เดิมพันรักยัยตัวแสบ - เดิมพันรักยัยตัวแสบ - ตอนที่ 315 หนุ่มน้อยเฉิงเฉิงโหดเหี้ยมจริงๆ 1

ตอนที่ 315 หนุ่มน้อยเฉิงเฉิงโหดเหี้ยมจริงๆ 1

หัวใจของเธอบีบรัดแน่น น้ำเสียงสะอื้น“ฉันจะบอกอะไรให้หยุ นเฟิง ฉันตัวหนักมาก และถ้านายอุ้มฉันแล้วก็ต้องรับผิดชอบ ชีวิตของฉันในอนาคตด้วย……

“หา” พอเฟิงได้ยิน ก็รู้สึกเข่าอ่อนทันที “ฮอน ฮอนฮอนเธอคงไม่ได้เอาจริงใช่ไหม

เรื่องที่เธอพูดว่าพวกเราไปเดทกันเมื่อครู่นี้ เขาคิดว่าเธอพูด

ออกมาด้วยความโกรธ

เธอคงไม่ได้เอาจริงหรอกนะ

ยังไงฮอนฮอนก็เป็นแม่ของลูกเอ้อ ถ้าเขาหยุนเฟิง ยอมรับ เป้หมิงเอ้อคงไม่ปล่อยเขาไปแน่

“ซูหยุนเฟิง เมื่อก่อนนายชอบฉันมากไม่ใช่หรือไง แล้วยังพูด ว่าฉันมาหาเธอได้ตลอดเวลาแล้วก็ยังพูดว่าให้ฉันไปเป็นเถ้า แก่เนี้ยไนต์คลับของนายนายมันไม่รักษาคำ ” เธอเสียงต่ำ หยิบกระเป๋าหนังขึ้นมา แล้วทุบไปบน ตัวเขาอย่างแรงสองสามครั้ง

ซูหยุนเพิ่งพูดไม่ออก…….

ทันใดนั้นเอง ก็มีบอดี้การ์ดชุดดำในท่าทางคุ้มกันสองคนโผล่

พรวดออกมาเหมือน
หยุนเฟิงโบกมือให้พวกเขา ส่งสัญญาณให้พวกเขาถอยไป

เป็นถึงคุณชายรองตระกูลมาเฟีย มาถูกผู้หญิง ใช้กระเป๋าหนัง ที่อยู่บนถนน เป็นเรื่องขายหน้าไม่น้อย…….

“ใช่ๆๆ เป็นความผิดของฉันทั้งหมด …โทษนะ กอนฮอน…..เรื่องเหมิงเอ้อหมั้นกับเฟยเอ๋อ ฉันเองก็ยอมรับว่า มีส่วนผิด………ขอโทษจากใจจริงนะฮอนชอน…..” ซูหยุนเฟิง ขอร้อง

กู้ฮอนมองซูหยุนเฟิงอย่างตกใจ เธอหยุดชะงัก สูดลมหายใจ เข้าลึก แล้วหรี่ตาเล็กลงเล็กน้อย: “เขาจะไปหมั้นกับใครมันก็ไม่ เกี่ยวอะไรกับฉัน นายไม่มีอะไรต้องขอโทษฉัน นายมันคนขี้ขลาด ไม่แปลกใจเลยที่นายเป็นคุณชายรองซูเอ้อ สรุปแล้วกล้าเดทกับ

ฉันไหม”

“กล้า….….. คำว่า กล้าของซูหยุนเฟิง พูดแบบเสียงแผ่ว

ในตอนนั้นเอง ก็มีรถลีมูซีนสีดำคันหนึ่งขับมาที่ประตูโรง

พยาบาล

มีเสียงปืนๆสองครั้ง แล้วหยุดตรงหน้าพวกเขา

ประตูรถถูกเปิดออก ขาเล็กๆก้าวออกมา………

” ร่างของเฉิงเฉิงปรากฏขึ้นตรงหน้าฮอน

ทั้งตัวยังคงสวมชุดสูทสไตล์อังกฤษ ทรงผมหวีอย่างเรียบร้อย
ร่างกายของฮอนเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เธอไม่สนเรื่อง ความเย็นใต้เท้า และรีบก้าวเท้าไปอย่างรวดเร็ว ——

ผลุบ เธอดึงเฉิงเฉิงเข้ามากอดไว้แน่น………

” เธอเอาหน้าฝั่งเข้าไปในคอของลูกชาย สูดกลิ่น หอมอ่อนๆบนตัวของลูกชายอย่างแรง และน้ำตาก็เริ่มไหลออก มาทันที……..

เธอไม่รู้ตัวเลยว่า ตอนที่กอดลูกชายอยู่นั้น ร่างกายของเธอ กำลังสั่นเทา รู้สึกแน่นที่หน้าอกและลำคอ…….

เธอคิดถึงลูกชายมาก มากจนปวดกระดูกไปหมด……..

