เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 865
อาจารย์เต้ากวงพูดด้วยรอยยิ้มเต็มใบหน้า “งั้นให้หานเฟิงทำเถอะ จากนิสัยของเขา ต้องรักษาชื่อเสียงอันดับหนึ่งได้แน่นอน”
ขณะกำลังพูด ประตูห้องครัวเปิดออก เจ้าดำมีท่าทีดูหมิ่น ถีบสิบสามออกมาจากห้องครัว
สีหน้าสิบสามกระอักกระอ่วนเล็กน้อย เห็นอาจารย์เต้ากวงและคนอื่นกำลังมองตัวเอง เขายิ้มบางๆ หลังจากนั้นยืนอย่างนอบน้อมอยู่ข้างๆ
อาจารย์เต้ากวงมองสิบสามแล้วพูดเบาๆ ว่า “สิบสามคนนี้น่าสนใจนะ มาคณะหนึ่งเดียวได้ครึ่งปีแล้ว พูดกับฉันไม่ถึงสิบคำ”
ศิษย์พี่ใหญ่พูดว่า “เขาเป็นคนซื่อๆ ให้ทำอาหารก็ทำ ให้กวาดบ้านก็กวาด อีกทั้งผ่านไปครึ่งปีแล้ว ศิษย์น้องลู่ฝานยังไม่กลับมา เขายังรอศิษย์น้องลู่ฝานอยู่ที่นี่อย่างซื่อสัตย์ ถือว่ามีความภักดีใช้ได้เลย”
อาจารย์เต้ากวงพยักหน้าพูดว่า “อืม หาเวลาให้สิบสามเป็นนักเรียนคณะหนึ่งเดียวของเราเถอะ มาเป็นครึ่งปีแล้ว ยังไงก็ต้องเรียนอะไรสักหน่อย เอาแต่เรียนทำอาหารกับเจ้าดำ ไม่เหมาะสม” ฉู่สิงกับฉู่เทียนพยักหน้าเบาๆ สนับสนุนการตัดสินใจของอาจารย์เต้ากวง
ขณะกำลังพูด อีกคนหนึ่งเดินออกมาจากห้อง ใบหน้าเย็นชาและเย่อหยิ่ง
แต่บนตัวเธอ กลับสวมเสื้อผ้าลินินแสนธรรมดา ถือไม้กวาดในมือ แขวนมีดผ่าฟืนอยู่ที่เอว
คนคนนี้คือคุณสุ่ยเชียนโหรว
เวลาเกือบครึ่งปี เหมือนเธอหลุดพ้นจากความหรูหราได้สำเร็จ จากหงส์กลายเป็นไก่อย่างแท้จริง
เมื่อเห็นอาจารย์เต้ากวง สุ่ยเชียนโหรวกัดฟันพูดว่า “คุณจะให้ฉันทำถึงเมื่อไร”
อาจารย์เต้ากวงหรี่ตาลง พูดอย่างราบเรียบว่า “ทำจนกว่างานจะเสร็จ”
ฉู่เทียน ฉู่สิงและศิษย์พี่ใหญ่ไม่พูดอะไร แค่ยิ้มแล้วมองอยู่ข้างๆ
สุ่ยเชียนโหรวแผดเสียงดังว่า “ฉันเป็นคุณหนูใหญ่ตระกูลสุ่ยนะ”
อาจารย์เต้ากวงพยักหน้าพูดว่า “ฉันรู้ เธอพูดหลายร้อยรอบแล้ว ไปสิคุณหนูใหญ่ตระกูลสุ่ย หน้าที่วันนี้คือกวาดเขาเหมือนเดิม กวาดเขาสะอาดเมื่อไร ฉันจะปลดผนึกให้เธอตอนนั้น ให้เธอฟื้นฟูพลัง กลับมาตอนเย็นอย่าลืมเอาฟืนกลับมาเยอะๆ ด้วย”
สุ่ยเชียนโหรวกัดฟันกรอด เดินฟึดฟัดออกไปด้วยความโมโห
ศิษย์พี่ฉู่เทียนพูดว่า “เฮ้อ ได้ยินบทสนทนาแบบนี้ทุกวัน ผมรู้สึกหงุดหงิดแล้ว”
อาจารย์เต้ากวงยิ้มแล้วพูดว่า “แต่ฉันมีความสุขมาก”
พูดจบ ศิษย์พี่ใหญ่กับฉู่สิงหัวเราะออกมา
ถ้าให้คนตระกูลสุ่ยรู้ว่าคุณหนูสุ่ยเชียนโหรวของพวกเขา กวาดเขา ตัดฟืนอยู่ที่นี่ ตระกูลสุ่ยคงจะทำลายทั้งสถาบันสอนวิชาบู๊
แต่อาจารย์เต้ากวงไม่สนใจ พวกศิษย์พี่ใหญ่ยิ่งไม่สนใจ
พวกเขารู้เพียงว่าแม้โดนทำแบบนี้ใส่ สุ่ยเชียนโหรวก็ไม่ไปอยู่ดี
ถึงครึ่งปีมานี้ หานเฟิงกับเขาไม่ได้พูดอะไรกัน ถึงครึ่งปีมานี้ เธอไม่ได้พักผ่อนสักวันก็ตาม
ขณะนั้นมีแสงสว่างขึ้นบนฟ้าจากไกลๆ
อาจารย์เต้ากวงลุกขึ้นพูดว่า “เอ๊ะ พวกเขามากันทำไม”
แสงร่วงหล่นลงในลานบ้าน
เมื่อเพ่งมองดู เป็นอาจารย์เซินถูคณะกำแหง อาจารย์เสวียนคงคณะนานา อาจารย์เสวียนเจินคณะกระบี่ อาจารย์อู๋โฉวคณะสงบใจ อาจารย์ฮั่วซานคณะฟ้าร้อง และอาจารย์ชีหลินคณะศิงขร
ทุกคนยิ้มมองอาจารย์เต้ากวง “ไม่ได้เจอกันนานนะเต้ากวง”
เต้ากวงขมวดคิ้วพูดว่า “พวกนายมาทำอะไรกัน”
อาจารย์เซินถูหัวเราะเสียงดังแล้วพูดว่า “มาดูการต่อสู้จัดอันดับคณะน่ะสิ!”
อาจารย์เต้ากวงอึ้งเล็กน้อย
ดูการต่อสู้จัดอันดับ ต้องมาดูพร้อมกันเยอะขนาดนี้เลยเหรอ
ฉู่สิง ฉู่เทียนและศิษย์พี่ใหญ่ช็อกไปแล้ว สถานการณ์มันใหญ่ไปหน่อยแล้ว
ทันใดนั้น ทุกคนของคณะหนึ่งเดียว มีลางสังหรณ์ไม่ดีผุดขึ้นในใจ