เดิมพันรักยัยตัวแสบ - เดิมพันรักยัยตัวแสบ - ตอนที่ 244 รวมตัวกันที่บ้านตระกูลเป่ยหมิงอีกครั้ง

ตอนที่ 244 รวมตัวกันที่บ้านตระกูลเป่ยหมิงอีกครั้ง

ภายในใจเจ็บปวด

เธอไม่กล้าที่จะถามอีกครั้ง คุณชอบอะไร เธอกลัวว่าคำ ตอบสุดท้ายที่เขาตอบจะทำร้ายผู้อื่นยิ่งกว่าเดิม

สูดลมหายใจเฮือกหนึ่ง ในตอนที่เขาให้คำตอบออกมา นั้น ภายในใจของเธอได้ตัดสินใจแล้ว-

ตัดสินใจว่าจะไม่คาดหวังอะไรกับเขาแล้ว ตัดสินใจที่จะ เดินทางไปต่างประเทศกับลูกๆด้วยกัน

“อืม ฉันรู้แล้ว หลังจากนี้ฉัน …..จะพยายามไม่พูดว่า “ขอบคุณ” แล้ว” เธอยิ้มเล็กน้อย ท่าทางไม่ยินดียินร้าย ราวกับดอกเบญจมาศ เบื้องหลังของรอยยิ้มนั้นคือความ เศร้าวังเวงบางๆ มองเขาอย่างลึกซึ้ง จากนั้น เอ่ยพูดในสิ่งที่ เขาคิดไม่ถึง “อย่างนั้น….สามารถพาฉันไปที่บ้านของคุณ ได้ไหม”

เขาเลิกคิ้ว คิดว่าเธอพอใจในคำตอบเมื่อครู่ ตอนที่ 244 รวมตัวกันที่บ้านตระกูลเป่ยหมิงอีกครั้ง

ภายในใจเจ็บปวด

เขาเลิกคิ้ว คิดว่าเธอพอใจในคำตอบเมื่อครู่ ของเขา สีหน้าถึงอ่อนโยนขึ้น พยักหน้า “จะไปที่เย่หยิ่งอีพิน หรือโรงแรมแมนดาริน” เขาให้อำนาจในการเลือกกับเธอ แต่คาดไม่ถึงว่า เธอยิ้มแล้วส่ายหน้า “ล้วนไม่ใช่ไปบ้าน

ของคุณ บ้านตระกูลเปหมิงได้ไหม” สีหน้าเขาแข็งที่อ ย้อนถามกลับ “ทำไม”

“ครั้งก่อนไปบ้านคุณกับยี่เฟิง ต้องขอโทษด้วยที่สร้าง ความยุ่งเหยิงให้กับคุณพ่อคุณแม่คุณ ครั้งนี้ ฉันอยากจะไป ขอโทษด้วยตัวเองถึงที่ ชี้แจงเรื่องราวเข้าใจผิดนั้น” เธอยิ้ม พลางพูด แต่งเหตุผลที่ฟังแล้วเส็งเคร็งขึ้นมา ความจริงนั้น อ่านข้อความที่เฉิงเฉิงส่งมาให้เธอ เพิ่งจะรู้ว่าเด็กทั้งสองคน ล้วนไปที่บ้านตระกูลเป่ยหมิง เธอไม่วางใจ

เขานึกถึงการรวมตัวกันที่บ้านตระกูลเป่หมิงในครั้งนั้น

เป่าหมิงยี่เฟิงพาเธอมาด้วยกระทะหัน ทำให้เขาขายหน้า! เสียงที่เรียก “ลุงรอง” นั้น วันนี้เขายังคงจำได้! คิ้วขมวด พลางเอ่ยปฏิเสธเสียงเย็น “ไม่จำเป็น”

ราวกับคาดเดาได้ว่าปฏิกิริยาตอบโต้ของเขาจะเป็นแบบนี้ เธอเอ่ยเสริมในชั่ววินาที ” จริงๆ ของเขา สีหน้าถึงอ่อนโยนขึ้น พยักหน้า “จะไปที่เย่หยิ่งอีพิน หรือโรงแรมแมนดาริน” เขาให้อำนาจในการเลือกกับเธอ แต่คาดไม่ถึงว่า เธอยิ้มแล้วส่ายหน้า “ล้วนไม่ใช่ไปบ้าน

