เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] - บทที่ 85 นายจะเอาไปทำอะไร
บทที่ 85 นายจะเอาไปทำอะไร
ซูเย่คำนวณเวลา
อีกไม่นานก็ต้องออกจากระบบแล้ว
ดังนั้น ชายหนุ่มจึงหันหัวตัวเฉิงหวง วิ่งนำสัตว์ประหลาดน้ำแข็งร่างยักษ์และกองทัพลูกสมุนของมนุษย์กิ้งก่ามุ่งหน้ากลับไปยังเขตแผนที่ระดับ 40
ไม่กี่นาทีต่อมา
“ประกาศถึงผู้เล่นทุกท่าน โลกแห่งเกมกำลังจะปิดลงในอีกสามนาที กรุณากดออกจากระบบ และขอให้โชคดี!”
เมื่อเห็นข้อความแจ้งเตือนปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า และไม่ว่าจะเป็นสัตว์ประหลาดน้ำแข็งร่างยักษ์หรือมนุษย์กิ้งก่าก็ยังคงอยู่ห่างไกลเขาอีกพอสมควร ซูเย่จึงถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกเล็กน้อย
“โชคดีนะที่ฉันหนีเก่ง ไม่งั้นคงหมอบไปแล้ว!”
เขายังคงมุ่งหน้าไปยังเขตแผนที่ระดับ 40
เมื่อถึงเขตชายแดน ก็กำลังจะหมดเวลาพอดี
ซูเย่หันไปชูนิ้วกลางให้กับสัตว์ประหลาดทั้งสองตัว
“ไว้เจอกันใหม่พรุ่งนี้นะ พรรคพวก!”
แล้วชายหนุ่มก็ออกจากระบบมาด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม!
“หืม…”
แต่ทันทีที่ถอดหมวก VR ออก ซูเย่ก็พบเข้ากับดวงตาสองคู่ปรากฏขึ้นที่ตรงหน้า
เป็นดวงตาของซูชือกับจินฟาน
“พวกนายทำอะไรเนี่ย?”
ซูเย่ถามขณะลุกขึ้นนั่ง
“อิอิ…”
ซูชือยิ้มกริ่ม “เราแค่อยากเห็นว่านายจะอยู่รอดได้จนถึงตอนสุดท้ายจริง ๆ หรือเปล่า”
“เสี่ยวเย่ นายโคตรเก่งเลยว่ะ เรียกว่าระดับเดียวกับเทพ X ก็คงไม่ผิด”
จินฟานเขย่าแขนซูเย่ด้วยความสงสัย “รีบเล่าให้พวกเราฟังหน่อยสิ ในนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้าง?”
“มันยังจะเกิดอะไรได้อีกเหรอ?”
ซูเย่หย่อนขาลงจากเตียงและพูด “ฉันก็ต้องถูกสัตว์ประหลาดพวกนั้นไล่ฆ่าอยู่แล้ว นี่ฉันวิ่งหนีอยู่หลายชั่วโมงเลยนะ ดีที่วิ่งเร็ว ไม่งั้นก็คงตายเหมือนกัน”
ทั้งซูชือกับจินฟานล้วนคิดว่าเพื่อนของตนเองมีฝีมือไม่แพ้เทพ X !
นั่นว่าน่าหงุดหงิดแล้ว
แต่สิ่งที่น่าหงุดหงิดมากไปกว่านั้น ก็คือหมอนี่ยังมีตัวเฉิงหวงทั้งในเกม Fantasy Dream และในดินแดนภูผามหานทีอีกด้วย!
ทว่า นั่นไม่ใช่สิ่งที่น่าหงุดหงิดที่สุดของซูเย่
เพราะสิ่งที่น่าหงุดหงิดที่สุดของหมอนี่ ก็คือคำพูดคำจานี่แหละ!
ซูเย่หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรไปหาหวังห่าว เขาจำเป็นต้องบอกถึงความลับที่ตนเองค้นพบเกี่ยวกับกองทัพสัตว์ประหลาด
“ฮัลโหล?”
