เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] - บทที่ 212 คำสั่งไล่ฆ่าซู่เย่แลกของรางวัลมหาศาล
บทที่ 212 คำสั่งไล่ฆ่าซู่เย่แลกของรางวัลมหาศาล
“เอ๊ะ? พลังต่อสู้ของหมอนี่สูงไม่เบา…”
ผู้บัญชาการเขตฮัวเป่ยโจว เอ่ยด้วยความแปลกใจแล้วกล่าวยิ้ม ๆ ขณะเห็นบัตรข้อมูลของซูเย่
“ใช้พลังของผู้ฝึกยุทธ์ระดับสองที่เปิดหนึ่งจุดลมปราณ เอาชนะยอดฝีมือระดับสามได้สามคนและระดับสองอีกหกคน พลังการต่อสู้นี้ช่างไม่ธรรมดา คิดตามปกติมันควรที่จะเป็นระดับสามที่เปิดเส้นลมปราณสามเส้นสิ นี่มันคือการก้าวข้ามระดับใหญ่ เขตฮัวตงโจวของฉัน ดูเหมือนว่าจะมีอัจฉริยะกำเนิดขึ้นมาแล้ว…”
ผู้บัญชาการเขตฮัวตงโจวกล่าวยิ้มแย้มอย่างพึงพอใจ
“จากที่รายงานมา มีเทคนิคการเคลื่อนปราณที่ข้อต่อสำหรับมวยจีนโบราณ และค่ายกลการต่อสู้ที่เรียบง่ายอีกชุด?”
“ไม่เพียงแต่เชี่ยวชาญในมวยจีนโบราณเท่านั้น แต่เขายังเข้าใจค่ายกล ดูแล้วคล้ายกับผู้ฝึกปราณโบราณ ทว่าตอนนี้ยังตรวจสอบหาแหล่งที่มาไม่ได้ชั่วคราว”
“เจ้าเด็กคนนี้ช่างน่าสนใจเสียนี่กระไร…”
ขณะพูดคุยคนทั้งหกก็มองหน้ากัน…
“ดูจากพลังการต่อสู้ของเขา ในเกมตอนนี้คงยังไม่มีใครสามารถทำอะไรเขาได้ เราจะปล่อยให้เขาผ่านไปจนถึงสุดท้ายแบบง่าย ๆ สบาย ๆ แบบนี้ก็คงไม่ดีเท่าไหร่…ดูไม่ได้ทดสอบอะไรเขาเลย”
ผู้บัญชาการหญิงจากซีหนานโจวกล่าว
เมื่อได้ยินวาจานี้ ผู้บังคับบัญชาอีก 5 คนก็เผยรอยยิ้มออกมาพร้อมกัน
“งั้นเพิ่มอะไรสนุก ๆ ให้เขาเป็นพิเศษหน่อยไหม?” ผู้บัญชาการซีหนานโจวกล่าวยิ้มเบาๆ
คนที่เหลือมองไปทางเจียงซาน ผู้บัญชาการเขตฮัวตงโจวอย่างรอชมเรื่องสนุก
นี่เป็นเด็กในเขตปกครองของนายนี่นา…
เจียงซานหัวเราะพลางกล่าว “เอาสิ ฉันก็อยากรู้ว่าความสามารถของเขาเป็นยังไงกันแน่ คนหนุ่มพบเจออุปสรรคถือเป็นเรื่องดี…ไม่เหมือนพวกเรา…ทำอะไรต้องรักษาหน้าตา”
คนอื่น ๆ ก็พากันหัวเราะชอบใจ ไม่นานหลังจากนั้น ในเกมก็มีการประกาศเด้งขึ้นมาบนท้องฟ้า…
“ภารกิจเลื่อนขั้นของโหมดไล่ฆ่า ระบบจะออกรางวัลทันทีสำหรับการฆ่าเป้าหมายที่เลเวลสูงกว่าเลเวล 37 รางวัลสำหรับผู้ที่ปฏิบัติคำสั่งไล่ฆ่าสำเร็จ: หยกปราณ 100 ชิ้น ดาบพิชิตมังกร ทักษะการต่อสู้ระดับสูงหนึ่งเล่ม เลเวลเลื่อนเป็นเลเวล 40 ทันที!”
ทันทีที่ประกาศนี้ออกมา
ตึง…!!
