เดิมพันรักยัยตัวแสบ - เดิมพันรักยัยตัวแสบ - ตอนที่ 145 ให้บริษัทกู้ชื่อเข้าร่วม2

ตอนที่ 145 ให้บริษัทกู้ชื่อเข้าร่วม2

ซึ่งสายตาทั้งหมดนั้นก็ได้มองไปยังแพลนงาน ก่อสร้างนั้น แล้วก็พูดคุยกันออกมา

“ใบนี้เป็นงานของบริษัทกู้ซื่อที่เข้าร่วมการแข่งขัน รอบที่สองสินะ?”

“งานใบนี้เป็นของใคร ทำไมประธานเป่ถึงเลือก นะ”

“ใช่แล้ว ชัดเจนว่าเป็นศิลปะงานโรมันสมัยเก่า ประธานเปไม่ใช่จะใช้ศิลปะของสเปนงั้นหรือ ? ”

“การตัดสินไม่ใช่เป็นของบริษัทเดียวหรอกหรือ ? หากเป็นเช่นนี้ ไม่ใช่มีบริษัทกู้ซื่อ หมิงจู และตื้หวง เข้า รอบหมดเลยหรือ ?”

“สามบริษัท ?”

เหตุการณ์ในยามค่ำคืน

เมือง A เขตเมืองเก่า ณ ถนนแห่งหนึ่ง ได้มีรถคัน สีขาวนั้นหยุดอยู่

“ถึงแล้ว ขอบใจมากนะยี่เฟิง”

กู้ฮอนนั้นออกมาจากรถของยี่เฟิง แล้วก็หยักหน้า ยิ้มให้เขา แล้วก็กำลังจะออกจากรถ

กลับถูกมือของยี่เฟิงนั้นจับไว้ “ฮอน จำไว้ ผมไม่บังคับคุณแน่นอน”

เขานั้นมีน้ำเสียงที่อ่อนโยน สายตาที่รอคอย ทำให้เธอนั้นรู้สึกอุ่นใจ

ผู้ชายเช่นนี้ มีหรือจะไม่ทำให้ผู้หญิงนั้นถูกใจ และ ยิ่งเป็นเธอที่คิดถึงโหยหาอยู่ตลอดเวลา

กู้ฮอนนั้นเก็บความรู้สึกเอาไว้ในใจ แล้วก็ยิ้มออก มาอบย่างอบอุ่นแล้วพูดว่า “เข้าใจแล้ว ยี่เฟิง ขับรถ ระวังนะ”

หลังจากนั้น ยี่เฟิงก็อาศัยช่วงที่เธอนั้นไม่ได้สนใจ อะไร ก็เข้าใกล้หน้าเธออีกครั้ง

ริมฝีปากที่อ่อนโยน ประทับรอยจูบไว้ตรงนั้น

ไม่ได้มีความเบาเลยสักนิด

ในใจเธอนั้นก็สั่นขึ้นมาอีกครั้ง

เปิดประตูออกมา ยิ้มแล้วก็ลงไป หลังจากนั้นก็ใช้ สายตาในการส่งยี่เฟิง

แล้วมานาน ที่สายตาของเธอนั้นเต็มไปด้วยแวว

ประกายของรอยน้ำตา

แต่สุดท้ายแล้วก็เหลือเพียงแต่เสียงถอนหายใจ ตอนที่กู้ฮอนหันกลับไปนั้น ทันใดนั้น

เสียงเบรกที่ดังมาแต่ไกล
ก็ได้มีรถสีดำนั้นมาจอดอยู่ตรงหน้าเธอ

เปิดประตูออกมา สีหน้าที่น่ากลัวยิ่งนักของเป่หมิง โม่อยู่ในสายตาของเธอ

“คุณมาได้ยังไง ? หืม ?”

ยังพูดไม่ทันจบ เขาก็ได้จับมือของกู้ฮอนแล้วก็ได้ จับเธอเข้าไปในรถ

ปั้ง ๆ .