ที่จริงแล้วตอนที่รู้ว่าเป้หมิงโม่จะหมั้นกับเฟยเอ๋อนั้น ราวกับว่า ทั้งร่างกายของเธอถูกดูดเลือดออกไปจนหมด…….

มันหมายความว่า สิ่งที่เธอสูญเสียไปนั้นไม่ใช่เพียงแค่ชุด ราตรีแสงจันทร์……..

ยังมีลูกชายทั้งสองของเธอด้วย

“แม่ อย่าร้องนะครับ……. เฉิงเฉิงที่จิตใจละเอียดอ่อนเงยหน้า ขึ้นมา ดวงตาสดใสมองน้ำใสบนดวงตาของแม่ เขายื่นมือเล็ก ออกไป แล้วเช็ดน้ำตาบนแก้มให้แม่อย่างอ่อนโยน “แม่เห็นพ่อ แล้ว ใช่ไหมครับ”

” เธอพยักหน้าอย่างเงียบๆ

“งั้นแม่ก็รู้เรื่องที่พ่อจะแต่งงานกับคุณน้าเฟยเอ๋อแล้ว ใช่ไหมครับ

“…..” เธอพยักหน้าอีกครั้ง

แม่เสียใจ ใช่ไหมครับ”

…..” เธอตกใจ ไม่ได้พยักหน้าแล้วก็ไม่ได้ส่ายหัว ต่อหน้าเฉิง เฉิง เธอไม่สามารถ โกหกได้……..

คิดไม่ถึงเลยว่า เจ๋งเฉิงยิ้มบางๆ รอยยิ้มนั้นเหมือนเป็นมิงโม่ มาก เป็นรอยยิ้มที่สวยงามและเจิดจ้า

จากนั้น เฉิงเฉิงก็จ้องมองเธออย่างจริงจัง เขายิ้มพร้อมกับพูด

ด้วยเสียงเบา

“ผมปรึกษากับหยางหยางแล้ว ถ้าพ่อหมั้น แม่ก็แต่งงานเถอะ

ครับ”

เสียง หยุนเฟิงตกใจ

ถ้าบอกว่าหยางหยางแทงเปามิงโม่จนคอเกือบทะลุ ถ้าอย่าง นั้นเฉิงเฉิงก็โหดเหี้ยมกว่าหยางหยางมาก

นึกไม่ถึงเลยว่าจะสนับสนุนให้แม่ไปแต่งงาน

ให้ตายเถอะ เป้หมิงเอ๋อต้องคลั่งแน่ๆ……..

ซูหยุนเพิ่งรู้สึกว่า ยังไงก็ต้องแอบบอกเรื่องนี้ให้เปหมิงเอ๋อ สักหน่อย ไม่อย่างนั้นลูกชายคงได้พาแม่หนีไป แล้วเขาคงได้ ยอดเฟยเอ๋อร้องให้แน่………
ฮอนตัวสั่น

ในฤดูอันหนาวเหน็บนี้ รอยยิ้มของเฉิงเฉิงเป็นเหมือนแสงฤดู ใบไม้ผลิที่สดใสส่องเข้ามาในหัวใจของเธออย่างอบอุ่น

เธอพูดอะไรไม่ออก มองลูกชายด้วยสายตาไม่น่าเชื่อ “เจ๋ง……………..ให้แม่ไปแต่งงาน แต่งกับใครล่ะ

ในระยะเวลาอันสั้น เธอเริ่มมองหาคนจะแต่งงานด้วยแล้วหรือ

แม่ ตอนนี้หยางหยางไปอยู่ที่บ้านของคุณอาฝันแล้ว ถ้าไม่ เกิดเรื่องอะไรขึ้น คุณอาฝันคงยินดีที่ได้เป็นเจ้าบ่าวของแม่ เป็น พ่อคนใหม่ของผมและหยางหยาง…….

ฮอนตาโต เธอเพิ่งจะรู้ข่าวการหมั้นของเป้หมิง โม่ และยังไม่ ค่อยเข้าใจอะไรเลย แค่ช่วงเวลาอันสั้นทำไมเด็กทั้งสองคนถึง เริ่มช่วยเธอเร็วขนาดนี้

แต่ว่า……

“ฝันหรือ” เธอเพิ่งจะปฏิเสธหยืนฝันไป……..

เฉิงเฉิงพยักหน้า ใบหน้าเล็กดูจริงจัง “สอง ปีมานี้คุณอาฝัน มักจะแอบมาหาผมกับหยางหยางอยู่บ่อยๆ ดูออกเลยว่า คุณอา ฝันกำลังรอแม่มาตลอด” เฉิงเฉิงเพิ่งจะพูดจบ ดวงตาสดใสก็ เห็นชูหยุนเพิ่งหยิบโทรศัพท์ออกมาอย่างเงียบๆ

“อาซูเอ้อ” เฉิงเฉิงเรียกหยุนเฟิงช้าๆ ถึงแม้น้ำเสียงจะดูสงบ ไม่ช้าจนเกินไป แต่มีความกดดันอย่างรุนแรงแฝงอยู่