เซียนหมอหญิงแม่ลูกอ่อน - ตอนที่ 409 ซือมิ่งพราวเสน่ห์หาที่เปรียบไม่ได้! คำตัดสินปฐมกาล!
- Home
- เซียนหมอหญิงแม่ลูกอ่อน
- ตอนที่ 409 ซือมิ่งพราวเสน่ห์หาที่เปรียบไม่ได้! คำตัดสินปฐมกาล!
นักฝึกฌานทุกคนสัมผัสถึงความเคลื่อนไหวแปลกๆ ใต้พื้นดินข้างใต้เท้าของพวกเขาอย่างชัดเจน ทำให้พวกเขารู้สึกตระหนกอย่างบอกไม่ถูก
เยี่ยนชิงและอินสวินอี้ตื่นตัวอย่างผู้มีประสบการณ์มากกว่าผู้ใด! เขารู้ว่าต้องเกิดปัญหาใหญ่แล้วแน่ๆ จากนั้นก็เกิดปัญหาตามคาดจริงๆ
วิ้ง!
จู่ๆ พื้นดินก็สั่นไหว… แม้จะไม่รุนแรง แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้อินหลิวเฟิงร้องเสียงหลง “มารดามันเถอะ! อย่าบอกนะว่าเถาวัลย์สีเลือดเหล่านั้นก่อเรื่องอีกแล้ว?!”
ทว่ากลับไม่ใช่ เพราะว่า…
ครืน!
เสียงระงมดังเป็นระลอกในใต้ดิน ราวกับเสียงฟ้าร้องก่อตัวใต้พื้นดิน ความรู้สึกนี้แตกต่างกับก่อนที่เถาวัลย์สีเลือดจะปรากฏ ความเคลื่อนไหวนี้รุนแรงกว่ามาก ทำให้ทุกคนรู้สึกแย่ลงกว่าเดิม แต่แล้ว…
เปรี้ยงปร้าง!
จู่ๆ ‘สายฟ้า’ สีเลือดนับไม่ถ้วนพุ่งออกมาจากพื้นดิน เป็นเครื่องยืนยันถึงสิ่งที่ทุกคนคิด เพราะว่าทุกๆ ที่ที่ ‘สายฟ้า’ สีแดงฟาดผ่าน พื้นที่นั้นก็อบอวลไปด้วยกลิ่นอายชั่วร้ายและมืดมนทันที
นี่มัน…
“จิ๊บๆ?”
ลูกไก่ที่มีสัมผัสไวรับรู้ถึงความผิดปกติ มันจึงส่งเสียงร้อง “กลิ่นอายของแดนมืด?”
“อะไรนะ” อินหลิวเฟิงงุนงง ที่สำคัญคือเขาไม่เข้าใจว่ากลิ่นอายของแดนมืดที่ปรากฏขึ้นหมายถึงอะไร
แต่เยี่ยนอวี๋เข้าใจแล้ว “เขาต้องการหลอมต้าซย่าให้กลายเป็นถิ่นของแดนมืดวิญญาณอสูร!” จังหวะนี้เอง เยี่ยนอวี๋ถึงกับสงสัยว่าเทพเสื่อมทรามคือจักรพรรดิอสูร อันที่จริงชายข้างกายของนางคือจักรพรรดิอสูรตัวปลอม
เพียงแต่ว่าผ่านไปเพียงครู่หนึ่ง ความคิดของนางก็ถูกตีตกไป เพราะนางพบว่านางเดาผิดไปแล้ว จุดประสงค์ของเทพเสื่อมทรามองค์นั้นไม่เพียงต้องการหลอมรวมต้าซย่า หลังจากที่นางพูดจบ นางก็เห็นว่าทุกๆ ที่ที่ ‘สายฟ้า’ สีแดงที่กลายเป็นมารเหล่านั้นฟาดผ่านกำลังค่อยๆ ละลายกลายเป็นเมฆครึ้มและกระจายตัวหายไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของต้าซย่าแล้ว
นี่ไม่ใช่การหลอมรวม นี่มัน…
“กลืนกิน” ต้าซือมิ่งพูดชัดถ้อยชัดคำ สีของดวงตาเขาแดงฉานกว่าเดิม! แดงจนเจ้าตัวน้อยในอ้อมอกของเขารู้สึกได้จนสะดุ้งตื่น “พ่อ?”