ทั่วทั้ง Fantasy Dream กำลังสั่นสะเทือน!
ผู้เล่นทุกคนใน Fantasy Dream ล้วนมองกันราวกับคนโง่งม
นี่เราอ่านอะไรกันอยู่???
เราอ่านถูกกันใช่ไหม???
หยกปราณร้อยชิ้น ? ดาบพิชิตมังกร ทักษะการต่อสู้ระดับสูง อัพเลเวลเป็น 40???!!!
ทุกคนอ่านอีกซ้ำแล้วซ้ำเล่า และในที่สุดก็ยืนยันว่าพวกเขาอ่านไม่ผิด…ตัวอักษรขนาดใหญ่บนเมฆกลางท้องฟ้าถูกเขียนขึ้นแบบนั้นจริงๆ
“เฮือก…”
ทุกคนอดไม่ได้ที่จะหายใจเขาลึก ๆ หนึ่งเฮือก
หยกปราณหนึ่งร้อยก้อนหมายถึงอะไรกัน?
หมายความว่าตามอัตราการแลกเปลี่ยนค่าประสบการณ์ในตอนนี้จะมีการเลื่อนเลเวลอย่างน้อย 50 เลเวล แม้ว่าค่าประสบการณ์ที่ใช้เลื่อนเลเวลจะเพิ่มขึ้นตามเลเวลที่สูงขึ้น แต่ก็อย่างน้อยก็สามารถไปถึงเลเวล 50 ได้แน่!
ดาบพิชิตมังกรหมายความว่าอย่างไร?
มันคือสุดยอดศิลปะการต่อสู้ ดาบพิชิตมังกรแสนล้ำค่า!
ดูดาบเวหาในตอนนั้นสิ ถูกทิ้งขว้างตามใจชอบ แล้วดูนี่สิ…อาวุธในตำนานของเทพเซียน นี่หมายความว่าต่อไปในภายภาคหน้าการฆ่ามอนสเตอร์จะเหมือนกับการหั่นผักหั่นแตง…!
ทักษะการต่อสู้ระดับสูงหมายถึงอะไร?
ตอนนี้ผู้เล่นทุกคนล้วนมีทักษะการต่อสู้ระดับต่ำ ระดับกลางมีเพียงคนเดียวเท่านั้น ซึ่งก็คือทักษะการต่อสู้ของหว่อเจิ้งจ้ายเฟยเสียง(ฉันกำลังโบยบิน) แต่นี่เราจะได้ระดับสูงไปเลย!
มันหมายถึงการเดินได้อย่างองอาจภาคภูมิในเกมยังไงเล่า!
อันสุดท้าย เลเวล 40!
ทุกคนที่เล่นเกมกันก็เพื่ออัพเลเวลไม่ใช่หรือ?
แบบนี้ก็ดีน่ะสิ… เลเวล 40 ทันที ทะยานสู่ระดับที่สูงที่สุดในตอนนี้!
เมื่อคิดไปถึงว่าการฟันมอนสเตอร์ช่างยากเย็นแสนเข็ญ น้ำลายของทุกคนก็อดไม่ได้ที่จะไหลออกมา…
“รายชื่อล่ะ ? รายชื่ออยู่ที่ไหน?!”
ผู้ล่าทุกคนถูกรางวัลใหญ่นี้กระตุ้นให้ตื่นเต้นราวกับคนบ้า ! ต่างพากันรีบไปตรวจสอบราบชื่อดูทันที…
ซึ่งทันทีที่กดดู…ก็พบว่าในรายชื่อคำสั่งไล่ฆ่ามีเพียงรายชื่อเดียวเท่านั้น ‘เวรกรรม ทำไมถึงตั้งชื่อยากเย็นขนาดนี้ฮะ?’
ทุกคนถึงกับตกตะลึง
ใช่แล้ว ! นอกจาก X เลเวล 37 ขึ้นไปก็มีแต่เขาแล้ว!
ตอนแรกร่วมทีมฆ่าเขามันได้ไม่คุ้มเสีย แต่ตอนนี้…ดวงตาของทุกคนลุกเป็นไฟร้อนแรงอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน!
“นี่เพื่อจัดการกับฉัน?”
