เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] - บทที่ 87 สองทัพรบพุ่ง!
บทที่ 87 สองทัพรบพุ่ง!
โลกเกมเวลานี้
พื้นที่ผจญภัยระดับ 40-50 กองทัพมอนสเตอร์ได้รวมตัวกันและกำลังเตรียมที่จะโจมตี
แต่ในตอนนี้เอง
ฉัวะ!
ลำแสงของดาบก็ฟาดฟันไปที่ฝูงมอนสเตอร์ที่รวมตัวกัน เพียงดาบเดียวก็ฆ่ามอนสเตอร์ได้หลายสิบตัวในทันที และพุ่งทะยานไปที่ศูนย์กลางของกองทัพมอนสเตอร์
แม้จะอยู่ในระยะที่ห่างออกไป แต่รัศมีของดาบเล่มนี้ก็ทำให้มอนสเตอร์ทั้งหมดที่ยืนขวางอยู่ข้างหน้าล้มพับลงกับพื้นทีละตัว
ปัง!
ในที่สุดลำแสงของดาบฟาดลงอย่างแรงที่ใจกลางของกองทัพมอนสเตอร์ กระแทกลงบนเกราะที่ล้อมรอบมนุษย์กิ้งก่า
ตอนนี้ รอยยิ้มที่พึงพอใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของมนุษย์กิ้งก่านั่น
มันหยิบขวดยาออกมาเปิดฝาออก และโปรยผงบางอย่างออกไป
กลุ่มมอนสเตอร์ที่แต่เดิมไม่ได้มีอาการคลุ้มคลั่งพลันถูกกระตุ้นเข้าสู่สภาวะบ้าคลั่งในทันที และแสงสีแดงก็ส่องฉายชัดในดวงตาของพวกมัน
ภายใต้การชักนำของมนุษย์กิ้งก่า มันหันไปทางซูเย่โดยพลัน
วินาทีต่อมา มอนสเตอร์จำนวนมากก็เข้ามาล้อมโจมตีซูเย่อย่างบ้าคลั่ง
ซูเย่มองดูฉากที่ปรากฏเบื้องหน้านี้อย่างเฉยชา
แม้ว่าพลังปราณในร่างกายเขาจะใช้ไปมากกว่าหกส่วนแล้ว แต่มันกลับเป็นการกระตุ้นพลังปราณกำเนิดในร่างแทน และได้เปลี่ยนรูปเป็นคันธนูยาวในมือของชายหนุ่ม เขาโก่งคันศรออกไปโดยไม่ลังเล ทว่าในครั้งนี้ซูเย่ไม่ได้โคจรกระแสพลังเข้าไปในลูกศร
แต่หลังจากที่ปล่อยสายธนูออก เขาก็บังคับให้ร่างกายปล่อยกระแสพลังออกมารอบบริเวณ แล้วขี่เฉิงหวงให้วิ่งทะยานไป
ที่ด้านหลัง
เมื่อมนุษย์กิ้งก่ารู้สึกถึงพลังปราณกำเนิดที่แข็งแกร่ง แววตาพลันฉายแววความปรารถนา พวกมันควบคุมกองทัพมอนสเตอร์เพื่อไล่ตามซูเย่อย่างบ้าคลั่งทันที!
คราวนี้มันไม่สามารถรักษาความสุขุมและเรียบเฉยได้อีกต่อไป เพราะปราณกำเนิดที่แผ่กระจายออกมาจากร่างของซูเย่นั้นเข้มข้นเกินไป!
มนุษย์กิ้งก่าชี้นิ้วของมัน เพื่อให้มอนสเตอร์ไล่ตามซูเย่
ฮึ! ส่วนซูเย่ก็ทำเพียงมองดูมอนสเตอร์ที่อยู่ด้านหลังเขาพร้อมรอยยิ้มเย็นชา
กลัวก็แต่พวกแกจะไม่มา!
