามาจากบนหัว ผ่านไปทั่วร่างกายเขา
จากนั้นฟ้าดินรอบๆ เริ่มเปลี่ยนแปลง เหมือนมีสีขาวดำพุ่งโผล่ขึ้นมาท่ามกลางความเลือนราง ปะทะกันด้านหน้าลู่ฝาน
ลู่ฝานยังมองไม่ชัดว่าคืออะไร ต่อมาเขารู้สึกเจ็บปวดไปทั้งตัว
ตาเหมือนเข็มทิ่ม ผิวเหมือนมีดฟาดฟัน อวัยวะภายในเหมือนเปลวไฟลุกโชน
ความเจ็บนี้ไม่สามารถอธิบายให้คนอื่นฟัง ตัวลู่ฝานเริ่มสั่นอย่างแรง
เขากัดฟันจนเกิดเสียง เลือดออกจากรูขุมขนทั้งตัว
ทันใดนั้น ลู่ฝานถอยหลังหนึ่งก้าว พยายามหันหน้าไป
ทันใดนั้น ลู่ฝานรู้สึกว่าความเจ็บปวดทั้งตัวหายไป
ลู่ฝานหอบหายใจแรง ทรุดลงกับพื้นแล้วพูดว่า “นี่มันอะไรกัน”
ฮ่วนเย่ว์ยิ้มแล้วพูดว่า “เป็นไง เก่งกาจไหม ถ้าฉันเดาไม่ผิด นี่น่าจะเป็นวิชาระดับฟ้าในตำนานของสถาบันสอนวิชาบู๊ พลังความเป็นความตายวนเวียน”
ลู่ฝานอึ้งไปในตอนแรก จากนั้นหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “วิชาระดับฟ้างั้นเหรอ นี่คือวิชาระดับฟ้าเหรอ มิน่าล่ะถึงขนาดนี้ มิน่าล่ะถึงขนาดนี้!”
ฮ่วนเย่ว์เห็นลู่ฝานไม่ได้ดีใจจนกระโดดโลดเต้น จึงพูดแบบผิดหวังเล็กน้อย “ฉันคิดว่านายจะดีใจกว่านี้ซะอีก ไม่ใช่ใครจะโชคดีเจอวิชาระดับฟ้าได้ง่ายๆ นะ คิดไม่ถึงว่านายเห็นพลังความเป็นความตายวนเวียนครั้งแรก ยังสามารถละสายตาออกไปได้ ลู่ฝาน ความสุขุมของนายแข็งแกร่งจริงๆ”
ลู่ฝานลืมความเจ็บปวดเมื่อครู่ไปหมดแล้ว เขาพูดว่า “เธอยอมเข้ามาเพราะสิ่งนี้ใช่ไหม”
ฮ่วนเย่ว์ย่นปากยู่แล้วพูดว่า “ใช่ ไม่งั้นเขาจะเอาอะไรมาหลอกให้ฉันเข้ามาได้ล่ะ นายค่อยๆ ศึกษา ฉันไม่อยากเห็นวิชานี้เท่าไร มันไม่ใช่วิชาที่ให้คนฝึกเลย”
ลู่ฝานสนใจมากขึ้น วิชาระดับฟ้า วิชาระดับฟ้าแห่งบู๊ที่แท้จริง!
มีเหตุผลอะไรที่เห็นแล้วจะไม่ศึกษา!