เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] - บทที่ 78 ยังคงส่งข้อสอบคนแรกต่อไป

บทที่ 78 ยังคงส่งข้อสอบคนแรกต่อไป

ห้องสอบห้องที่สองอยู่ติดกับห้องสอบห้องแรกทางด้านหลัง

แต่จะเรียกว่าเป็นห้องสอบก็ไม่ถูกต้องนัก

เพราะสถานที่สอบในครั้งนี้เป็นสวนหย่อมขนาดเล็ก มีโต๊ะยาวตัวหนึ่งถูกตั้งเอาไว้

บนโต๊ะตัวนี้วางไว้ด้วยสมุนไพร 100 ชนิด แต่ละชนิดมีหมายเลขกำกับตั้งแต่เลข 1 ไปจนถึงเลข 100

“นี่คือข้อสอบของพวกคุณ” เจ้าหน้าที่คุมสอบเดินแจกกระดาษข้อสอบให้แก่ทุกคน จากนั้นจึงชี้มือไปยังโต๊ะวางสมุนไพร และกล่าวว่า “สมุนไพร 100 ชนิดพวกนี้ พวกคุณต้องเขียนชื่อ รสชาติ และสรรพคุณทางยาตามหมายเลขของพวกมันให้ครบถ้วน”

ซูเย่ก้มหน้ามองกระดาษข้อสอบที่อยู่ในมือ

มันเป็นกระดาษที่มีตัวเลข 1 – 100 กำกับไว้ข้างหน้าตารางสี่เหลี่ยมไล่เรียงกันลงไป โดยตารางเหล่านั้นจะเป็นส่วนที่เขาต้องกรอกเกี่ยวกับชื่อ ลักษณะของสมุนไพร รสชาติ สรรพคุณของตัวยา และอื่น ๆ อีกมากมายให้ครบถ้วน

“พวกคุณมีเวลาทำข้อสอบ 1 ชั่วโมง! ขอให้ตั้งใจกันให้ดี เราจะมาเริ่มการสอบกัน ณ บัดนี้!”

เมื่อผู้คุมสอบส่งสัญญาณ ทุกคนก็รีบเคลื่อนไหวทันที

ซูเย่หยิบปากกาออกมาถือในมือ ชำเลืองมองไปทางโต๊ะวางสมุนไพรเล็กน้อย ก่อนจะเริ่มเขียนคำตอบลงในกระดาษอย่างรวดเร็ว

เหออี้เฉินเห็นดังนั้นก็รอช้าไม่ได้ เขาเดินไปหยุดยืนอยู่เบื้องหน้าโต๊ะวางสมุนไพร และเริ่มต้นเขียนคำตอบเช่นกัน

แต่อย่างไรก็ตาม

เมื่อเขียนคำตอบลงไปได้สามข้อ เหออี้เฉินก็เงยหน้าขึ้นมา แอบชำเลืองมองไปทางซูเย่

และเขาก็พบว่าซูเย่เพียงชำเลืองมองมาที่โต๊ะวางสมุนไพรเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เหมือนไม่เห็นพวกมันเป็นสิ่งสำคัญแต่อย่างใด

“หมอนี่ทำอะไรของเขานะ?”

เหออี้เฉินจ้องมองไปที่คู่แข่งคนสำคัญ

ผู้เข้าร่วมการสอบคนอื่นๆ และผู้คุมสอบต่างก็พบเห็นความผิดปกติของซูเย่เช่นเดียวกัน

พวกเขาต่างก็รู้แล้วว่าชายหนุ่มผู้นี้กำลังเขียนคำตอบโดยไม่ต้องเหลือบมองสมุนไพรเหล่านั้นเลยด้วยซ้ำ

หรือว่าเขาจะจำได้ทั้งหมดแล้ว?

แต่มันจะเป็นไปได้อย่างไร

ซูเย่ถึงกับเดินไปหาเก้าอี้นั่งเพื่อให้ตนเองเขียนคำตอบได้อย่างถนัดถนี่

สายตาของทุกคนที่จ้องมองไป ยังคงพบเห็นซูเย่เขียนคำตอบไม่หยุดยั้ง

แม้ในยามที่พวกเขาต้องหยุดชะงักเพื่อเดินมาดูตัวสมุนไพร ซูเย่กลับไม่ต้องทำเช่นนั้นเลย

“แค่มองดูครั้งเดียว เขาก็จำสมุนไพร 100 ชนิดพวกนั้นได้หมดแล้วเหรอ?”