เขาวิ่งนำกองทัพมอนสเตอร์กลับไปยังพื้นที่ผจญภัยระดับ 30-40
ซูเย่วิ่งตรงไปยังป่าเกล็ดน้ำค้างแข็ง และในครั้งนี้พื้นที่ระดับ 30-40 ทั้งหมดว่างเปล่า เมื่อเหลือบมองผ่าน ๆ เหมือนกับตอนที่ทุกคนถูกฆ่าเมื่อสองวันก่อน
กองทัพมอนสเตอร์ไม่พบสิ่งกีดขวางแม้แต่น้อย และภายใต้การชักนำของซูเย่ พวกมันพุ่งตรงเข้าไปในป่าเกล็ดน้ำค้างแข็ง
“โชคดีที่ทุกวันที่ล็อกอิน เกมจะรีเฟรชใหม่ และสัตว์ประหลาดเหล่านี้ไม่มีความทรงจำ ไม่อย่างนั้น พวกมันคงไม่ตกหลุมพรางซ้ำแล้วซ้ำเล่า!”
ซูเย่แอบถอนหายใจแผ่วเบา
อย่างไรก็ตาม นี่เป็นเพียงภาพในห้วงฝันของสัตว์ประหลาดไนท์แมร์ ไม่ใช่โลกหรือดินแดนในชีวิตจริง
เมื่อไนท์แมร์หลับไหล สัตว์ประหลาดเหล่านี้จะถูกจำลองขึ้นมาด้วยความทรงจำของมัน และเมื่อมันตื่นขึ้น โลกใบนี้ก็หายไป
ดังนั้น เมื่อเจ้าไนท์แมร์หลับไปอีกครั้ง ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้จะหวนคืนสู่สภาพเดิม รวมทั้งความทรงจำของสัตว์ประหลาดภายในโลกจำลองนี้
แต่ถ้าอยู่ในดินแดนภูผามหานที คงไม่สามารถทำแบบนี้ได้!
ซูเย่รีบตรงไปที่สระน้ำเย็นในส่วนลึกของป่าเหมือนครั้งที่แล้ว ชักดาบปลุกสัตว์ประหลาดน้ำแข็ง และจากนั้นก็ปกปิดปราณกำเนิดของเขาไว้ในทันที โดยยืมความเร็วของเฉิงหวง และอันตรธานหายไปต่อหน้าสัตว์ประหลาดน้ำแข็งในชั่วพริบตา
ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น และฉากที่น่าตกตะลึงแต่ก็คุ้นเคยปรากฏขึ้นอีกครั้งต่อหน้ามอนสเตอร์นับหมื่น
ในชั่วพริบตา พวกมันก็ถูกฆ่าตายทันทีโดยสัตว์ประหลาดน้ำแข็งที่โกรธจัด แต่กองทัพมอนสเตอร์ที่ถูกกระตุ้นด้วยผงยาไม่มีความคิดที่จะหยุดฝีเท้าลงเลย จึงเกิดเป็นภาพมอนสเตอร์จำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งโจมตีไปที่ร่างของสัตว์ประหลาดน้ำแข็งยักษ์อย่างเมามัน
แม้ว่ามอนสเตอร์เหล่านี้จะไม่สามารถสร้างความเสียหายใด ๆ ต่อตัวมัน แต่การถูกพุ่งชนเข้าใส่อย่างต่อเนื่องก็ทำให้ความโกรธของมันพุ่งสูงขึ้นอีกหลายเท่า
สงครามดำเนินไปเช่นนั้นภายใต้การโจมตีอย่างบ้าคลั่งของสัตว์ประหลาดน้ำแข็ง มอนสเตอร์ที่อยู่ใต้การควบคุมของมนุษย์กิ้งก่าถูกกำจัดไปอีกไม่น้อย
แต่ต่อให้เป็นเช่นนี้ ก็ยังมีมอนสเตอร์อยู่จำนวนมหาศาล
ทว่าในครั้งนี้ สัตว์ประหลาดน้ำแข็งไม่ได้ยอมเลิกราง่าย ๆ มันกำลังโมโหยิ่งกว่าครั้งไหน ๆ นี่คือการที่พวกมอนสเตอร์ชั้นต่ำไม่แสดงความเคารพต่อมัน กล้ามาลองดีกับมัน กล้าที่จะมายั่วยุมัน เช่นนั้นก็จงตายตกให้สิ้นไป!