“อืม” ต้าซือมิ่งลูบศีรษะโล้นๆ ของเด็กน้อย รัศมีรอบกายเขาเปลี่ยนจากความเงียบสงบดั่งขุมนรกกลายเป็นพลังทำลายล้าง ทำเอาคนอื่นตื่นตระหนก!
ก่อนหน้านี้ที่ดวงตาของต้าซือมิ่งเปลี่ยนจากสีม่วงเป็นสีดำ ทุกคนยังไม่รู้สึกอย่างไร แม้จะประหลาดใจ แต่ก็ไม่ทันได้ถาม และก็คิดว่าหากจะถามคำถามนี้ก็ดูฉุกละหุกไปเล็กน้อย
แต่แล้ว… ยังไม่ทันได้ถามคำถามนี้ ตอนนี้ดวงตาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงแล้ว! บุคลิกและกลิ่นอายของเขาล้วนเปลี่ยนไป ยังให้ความรู้สึกเหมือนเปลี่ยนเป็นมารด้วย ราวกับเทพผู้ไม่มีตัวตนกลายร่างเป็นปีศาจร้ายที่พร้อมจะทำลายทุกสิ่ง ทำเอาเยี่ยนเสี่ยวเป่าสะดุ้งตื่นตกใจแทบแย่ “พ่อ! แงงง…”
เจ้าตัวน้อยที่คิดว่าพ่อคนงามหายไปอีกแล้วก็ร้องไห้ทันที
ต้าซือมิ่ง “…”
เขาได้แต่ลูบศีรษะโล้นๆ ของเด็กน้อย “ร้องอะไร”
เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่น้ำตาคลอเต็มเบ้างงงัน “พ่อ? ไม่ร้าย?” พ่อที่ดูดุร้ายคนนี้อันที่จริงไม่ร้าย ยังเป็นท่านพ่อรูปงามของเสี่ยวเป่า?
“แล้วเจ้าคิดว่าร้ายหรือไม่” สีตาของต้าซือมิ่งยังคงไม่เปลี่ยนคืน เขาถามเด็กน้อยพลางรวบรวมร่างพลังงานที่เหมือนลูกแก้วสีเลือดลูกหนึ่ง
กลิ่นอายโหดเหี้ยมพร้อมทำลายล้างอันน่าสะพรึงหลั่งไหลออกมาจากลูกแก้วสีเลือดไม่หยุด ทำเอาเยี่ยนจื่อเสาตกใจ “นี่มัน… น้องเขยเจ้าเป็นอะไรน่ะ”
ในขณะเดียวกัน เสียงฟ้าร้องอีกระลอกหนึ่งก็ดังกึกก้องในชั้นใต้ดิน และยังรุนแรงกว่าครั้งที่แล้ว เสียงก้องยังมีแนวโน้มที่จะทวีความรุนแรงขึ้น
นักฝึกฌานระดับตำนานขึ้นไปทั่วทั้งต้าซย่า เช่นอินหลิวเฟิง เยี่ยนจื่อเยี่ย เยี่ยนจื่อเสาและอินสวินอี้ พวกเขาสัมผัสถึงพลังทำลายล้างอันบ้าคลั่งและชั่วร้ายกำลังทะลักออกมาอย่างชัดเจน
และพลังงานนี้…
“แย่แล้ว!”
สัญชาติญาณของอินสวินอี้บอกว่ามันสามารถกลืนกินทั้งแผ่นดินต้าซย่าได้!
คนที่เหลือที่สัมผัสได้เช่นกันสีหน้าพลันเปลี่ยน! เพราะว่าพวกเขารู้สึกได้ว่าพลังงานนี้แฝงไปด้วยเจตนาล้างผลาญสวรรค์และพื้นดิน! ล้างผลาญทุกอย่างอย่างมิอาจขัดขวางได้!
เจตจำนงอันแรงกล้านี้ไม่มีผู้ใดขัดขวางได้!