ของคุณ บ้านตระกูลเปหมิงได้ไหม” สีหน้าเขาแข็งที่อ ย้อนถามกลับ “ทำไม”

เขานึกถึงการรวมตัวกันที่บ้านตระกูลเป่หมิงในครั้งนั้น

ราวกับคาดเดาได้ว่าปฏิกิริยาตอบโต้ของเขาจะเป็นแบบนี้ เธอเอ่ยเสริมในชั่ววินาที ” จริงๆ แล้ว ฉันไม่ได้มีอะไรแอบแฝง เพียงแค่อยากให้คุณพ่อคุณ แม่คุณและคุณพ่อคุณแม่ของยี่เฟิงสบายใจ หวังว่าการคงอยู่ ของฉันจะไม่ส่งผลกระทบกับความสัมพันธ์ระหว่างลุงหลาน ของพวกคุณ..”

“แม้ว่าคุณจะไม่อยู่ ก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้” เขาโต้กลับ อย่างเยือกเย็น ครุ่นคิดสักครู่ ตาหรี่ลงเล็กน้อย “แต่ว่า ควร จะให้เป่ยหมิงยี่เฟิงตัดใจจากคุณ!”

สิ้นสุดน้ำเสียงนั้น เขาราวกับว่าตัดสินใจได้ ให้เปหมิงยี่ เฟิงเลิกคิดถึงเธอนับตั้งแต่นี้ไป ดังนั้น เขาให้ฉิงฮัวติดต่อพี่ ใหญ่ตระกูลเปหมิง เป้หมิงเฟยหย่วน ครอบครัวหนึ่ง 3 คน ในทันที คืนวันนี้ไปรวมตัวกันที่บ้านตระกูลเป่หมิงอีกครั้ง!

เพียงเท่านั้นแหละ รถยนต์ก็ขับเข้าไปในบ้านใหญ่ตระกูล เป่ยหมิงอย่างสง่างาม

“คุณชายรองกลับมาแล้ว” คนรับใช้เจอกับหญิงสาวที่อยู่ ข้างกายคุณชายรองเป่หมิง ก็รู้สึกประหลาดใจ แล้ว ฉันไม่ได้มีอะไรแอบแฝง เพียงแค่อยากให้คุณพ่อคุณ แม่คุณและคุณพ่อคุณแม่ของยี่เฟิงสบายใจ หวังว่าการคงอยู่ ของฉันจะไม่ส่งผลกระทบกับความสัมพันธ์ระหว่างลุงหลาน ของพวกคุณ..”

“คุณชายรองกลับมาแล้ว” คนรับใช้เจอกับหญิงสาวที่อยู่ ข้างกายคุณชายรองเป่หมิง ก็รู้สึกประหลาดใจ ไม่ต้องพูดถึงลักษณะท่าทางอันสดชื่นแจ่มใสของการห่อ ร่างกายด้วยผ้าขนหนูผืนใหญ่ของกู้ฮอน ที่ทำให้คนรู้สึกคาด ไม่ถึงเล็กน้อย ยิ่งใบหน้าที่เคยพบเจอก็เพียงพอที่จะให้เหล่า คนรับใช้นั้นนินทาไปได้ระยะใหญ่เลย

เปรียบเทียบกับครั้งแรกที่มาบ้านตระกูลเป่ยหมิงกับยี่เฟิงอ ย่างงงงัน กู้ฮอนคิดไม่ถึงเลยว่า ครั้งนี้ยังคงปรากฏตัวยืนอยู่ ข้างกายเปหมิงโม่ในสภาพกระเซอะกระเซิงที่บ้านตระกูล เป่ยหมิงอีก..

