เดิมพันรักยัยตัวแสบ - เดิมพันรักยัยตัวแสบ - ตอนที่ 661 นอนไม่หลับทั้งคืน 1

ตอนที่ 661 นอนไม่หลับทั้งคืน 1

“ขอบคุณ ” กู้ฮอนพูดมาหนึ่งประโยค เอาเสื้อผ้าที่เปลี่ยนแล้วมายัดใส่ไปในกระเป๋า หลังจากนั้นก็เดินออกห่างจากเป่หมิงโม่เดินไปขึ้นรถ

เมื่อกี้พวกเขาอยู่ใกล้กันมาก แต่ว่าเพราะคำพูดเมื่อกี้ที่พูดว่า “ขอบคุณ ” ก็ทำให้พวกเขาห่างไกลกันอีก

เป่หมิงโม่หมุนตัวกลับ เดินตามขึ้นรถไป

หลังจากที่กู้ฮอนขึ้นรถไป ก็ยิ้มแบบเคอะเขินให้ถังเทียนจื๋อไปนิดหนึ่ง หลังจากนั้นก็เดินไปทางที่นั่งของตัวเอง

เมื่อถังเทียนจื๋อเห็นเป่หมิงโม่ทำหน้าไม่สบอารมณ์ขึ้นมาบนรถ เขายิ้มให้เป่หมิงโม่ ใช้เสียงที่มีแค่พวกเขาสองคนได้ยินว่า “ขอโทษนะ ที่ผมทำลายเรื่องดีๆของคุณ แต่ว่าผมขอบอกคุณไว้ก่อน ว่าหลังจากนี้ผมก็ยังจะทำลายเรื่องที่ดีๆของคุณอีกแน่ ”

เป่หมิงโม่ปรายตาไปมองเขาแป๊บหนึ่ง “เหรอ ผมก็จะรอดูว่าคุณจะทำเรื่องอะไรกับผม แต่ว่าคุณก็เร็วๆหน่อยละกัน ไม่อย่างนั้นผมจะส่งคุณเข้าคุกไปซะก่อน ”

“เหรอ? งั้นพวกเราก็รอดูแล้วกันเถอะ ”

ก่อนที่เป่หมิงโม่จะเดินมาที่นั่งของตัวเอง คนบนรถก็เปลี่ยนเสื้อผ้ากันเสร็จหมดแล้ว

กู้ฮอนเอากระเป๋าเสื้อผ้าของเป่หมิงโม่ ยื่นให้เขาเหมือนกับที่เขายื่นให้เธอตอนอยู่ล่างรถ

เป่หมิงโม่รับมา นี่มันอะไร เธอกำลังแก้แค้นผม?

“คุณนิ่งอึ้งอยู่ทำไม หรือว่ารอให้ฉันช่วยคุณเปลี่ยน? ” คิดไม่ผิด กู้ฮอนเอาคำพูดของเป่หมิงโม่ที่พูดกับเธอเมื่อกี้พูดใส่เขากลับไป

แต่ว่าสิ่งที่กู้ฮอนคิดไม่ถึงก็คือ เป่หมิงโม่มองเธอแล้วพูดว่า “ผมไม่คัดค้าน ”

คำพูดนี้ออกมา ทำให้คนในรถ โดยฉะเพราะคนที่อยู่ใกล้พวกเขา ส่งเสียงออกมาทันที “โอ้……”

มองไม่ออกจริงๆ ว่าเป่หมิงโม่คนที่ปกติหน้าเฉยชา จะพูดคำพูดแบบนี้ออกมาในที่สาธารณะทำให้คนคิดไม่ถึงจริงๆ

ตอนนี้กู้ฮอนอยากจะเอาหน้าหมุดลงดินจริงๆ

ไอ้เจ้าเป่หมิงโม่คนนี้ ออกมาทำกิจกรรม ไม่เพียงแต่ร่างกายสวมใส่ชุดสูท ในกระเป๋าของเขายังเตรียมมาอีกสามชุด

ทั้งยังเป็นแบบที่ตัดมาอย่างดี เป็นชุดแฮนด์เมดที่ราคาสูงมากที่มีขายเฉพาะร้านเท่านั้น

ถ้าเป็นคนที่ไม่รู้ฐานะของเขา เห็นเขาก็คงคิดว่าเป็นคนขายชุดสูท

“เฮ้ย คุณออกมานี้ไม่ได้เอาชุดกีฬามาสักตัวเลยเหรอ ใส่ชุดสูทอยู่ในป่าจะใส่ให้ใครดูกันแน่ ” กู้ฮอนมองบนใส่เขา

เป่หมิงโม่ไม่ได้พูดอะไร และยังเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อยอย่างรวดเร็ว

