เดิมพันรักยัยตัวแสบ - เดิมพันรักยัยตัวแสบ - ตอนที่ 281 จะพาลูกๆให้ทำนิสัยแย่ๆแบบตัวเองเหรอไง

ตอนที่ 281 จะพาลูกๆให้ทำนิสัยแย่ๆแบบตัวเองเหรอไง

หลังจากเป๊หมิงโม่ลาเฟยเอ๋อแล้ว เขาก็ขับรถออกมา บ้านพักคนชรา

ระหว่างทาง ฉิงฮัวที่อยู่ที่เมือง S ก็โทรมา

“ฮัลโหลครับคุณชาย

“โครงการเป็นไงบ้าง”

“เรียบร้อยดีครับ คาดว่าโครงการหยิง ‘คงจะเสร็จในไม่

เป้หมิงโม่ขมวดคิ้ว : “อืม เร็วอยู่

แล้วคุณชายวางแผนจะขายโครงการนี้จริงๆหรอครับ “ เพราะโครงการนี้มันเป็นโครงการที่บริษัทเป่หมิงสร้างขึ้นมา เองนะครับ ถ้าขายไปง่ายๆแบบนี้ตอนนี้เกรงว่ามันจะไม่ได้ ราคาเอานะครับ

“นี่นายกำลังขัดฉันหรอ” เขาเลิกคิ้วถาม

“ผมไม่กล้าครับ”

“งั้นก็รีบจัดการให้มันเสร็จๆ แล้วก็ไม่ต้องมาออกความ เห็นหรือถามอะไรอีก

พอพูดจบเขาก็วางสาย พร้อมกับถอนหายใจออกเล็ก

น้อย

ในสายตาคนอื่น อาจจะคิดว่าโครงการหยิง’คือโครงการ ที่ทำขึ้นมาเพื่อซูยิ่งหวั่น แต่ความเป็นจริงนั้นไม่ใช่เลย เขาเป็น เพียงแค่นักธุรกิจที่อยากจะสร้างผลลัพธ์ที่เกินคาดขึ้นมาก็

จาก เท่านั้นเอง

แต่ตั้งแต่ปีนั้นที่กู้ฮอนออกไปจากชีวิตเขา เขาก็ไม่ได้ สนใจไอโครงการ หยิง’อะไรนี่อีก แม้ว่ามันอาจจะทำเงิน มากมายให้เขาได้ แต่มันก็เป็นเหมือนหนามที่ทิ่มแทงเขาอยู่ ตลอดเวลา เป็นหนามที่ไม่ว่ายังไงก็ไม่มีทางเอาออกไปจากใจ ได้

เป็นเพราะเธอ โครงการหยิง’ถึงถูกริเริ่มขึ้น….

ห้องอาบน้ำสุดหรูในบ้านเหมิงนั้น เต็มไปด้วยไอน้ำ เพราะว่าช่วงนี้เป็นช่วงฤดูหนาว เครื่องทำความร้อนใน

บ้านจึงถูกเปิดหมด ไม่เว้นแต่ในห้องอาบน้ำ

กู้ฮอนเปลี่ยนเสื้อคลุมพลางเตรียมน้ำในอ่างพร้อมกับดูว่า น้ำนั้นเย็นหรือร้อนเกินไปไหม พอเห็นว่าน้ำในอ่างนั้นไม่เย็น หรือร้อนจนเกินไป เธอเลยนำเฉิงเฉิงกับหยางหยางลงไปแช่ ในอ่าง

นี่เป็นอีกคืนที่เด็กๆจะได้เห็นแม่ของพวกเขาอีกครั้ง พวก เขาทั้งตื่นเต้นทั้งพูดไม่ถูก

เฉิงเฉิงเปิดห้องแชทนึงขึ้นมา ข้อความเหล่านั้นมีข้อความ ที่พวกเขาเล่าเรื่องสองปีที่ผ่านมาให้แม่ของพวกเขาฟัง