จบกัน…
นี่คือความคิดที่แท้จริงของเหล่าผู้มีความสามารถระดับตำนานของต้าซย่าทั้งแผ่นดิน ทำให้พวกเขาไม่คิดแม้แต่จะต่อต้าน ส่วนเยี่ยนอวี๋นางย่อมไม่เป็นเช่นนั้น แต่ว่า…
เยี่ยนอวี๋ที่มองไปทางต้าซือมิ่ง นางสัมผัสถึงคุณสมบัติพิเศษในเจตจำนงนี้คับคล้ายกับลักษณะของชายคนนี้ ทำให้นางรู้สึกสงสัย แต่นางก็ไม่ได้ถามอะไร เพียงแค่ยื่นมือออกไปทำท่าจะอุ้มเด็กน้อยกลับมา “เจ้า…”
แต่เดิมเยี่ยนอวี๋อยากจะพูดว่า ‘เจ้าทำธุระก่อน ส่งลูกมาให้ข้า’ นางเพิ่งจะเอ่ยขึ้นได้คำเดียว ต้าซือมิ่งก็ไม่เพียงโอบนางเข้ามาในอ้อมแขน ยังสังเวยลูกแก้วพลังงานสีเลือดออกมา
ในขณะเดียวกัน!
ตูม!
เปรี้ยงปร้าง!…
การกลืนกินครั้งใหม่ระเบิดขึ้นอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน ทั้งต้าซย่าในบัดนี้ราวกับถูกหลอมจนมี ‘สายฟ้า’ สีเลือดฟาดลงมาแทบทุกที่!
ในเมืองชางอู๋ก็มี ทำให้เยี่ยนชิงและคนอื่นๆ พุ่งตัวออกไปเตรียมพร้อมสำหรับการช่วยเหลือฉุกเฉิน การจู่โจมของ ‘สายฟ้า’ อันน่าสะพรึงเช่นนี้ต้องมีคนบาดเจ็บแน่นอน และต้องมีคนตายเพราะหลบไม่ทัน เพราะว่า ‘สายฟ้า’ ที่ฟาดลงมานี้ไร้ซึ่งกฎเกณฑ์ใดๆ
แต่แล้ว…
‘สายฟ้า’ ในครั้งนี้กลับระเบิดสว่างวาบก่อนจะ ‘ดับหาย’ ไปในทันทีอย่างผิดปกติ! มันกะพริบวาบทีหนึ่งก็ดับลง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่ามันจะระเบิดพลังชั่วร้ายเพื่อหลอมต้าซย่าแล้ว
นี่มัน…
“เรื่องอะไรกันแน่”
ทุกคนงงงัน แต่เยี่ยนอวี๋เข้าใจแล้ว นางรับรู้ได้ทันทีว่า ‘สายฟ้า’ ที่ปรากฏในอากาศนำ ‘พลังงาน’ ของตนกลับคืนสู่ลูกแก้วสีเลือดที่ต้าซือมิ่งสังเวยออกมาในชั่วพริบตา
ใช่แล้ว คือการกลับคืน!
เพราะว่าพลังงานเหล่านี้ล้วนมาจากพลังโหดเหี้ยมของต้าซือมิ่ง เป็นพลังที่หลังจากฮ่องเต้หยวนคังขโมยพลังของ ‘ต้าซือมิ่ง’ หัวแดงมาแล้วหลอมจนเป็นเช่นนี้! ซึ่งถือว่าเป็นพลังแต่เดิมของเขาเอง
ดังนั้นฮ่องเต้หยวนคังจึงสามารถหลอมต้าซย่า กระทั่งกลืนกินได้! แต่ถึงอย่างไรพลังดั้งเดิมเหล่านี้ก็คือพลังทำลายล้างของต้าซือมิ่ง
น่าเสียดาย…
“กลับมา”
ในฐานะที่เป็นแหล่งกำเนิดของพลังทำลายล้าง เพียงต้าซือมิ่งเอ่ยขึ้นคำหนึ่ง กลิ่นอายพลังทำลายล้างทั้งหมดที่โหมกระหน่ำในต้าซย่าก็ถูกเรียกกลับไปหาเขาแล้ว
ไม่เพียงเท่านี้…
ในขณะเดียวกัน! ณ เมืองเฉาหู
ฮ่องเต้หยวนคังที่แช่อยู่ในบ่อน้ำสีเลือดในศูนย์กลางของเมืองชนเผ่าโบราณ เส้นผม ดวงตาสีแดงและทั่วทั้งลำตัวของเขาก็ปรากฏสีเลือด ทั่วทั้งร่างของเขาอบอวลไปด้วยหมอกควัน!