สัตว์ประหลาดน้ำแข็งยักษ์วิ่งตามไปเพื่อโจมตีและฆ่ามอนสเตอร์จำนวนมาก เพียงเวลาไม่นาน กองทัพมอนสเตอร์ที่มีจำนวนมหาศาลถูกกำจัดไปอีกหลายส่วน แต่สัตว์ประหลาดน้ำแข็งเพียงแค่ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยเท่านั้น
เมื่อมนุษย์กิ้งก่าเห็นเช่นนั้น มันก็ควบคุมให้เหล่ามอนสเตอร์หนีไปทันที
แม้ว่ามันจะถูกดึงดูดด้วยปราณกำเนิด แม้ว่ามันจะแน่ใจว่าคนที่มีปราณกำเนิดที่เข้มข้นนั้น จะอยู่ในส่วนลึกของป่าเกล็ดน้ำค้างแข็ง แต่มันไม่กล้าที่จะปะทะกับสัตว์ประหลาดน้ำแข็งเจ้าถิ่น
มันจึงถอยกลับทันที แต่ในตอนนี้เอง ปราณกำเนิดที่เข้มข้นนั้นปรากฏขึ้นอีกครั้ง
จากประสบการณ์ก่อนหน้านี้ ซูเย่สามารถตัดสินจังหวะเวลาของมนุษย์กิ้งก่าได้อย่างง่ายดาย และในเวลานี้เองที่เขาปรากฏตัวขึ้นและปลดปล่อยพลังปราณกำเนิดทั้งหมดของตน
ซึ่งตำแหน่งที่เขาเลือกแสดงตัวอยู่ระหว่างกลางของสัตว์ประหลาดน้ำค้างแข็งและมนุษย์กิ้งก่า
วินาทีที่ซูเย่ปรากฏกายขึ้น ใบหน้าของมนุษย์กิ้งก่าและสัตว์ประหลาดน้ำแข็งเผยแววความละโมบออกมาพร้อมกัน
สำหรับพวกมันแล้วพลังปราณกำเนิดมีพลังดึงดูดมหาศาล
สัตว์ประหลาดน้ำแข็งส่งเสียงคำรามกึกก้องพร้อมกับพุ่งเข้าหาซูเย่
ส่วนเจ้ากิ้งก่าก็ทำส่งเสียงแปลก ๆ เช่นกัน และมันก็ควบคุมกองทัพมอนสเตอร์ที่บ้าคลั่งให้วิ่งทะยานไปหาซูเย่
ในตอนที่ทั้งสองกำลังจะมาปะทะกัน ซูเย่พลันเผยรอยยิ้มเยาะเย้ยพร้อมกับพุ่งตัวไปทางมนุษย์กิ้งก่า
เมื่อมนุษย์กิ้งก่าเริ่มลงมือ เฉิงหวงก็เร่งตัวขึ้น เหยียบหัวของพวกมอนสเตอร์ และวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว
ในตอนนี้สัตว์ประหลาดน้ำแข็งได้ไล่ตามซูเย่มาทันถึงเบื้องหน้าของมนุษย์กิ้งก่า ทำให้มันชนกับกองทัพมอนสเตอร์ที่กำลังบ้าคลั่ง และแม้แต่พวกมนุษย์กิ้งก่าก็ถูกดึงเข้าสู่การต่อสู้ที่อยู่เบื้องหน้า ทว่า วินาทีที่ซูเย่หนีไป แววตาของมนุษย์กิ้งก่ากลายเป็นสีชาด และเมื่อมันรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ มันก็เตรียมหนีไปทันที
มันใช้กองทัพมอนสเตอร์เพื่อขัดขวางการไล่ล่าของสัตว์ประหลาดน้ำแข็ง ส่วนตัวมันก็ตะลีตะลานหนีไปด้านหลัง
กองทัพมอนสเตอร์อีกระลอกถูกจัดการโดยสัตว์ประหลาดน้ำแข็งยักษ์
ในตอนนี้ สัตว์ประหลาดน้ำแข็งและมนุษย์กิ้งก่ามีการตอบสนองเหมือนเมื่อวาน
พวกมันต้องการกลืนกินซูเย่!
แต่เงาร่างของซูเย่หายไป?