เสียงประตูรถถูกผิด

หลังจากนั้น เสียง “ฟิ่วววว” รถก็ได้ขับออกไป

ซึ่งเป่หมิงโม่นั้นไม่ได้ให้ช่วงเวลาเธอในการต่อสู้ ขัดขืนแม้แต่นิดเดียว

..เป้ หมิงมู่ หยุดรถนะ จะพาฉันไปที่ไหน ?” กู้ ฮอนนั้นก็ได้นั่งอยู่ข้างหลังรถแล้วขยับไปมา ซึ่งด้าน หนึ่งกำลังจะเปิดประตูรถ แต่ถูก

ล็อกประตูเอาไว้

เป่ยหมิงโม่มีสายตาที่เยือกเย็น เหมือนกับเครื่อง ทำความเย็นเช่นนั้น

“หยุดรถ ไอ้ชั่วหยุดรถนะ” หลังจากคนนี้กลับมา จากสเปนก็ได้เกิดสงครามเย็นขึ้น

คืนนี้ เขานั้นบังคับให้เธอขึ้นรถ ดูแล้วน่ากลัวเหลือ

เกิน
ทำไมเธอจะต้องยอมรับการกระทำนี้ด้วย ? “เป๋อ มิงโม่ ไอ้คนบ้า หยุดรถเดี่ยวนี้”

ตอนที่ตะโกนอยู่นั้น กู้ฮอนนั้นก็ได้ขยับตัวมานั่ง ด้านหน้า แล้วก็ไปโจมตีที่ข้างหลังเขา ถึงผมของเขา ให้มันรุงหรังไปหมด

“อึดดดด” เสียงเบรกรถ

เป๋หมิงโม่โมโหแล้ว ผู้หญิงคนนี้ทำการอันตราย ซึ่งอยากจะให้เขานั้นรถชนอีกครั้ง

ในความที่ทำอะไรไม่ได้ เขาก็เลยเบรกก่อน

ตั้งง.

กู้ฮอนนั้นก็ได้กระเด็นมายังด้านหน้า หากไม่ใช่ เป็หมิงโม่นั้นบังเอาไว้ เธอคงกระแทกกับกระจก เรียบร้อยแล้ว

“กู้ฮอน คุณนั่นแหละเป็นคนบ้า”

เป้หมิงโม่มีสายตาที่แดงก่ำ แล้วก็มองไปยังกู้ฮอน

กู้ชอนยอมรับว่า เมื่อสักครู่นี้อันตรายจริง ๆ ซึ่ง การกระทำเช่นนี้ทำให้โมโหยิ่งขึ้น “ไอ่เลว ฉันจะลง รถ”

การกระทำของเธอนั้น กำลังจะทำร้ายเขา เขา กำลังจับไปที่กามของเธอนั้นแล้วพูดว่า “ผู้ชายเมื่อสัก ครูไม่ใช่ดูดีหรอก ? ทำไมขึ้นมาบนรถของผมแล้วไม่ ขอบใจล่ะ ?”
กู้ฮอนตกใจ แล้วก็รู้สึกถึงสายตาของเขา

“เป๋หมิงโม่ฉันไม่เข้าใจว่าคุณพูดอะไร”

สายตาของเขานั้นเต็มไปด้วยความโกรธที่สุด “ตอแหลจัง คุณตอแหลต่อไป กู้ฮอนผู้หญิงที่ผมรัก ที่สุด หากฉันยังไม่พูดว่าเบื่อคุณ ก็อย่าคิดจะเหยียบ เรือสองแคมเลย ถึงแม้คนนั้นจะเป็นรักแรกของคุณ

รักแรกคำนี้ ทำให้กู้ฮอนนั้นตะลึงขึ้น

เสียงนั้นสูงขึ้นแล้วพูดว่า “คุณสะกดรอยฉัน ?” แต่กลับเกิดเรื่องหัวเราะขึ้น “คุณคิดว่าเรื่อง กระจอกแค่นั้น ต้องทำให้ผมเสียเวลาหรือ? อย่าพูดว่า ผมไม่เคยเตือนคุณ หากมีครั้งต่อไป ผมสัญญาว่าจะ เก็บไอ้รักแรกของคุณแน่นอน”

เธอนั้นตกใจ “เป่หมิงโม่ คุณไม่มีอำนาจนั้น ฉัน ไม่ใช่คนของคุณ ฉันไม่ได้ติดค้างคุณ ก็แค่แพ้พนัน เฉย ๆ ฉันมีเลือดเนื้อ คุณจะทำไม ปล่อยฉัน”

“ปล่อยไป หรือ ? ” สายตาของเขานั้นเยือกเย็นชาใด

เปรียบได้เลย “กู้ฮอน คุณเป็นคนเริ่มต้นทำกับผมเอง

ตอนนี้ จะมาพูดว่าไม่เล่นแล้วหรือ ? ไม่มีอะไรง่าย

ขนาดนี้หรอก ”

พูดไป แล้วก็กำลังใช้แรงในการปลดกระดุมเธอ