ส่วนหยางหยางนั้น พอเห็นน้ำก็รีบกระโจนเข้าไปเล่น อย่างมีความสุข…

กู้ฮอนเห็นอย่างนั้นก็ส่ายหัวพร้อมกับถอนหายใจและ แกล้งทําเป็นโกรธ : “ใครอนุญาตให้หยางหยางซนคะ!” แม้ว่าเธอจะไม่ได้เห็นลูกๆของเธอมาสองปีแล้ว แต่ลูกๆ ของเธอก็ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย จะเปลี่ยนก็แค่ส่วนสูงเท่านั้น

และอีกอย่าง พวกเขาก็ดูดีกันมากขึ้นเรื่อยๆอีกด้วย ไม่รู้ ว่าโตไป พวกเขาจะมีสาวๆมารุมล้อมกันมากขนาดไหน

เป้หมิงโม่ขับรถกลับมาถึงบ้านเหมิง

“กลับมาแล้วหรอคะคุณชายสอง

“อืม” เขาตอบเสียงเรียบพลางหยิบของขวัญที่เฟยเอ๋อ ฝากมาให้เด็กๆลงจากรถ

พอส่งกุญแจรถให้คนรับใช้ เขาก็ถอดเสื้อหนังของตัวเอง ออกพร้อมกับถามขึ้น : “พวกตัวแสบหลับกันไปแล้วใช่ไหม” “อ่า… ยังเลยค่ะ… คืนนี้เป็นคืนคริสต์มาสอีฟ คุณหนูทั้ง

สองน่าจะนอนดึกกันหน่อยค่ะ”

เขาพยักหน้าโดยไม่แสดงสีหน้าใดๆ พร้อมกับเดินเข้าไป ในบ้าน

คนรับใช้เห็นอย่างนั้นก็รีบตามเข้าไปกระซิบเขาทันที : คุณชายสองคะ คุณกู้… ก็อยู่ด้วยค่ะ”

เขาเลิกคิ้วขึ้นอย่างประหลาดใจ

คนรับใช้พูดต่ออีกประโยค : “คุณกู้กำลังอาบน้ำให้คุณ หนูทั้งสองอยู่ที่ชั้นบนค่ะ…

เขาขมวดคิ้วพลางส่งของที่อยู่ในมือให้คนรับใช้คนนั้น แล้วเดินขึ้นไปบนชั้นสองโดยไม่พูดอะไร…

ห้องอาบน้ำในเวลานี้ เต็มไปด้วยเสียงกรีดร้องและเสียง หัวเราะอย่างมีความสุข “โอ๊ะโอ คุณแม่เปียกหมดแล้ว มาอาบน้ำด้วยกันกับหยาง หยางเลย!

กู้สอนจับตัวหยางหยางพลางพูดไปหัวเราะไปอย่าง อารมณ์ดี : “ตัวแสบ ไม่ฟังที่คุณแม่พูดเลยนะ เห็นไหมว่าคุณ แม่เปียกไปทั้งตัวแล้วเนี่ย!”

เฉิงเฉิงที่ยืนเช็ดตัวอยู่ในอ่างมองแม่และน้องชายของเขา พลางยิ้มบางๆ

เฉิงเฉิงมองร่างบางที่เปียกโชกไปด้วยน้ำพลางคิดบาง

อย่างขึ้นมาได้ : “พุงคุณแม่หายไปไหนล่ะฮะ”

พอหยางหยางได้ยินอย่างนั้น เขาก็ดูหน้าท้องของแม่ ของเขาพร้อมกับพูดขึ้น : “เย้ย พุงคุณแม่หายไปแล้ว อ้าว… แล้วอย่างน้องของผมล่ะฮะ ผมอยากได้น้องชาย เอ๊ะ หรือ น้องสาวดีนะ”

ฮอนมองลูกๆด้วยสายตาอ่อนโยนพร้อมกับยิ้ม และในขณะที่เธอกำลังจะพูด… ปัง! จู่ๆประตูห้องอาบน้ำก็ถูกเปิดออก… “หิม”