เพราะพวกมันร่วมมือกันทำให้ชายหนุ่มเกือบถูกโจมตีตอนเมื่อวานนี้ แต่ครั้งนี้ไม่มีโอกาสให้พวกมันทำแบบนั้นแล้ว!
ก่อนที่มอนสเตอร์ทั้งสองจะตอบสนอง ตัวของเขาก็หายไปแล้ว
เมื่อมองไปรอบ ๆ และไม่เห็นร่างของซูเย่ สัตว์ประหลาดน้ำแข็งพลันส่งเสียงคำรามอย่างหงุดหงิด
หลังจากแช่แข็งกลุ่มมอนสเตอร์จนตาย มันก็มองมนุษย์กิ้งก่าอย่างเย็นชา หันหลังกลับไปนอนต่อ
เมื่อเห็นเช่นนี้ มนุษย์กิ้งก่าก็ออกคำสั่งให้กองทัพมอนสเตอร์ถอยกลับทันที เตรียมจะกลับสู่พื้นที่ระดับ 40-50
แต่ในระหว่างทางกลับนั้น พวกกิ้งก่าก็พบว่ามีมนุษย์จำนวนมหาศาลรออยู่ในทางกลับของมัน
พวกเขาต่างเปล่งแสงในแววตาอย่างตื่นเต้น ด้วยว่ารอมานานแล้ว!
นี่คือขั้นที่สองของแผนการ
ขั้นตอนแรกคือชักนำให้กองทัพมอนสเตอร์และสัตว์ประหลาดน้ำแข็งต่อสู้กันช่วงเวลาหนึ่ง พยายามทำลายพวกมอนสเตอร์ให้มากที่สุด
ขั้นตอนที่สองคือขัดขวางไม่ให้พวกมันหนีไปได้!
ไป๋จือหรานซึ่งนั่งอยู่ในกองทัพมองดูสัตว์ร้ายที่อยู่เบื้องหน้าเธอด้วยท่าทางเย็นชา และโบกมือเพื่อส่งสัญญาณพร้อมกับส่งประกาศออกไป
คำสองคำพลันปรากฏขึ้นอยู่บนท้องฟ้า
‘โจมตี’!
ช่วงเวลาต่อมา
“ฆ่า!”
เหล่าหัวหน้าทีมของทั้งสามพันคนตะโกนสุดเสียง
“ฆ่า!!!”
ผู้คนนับไม่ถ้วนมารวมตัวกัน ฝูงชนที่หนาแน่นโบกอาวุธอย่างบ้าคลั่งและพุ่งเข้าหาฝูงมอนสเตอร์ที่ล่าถอย
ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง พวกเขาต้องการสู้สุดชีวิต!
ยังไงก็แค่สู้ ไม่ว่าจะสู้ได้หรือไม่ ก็ลองสู้ดูก่อนเถอะ!
แน่นอนว่ามันจะต้องดีกว่าตายโดยไร้ซึ่งโอกาศที่จะโต้ตอบเหมือน 2 ครั้งก่อนหน้านี้!
“อย่างมากก็แค่ตายอีกรอบ ฆ่าแม่งให้หมด!”
“ไม่ใช่ว่าไม่เคยตายสักหน่อย ไม่มีอะไรให้กลัวแล้ว!”
“มีเทพเจ้าเวรกรรมนำทัพ วันนี้พวกเราจะกลายเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับเขตอื่น ๆ ได้เห็นกัน”
“ใช่! แบบอย่างที่ดี ให้ทุกคนรู้ว่าเขตมหานครตะวันตกของเราแข็งแกร่งแค่ไหน มอนสเตอร์พวกนี้ฆ่าพวกเราไปสองครั้งแล้ว วันนี้ได้เวลาเอาคืนแล้ว!”
ท่ามกลางเสียงตะโกนอย่างโกรธแค้น ทุกคนพุ่งเข้าปะทะกับกองทัพมอนสเตอร์จากด้านหน้าโดยไม่ลังเล
ในวินาทีที่ปะทะกัน กองทัพทั้งสองฝั่งก็แทบจะกลายเป็นเครื่องบดเนื้อไปโดยปริยาย
ผู้เล่นทั่วไปใช้ท่าจู่โจมทั้งหมดที่มี โดยไม่สนใจการป้องกัน ต่อให้ตาย แต่ถ้าโจมตีพวกมันได้ก็พอแล้ว!