“ใช่แล้ว ฉันคิดออกแล้ว เธอคือผู้หญิงคนนั้นที่คุณชาย เล็กยี่เฟิงพากลับมาในครั้งนั้น” คนรับใช้คนหนึ่งเริ่มนินทา ลับหลังด้วยเสียงเบา

“อา ไม่ใช่มั้ง เธอพูดถึงแฟนสาวของคุณชายเล็กยี่เฟิงคน นั้นหรือ”

พระเจ้า นึกไม่ถึงเลยว่าเธอจะอยู่ด้วยกันกับคุณชาย

รอง..” “นึกไม่ถึงว่าเธอจะสวมเสื้อผ้าน้อยชิ้นอะไรอย่างนี้….เธง 1…๑.เธอ

ดูเรียวขายาวสองข้างที่ส่องประกายนั่นสิ ท่าทางดึงดูดคนได้ เป็นอย่างดี ไม่ต้องพูดถึงลักษณะท่าทางอันสดชื่นแจ่มใสของการห่อ ร่างกายด้วยผ้าขนหนูผืนใหญ่ของกู้ฮอน ที่ทำให้คนรู้สึกคาด ไม่ถึงเล็กน้อย ยิ่งใบหน้าที่เคยพบเจอก็เพียงพอที่จะให้เหล่า คนรับใช้นั้นนินทาไปได้ระยะใหญ่เลย

“อา ไม่ใช่มั้ง เธอพูดถึงแฟนสาวของคุณชายเล็กยี่เฟิงคน นั้นหรือ”

พระเจ้า นึกไม่ถึงเลยว่าเธอจะอยู่ด้วยกันกับคุณชาย

รอง..” “นึกไม่ถึงว่าเธอจะสวมเสื้อผ้าน้อยชิ้นอะไรอย่างนี้….เธง 1…๑.เธอ

ดูเรียวขายาวสองข้างที่ส่องประกายนั่นสิ ท่าทางดึงดูดคนได้ เป็นอย่างดี เลย…*

“หรือว่าเธอจะทิ้งคุณชายเล็กยี่เฟิง แล้วมาสานสัมพันธ์กับ คุณชายรองกัน”

“เอ่อ….นี่มันก็วุ่นวายเกินไปนะ ร้ายดีอย่างไรคุณชาย รองก็เป็นลุงรองของคุณชายเล็กยี่เฟิงนะ…”

“โห จะเป็นแบบนี้ได้อย่างไร ล้วนสานสัมพันธ์กับลุงหลาน ทั้งสองคน ไร้รสนิยมเกินไปแล้ว!”

“ดังนั้นถึงเรียกว่าหน้าไม่อายยังไงล่ะ….”

กู้ฮอนก้มศีรษะ เดินตามเป้หมิงโม่เข้าไปห้องโถงบ้านตระ กูลเป่ยหมิง

ในใจมีร่องรอยตึงเครียดและรอคอยอย่างแปลก

ประหลาด

ความตึงเครียดก็คือ เธอควรจะเผชิญหน้ากับเจียงฮุ่ยซินอ ย่างไร ความคาดหวังก็คือ จะได้พบกับเฉิงเฉิงและหยาง หยางในเร็วๆนี้แล้ว

“คุณไปอาบน้ำให้สดชื่นที่ห้องรับรองแขกก่อน ผมจะให้ คนรับใช้เตรียมชุดใหม่หนึ่งชุดให้คุณ” เป่ยหมิงโม่เอ่ย เลย…*

“ดังนั้นถึงเรียกว่าหน้าไม่อายยังไงล่ะ….”

กู้ฮอนก้มศีรษะ เดินตามเป้หมิงโม่เข้าไปห้องโถงบ้านตระ กูลเป่ยหมิง

ในใจมีร่องรอยตึงเครียดและรอคอยอย่างแปลก

ประหลาด

“คุณไปอาบน้ำให้สดชื่นที่ห้องรับรองแขกก่อน ผมจะให้ คนรับใช้เตรียมชุดใหม่หนึ่งชุดให้คุณ” เป่ยหมิงโม่เอ่ย “อิม ได้” เธอพยักหน้า ไม่ได้คัดค้าน

จากนั้นจึงเดินตามคนรับใช้เข้าไปยังห้องรับรองแขกห้อง หนึง หนึ่ง..ๆ

หลังจากอาบน้ำให้สดชื่นที่ห้องรับรองแขกเสร็จแล้ว เปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ที่คนรับใช้จัดเตรียมไว้ให้ กู้ฮอนมอง ไปในกระจก ใบหน้าค่อนข้างซีดเผือดของตัวเอง..