ซูเย่ขมวดคิ้วมองรายชื่อที่ปรากฏพลางกล่าว รู้สึกไม่เข้าใจเลยว่าทำไมผู้คุมเกมต้องการจะจัดการเขา
ซูชือล็อกอินเข้าไปอ่านดูบนบอร์ดแล้วมองไปทางซูเย่อย่างเห็นใจ
“เสี่ยวเย่ นายจบเห่แน่ว่ะ…”
“ตอนนี้ทุกคนในบอร์ดกำลังคลั่งกันแล้ว…พวกเขาจะไล่ฆ่านาย แม้ว่าจะมีโอกาสเพียงหนึ่งในล้านหรือหนึ่งในสิบล้าน พวกเขาจะไม่ยอมปล่อยมันไป ตอนนี้นายเป็นเหมือนของรางวัลเดินได้…”
ทุกคนมองที่ซูเย่ด้วยเศร้าใจและความเห็นอกเห็นใจ
รายชื่อมีเขาเพียงคนเดียว เป็นเป้าหมายที่มีแรงดึงดูดมหาศาล!
จางจงหมิงมองไปที่ซูเย่อย่างระมัดระวังเป็นเวลานานและถอนหายใจอย่างเงียบ ๆ ในใจ
“ถ้าฉันเป็นผู้ล่าก็คงดี จะได้ทำธุรกิจกับซูเย่ได้ ฆ่าซูเย่ซะ แล้วเอารางวัลแบ่งให้เท่า ๆ กัน ถ้าครึ่งครึ่งไม่ได้หกส่วนต่อสี่ส่วนก็ยังดี”
คนจำนวนมากกำลังจะมาไล่ฆ่านาย ต่อให้มีโอกาสเพียงหนึ่งในร้อยหรือแม้แต้หนึ่งในพัน พวกเขาก็ไม่ปล่อยไปแน่
ซูเย่ครุ่นคิดครู่หนึ่ง พลางกล่าวยิ้ม ๆ กับทุกคน “ดูท่าว่าฉันคงต้องไปแล้ว”
“ไปอะไรกัน?”
ซุนชืออ้าปากเอ่ย “สู้ไปด้วยกันสิ…มากสุดก็แค่ตกรอบ มีอะไรให้กลัว?”
“ใช่แล้ว…” จินฟานก็เดินหน้าขึ้นมากล่าวสนันสนุน
“นายช่วยพวกเราไว้สองครั้ง น้ำใจนี้เราติดค้างนายเอาไว้ ในเมื่อเป็นเพื่อนร่วมชั้นกันก็ต้องมีสุขร่วมเสพ มีทุกข์ร่วมตั้งรับสิ…มากสุดก็แค่สู้จนตายไปข้าง…ตายก็ตายเถอะ!”
ไป๋จือเหยียนก็เดินออกมากล่าวอย่างห้าวหาญ
“นายไม่ต้องไป พวกเราต้องการนาย และนายก็ต้องการพวกเรา…”
ไป๋จือหรานมองไปยังซูเย่พลางกล่าวอย่างสงบนิ่ง “ความร่วมมือของทุกคนเข้ากันได้ดีมากขึ้นเรื่อย ๆ ต่อให้ต้องเผชิญหน้าคนจำนวนมาก พวกเขาก็จะสามารถรับมือได้อย่างแน่นอน”
ทุกคนล้วนพยักหน้าเห็นด้วย…มากสุดก็แค่ตายแค่นั้นเอง…
จางจงหมิงรู้สึกมัวหมองกับสีหน้าที่จริงจังของทุกคน อยากจะพูดแต่ก็ไม่พูด…
พวกนายเจ๋งมากนักรึไง ? พวกนายไม่รู้หรือว่าอีกไม่นานจะต้องเผชิญหน้าต่อการไล่ฆ่าของคนจำนวนมาก!
ไม่เห็นรึไงว่าคนในบอร์ดกำลังคลั่ง?
ถ้าไม่ใช่เพราะผู้ฝึกยุทธ์ฆ่ากันเองแล้วไม่อัพเวลไม่ได้รับรางวัล พวกเป้าหมายกลุ่มนี้ก็คงบ้าไปแล้วเหมือนกันแหละ!
ฉันขอไปก่อนได้ไหม…?
