เดิมพันรักยัยตัวแสบ - เดิมพันรักยัยตัวแสบ - ตอนที่ 508 ทฤษฎีตูดไก่2
ตอนที่ 508 ทฤษฎีตูดไก่2
สายตามองเป่หมิงโม่ที่กำลังโกรธพาหยางหยางออกไปข้างนอก…
*
หยางหยางถูกแขวนไว้ จนกระทั่งปีกไก่ทอดครึ่งที่เหลือตรงมุมปาก ถูกโยนออกไป เจ้าตัวเล็กโกรธ จึงตะโกนออกมา—
“เฮ้ ไอ้แก่ ปล่อยฉันนะ…”
เจ้าตัวเล็กที่น่าสงสาร รูปร่างเล็กที่สั้นๆหนาๆของเขา คิดจะเป็นศัตรูกับพ่อที่สูงหนึ่งเท่าของเขาได้อย่างไร?
“ลองกล้าตะโกนอีกครั้ง! เชื่อไหมว่าฉันจะตีขานายให้หักไปเลย!”
เงาของสองพ่อลูกอยู่นอกบ้าน แต่ยังคงได้ยินเสียงตะโกนร้องของหยางหยาง—
“จะตะโกน! ไอ้แก่ ไอ่แก่เน่า ไอ่แก่เปรี้ยว!”
“ปาบ!”ก้นน้อยๆของหยางหยางถูกตีด้วยมือเหล็ก
“อ้า—” หยางหยางร้องออกมา ร้องออกมาอย่างน่าสังเวช เจ้าลิงน้อยทำความขั่วอยู่บนตัวของเป่หมิงโม่อย่างรวดเร็ว ไหนบอกว่าจะตีขาให้หักไง “ไอ้พ่อนก ทำไมต้องมาตีก้นน้อยๆของคนอื่นด้วย!!”
“นายเป็นลูกชายฉัน ฉันอยากตีตรงไหนก็ตีตรงนั้น!”
“คุณไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้! แม่ฉันคลอดฉันออกมา ไม่ใช่คุณคลอดสักหน่อย!!!”
“ไม่มีฉัน แม่นายจะคลอดได้ไหม!”
“ไม่มีคุณ ฉันก็คลอดออกมาได้! เพราะว่ายังมีพ่อคนอื่น!” ประโยคนี้ของหยางหยาง กระตุ้นหัวใจของเป่หมิงโม่อย่างไม่ต้องสงสัย!
‘ปาบปาบปาบ’…
“อ้ากกกก….เจ็บบบบ…”
“เป่หมิงซีหยาง ทางที่ดีนายฟังฉันให้ชัดเจน! ในชีวิตนี้นายอย่าคาดหวังว่าจะมีพ่อคนอื่น ยิ่งไม่ต้องคาดหวังว่าจะมีน้องสาวต่างพ่อ นอกจากข้ามศพฉันไปก่อน!”
“ฮือ เป่หมิงเย่เฮยถู่ คุณรอเถอะ! รอให้ฉันโตขึ้น แม้ว่าคุณจะถูกฝังลงดิน ฉันจะต้องขูดออกมาแล้วเหยียบซ้ำไปสองที…”
“ได้ กล้าสาปแช่งฉันงั้นเหรอ!”
‘ปาบ!’ ตีไปอีกครั้ง ทำให้ก้นของหยางหยางเจ็บแสบ
“ฮือ…คุณไม่ใช่พ่อของฉัน! ฉันไม่มีพ่ออย่างคุณ…ฉันต้องการแม่ ฉันต้องการพ่อที่ไม่ธรรมดา ฉันต้องการน้องสาว…ฮือ…”
“ยังกล้าพูด!” เป่หมิงโม่โมโหจนหน้าคล้ำ!
ทุกประโยคที่หยางหยางตะโกน เหมือนเข็ม ที่ทิ่มแทงหัวใจของเขา!
“ฮือ ฉันจะพูด…”
ปาบปาบปาบ…
*
ภายในบ้าน บนโต๊ะอาหารกลายเป็นความเบื่อหน่าย
เพราะเป่หมิงโม่ขุ่นเคือง การกระทำที่สั่งสองหยางหยาง ทำให้คนที่นั่งอยู่ต้องเป็นกังวล
เฟยเอ๋อรู้สึกอาหารไม่รู้รส
กู้ฮอนกินอาหารอย่างไม่สบายใจ
คุณป้าฟางกำลังใช้ความคิด
มีเพียงเฉิงเฉิง ยังคงกินอาหารอย่างสง่างามอย่างเช่นเคย
นอกบ้าน หยางหยางร้องไห้โหยหวน เสียงแสบแก้วหู
เฉิงเฉิงช่วยอะไรไม่ได้ จึจึจึ คุณพ่อลงมือได้รุนแรงจริงๆ เฉิงเฉิงไม่คิดก็เดาได้ว่าบนหัวของพ่อนั้นมีควันออกมาแล้ว แต่เห็นการหายใจที่ไม่ปกติ…
ดูเหมือนว่า ให้แม่คลอดน้องสาวต่างพ่อให้นั้น เป็นจุดตายที่ทำให้พ่อโกรธ
เฉิงเฉิงยิ้มมุมปากไม่มีเสียง และหายไปอย่างรวดเร็ว อารมณ์ก็ดีขึ้นทันที
หยางหยาง พี่ช่วยนายไม่ได้ รอให้กลางคืน พี่ชดเชยตูดไก่กี่ชิ้นให้นาย…
(พี่น้องสองคนนี้ จำได้ว่าตอนที่หยางหยางช่วยน้องจิ่วไม่ได้ก็ชดเชยด้วยตูดไก่…สมกับเป็นสามพี่น้อง!”）
*
น้องสาวที่อยู่ไกลที่เมืองซาบาห์ มืออ้วนน้อยที่กำลังกินข้าว ก็จามอย่างไร้สาเหตุ…
“แค่กแค่กแค่ก”
“เป็นอะไร? ค่อยๆไอนะ…” แอนนิรีบตบหลังให้เจ้าเด็กน้อย “ไก่ตุ๋นของวันนี้ไม่อร่อยเหรอ?”