ระยะนี้เกิดเรื่องราวที่เจ็บปวดมากมายจริงๆ กดดันจนเธอ แทบจะหายใจไม่ออก

การหลอกลวงของหยูพื้น การให้ร้ายของตระกูล กู้ ความ อ่อนโยนและความโหดร้ายของเป่หมิงโม..แต่ละฉากผสม ปนเปไปมาในสมองเธอ

ตั้งแต่เดินออกมาจากเรือนจำในตอนนั้น เธอราวกับได้พบ ความหวังในการเกิดใหม่ –

จากนั้นจึงเดินตามคนรับใช้เข้าไปยังห้องรับรองแขกห้อง หนึง หนึ่ง..ๆ

“อย่าเศร้าเสียใจไปอีกเลย! กู้ฮอน!” เธอสูดหายใจลึก พยายามให้กำลังใจกับตัวเองในกระจก “สิ่งที่ตระกูลกู้ติด ค้างเธอ เธอจะต้องเอามันคืนมา! หยูฟื้นติดค้างเธอ กู้อันซี ติดค้างเธอ ต้องเอามันกลับคืนมาทั้งหมด!.สำหรับเป่ห ติงโม่.” เธอมองตัวเองในกระจก สีหน้าค่อนข้างขาวซีด ชะงักเล็ก น้อย จากนั้นยืดตัวตรงขึ้น พูดกับตัวเองต่อไป “กู้ฮอน ตอนนี้ เธอจะต้องตื่นได้แล้ว! แม้ว่าเขาจะช่วยเธอ แต่ไม่สามารถรัก เธอได้! เขาเพียงแค่อาลัยอาวรณ์ในร่างกายเธอก็เท่านั้น ทำไมต้องเอาชีวิตของเธอไปผูกติดกับผู้ชายที่ไม่เข้าใจความ รักอย่างเขาคนนี้ ไม่คุ้มค่า ถูกต้องไหม …เธอมีเฉิงเฉิงและ หยางหยางก็พอแล้ว! นับแต่ตอนนี้ไป กู้ฮอน ไม่ว่าเธอจะแซ่กู้ หรือแซ่อะไรก็แล้วแต่ เธอจะต้องกลับไปเป็นตัวของเธอเอง! เธอไม่ต้องมีชีวิตเพื่อใครอีก!”

หลังจากเอ่ยจบ เธอสูดลมหายใจยาว

รู้สึกผ่อนคลายมากในชั่วขณะ

ราวกับว่าความเจ็บปวดต่างๆ ที่ถูกกักเก็บไว้ในร่างกาย เหล่านั้น ค่อยๆถูกแช่แข็งขึ้นมา หลบซ่อนอยู่ในมุมใดมุม หนึ่งที่ไร้ชื่อของร่างกายอย่างเงียบๆ

เธอยิ้มให้กับกระจกอีกครั้ง แล้วหมุนตัวเดินออกจากห้อง

รับรองแขก.. เธอมองตัวเองในกระจก สีหน้าค่อนข้างขาวซีด ชะงักเล็ก น้อย จากนั้นยืดตัวตรงขึ้น พูดกับตัวเองต่อไป “กู้ฮอน ตอนนี้ เธอจะต้องตื่นได้แล้ว! แม้ว่าเขาจะช่วยเธอ แต่ไม่สามารถรัก เธอได้! เขาเพียงแค่อาลัยอาวรณ์ในร่างกายเธอก็เท่านั้น ทำไมต้องเอาชีวิตของเธอไปผูกติดกับผู้ชายที่ไม่เข้าใจความ รักอย่างเขาคนนี้ ไม่คุ้มค่า ถูกต้องไหม …เธอมีเฉิงเฉิงและ หยางหยางก็พอแล้ว! นับแต่ตอนนี้ไป กู้ฮอน ไม่ว่าเธอจะแซ่กู้ หรือแซ่อะไรก็แล้วแต่ เธอจะต้องกลับไปเป็นตัวของเธอเอง! เธอไม่ต้องมีชีวิตเพื่อใครอีก!”