“ฉันเข้าใจความตั้งใจของทุกคนดี”
ซูเย่ยิ้มและพยักหน้าให้ทุกคนด้วยความขอบคุณแล้วกล่าว “แต่ถ้าฉันอยู่ต่อไป พวกเราคงไม่มีใครรอด แต่ถ้าฉันไป…พวกนายก็จะไม่เดือดร้อนไปด้วย ยิ่งไปกว่านั้นหากฉันไปเองคนเดียว การใช้สัตว์พาหนะก็จะเร็วขึ้นมาก”
เมื่อพูดจบ…ก็ไม่รอให้ใครพูดห้ามอีก ซูเย่นำทุกคนออกจากพื้นที่ฝึกฝนทันที แล้วรีบไปยังเขตปลอดภัย จากนั้นก็ขี่เฉิงหวงโบกมือให้ทุกคน
“รักษาตัวด้วย” ชายหนุ่มหันกายจากไป
ทุกคนมองดูเงาหลังของซูเย่ สิ่งที่พวกเขาทำได้ก็มีเพียงแค่ถอนหายใจหนึ่งครั้ง…
ถ้าอยู่ด้วยกันต่อ บางทีตัวพวกเขาเองอาจจะเป็นตัวถ่วงจริง ๆ ก็ได้ แต่เมื่อคิดว่าต่อไปอีกฝ่ายจะต้องเผชิญหน้าต่อการไล่ฆ่าของผู้คนเป็นพันเป็นหมื่น…ในใจของทุกคนก็รู้สึกถึงความกล้าหาญและเศร้าใจในเวลาเดียวกัน
มุมปากของซูเย่ปรากฏรอยยิ้มเย็นขึ้น… การนั่งเฉย ๆ รอความตายไม่ใช่นิสัยของเขา
อยากฆ่าฉันเหรอ ? ฝันไปเถอะ!
วินาทีที่เขาเห็นชื่อตัวเองในรายชื่อเขาก็คิดแผนการไว้แล้ว ! ตลอดทางที่วิ่งทะยานไป ไม่มีการเลี้ยวหรือเปลี่ยนทิศทาง ต่อให้เจอคนกี่คน จะมากจะน้อยก็ไม่หยุด
เขาขี่เฉิงหวงวิ่งไปจนถึงกำแพงซากปรักหักพังที่อยู่ลึกเข้าไปในภูเขาและป่าไม้ซึ่งมีแอ่งน้ำเย็นที่มีชั้นหมอกสีขาวหนาแน่นและมีสัตว์ประหลาดตัวหนึ่งนอนอยู่ข้างสระน้ำเย็น…ร่างกายของมันปกคลุมไปด้วยชั้นเกล็ดน้ำแข็งแลดูใหญ่โตมหึมา
ใช่แล้ว!
นี่คือที่ตั้งของสัตว์ประหลาดที่เขานำคนนับหมื่นมาเป็นหน่วยพลีชีพ ก่อนที่เขาจะพบจุดอ่อนของมัน!
ซูเย่คิดจะอาศัยที่นี่เพื่อซ่อนตัว…
ดูซิว่าใครจะกล้ามา?!
เขาเดินตรงเข้าไปหาสัตว์ประหลาด หยุดตรงจุดที่จะทำให้มันตกใจ แล้วนั่งสมาธิลงไป…
เหนือท้องฟ้าขึ้นไป…
ดวงตามหึมาทั้งหกคู่กำลังจ้องมองดูฉากนี้อยู่ ในดวงตาเผยแววประหลาดใจ ผู้บัญชาการทั้งห้าคนมองอย่างประหลาดใจไปยังเจียงซาน ผู้บัญชาการเขตฮัวตงโจว
“ผู้บัญชาการเจียง…เด็กเขตของคุณนี่เจ้าแผนการไม่เบานะ…”
เจียงซานยิ้มพลางกล่าว
“อย่าพูดแบบนั้นสิ วิธีนี้ก็ถือเป็นวิธีที่ดีจริง ๆ ฉันเริ่มมีความคาดหวังต่อเด็กคนนี้เสียแล้วสิ”
“ได้ยินมาว่าจุดอ่อนของสัตว์ประหลาดตัวนี้ถูกผู้เล่นที่ชื่อ X สังเกตเห็น ไม่รู้ว่าเด็กนี่เป็นใครมาจากไหน…?”