ร่างทั้งสามจ้องมองร่างสูงใหญ่ที่เข้ามาด้วยความนิ่งงัน กู้ฮอนใจเต้นไม่หยุด เธอหวังว่าเขาจะไม่ได้ยินสิ่งที่เด็กๆ ถามเมื่อกี้นี้นะ

“จะน้องชายหรือน้องสาว แม่ของพวกเธอก็ไม่สามารถมี ให้ได้ด้วยตัวคนเดียว!

เป้หมิงโม่พูดเยาะเย้ย

ปัง! ประตูถูกปิดลงอีกครั้ง กู้ฮอนโกรธกับประโยคที่เขาพูดเยาะเย้ยเธอเมื่อกี้นี้มาก แต่เธอก็ได้แต่ถอนหายใจอย่างโล่งอก ที่เขาไม่ได้สงสัยอะไร กับคำถามของเด็กๆก่อนหน้านี้

ทำไมล่ะฮะแม่” หยางหยางยังคงอยากรู้อยากเห็นเกี่ยว ” กับเรื่องนี้

เฉิงเฉิงขมวดคิ้วพลางคิด นี่แม่ของเขาคลอดน้องแล้ว หรือว่า…

“ให้ฉันสาธิตกับแม่ของพวกเธอให้ดูดีไหมล่ะ” เป้หมิงโม่พูดพร้อมกับเดินตรงไปที่กู้ฮอน

กู้ฮอนมองเขาอีกครั้งก็พบว่าเขาอยู่ในชุดเสื้อคลุมอาบน้ำ หนาๆกับกางเกงแค่ตัวเดียวเท่านั้น!

“เอาเลยฮะ! คุณแม่สาธิตให้ดูเร็วๆเลยฮะ!” หยางหยาง พูดไปตบมือไปอย่างตื่นเต้น

เป๋หมิงโม่ยิ้มอย่างชั่วร้ายพลางเอื้อมมือไปที่กู้ฮอน

“เป๊หมิงโม่!” กู้ฮอนหลบอย่างรวดเร็วพร้อมกับจ้องมอง เขาด้วยความหงุดหงิด นี่เขาจะทำให้เธอขายหน้าต่อหน้าลูกๆ ใช่ไหมเนี่ย

ทําไม” เป่หมิงโม่พูดพร้อมกับเอนตัวไปที่เธอหน้าตา เฉย : “เมื่อคืนไม่พอ ไง คุณโม้ฮอน!”

เมื่อนึกถึงฉากหน้าอายที่เธอยืนเป็นรูปปั้นอยู่ตรงสวน ตอนเช้านั่น เป้หมิงโม่ก็รู้สึกโกรธขึ้นมา “เมื่อคืนอะไรฮะ คุณพ่อคุณแม่กำลังพูดเรื่องอะไรกันอยู่

หรอฮะ” หยางหยางถามขึ้นด้วยความงงงวย กู้ฮอนรีบพูดขึ้น : “คนอย่างคุณเป้หมิงไม่ยอมให้คนอื่นมา เอาเปรียบอยู่แล้วนี่นะ!”

“คนอื่นงั้นหรอ” เป้หมิงโม่ถอนหายใจใส่หน้าเธอ : “นี่แม่ ของลูกฉันเป็นคนอื่นไปแล้วหรอ คำพูดของเขาทำเอาเธอตกตะลึงจนต้องผลักเขาออกไป

พร้อมกับก้มหน้า : “หยางหยาง เฉิงเฉิง อาบน้ำเสร็จแล้ว เดี๋ยว

ให้คุณแม่พาเข้านอนนะ!”

“เย้! สุดท้ายก็ได้นอนกับคุณแม่!