และหมอกควันเช่นนี้ยังหลั่งไหลหายไปพร้อมกับพลังอย่างคลุ้มคลั่ง! พลังที่เขาใช้บ่อน้ำสีเลือดฟื้นฟูก่อนหน้านี้และพลังงานต้าซย่าที่อาศัยการดูดกลืนจากภูมิประเทศล้วนหลั่งไหลหายไปอย่างที่เขาไม่สามารถควบคุมได้ในจังหวะนี้!
นี่มัน…
“เกิดอะไรขึ้น!?”
ฮ่องเต้หยวนคังพยายามขัดขวางการสูญเสียพลังงานเช่นนี้ แต่เขากลับทำอะไรไม่ได้เลย เพราะว่าจุดกำเนิดของพลังชั่วร้ายที่เขาฝึกฝนมาจากต้าซือมิ่ง ดังนั้นแม้ว่าพลังที่เขา ‘ฝึกฝนสำเร็จ’ ในเวลาต่อมาอาศัยการดูดกลืนเลือดคนไม่ได้อาศัยการขโมยพลังของ ‘ต้าซือมิ่ง’ หัวแดงอีกต่อไปก็ตาม แต่พลังของต้าซือมิ่งก็ยังคงเด็ดขาดเช่นนี้!
เมื่อ ‘เขา’ ยอมให้ถูกขโมย ทุกอย่างก็ง่ายไปหมด ไม่ว่าเจ้าจะต้องการทำศึกษา เจาะลึก หรือนำมาประยุกต์ใช้อย่างไรก็ได้ ไม่มีปัญหาใดๆ แต่เมื่อใดที่เขาใส่ใจขึ้นมา เขาสามารถเรียกคืนพลังใดๆ ที่ถูกขโมยไป อีกทั้งสามารถทำลายพลังงานทั้งหมดที่ฝึกฝนสำเร็จจากพลังของเขาอีกด้วย
เหมือนกับว่าพลังที่ถูกขโมยไปของต้าซือมิ่งคือรากฐาน พลังที่ฮ่องเต้หยวนคัง ‘ฝึกฝนจนแข็งแกร่ง’ เป็นสิ่งก่อสร้างที่อยู่บนรากฐานนี้ ดังนั้นไม่ว่าสิ่งปลูกสร้างที่อยู่บนรากฐานนี้ยิ่งใหญ่และเก่งกาจเพียงใด เมื่อรากฐานถูกเคลื่อนย้าย สิ่งปลูกสร้างทั้งหมดก็จะหายไป อย่างเช่นฮ่องเต้หยวนคังในตอนนี้ พลังงานทุกอย่างที่ได้มาโดยอาศัย ‘การดูดกลืน’ บัดนี้ลดลงอย่างรวดเร็วเพราะการกระทำของต้าซือมิ่ง
นี่คืออำนาจที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลง ย้อนกลับหรือขัดขวางได้ เพราะว่าต้าซือมิ่งเด็ดขาดเช่นนี้อยู่แล้ว! หรือพูดได้ว่าพลังทำลายล้างดั้งเดิมของเขาเองที่เด็ดขาดเช่นนี้
ดังนั้นฌานตบะของฮ่องเต้หยวนคังในตอนนี้จึงลดลงเท่ากับเมื่อครั้งเพิ่งมายังเฉาหูแล้ว และยังลดลงอย่างต่อเนื่องด้วย จนเขาไร้เรี่ยวแรงตกใจร้องขอสวรรค์ด้วยสัญชาติญาณเอาชีวิตรอด “ช่วยข้าด้วย! สวรรค์ช่วยข้าด้วย!”
แต่แล้ว เสียงที่ซ่อนอยู่ในความว่างเปล่ากลับพึมพำอย่างสับสน “เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร” เขาเองก็ไม่คิดว่าจะเป็นเช่นนี้! เจ้าของเสียงเหลือเชื่อสายนี้เองก็งงงันไปหมดแล้ว!
ทว่ายังไม่จบเพียงเท่านี้…
“จงมา”