เดิมพันรักยัยตัวแสบ - เดิมพันรักยัยตัวแสบ - ตอนที่ 49 ร้องไห้ทำไม1

ตอนที่ 49 ร้องไห้ทำไม1

จากนั้น เธอหยิบน้ำยาทำความสะอาดจุดซ่อนเร้นของผู้ หญิงยี่ห้อหนึ่งออกมา “นี่มันอะไรคะ ขอโทษนะ ฉันต้องใช้ ของแบบนี้ที่ไหนกัน”

ดวงตาเย็นชาของเขามองผ่านเธอแวบหนึ่ง “กู้ฮอน มัน เป็นแค่การป้องกันไง ก่อนที่เธอจะมาจู่โจมฉัน เธอต้อง แน่ใจว่าตรงนั้นของเธอล้างสะอาดดีแล้ว”

จากนั้น ริมฝีปากบางของเขายกขึ้นเล็กน้อย มันสามารถ ทำให้ผู้หญิงเป็นลมได้ ทำให้ร้องกรี๊ดได้ รอยยิ้มที่สมบูรณ์ แบบที่แม้แต่หญิงชราก็หัวใจวายได้

กู้ฮอนสั่นไปทั้งตัว

ผู้ชายคนนี้หล่อจนทำร้ายไม่ลง ขอโทษนะตัวเราเอง เธอรับรู้ได้ถึงความโกรธที่ซึมผ่านรูขุมขนออกมา มัน แทบลุกเป็นไฟอยู่แล้ว

เธอหายใจเข้าลึก พยายามระงับความโกรธไว้ในอก แล้ว

ฝืนฉีกยิ้มสดใสออกมา “ไม่ต้องห่วงนะคะ ท่านประธานผู้ ยิ่งใหญ่ เพื่อที่จะชนะเดิมพันครั้งนี้ ฉันจะไม่แตะคุณแม้แต่ ปลายขนแน่นอน” ถ้าจู่โจมเขาจริงๆ คงเป็นการจู่โจมด้วยการทุบตีเขาเสีย

มากกว่า

เป็หมิงโม่ทำเสียงโกรธ ไม่ปริปากพูดอะไร แล้วหันกลับ ไปเลือกของต่อ…
จนถึงของชิ้นสุดท้ายที่นิ้วเรียวยาวของเป่หมิงโม่โยนเข้า มาอย่างสวยงาม และมันก็หล่นเข้าไปในรถเข็นของกู้ฮอน เธอเบิกตาโตทันที หลังจากที่ตะลึงกับสิ่งนั้นไปสามวินาที เธอก็สติแตกออกมา–

“เป่หมิงโม่”

กู้ฮอนขู่เสียงต่ำ จ้องกล่องถุงยางอนามัยตรงหน้า ผู้ชายคนนี้ยังโยนของมาพวกนี้มาอีกเป็นโหลด้วยท่า ทางสบายๆ

รุ่นบาง รุ่นคลาสสิค รุ่นเซนเซชั่น รุ่นเอ็กซ์ไซตา รุ่นบาง พิเศษ รุ่นเฟเธอร์ไลท์ รุ่นบางกลิ่นส้ม….มีพร้อมทุกรุ่นทุก “คนใกล้ตายแบบคุณจะซื้อไปทำไมเยอะแยะขนาดนี้”

แบบ

เธอรู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมา และมองเขาอย่างระวัง

เป่ยหมิงโม่ยังคงมีท่าทางเย็นชาเหมือนน้ำแข็ง “คุณแน่ใจ แล้วนี่ ให้ตายก็จะไม่ขึ้นไปบนเตียงของฉัน ถ้าอย่างนั้น ของพวกนี้เธอไม่จำเป็นต้องใช้หรอก ฉะนั้นฉันจะซื้อมาก หรือน้อยมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ”

คำพูดหยิ่งและแสนเย็นชาของเขา ทำให้เธอชาไปครึ่ง ซีก ไม่พูดอะไรสักพัก และกัดฟันด้วยความโกรธ

*

วันนี้ กู้ฮอนเหมือนจะใช้เวลาส่วนใหญ่ที่ใช้ไปกับการ ช้อปปิ้งกับเป็หมิงโม่ ได้ผ่านไปแล้ว
เธอประหลาดใจกับความแข็งแรงของเขาจริงๆ เกิด อุบัติเหตุได้สามวันก็ออกจากโรงพยาบาล ทำเหมือนตัวเอง ไม่เป็นอะไร ที่สำคัญยังทำให้เธอรู้สึกเหมือนหวิดตายอีก

จนกระทั่งรถขับมาถึงหน้าตึกระฟ้า ส่วนที่คึกคักที่สุด ของเมือง A กู้ฮอนตะลึงงัน

เย่หยิ่งอีพิน

ถ้าพูดถึงเย่หยิงอีพิน เป็นตึกที่มีราคาแพงที่สุดในเมืองA ราคาที่ดินที่นี่เกือบจะแพงที่สุดในโลก

และคนที่สามารถอยู่อาศัยที่นี่ได้ นอกจากจะต้องมีเงิน และมีอำนาจแล้ว อายุก็ต้องต่ำกว่าสามสิบห้าปีด้วย

ดังนั้นเย่หยิงอีพินนี้สามารถเรียกอีกอย่างได้ว่า แหล่ง รวมตัวของเศรษฐีอายุน้อยนั่นเอง

ตึกทุกหลังต่างเต็มไปด้วยมนเสน่ห์ของหนุ่มสาว พูดได้ ว่าเป็นเมืองที่ไม่เคยหลับใหลอย่างแท้จริง