แต่นี่ไม่ใช่เวลาที่พวกเขาจะมาให้ความสนใจซูเย่ นี่คือการสอบแข่งขัน ทุกคนต้องทำข้อสอบของตนเองออกมาให้ดีที่สุด

แล้วในทันใดนั้น

ผู้เข้าร่วมการสอบคนอื่น ๆ ก็ต้องประหลาดใจอย่างยิ่งยวด

เพราะว่าซูเย่ยังคงเขียนคำตอบต่อไปได้โดยไม่หยุดพัก

แสดงว่าหมอนี่รู้จักตัวยาสมุนไพร 100 ชนิดนั่นทั้งหมดจริง ๆ ใช่ไหม?

เหออี้เฉินขมวดคิ้วมองหน้าซูเย่ ก่อนสูดหายใจลึก สลัดความคิดฟุ้งซ่าน และตั้งใจทำข้อสอบของตนเองต่อไป

ยังเหลือคำตอบอีกเยอะทีเดียวกว่าที่เหออี้เฉินจะทำเสร็จ

เขาเริ่มทำตามอย่างซูเย่ เดินมาหาเก้าอี้นั่ง เพื่อให้เขียนคำตอบได้อย่างถนัดมากขึ้น

ขณะนี้ การสอบดำเนินมาได้ 30 นาทีแล้ว

“ขอส่งข้อสอบครับ”

เสียงที่คุ้นหูดังขึ้น

ขณะนี้ ซูเย่กำลังยกมือขึ้นสูง

วินาทีนั้น

ทุกคนหันมาจ้องมองเขาเป็นตาเดียว

เหออี้เฉินเงยหน้ามองมาทางซูเย่ เขาพบว่าตนเองเพิ่งจะเขียนคำตอบเพิ่มเติมได้แค่ 15 ข้อเท่านั้น

แต่หมอนั่นกลับพร้อมที่จะส่งข้อสอบแล้วหรือ?

ถึงไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อ แต่จะบอกว่านักศึกษาที่มาจากคณะอื่น มีความรอบรู้เรื่องสมุนไพรมากกว่านักศึกษาที่มาจากคณะแพทย์แผนจีนโดยตรงอย่างเขางั้นหรือ? มันจะเป็นไปได้อย่างไรกัน?

ครึ่งชั่วโมงที่ผ่านไป เหออี้เฉินเพิ่งทำข้อสอบเสร็จได้แค่ครึ่งเดียวเท่านั้น

เห็นได้ชัดว่าผู้คุมสอบก็มีสีหน้าไม่อยากเชื่อเช่นกัน

ทำไมถึงได้ส่งข้อสอบเร็วนักนะ?

ตอนแรกผู้คุมสอบนึกว่าซูเย่ตั้งใจกวนประสาทเล่น

แต่ที่ไหนได้ เมื่อเดินเข้าไปดูกระดาษข้อสอบของซูเย่ ผู้คุมสอบก็ต้องเบิกตาโตด้วยความตกตะลึง

เพราะว่าซูเย่ทำข้อสอบออกมาได้อย่างสมบูรณ์แบบ ไม่มีลักษณะของคนที่รีบร้อนทำข้อสอบแบบลวก ๆ เลยสักนิด

ไม่ว่าจะเป็นชื่อ สรรพคุณ รสชาติ หรือลักษณะของสมุนไพรทั้ง 100 ชนิด ต่อให้เป็นคนที่คลุกคลีอยู่ในวงการแพทย์แผนจีนมาช้านาน ก็ยังต้องใช้เวลามากกว่าหนึ่งชั่วโมงด้วยซ้ำ ถึงจะเขียนคำตอบได้ครบถ้วน และถูกต้องทั้งหมด

แล้วเด็กคนนี้กลับสามารถทำได้ในเวลาแค่ 30 นาทีเนี่ยนะ?

ทำไมถึงได้ทำเสร็จเร็วขนาดนี้?