หลังจากเอ่ยจบ เธอสูดลมหายใจยาว

รู้สึกผ่อนคลายมากในชั่วขณะ

เธอยิ้มให้กับกระจกอีกครั้ง แล้วหมุนตัวเดินออกจากห้อง

รับรองแขก.. บ้านตระกูลเป่ยหมิงใหญ่มาก สวนด้านหน้า สนามด้านหลัง เพียงพอที่จะมีสนามกอล์ฟหลายสนาม

เป็นค่ำคืนที่เต็มไปด้วยแสงสว่างอันงดงามอีกครั้ง

เป็นเพราะการตัดสินใจหนึ่งของเป้หมิงโม่ เหล่าพ่อครัว ของบ้านตระกูลเป่ยหมิงก็เริ่มต้นรับรองแขกด้วย โต๊ะจีนที่ รวบรวมสุดยอดอาหารของชาวฮั่นและชาวแมนจูเรียมื้อหนึ่ง

กู้ฮอนถือโอกาสตอนที่เปหมิงโม่ยังจัดการธุรกิจในห้อง หนังสือ หลบออกมาคนเดียว เตรียมตัวเตาสุ่มห้องหาเฉิงเฉิง

แท้จริงแล้วเธอก็ไม่รู้ว่าเฉิงเฉิงพักอยู่ที่ไหนกันแน่ ครุ่นคิด ถึงฐานะของคุณชายเล็กตระกูลเป่ยหมิง ที่พักอาศัยควรจะอยู่ ที่บ้านหลักถึงจะถูก

ดังนั้น เธอถือโอกาสในตอนที่คนรับใช้กำลังยุ่ง หลบหลีก คนรับใช้ แอบขึ้นไปบนชั้นสอง

การออกแบบของบ้านหลักไม่ใช่ทางเดินยาวจนถึงปลาย ทาง แต่ทว่าทุกห้องล้วนมีทางเดินเลี้ยวเป็นของห้องตัวเอง สิ่งนี้ไม่เพียงที่จะให้ความเป็นอิสระส่วนตัวกับเจ้านายทุก

ท่านของ บ้านตระกูลเป่ยหมิงใหญ่มาก สวนด้านหน้า สนามด้านหลัง เพียงพอที่จะมีสนามกอล์ฟหลายสนาม

เป็นค่ำคืนที่เต็มไปด้วยแสงสว่างอันงดงามอีกครั้ง

ท่านของ ตระกูลเป่ยหมิง แต่ก็ไม่ได้ห่างไกลกันมากนัก

เธอเดาว่าห้องของเฉิงเฉิงอย่างน้อยก็ควรจะมีสไตล์ของ เด็กบ้าง ดังนั้นเธอจึงตามหาที่ละห้อง ทีละห้อง

ประตูห้องล้วนไม่ได้ลงกลอน

ในที่สุดเมื่อเธอมาถึงห้องสุดท้ายของชั้นสอง เปิดลูกบิด

ประตูเงียบๆ

กรอบรูปขนาดใหญ่ในห้องบนกำแพงที่มีสไตล์ของเฉิง เฉิงปรากฏในครรลองตาเธอ!