ตอนที่ฉิงฮัวบอกเธอว่าเย่หยิงอีพินนี้ อยู่ภายใต้การ บริหารของตระกูลเป้หมิง เธอก็ยิ่งตกใจ

ในอาณาจักรธุรกิจของเป่ยหมิงโม่ ยังมีอีกหลายเรื่องที่ เธอยังไม่รู้

เมื่อกู้ฮอนก้าวเข้าไปในบ้านของเป่หมิงโม่ที่ตั้งอยู่บนชั้น บนสุดของเมืองนี้ เธอก็ตกใจเล็กน้อยอีกครั้ง

ห้องขนาดใหญ่และกว้างขวาง โครงสร้างดูซับซ้อน ตกแต่งสไตล์ยุโรปแบบย้อนยุค แต่ละที่จะตกแต่งอย่างสวยงาม พิถีพิถัน พูดได้ว่าเป็นฝีมือประณีตเหนือธรรมชาติ เหมือนกับบ้านพักตากอากาศบนฟ้าสุดหรู

ห้องที่ดีไซน์สวยเฉพาะตัวห้องนี้ มีความคล้ายกับเจ้าของ ห้องมาก คือเงียบสงบ ปราศจากเสียงลมหายใจของสิ่งมี

ชีวิต

ตอนนี้เธอเพิ่งจะเข้าใจ เหตุผลที่เขาช้อปปิ้งอย่าง บ้าระห่ำในตอนกลางวัน….

*

ตอนสี่ทุ่ม

หลังจากคนรับใช้ของตระกูลเป่ยหมิงนำของที่ซื้อมาจัด เข้าที่เรียบร้อยแล้ว ก็รีบจากไปทันที

ภายในห้องเหลือเพียงเป่ยหมิงโม่และกู้ฮอนเพียงสองคน เป้หมิงโม่นั่งอยู่หน้าระเบียง หลังผ้าม่านบนหลังคา เงย หน้ามองทางช้างเผือกภายใต้ท้องฟ้ากว้างสีน้ำเงินเข้ม ปรากฏร่องรอยแห่งความอบอุ่นในดวงตาลึก

กู้ฮอนนอนบนโซฟาห้องรับแขกด้วยความเคยชิน มอง แผ่นหลังอันโดดเดี่ยวของเขาด้วยความเหนื่อยล้า

ไม่รู้ว่าทำไม เธอถึงรู้สึกว่าคืนนี้เป่หมิงโม่ดูเศร้าๆนะ แผ่นหลังที่ยโสนี้ ทำให้เธอนึกถึงยี่เฟิงในตอนนั้น ดูเหมือนจะมีช่องว่างในใจ และมีความขมขื่นทะลักไหล

ออกมา

ยี่เฟิงเคยเป็นแสงสว่างในปีที่มืดมนของเธอ
ถ้าคุณรักผู้ชายอย่างเป่ยหมิงโม่คนนั้น ตอนสุดท้ายก็ เตรียมตัวรับความบอบช้ำได้เลย

ถ้าอย่างนั้น ตกหลุมรักยี่เฟิงแม้ว่าจะต้องเสียใจ แต่มันก็ เป็นความทรงจำที่แสนสุขอีกอย่างหนึ่ง

แค่เพียง หลังจากห่างกันไปห้าปี เธอได้กลายเป็นแม่คน

แล้ว

แต่ยี่เฟิงล่ะ….ไปอยู่ที่ไหนแล้ว เขายังสบายดีไหมนะ

เธอเคยถามกับตัวเองว่า ถ้าไม่ใช่เพราะกู้อันขี ถ้าแม่ไม่ ได้ป่วยหนักในปีนั้น สุดท้ายแล้วเธอกับยี่เฟิงจะได้อยู่ด้วย กันอย่างมีความสุขไหม

แต่ทว่าสุดท้ายในทุกครั้ง มันก็ยังไร้ซึ่งคำตอบ

เธอเข้าใจซึ้งอย่างทันที–

กับเรื่องคนรัก ถ้าพลาดแล้ว มันคือทั้งชีวิต

คิดไปคิดมา ดวงตาของเธอก็เปียกชุ่มทันที… ทันใดนั้น

เสียงออดก็ดังขึ้นจนแสบแก้วหู–

กู้ฮอนตัวสั่นเล็กน้อย

ได้ยินเป่ยหมิงโม่พูดอย่างไม่ใส่ใจ “ไปเปิดประตูสิ” เธอขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว แล้ววิ่งไปเปิดประตู–

ผู้หญิงสวยผมสีน้ำตาลประกายแดงสะท้อนเข้ามาในตา

ของเธอ
ผู้หญิงผมสีน้ำตาลคนนั้นตกใจเล็กน้อย และเธอก็ทำ หน้ากลับมาสวยหยาดเยิ้มอย่างรวดเร็วอีกครั้ง ริมฝีปาก แดงอวบอิ่มพูดขึ้น

“ไฮ ฉันมาหาประธานเป่ยหมิง”

กู้ฮอนหมุนตัวกลับไปมองเป่หมิงโม่

เขากำลังเข็นวีลแชร์มาทางนี้ และพยักหน้าให้ผู้หญิงตรง หน้าประตูอย่างไม่ใส่ใจ “เข้ามา” จากนั้นผู้หญิงผมสีน้ำตาลหุ่นดีคนนี้ ก็ผลักกู้ฮอนที่ยืนอยู่

ตรงประตู แล้วเดินส่ายสะโพกตรงไปหาเป่หมิงโม่