………
ด้านข้างสัตว์ประหลาดน้ำแข็ง…
ซูเย่ยืนขึ้น…ดวงตาส่องประกายมีเล่ห์เหลี่ยม
“ถูกคนจำนวนมากไล่กระทำ ถ้าไม่โต้กลับก็ไม่ใช่ฉันน่ะสิ ! ในเมื่ออยากจะเล่น ก็ขอจัดชุดใหญ่เลยละกัน”
เขาเพิ่งลุกขึ้นและจากไป ขี่เฉิงหวงเข้าไปในป่าชั้นนอก และเมื่อไปถึง ซูเย่ก็สังเกตภูมิประเทศทันที
“ไม่ได้…”
“หากเลือกที่ตรงนี้ไม่เพียงแต่ถูกพบเห็นได้โดยง่าย แต่พลังสร้างความเสียหายก็ไม่เพียงพออีกด้วย…”
“น่าเสียดายที่ไม่สามารถแลกเปลี่ยนอาวุธได้…”
พูดถึงอาวุธ ซูเย่พลันชะงักค้าง…มองไปที่ดาบมือใหม่ที่เขาพกติดตัวอยู่ทันที
“แต่ถ้าสามารถแลกเปลี่ยนดาบมือใหม่ได้เพียงพอ…”
อาวุธมือใหม่ ผู้ที่เลเวลต่ำกว่า 30 สามารถรับอาวุธสำหรับมือใหม่ได้ฟรี แต่จะไม่เห็นชั้นวางอาวุธสำหรับมือใหม่หลังเลเวล 30 ขึ้นไป งั้นจะสามารถแลกมันได้ไหมนะ?
เมื่อนึกถึงเรื่องนี้…ซูเย่ก็เปิดหน้าการแลกเปลี่ยนทันทีแล้วคลิกที่ตัวเลือกอุปกรณ์
“ผู้ฝึกยุทธ์ไม่สามารถแลกเปลี่ยนได้”
การแจ้งเตือนจากระบบอันแสนคุ้นเคยปรากฏขึ้นเบื้องหน้า
ซูเย่เลิกคิ้วแล้วลองพูดในใจ
“การแลกเปลี่ยนอาวุธมือใหม่…”
ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เมื่อเขาเตรียมปิดหน้าการแลกเปลี่ยนอย่างไม่เต็มใจ หางตาของเขาก็เหลือบไปที่ด้านล่างของหน้าการแลกเปลี่ยน ซึ่งเป็นพื้นที่ที่ไม่ดึงดูดสายตานัก
ตรงนั้นมีปุ่มแลกเปลี่ยนขนาดเล็กอยู่
“รับอาวุธมือใหม่”
ดวงตาของซูเย่เป็นประกายแล้วคลิกรับทันที
“ผู้เล่นที่เลเวลต่ำกว่า 30 สามารถรับอาวุธสำหรับมือใหม่ได้ฟรี และผู้เล่นที่เลเวลสูงกว่า 30 จะต้องแลกเท่านั้น คุณต้องการแลกหรือไม่?”
“แลก!”
“กรุณาแสดงไอเทมแลกเปลี่ยน”
กล่องไอเทมเด้งขึ้นมาปรากฏขึ้นเบื้องหน้าของซูเย่ เขาตรวจสอบอย่างละเอียดแล้วไม่พบกฎการแลกเปลี่ยน ไม่มีอัตราการแลกเปลี่ยนที่เฉพาะเจาะจงหรือแม้แต่คำใบ้ว่าจะต้องเอาไอเทมไหนไปแลก
ซูเย่ลองหยิบหยกปราณออกไปวางไว้…
ทันใดนั้นใต้กล่องไอเทมก็มีอัตราการแลกเปลี่ยนแสดงขึ้นมา 1:500
“คุณต้องการแลกหรือไม่?”
“แลก!”
ดวงตาของซูเย่เป็นประกายแรงกล้า ปราศจากความลังเล เขากดแลกเปลี่ยนทันที
เวลาต่อมา ในกระเป๋าไอเทมก็มีดาบมือใหม่ 500 เล่มปรากฏทันที
“เมื่อมีดาบอะไร ๆ ก็ง่ายขึ้น” ซูเย่เผยรอยยิ้มจางๆ
…แต่ 500 เล่มยังไม่พอ…
1,000
3,000
5,000
ซูเย่แลกเปลี่ยนดาบมือใหม่ 10,000 เล่มในคราวเดียว ยัดไปจนเต็มพื้นที่เก็บไอเทม
ซูเย่ยิ้มเล็กน้อย เดินไปที่ป่ารอบนอกทันทีและทำการสำรวจ หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครมา เขาก็เริ่มขุดหลุมอย่างเมามันทันที
ขุดเป็นวงกลมรอบป่าบริเวณทางเข้า
ดาบมือใหม่จำนวนมากถูกตรึงอยู่ในหลุมใหญ่แต่ละหลุม โดยปลายมีดหงายขึ้น!