ใจเธอเต้นระรัว

เฉิงเฉิงในกรอบรูปนั้น ผมดำมันเป็นเงา ไม่ยุ่งเหยิงแม้แต่ น้อย สวมใส่ชุดสูทรีดเรียบสีขาวหิมะ สวมใส่เนคไทเส้นเล็ก ในมือจับไม้ตีกอล์ฟยาวหนึ่งไม้ ทำท่าทางยกไม้สวิงกอล์ฟ

ราวกับผู้สูงศักดิ์ที่สง่างามตัวน้อย

ระหว่างที่เฉิงเฉิงยกมือออกแรง ความสง่างามดุดันนั้น ล้วนแล้วแต่ได้รับมรดกมาจากพ่อของเขา

แต่ทว่า หว่างคิ้วของลูกกลับมีร่องรอยแห่งความโศกเศร้า ที่ไม่เหมาะสมกับช่วงอายุแบบจางๆ ตระกูลเป่ยหมิง แต่ก็ไม่ได้ห่างไกลกันมากนัก

ประตูห้องล้วนไม่ได้ลงกลอน

ในที่สุดเมื่อเธอมาถึงห้องสุดท้ายของชั้นสอง เปิดลูกบิด

ประตูเงียบๆ

ใจเธอเต้นระรัว

ราวกับผู้สูงศักดิ์ที่สง่างามตัวน้อย

แต่ทว่า หว่างคิ้วของลูกกลับมีร่องรอยแห่งความโศกเศร้า ที่ไม่เหมาะสมกับช่วงอายุแบบจางๆ กู้ฮอนเกือบจะน้ำตาเอ่อล้นดวงตา…

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นห้องของเฉิงเฉิง….5 ปีมานี้ เฉิงเฉิงใช้ชีวิตภายในห้องที่หรูหราห้องนี้มาใช้ไหม

เธอเจ็บปวดใจชั่วขณะ เพราะว่าเฉิงเฉิงในกรอบรูปนั้น แม้ว่าจะปกปิดได้ดีมาก เธอก็ยังคงมองออกในพริบตา เขา ไม่มีความสุข

ถึงแม้ว่าจะอยู่ที่ตระกูลเปา หมิง พระราชวังที่หรูหราราวกับ กรงทองคำ ลูกของเธอ ก็ยังคงไม่มีความสุข…

“เธอกำลังทำอะไร!”

ทันใดนั้น น้ำเสียงเย็นเยียบดังขึ้นทางด้านหลัง

กู้ฮอนตกใจ ลนลานปิดประตู มองย้อนกลับมา เธอตะลึง เล็กน้อย-

เจียง ฮุ่ย ซิน

“ฉันเพิ่งจะกลับมา ได้ยินคนรับใช้เอ่ยว่าโม่พาแฟนสาว ของยี่เฟิงกลับมาด้วย! ฉันเดาว่าเป็นเธอ กู้ฮอน!” ใบหน้า งดงามละเอียดอ่อนที่ยังคงเย้ายวนดึงดูดของเจียงฮุ่ยซินเต็ม ไปด้วยความ กู้ฮอนเกือบจะน้ำตาเอ่อล้นดวงตา…

“เธอกำลังทำอะไร!”

ทันใดนั้น น้ำเสียงเย็นเยียบดังขึ้นทางด้านหลัง

กู้ฮอนตกใจ ลนลานปิดประตู มองย้อนกลับมา เธอตะลึง เล็กน้อย-

เจียง ฮุ่ย ซิน

“คุณนายเป่หมิง” เพื่อเป็นการให้เกียรติผู้อาวุโส กู้ฮอนจึง เรียกเจียงฮุ่ยชินอย่างมีมารยาท

“ฉันรู้ว่าเธอจะไม่วางใจ อย่างไร อยากจะมาหาเฉิงเฉิง” เจียงฮุ่ยซินกวาดตามองรอบด้านรอบหนึ่ง ไม่มีคนที่ว่างงาน เธอจึงเอ่ยต่อ “กู้ฮอน เธอช่างยอดเยี่ยมจริงๆ ครั้งที่แล้วยี่ เฟิงพาเธอกลับมาครั้งนี้ก็กลายเป็นโม่พาเธอกลับมา! หรือ ว่า เธออยากจะให้ผู้คนตระกูลเป่ยหมิงล้วนหัวเราะเยาะ ลุง หลานสองคนนี้หรือ เธออย่าลืมเสียล่ะ เรื่องที่เธอเคยรับปาก ฉัน!”

“ฉันเปล่า!” กู้ฮอนโต้กลับ เธอยอมรับว่าวันนี้จงใจให้เป่ห มิงโม่พาเธอมา แต่ยี่เฟิงครั้งนั้นไม่ใช่อย่างแน่นอน!