…

ณ ห้องรับรองบนชั้นสองของตึกที่ทำการสมาคม

“มีคนทำข้อสอบเสร็จแล้ว”

เจ้าหน้าที่รีบนำกระดาษข้อสอบมาส่งให้แก่คณะกรรมการ เขาไม่รอให้มีใครเอ่ยปากถาม ก็รีบบอกออกมาก่อนว่า “ยังคงเป็นซูเย่เหมือนเดิม”

เมื่อเห็นกลุ่มผู้รับฟังมีสีหน้าฉงนสงสัย เจ้าหน้าที่ก็ต้องกล่าวเสริมว่า “เขาทำครบถ้วนหมดทุกข้อ ไม่มีขาดเลยแม้แต่ข้อเดียว”

เพียงเท่านั้น

คณะกรรมการที่อยู่ในห้องรับรองก็หันขวับมามองหน้าหลี่เคอหมิงด้วยความประหลาดใจ

พวกเขายังไม่ทันหายตกตะลึงกับผลงานของซูเย่ในการสอบส่วนแรก ขณะนี้ก็ต้องมาตกตะลึงในการสอบสวนที่สองของชายหนุ่มอีกครั้ง

หลี่เคอหมิงใบหน้ายิ้มแย้มก็จริง แต่ในใจก็กำลังตกตะลึงไม่แพ้ทุกคน

เขานึกเป็นกังวลว่าซูเย่เพิ่งจะมาจับงานด้านแพทย์แผนจีนจริงจังได้ไม่นาน ความรู้พื้นฐานถึงจะมี แต่อาจจะไม่แม่นยำ โดยเฉพาะสถานการณ์ที่กดดันเช่นนี้ ซูเย่อาจลืมเลือนคำตอบหรือตัดสินใจผิดพลาดขึ้นมาได้อย่างไม่มีเหตุผล

“ต่อให้เขียนคำตอบครบหมดทุกข้อ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะทำถูกหมดทุกข้อนี่นา”

“เร็วเข้า พวกเรารีบมาตรวจข้อสอบลูกศิษย์อาจารย์หลี่กันเถอะ”

หลังจากนั้น ความสนใจของทุกคนก็มารวมอยู่ที่กระดาษข้อสอบของซูเย่

การตรวจข้อสอบเริ่มต้นขึ้นด้วยบรรยากาศที่เคร่งเครียด

รายชื่อสมุนไพร 10 ชนิดที่หน้าแรก ไม่ว่าจะเป็นชื่อ ลักษณะ รสชาติ หรือสรรพคุณ ล้วนแล้วแต่เป็นคำตอบที่ถูกต้องทั้งหมด!

รายชื่อสมุนไพร 10 ชนิดที่หน้าสอง ไม่ว่าจะเป็นชื่อ ลักษณะ รสชาติ หรือสรรพคุณ ล้วนแล้วแต่เป็นคำตอบที่ถูกต้องทั้งหมด!

รายชื่อสมุนไพรที่หน้าสาม รายชื่อสมุนไพรที่หน้าสี่…

จนถึงรายชื่อสมุนไพรที่หน้า 10 ข้อมูลของสมุนไพรทั้ง 100 ชนิดนั้น ล้วนแล้วแต่ถูกต้องทั้งหมด!

บรรยากาศตกอยู่ในความเงียบงัน

ไม่มีใครพูดอะไรออกมา

ทุกคนตกตะลึงจนลืมเลือนที่จะชมเชยความยอดเยี่ยมของชายหนุ่มเจ้าของกระดาษข้อสอบแผ่นนี้

นับดูกลุ่มคนที่อยู่ในห้องรับรอง ตอนที่ทุกคนมีอายุเท่าซูเย่ พวกเขาก็ยังไม่เก่งในระดับที่ซูเย่กำลังเป็นอยู่เลยด้วยซ้ำ!

ทันใดนั้น ผู้จัดการสมาคมแพทย์แผนจีนเดินเข้ามาหยิบกระดาษข้อสอบของซูเย่ไปดูเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะวางมันคืนลงบนโต๊ะด้วยความพอใจ

ผู้จัดการมองหน้าทุกคนรอบตัวพร้อมกับยิ้มกว้าง “รู้ไหมว่าเขาทำเสร็จเร็วขนาดนี้ได้ยังไง?”

“เขาทำได้ยังไงล่ะ?”

สายตาของกลุ่มคณะอาจารย์หันไปมองหน้าผู้จัดการเป็นตาเดียว