“แค่กแค่กแค่ก…” จิ่วจิ่วไอจนหน้าแดง “อร่อย…”
“ฮ่าฮ่า งั้นก็ค่อยๆกิน ป้าไม่แย่งเธอหรอก อย่าสำลักล่ะ”
เสี่ยวจิ่วจิ่วพยักหน้า แก้มตุย กำลังคิดไก่ตุ๋นในจาน ชี้และถาม “คุณป้าแอนนิ อันนั้นคืออะไร?”
“ฮ่าฮ่า อันนั้นเหรอ?” แอนนิยิ้มเบาๆ “นั่นคือตูดไก่ แต่กินไม่ได้นะ”
“ทำไมล่ะ?”
“เพราะว่าตูดไก่เป็นที่ที่สกปรกที่สุดไงล่ะ ปกติจะไม่กินนะ”
“เป็นที่ที่จิ่วจิ่วอึ๊อึ๊ใช่ไหม?”
เจ้าตัวเล็กอายุเพียงสองขวบ ก็ได้มีท่าทางเหมือนผีน้อย ที่เต็มไปด้วยความขี้สงสัย ครู่เดียวก็เข้าใจแล้ว
“ฮ่าฮ่า ตอบถูกแล้ว จิ่วจิ่วฉลาดมาก” แอนนิใช้โอกาสสร้างความตระหนักถึงความปลอดภัยของเด็กหญิงตัวน้อย “ต่อไปจิ่วจิ่วไปอยู่ข้างนอก ไม่ว่าใครจะให้หนูกินตูดไก่ ก็ไม่ควรกินนะ”
“อืมอืม! รู้แล้ว คุณป้าแอนนิ” จิ่วจิ่วรับไว้ทันที
ที่แท้ตูดไก่ก็คือที่ที่ไก่ใช้อึ๊นี่เอง!
เสี่ยวจิ่วจิ่วจำไว้แล้ว ต่อไปใครให้เธอกินตูดไก่ เธอก็จะให้ใครกินอึ๊ หึ!
(ความฝันสลาย หยางหนางคิดไว้ว่าจะชดเชยตูดไก่ให้น้องสาว เฉิงเฉิงก็คิดไว้ว่าจะชดเชยตูดไก่ให้หยางหยาง)
*
หลังจากอาหารเย็นผ่านไป
คุณป้าฟางให้คนไปส่งเฟยเอ๋อไปพักผ่อนก่อน
กู้ฮอนขอบคุณคุณป้าฟาง จูงมือเฉิงเฉิงกำลังจะไปหาหยางหยาง
หันกลับมา คุณป้าฟางดึงมือของกู้ฮอนไว้ “รอก่อน เสี่ยวกู้ ไม่รู้ว่าเธอสะดวกที่จะอยู่ต่อกับหญิงชราอย่างฉันครู่เดี๋ยวไหม?”
เฉิงเฉิงความคิดชัดเจนดี แวบเดียวก็รู้ความหมายของคุณป้าฟาง “แม่ คุณอยู่ต่อกับคุณป้าเถอะ ผมไปดูหยางหยางก็พอแล้ว”
“…”กู้ฮอนชำเลืองมองคุณป้าฟาง พยักหน้า และพูดกับเฉิงเฉิงว่า “งั้นหนูเกลี้ยกล่อมเจ้าเด็กนั่นดีๆล่ะ หืม?”
เฉิงเฉิงยิ้มเล็กน้อย “อืม แม่วางใจ หยางหยางเป็นลูกผู้ชาย ไม่อ่อนแอขนาดนั้น”
คุณป้าฟางรอให้เฉิงเฉิงเดินไปแล้ว ถึงจะถอนหายใจ และถามว่า “เสี่ยวกู้ ป้าต้องขอโทษแทนโม่โม่ด้วย ป้าดูออก โม่โม่เด็กคนนั้นใส่ใจเธอมาก”
“ขอโทษ? คุณน้าคะคุณ…”
“ป้ารู้ เรื่องของเฟยเอ๋อ เป็นสิ่งที่โม่โม่ที่ผิดต่อเธอมากที่สุด ดังนั้นจึงอยากขอโทษเธอแทนโม่โม่ด้วย”