“เธอเปล่า เธอรับปากกับฉันว่าจะไม่มีความสัมพันธ์พัวพัน กับโม่ แต่ว่าตอนนี้เธอกลับมาถึงประตูบ้านตระกูลเป่หมิง แล้ว! ยิ่งไปกว่านั้น เธอมองดูตัวเธอเองสิ คิดจะทำอะไรอีก ตอนที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องของเฉิงเฉิง” แววตาดุดันของ เจียงฮุ่ยชินกวาดมองกู้ฮอนรอบหนึ่ง “อย่าบอกฉันนะว่า เธอ วาดฝันจะเป็นภรรยารองเป้ ไม่พอใจ

“ฉันยอมรับว่า ฉันจะมาดูเฉิงเฉิงสักครั้ง แต่ไม่ใช่อย่างที่ คุณคิดแบบนั้น!” กู้ฮอนมองเจียงฮุ่ยซิน “ฉันไม่ได้ชื่นชอบที่ จะเป็นภรรยารองอะไรนั่น! ที่ฉันมาในวันนี้ ก็เพียงแค่อยาก บอกกับคุณด้วยตัวเอง ฉันจะไม่ยอมรับการจัดการดูตัวของ คุณอีกต่อไปแล้ว”

“เธอหมายความว่าอะไร” เจียงฮุ่ยซินคิ้วขมวด ก่อนหน้านี้ หลิวซุ่ยบอกเธอว่า กู้ฮอนดูตัวทั้ง 12 ครั้ง โดยรวมจบลงที่ ความมืดมน “เธอไม่ยอมแต่งงาน ไม่ได้แสดงให้เห็นว่าเธอ วาดฝันอย่างงดงามว่าจะเป็นภรรยารองหรือ!”

“ไม่!” กู้ฮอนปฏิเสธแน่วแน่ “ฉันเปลี่ยนความคิดแล้ว ฉัน รับปากคุณ ฉันจะไปจากเมืองA ฉันจะไปให้ไกลจากตระกูล เป่ยหมิง! อย่างไรก็ตาม ที่นี่ไม่มีสถานที่อะไรให้ฉันอาลัย อาวรณ์แล้ว….”

เจียงฮุ่ยซินขมวดคิ้ว ถามด้วยเสียงเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง “จริงหรือ”

“ค่ะ” แววตากู้ฮอนแน่วแน่ “หลายวันมานี้ฉันจัดการเรื่อง ราวในเมือง A เรียบร้อย แล้วจะรีบไปจากเมือง A ในทันที” มิง!”

เจียงฮุ่ยซินขมวดคิ้ว ถามด้วยเสียงเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง “จริงหรือ”

“ค่ะ” แววตากู้ฮอนแน่วแน่ “หลายวันมานี้ฉันจัดการเรื่อง ราวในเมือง A เรียบร้อย แล้วจะรีบไปจากเมือง A ในทันที” เจียงฮุ่ยซินเงียบไปชั่วขณะ พิจารณาสีหน้าท่าทางของกู้ฮอ นอย่างละเอียด ราวกับตรวจสอบความจริงใจในคำพูดของ เธอเอ่ยถามอย่างไม่มั่นใจ “เพื่อหลีกเลี่ยงโม่ เธอยินยอมที่ จะไปจากเมือง A เธอจะไม่เสียใจภายหลัง”

กู้ฮอนหัวเราะขมขื่น “ถ้าหากฉันพูดว่า ฉันเริ่มรู้สึกเสียใจ ภายหลังที่เมื่อ 5 ปีก่อนเป็นผู้หญิงอุ้มบุญให้กับเป่หมิงโม่ คุณเชื่อไหม”

เธอไม่ได้เสียใจที่คลอดเฉิงเฉิงกับหยางหยาง สิ่งที่เธอ เสียใจก็คือ

เพื่อหยูฟินถึงกับยอมสูญเสียวัยหนุ่มสาวและศักดิ์ศรี ท้าย ที่สุดก็ทำได้เพียงแค่ ถอนหายใจ สองคำนี้