หยางหยางตบมือดีใจขึ้นทันที

เสียงน้ำดังระงมไปทั่วห้องอาบน้ำ

ร่างของเฉิงเฉิงสั่นเล็กน้อย

และทันใดนั้นเอง เด็กทั้งสองคนก็รู้สึกเหมือนกับว่ามียักษ์ บุกเข้ามาในอ่างอาบน้ำ

“คุณพ่อเข้ามานั่งในอ่างอาบน้ำของพวกเราทำไมฮะ”

“ก็… ฉันอยากจะหาใครสักคนมาช่วยอาบน้ำให้น่ะ!” ร่าง ของเป่หมิงโม่ที่นั่งอยู่ในอ่างนั้นสูงกว่าร่างของเด็กทั้งสองที่ กำลังยืนอยู่ด้วยซ้ำ

คุณพ่อไม่อายเลยหรอฮะ โตขนาดนี้ ยังจะให้คุณแม่ อาบน้ำให้อยู่อีก” หยางหยางพูด

“

อ่างอาบน้ำดูแคบไปเลย…

” เฉิงเฉิงหันมาแสดงความไม่

พอใจ “ใครบอกว่าฉันต้องการให้คุณแม่มาอาบน้ำให้ ฉัน ต้องการให้คุณแม่ของพวกเธอมาอาบน้ำให้ต่างหากล่ะ มันไม่ เหมือนกันนะ!”

กู้ฮอนได้ยินอย่างนั้นก็หน้าซีดเผือด : “ฉันกำลังอาบน้ำให้ เด็กๆอยู่ แล้วคุณมายุ่งอะไรด้วย

“ไม่คิดว่านี่เป็นการชดเชยให้ฉันรึไง”

“ชดเชย… ชดเชยอะไร” เธอมองไปที่เป้หมิงโม่ เขาเอา ตัวหยางหยางไปแท้ๆ แล้วยังจะมาเรียกร้องให้เธอชดเชย อะไรอีก!

เขาพูดเสียงเย็น

“ฉันต้องการให้เธอชดเชยเรื่องเมื่อคืน

รวมถึงเรื่องวันนี้ตอนเช้าด้วย ฉันต้องมาขายหน้าต่อหน้า คนอื่นทั้งๆที่ไม่เคยมาก่อน! เพราะงั้น เธอต้องชดใช้ แล้วไหนจะใครอีกที่ตะโกนขึ้นมากลางสื่อว่า “พ่อแย่ๆ

ของลูก’ จนทำให้พวกสื่อไล่ตามฉันเรื่องนี้อยู่ทุกวัน พูดสิ ว่า

เธอไม่ควรจะต้องมาชดใช้เรื่องพวกนี้”

เธอยิ้มกัดฟันพลางรีบเช็ดตัวให้หยางหยางกับเฉิงเฉิง : คุณเป้หมิงนี่ชอบพูดเล่นอยู่เรื่อยเลย ถ้าอยากให้ชดใช้ก็ไป ศาลสิ อุ้ย แต่ว่ายังไงก็ไม่มีประโยชน์อะไรอยู่แล้วสินะ ก็คุณ เป่หมิงนี่ดีที่สุดเลยนี่นา”

เป้หมิงไม่มีหน้าเปลี่ยน เห็นได้ชัดว่าเธอยังจําเรื่องที่ขึ้น

ศาลตอนนั้นได้

เขายอมรับว่าตอนแรกเขาโกรธ

แต่สองปีผ่านมา ความโกรธนั้นก็จางหายไปตามกาลเวลา บรรยากาศของทั้งสองมากขึ้นเรื่อยๆ

หยางหยางที่เงียบอยู่นานถามขึ้นอย่างสงสัย เพราะเขา สังเกตเห็นถึงความแตกต่างของคนทั้งสามคนในครอบครัว รวมถึงตัวเขาด้วย “คุณแม่ฮะ ทำไมคุณแม่ถึงไม่มีเสี่ยวจี้ล่ะฮะ” ในครอบครัว เขา เฉิงเฉิงและคุณพ่อต่างก็มีเสี่ยว ๆ กันทั้ง

กู้ฮอนอึ้ง ยิ่งเด็กๆเริ่มโตขึ้น คำถามก็มีมากขึ้น แล้วเป๊หมิงโม่ก็พูดออกมาอย่างเย็นชา

“เพราะว่าคุณแม่ของพวกเธอเขาไม่ปกติไง”

“เป่หมิงโ!!!!”