เมื่อมีคนรับสาย
“ภารกิจเสร็จสิ้นแล้วนะครับ”
ซูเย่ก็พูดออกไปโดยตรง “สิ่งที่ใช้ควบคุมกองทัพสัตว์ประหลาดเป็นผงชนิดหนึ่งที่อยู่ในขวดยา ผมเห็นมนุษย์กิ้งก่าควักขวดนั้นออกมาจากตัว ก่อนที่จะโปรยผงในขวดใส่ฝูงสัตว์ประหลาด หลังจากนั้น ลูกสมุนของมันก็บ้าคลั่งกันไปเลย”
“นายเห็นด้วยตาตัวเองใช่ไหม? แน่ใจหรือเปล่า?”
หวังห่าวรีบถามกลับมาด้วยความประหลาดใจ
“ผมแน่ใจครับ”
“นอกจากเรื่องนี้มีอะไรอีกไหม?”
“ไม่มีแล้วครับ”
“ถ้างั้นเดี๋ยวฉันติดต่อกลับไปนะ”
“เดี๋ยวก่อนครับ ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง”
“เรื่องอะไร?”
หวังห่าวรีบถามด้วยความกระตือรือร้น
“ผมจะได้รับเงินรางวัลเมื่อไหร่?”
หวังห่าวถึงกับพูดอะไรไม่ออก
“ถ้าสิ่งที่นายพูดออกมาเป็นความจริง เดี๋ยวฉันก็ให้นายเองนั่นแหละ!”
พูดจบ นายตำรวจหนุ่มก็วางสาย
เรื่องนี้ต้องรีบรายงาน!
นี่จะต้องเป็นข่าวใหญ่แน่ ๆ
ในที่สุด ปริศนาของการควบคุมฝูงสัตว์ประหลาดจำนวนมากก็ได้รับการไขกระจ่างแล้ว!
…
ข่าวนี้ถูกรายงานขึ้นไปตามลำดับชั้น
ใช้เวลาไม่นาน
ในดินแดนภูผามหานที ปรากฏเงาร่างของยอดผู้ฝึกยุทธ์สามคนเหาะไปบนท้องฟ้า
พวกเขายืนอยู่บนดาบเวหา มุ่งหน้าตรงไปยังพื้นที่ระดับสี่ของมหานครตะวันออก
แต่เมื่อเข้าเขตพื้นที่ระดับสี่เท่านั้น กองทัพสัตว์ประหลาดก็ปรากฏตัวทันที
พวกสัตว์ประหลาดมีปีกปรากฏตัวเต็มท้องฟ้า
แต่ภายใต้การโจมตีของยอดผู้ฝึกยุทธ์ทั้งสาม ในไม่ช้า ฝูงสัตว์ประหลาดบนท้องฟ้าก็ตายเกลี้ยง
พวกเขากวาดสายตามองรอบตัว แต่กลับไม่พบร่องรอยของมนุษย์กิ้งก่า
อย่าว่าแต่จะพบร่องรอยของขวดยาปริศนา
ดังนั้น ยอดผู้ฝึกยุทธ์ทั้งสามคนจึงได้แต่เดินทางกลับพร้อมความล้มเหลว
…
“มาที่ห้องฝึกซ้อม!”
เมื่อได้รับข้อความจากหวังห่าวในตอนบ่าย ซูเย่ก็รีบเดินทางไปที่ห้องฝึกซ้อมอย่างไม่รอช้า
“เอาไปสิ”
ทันทีที่พบหน้ากัน หวังห่าวก็ยื่นส่งถุงผ้าที่มีลักษณะคล้ายกับกระเป๋ายุคโบราณมาให้ “นี่คือรางวัลที่นายทำภารกิจแรกได้สำเร็จ”
เมื่อซูเย่รับมาดูก็ต้องขมวดคิ้วเล็กน้อย “ของรางวัลไม่ครบหรือเปล่าครับ?”