ผู้ฝึกยุทธ์แตกต่างจากผู้เล่นทั่วไป พวกเขาแสดงความบ้าคลั่งมากกว่าเดิม
แต่ละคนกำหมัดแน่น โบกอาวุธในมืออย่างบ้าคลั่ง พวกเขาไม่ได้สู้แลกชีวิต แต่กลับมองหาวิธีที่จะสามารถรักษาตัวเองให้ปลอดภัย และยังฆ่ามอนสเตอร์ได้ เพราะพวกเขารู้ดีว่านี่คือสนามซ้อมของพวกเขา
นี่ไม่ใช่กองทัพมอนสเตอร์ที่แท้จริง และพวกเขาอาจจะได้พบกับของจริงในเวลาไม่นานต่อจากนี้
ซึ่งก็คือในดินแดนภูผามหานที และการเผชิญหน้ากับของจริง มีแต่จะอันตรายยิ่งกว่า!
ดังนั้นพวกเขาจึงต้องหาหนทางจัดการกับพวกมันมากกว่าที่จะตายไปอย่างเปล่าประโยชน์!
เหนือยอดเขา
เมื่อผู้บัญชาการทั้งหกเห็นฉากนี้ ใบหน้าของพวกเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย
สถานการณ์เปลี่ยนแล้ว แม้จะไม่มีใครพูด แต่สายตาของพวกเขาจับจ้องไปที่สนามรบเบื้องล่าง
พวกเขาสามารถเห็นสีหน้าและสายตาของผู้เล่นฝึกยุทธ์ทุกคน พวกเขาเห็นความบ้าคลั่งในสายตาของคนเหล่านั้น และพวกเขายังเห็นผู้คนนับไม่ถ้วนที่ร่างค่อย ๆ จางหายไปในระหว่างการต่อสู้
กองกำลังคนจำนวนมาก ค่อย ๆ ล้มพับลง
กองทัพพันธมิตรค่อย ๆ ลดจำนวนลงเรื่อย ๆ
แต่กองทัพมอนสเตอร์ก็ลดจำนวนลงเรื่อย ๆ ไม่ต่างกัน แม้ว่าความเร็วในการลดจะไม่เร็วเท่ากับฝั่งของกองทัพผู้เล่น แต่ผู้บัญชาการทั้ง 6 คนต่างมองเห็นแสงแห่งความหวังอันริบหรี่
“เอ๊ะ?”
“ซูเย่ไปไหน”
ผู้บัญชาการหลานหลานถามขึ้นมา จากนั้นทุกคนถึงได้สังเกตเห็นว่าซูเย่ไม่ได้อยู่บนสนามรบ
เขาหายไปไหน?
ผู้บัญชาการทั้งหกมองไปรอบ ๆ เพื่อหาเงาร่างของซูเย่ แต่พบว่าซูเย่ไม่ได้อยู่บนสนามรบแล้ว!
มองไปทางด้านหลังของสนามรบ พวกเขาเห็นได้ชัดทันที ในช่วงท้ายของกองทัพมอนสเตอร์ มนุษย์กิ้งก่ากำลังโปรยผงยาในขวดเพื่อกระตุ้นฝูงมอนสเตอร์ ทำให้พวกมันเข้าสู่สภาวะบ้าคลั่ง
มันรู้สึกได้ถึงวิกฤต กองทัพมอนสเตอร์ที่มันกำลังควบคุมลดลงอย่างต่อเนื่อง มอนสเตอร์ล้มตายลงไปเป็นจำนวนมาก แต่มันไม่ต้องการที่จะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้
มันจึงควบคุมมอนสเตอร์ที่เหลืออยู่ ให้โจมตีรุนแรงมากกว่าเดิม และฆ่ามนุษย์ทุกคนที่ปรากฏตัวให้เห็น!
เมื่อเห็นขวดยาและผงที่ถูกบรรจุไว้ สายตาของผู้บัญชาการทั้งหกคนพลันหรี่ลง!