กู้ฮอนตะโกนออกมาอย่างทนไม่ไหว ทำไมเขาถึงพูดให้ เด็กๆฟังแบบนี้!

อยากทำตัวแย่ๆก็ทำไปคนเดียวสิ จะพาลูกๆให้ทำนิสัย

แย่ๆแบบตัวเองเหรอไง

ตก ก

ฮอนกล่อมจนเด็กทั้งสองคนหลับไป

ในที่สุด คริสต์มาสอีฟปีนี้ก็ทำให้เธอหลับไปพร้อมกับ รอยยิ้มได้

สิ่งเดียวที่ทำให้ชีวิตเธอมีความหมายก็คือลูกๆของเธอ ด้านนอกหน้าต่างนั้นมีหิมะโปรยปรายอยู่ก็จริง แต่ภายในบ้านนั้นกลับมีอากาศที่อบอุ่น

จู่ๆก็มีร่างของผู้ชายคนนึงยืนอยู่ปลายเตียง เขาจ้องมอง ร่างทั้งสามที่นอนหลับอยู่บนเตียงด้วยท่าทีที่สงบ

เขาไม่เคยรู้สึกอบอุ่นใจเท่านี้มาก่อน

ภาพของเด็กทั้งสองที่อยู่ในอ้อมกอดของแม่ของพวกเขา สองปีแล้ว ที่เขาพยายามจินตนาการภาพแบบนี้นับครั้งไม่ถ้วน ในหัว แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นภาพที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าเขา ขึ้นมาแล้วจริงๆ มันช่างรู้สึกอบอุ่นใจอะไรอย่าง แต่ยังไงก็ตาม ความเกลียดชังที่เธอมีต่อเขาก็ยังทำให้

เขาโกรธอยู่ดี

เขาลดสายตาลงมามองที่หนังสือเล่มนึง “Years when his father couldn’t do it’ วันแจกลายเซ็นหนังสือของเธอเขา ก็ไปมา แล้วยังไปหยิบต้นฉบับมาก็อปปี้ด้วย แต่เล่มนั้นไม่มี ลายเซ็นของเธอ

เขาเดินไปที่ระเบียงที่มีอากาศค่อนข้างเย็น

หลังจากนั้นก็จุดซิก้าและเปิดไฟฉายจากมือถือของเขา

พลางก้มลงอ่านหนังสือเล่มนั้น

หน้าแรกของหนังสือเขียนว่า คำนำ

ฉันจำได้ว่าฉันตั้งครรภ์ตอนอายุสิบแปด และคนที่เป็น ‘ ฟอเด็กก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันตั้งครรภ์ ตอนนั้นเขาเดินทางไปทำ ธุรกิจที่ต่างเมือง ไม่รู้ว่าตอนนั้นเขาทำอะไรหรือไปนอนค้าง กับผู้หญิงที่ไหน แต่ฉันก็ไม่สนใจหรอก ก็เหมือนอย่างที่สาว โสดหลายๆคนคิด ว่าผู้ชายก็เห็นเราเป็นแค่เมล็ดพันธุ์เมล็ด หนึ่ง และฉันเองก็คิดว่าสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในท้องของฉันนั้น ช่างน่า มหัศจรรย์จริงๆ

ฉันขออุทิศหนังสือเล่มนี้ให้กับ

คุณแม่ทั้งหลายที่เคยเจอะเจอพ่อแย่ๆของลูก พออ่านถึงตรงนี้ นิ้วของเขาก็กระตุกขึ้นเล็กน้อย