ในถุงใบนี้มีหยกปราณธรรมชาติอยู่เพียง 25 ชิ้นเท่านั้น
“เพราะว่านายไขปริศนากองทัพสัตว์ประหลาดได้แค่ครึ่งเดียวไงล่ะ ของรางวัลก็เอาไปแค่ครึ่งเดียวก่อน นอกจากหยกปราณธรรมชาติ 25 ชิ้นพวกนี้ เงินจำนวน 500,000 หยวนก็ได้ถูกโอนเข้าไปในบัญชีธนาคารของนายแล้วด้วย”
หวังห่าวพูดต่อ “ต้องบอกก่อนว่าตอนนี้ เรายังคงไม่รู้ว่าข้อมูลจากนายเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า แต่ยึดตามข้อมูลที่นายเคยให้มาในอดีต ฉันก็เดาเอาว่ามันคงไม่มีอะไรผิดพลาดหรอกมั้ง”
ซูเย่กะพริบตาปริบ ๆ
“เรายังมีอีกสองภารกิจให้นายทำ”
“ภารกิจแรก”
“ตามหารังของมนุษย์กิ้งก่าในโลกแห่งเกม Fantasy Dream ให้เจอ”
“ภารกิจที่สอง หาวิธีทำลายกองทัพสัตว์ประหลาดให้ได้!”
หวังห่าวมองตาซูเย่และพูดต่อ “ถ้านายสามารถทำภารกิจแรกได้สำเร็จ นายก็จะได้รับหยกปราณธรรมชาติอีก 25 ชิ้นและเงินอีก 500,000 หยวนเป็นของรางวัล”
“และถ้านายสามารถทำภารกิจที่สองได้สำเร็จ ก็ขอแสดงความยินดีด้วย เพราะเงินรางวัลที่ได้รับจะเพิ่มเป็น 10 ล้านหยวน!”
หวังห่าวพูด
ซูเย่รีบนำถุงผ้าที่บรรจุหยกปราณธรรมชาติ 25 ชิ้นยัดใส่กระเป๋ากางเกง ก่อนจะหมุนตัวเดินออกไปโดยไม่พูดไม่จา
“อ้าว?”
หวังห่าวถึงกับชะงักและรีบถามว่า “หมายความว่าไงเนี่ย? นายจะไปไหน?”
“ผมจะไปหาวิธีทำลายกองทัพสัตว์ประหลาดพวกนั้น”
ซูเย่ตอบโดยไม่เหลียวหน้ามองกลับมา
หวังห่าวพูดอะไรไม่ออก
หมอนี่มันหน้าเงินขนาดนี้เชียวหรือ?
“อ้อ จริงด้วยสิครับ”
พลัน ซูเย่หันหน้ากลับมากล่าวว่า “ยังมีเรื่องสำคัญอีกหนึ่งอย่าง”
“เรื่องอะไร?”
หวังห่าวถาม
“ช่วยเติมหยกปราณธรรมชาติให้ผมในเกมสัก 500 ชิ้นได้ไหม? ถ้าพวกคุณอยากให้ผมทำภารกิจสำเร็จ พวกคุณก็ต้องให้สิทธิพิเศษกับผมบ้าง”
ซูเย่ว่า
“นายจะเอาไปทำอะไร?”
หวังห่าวขมวดคิ้วขึ้นมาทันที
ถึงหยกปราณธรรมชาติในตัวเกมจะเป็นของจำลองที่ไม่มีอยู่จริง แต่มันก็เป็นสิ่งที่คอยควบคุมความสมดุลในตัวเกม อยู่ดี ๆ ซูเย่ก็อยากจะได้ตั้ง 500 ชิ้น เขาคิดจะเอาไปทำอะไรกันแน่?
“ผมอยากได้เอาไว้เป็นทุนสำหรับจ้างผู้เล่นคนอื่น ๆ น่ะ”
ซูเย่ตอบ
“นายคิดจะจ้างผู้เล่นคนอื่นให้มาช่วยทำลายกองทัพสัตว์ประหลาดงั้นเหรอ?”
เมื่อหวังห่าวเข้าใจเจตนาของชายหนุ่ม ดวงตาของเขาก็ลุกวาวขณะรับคำเร็วไว “เดี๋ยวฉันจัดการให้ เรียบร้อยแล้วฉันจะติดต่อไปอีกที!”
“แล้วเจอกันครับ”
ซูเย่โบกมือลา ก่อนจะเดินออกมา
เงิน 10 ล้านหยวนเท่ากับคะแนนศีลธรรม 200 แต้ม
ถ้าได้มาอีก 200 แต้ม เขาก็จะมีคะแนนศีลธรรมครบ 1,000 แต้ม และเมื่อถึงตอนนั้น ซูเย่ก็จะสามารถดูดซับพลังปราณได้เร็วมากกว่าปกติถึง 100 เท่า!
เขาจะต้องคว้าเงินก้อนนี้มาให้ได้!