หลังจากนั้นก็อำพรางพื้นอย่างรวดเร็ว
จากนั้น ขุดวงรอบที่สองและวงรอบที่สามต่อ กับดักทั้งสามชั้นพร้อมใช้งาน…
ซูเย่นำพืชมีพิษทั้งหมดที่เขาพบในป่าตอนที่ขุดกับดักและสำรวจภูมิประเทศและหาภาชนะใส่ทั้งหมดลงไปแล้วบดทุกอย่างรวมกันจนกลายเป็นพิษแรงที่มีสีเขียวเข้ม
“แพทย์แผนจีน ยาจีน ไม่ได้เรียนรู้อย่างไร้ประโยชน์!”
เขายังคงง่วนกับการทำกับดักต่อไป…
ไม่เพียงแต่กับดักหลุมบ่อธรรมดาเท่านั้น แต่ยังมีกับดักอาวุธที่ซ่อนอยู่ซึ่งสร้างขึ้นโดยใช้เถาวัลย์หรือเปลือกไม้ที่มีความยืดหยุ่น และกับดักหินตกที่ทำจากหวายและก้อนหิน เป็นต้น
กับดักทั้งหมดที่พอจะนึกออกล้วนทำออกมาทั้งหมด เขาวางครอบคลุมไปทั้งผืนป่า…ยกเว้นบริเวณสระน้ำเย็น
เมื่อเตรียมทั้งหมดเสร็จสิ้น ซูเย่จึงทำการดูซับหยกปราณบนเพื่อเติมพลังทางกายภาพของเขา ก่อนจะหันมองเวลาและพบว่าผ่านไปเพียงชั่วโมงครึ่งเท่านั้น
แต่เขาไม่อาจนิ่งเฉยได้อีก ซูเย่จึงรีบเดินออกจากป่า ก่อนพบว่ายังไม่มีใครเข้าใกล้มาทางด้านนี้เลย
“ยังมีพืชพิษและดาบมือใหม่เหลืออยู่อีกมาก…”
ขณะที่กล่าวออกมา ซูเย่ก็มองดูทุ่งหญ้าราบกว้างที่อยู่ตรงหน้าเขาแล้วลงมือทำกับดักต่อ
เขาเริ่มวางกับดักต่าง ๆ บนทุ่งหญ้าอย่างรวดเร็ว…
เนื่องจากไม่มีวัสดุจากต้นไม้ที่ใช้ได้ เขาจึงเลือกวัสดุที่อยู่ ณ จุดนั้น
นอกจากหลุมบ่อและกับดักแล้ว ยังติดตั้งหนามแหลมที่อาบยาพิษไว้บนพื้น หนามอันแหลมคมเหล่านี้ เมื่อเหยียบลงไปไม่ว่าพื้นรองเท้าจะหนาแค่ไหนก็จะถูกเจาะแน่ แม้ว่าหนามแหลมจะไม่ทำให้ถึงแก่ชีวิต แต่พิษที่เคลือบไว้ก็แรงพอที่จะเอาชีวิต!
นอกจากการวางหนามแหลมบนพื้นแล้ว ซูเย่ยังโรยพิษลงบนหญ้าและสระน้ำเล็ก ๆ ในทุ่งหญ้าอีกด้วย
บริเวณเหนือท้องฟ้า
ดวงตาทั้งหกคู่จ้องมองดูการเคลื่อนไหวของผู้เล่นคนอื่น ๆ ตลอดทั้งเกม และในขณะเดียวกันพวกเขาก็เฝ้ามองดูซูเย่ไปด้วย
เมื่อเห็นกับดักมากมาย พวกเขาทั้งหมดก็แสดงท่าทางแปลกๆ
“เด็กคนนี้ร้ายไม่เบา!”
จ้าวตงหลินผู้บัญชาการเขตตงเป่ย กล่าวพลางถอนหายใจ