เจียงฮุ่ยซินยังคงเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่สุดท้ายก็พยักหน้า “ได้ ฉันจะเชื่อเธอในครั้งนี้! หวังว่าเธอจะรักษาสัญญา อย่า ให้ทุกคนต้องอึดอัดใจ”

“อีกอย่าง คืนนี้ไม่อนุญาตเธอให้กระทำการอะไรที่ผิด แปลกกับเฉิงเฉิง! เขาไม่รู้ว่าเธอเป็นแม่ของเขา ฉันไม่ ต้องการให้เธอสร้างภาพลวงตา เจียงฮุ่ยซินเงียบไปชั่วขณะ พิจารณาสีหน้าท่าทางของกู้ฮอ นอย่างละเอียด ราวกับตรวจสอบความจริงใจในคำพูดของ เธอเอ่ยถามอย่างไม่มั่นใจ “เพื่อหลีกเลี่ยงโม่ เธอยินยอมที่ จะไปจากเมือง A เธอจะไม่เสียใจภายหลัง”

เธอไม่ได้เสียใจที่คลอดเฉิงเฉิงกับหยางหยาง สิ่งที่เธอ เสียใจก็คือ

“อีกอย่าง คืนนี้ไม่อนุญาตเธอให้กระทำการอะไรที่ผิด แปลกกับเฉิงเฉิง! เขาไม่รู้ว่าเธอเป็นแม่ของเขา ฉันไม่ ต้องการให้เธอสร้างภาพลวงตา ที่ไม่ควรให้กับเขา! เข้าใจไหม”

“เข้าใจ”

เจียงฮุยซินกล่าวจบ ก็กำชับคนรับใช้ให้มาเฝ้าดูกู้ฮอนโด ยไม่ให้คาดสายตาอย่างใกล้ชิด

อย่างไรก็ตาม เธอจากไปด้วยท่วงท่าที่สง่างาม

กู้ฮอนมองไปที่คนรับใช้ข้างกาย อดไม่ได้ที่จะยิ้มเจื่อน

จู่ๆเธอก็รู้สึกประหลาดใจ เฉิงเฉิงซ่อนหยางหยางไว้ได้ อย่างไร เพราะว่าฟังจากน้ำเสียงของเจียงฮุ่ยซินแล้ว ราวกับ ว่าไม่รับรู้ถึงการคงอยู่ของหยางหยาง ไม่อย่างนั้นคงถามให้ รู้เรื่องแล้ว

แสงโพล้เพล้รอบด้าน

กู้ฮอนถึงจะได้ยินเสียงคนรับใช้พูด เฉิงเฉิงพาเพื่อนสนิท ออกไปเที่ยวเล่นข้างนอกแล้ว ตอนนี้อยู่ระหว่างทาง กำลังรีบ กลับมา

ดังนั้นอาหารมื้อค่ำนี้ยังคงต้องรอเฉิงเฉิงกลับมาถึงจะเริ่ม

รับประทานอาหารกัน ที่ไม่ควรให้กับเขา! เข้าใจไหม”

“เข้าใจ”

อย่างไรก็ตาม เธอจากไปด้วยท่วงท่าที่สง่างาม

กู้ฮอนมองไปที่คนรับใช้ข้างกาย อดไม่ได้ที่จะยิ้มเจื่อน

แสงโพล้เพล้รอบด้าน

ดังนั้นอาหารมื้อค่ำนี้ยังคงต้องรอเฉิงเฉิงกลับมาถึงจะเริ่ม

รับประทานอาหารกัน

เดิมพันรักยัยตัวแสบ - เดิมพันรักยัยตัวแสบ - ตอนที่ 244 รวมตัวกันที่บ้านตระกูลเป่ยหมิงอีกครั้ง

ความคิดเห็นทั้งหมดของ "เดิมพันรักยัยตัวแสบ - ตอนที่ 244 รวมตัวกันที่บ้านตระกูลเป่ยหมิงอีกครั้ง"

ใส่ความเห็น ยกเลิกการตอบ