เขานั่งลงบนที่นั่งอีกครั้ง หันข้างมองไปนอกหน้าต่าง

นอกรถ ฝนตกลงมากลับไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลย

หลังจากนั้นไม่นาน ในรถก็กลับมาเงียบอีกครั้ง

ก้มหน้ามองนาฬิกา เที่ยงคืนแล้ว

อาจจะเป็นเพราะฝนตกหนัก อุณหภูมินอกรถลดลงอย่างรวดเร็ว หน้าต่างในรถก็มีหมอกบางๆปกคลุมอยู่

นอกจากแสงในรถแล้ว บริเวณรอบๆก็ถูกปกคลุมเต็มไปด้วยความมืด

ผู้คนนั่งในรถดีหน่อย คนเยอะอุณหภูมิในรถก็นับว่าพอใช้ได้

ตอนนี้ไม่สามารถขับรถออกไปได้ เพราะว่าอากาศแบบนี้ถ้ายังพยายามขับรถออกไปล่ะก็ ตรงนี้เป็นป่านอกไม่มีถนนดีๆที่เป็นมาตรฐาน หลังจากที่ฝนตกหนักแล้ว ก็ยากที่จะคาดเดาว่าทางแบบไหนถึงจะปลอดภัยในการขับออกไป ถ้าล้อรถติดลมขึ้นมา ทุกคนในรถก็จะตกอยู่ในสถานการณ์ที่อันตราย

โชคดีที่ที่จอดรถของพวกเขาที่นี่เป็นที่สูง ถึงแม้น้ำป่าในหุบเขาจะสูงขึ้นฉับพลันก็ตาม ก็ไม่กระทบถึงที่นี่

อารมณ์ของทุกคนในรถตอนนี้นิ่งสงบเป็นอย่างมาก ไม่นานนัก ความเหนื่อยล้าก็เอาชนะความกลัวที่ไม่รู้เหตุการณ์ด้านนอกแล้วนอนหลับไป

เป่หมิงโม่หันกลับไปมองเฉิงเฉิงและหยางหยางที่นั่งอยู่เบาะด้านหลัง พวกเขานอนตะแคงเอาหลังขนกันแล้วหลับไปแล้ว

ในตอนนี้ ไหล่ของเขาก็รู้สึกถึงความหนักขึ้นมา หันมองไปข้างๆ แล้วเขาก็ฉีกยิ้มมุมปากขึ้น

ก็เห็นกู้ฮอนที่นั่งอยู่ข้างกายหลับตาลงควบคุมความง่วงไว้ไม่อยู่ เมื่อกี้เธอยังสามารถควบคุมตัวเอง ไม่ให้ล้มมาทางเป่หมิงโม่

แต่ว่าตอนนี้เธอควบคุมไม่อยู่แล้ว นอนหลับอยู่ที่ไหล่ของเป่หมิงโม่

เขาได้ยินเสียงหายใจที่ชัดเจน ลมหายใจที่สม่ำเสมอของเธอ

เป่หมิงโม่ปรับที่พิงของเขาและกู้ฮอนนิดหน่อย ค่อยๆเปลี่ยนท่าของตัวเองเล็กน้อย เพื่อที่จะให้เธอนอนหลับได้สบายขึ้น

แล้วหลังจากนั้นก็เอามือที่วางอยู่มือหนึ่งหยิบเสื้อที่ไม่เปียกสองตัวออกมาจากกระเป๋าที่วางอยู่ตรงเท้า ตัวหนึ่งโยนไปบนตัวเฉิงเฉิงกับหยางหยางที่อยู่ด้านหลัง

อีกตัวหนึ่งห่มบนตัวกู้ฮอน

ถังเทียนจื๋อนั่งอยู่แถวแรก หันตัวมามองด้านหลัง ก็เห็นทุกคนหลับหมดแล้ว

เขาก็หาวนอนไปที่หนึ่ง และยังให้คนขับรถเป็นลมอุ่น เพื่อให้ทุกคนหลับสบายขึ้นอีก

เพื่อที่จะประหยัดพลังงาน คนขับรถเลยดับไฟในรถ

ทั้งในรถ นอกจากจะมีเสียงกรนบ้างบางครั้งก็จะเงียบมากๆ

*

นี่เป็นกิจกรรมกลางแจ้งสั้นๆ ถึงแม้วันนี้จะมีเรื่องมากมายเกิดขึ้น และยังกินแรงไปมากอีกด้วย

แต่ถึงจะเป็นแบบนี้ เป่หมิงโม่ก็กลับไม่มีความง่วงเลย เขาพิงเก้าอี้ สายตากลับมองไปทางถังเทียนจื๋อที่นั่งอยู่แถวแรก

ถังเทียนจื๋อในวันนี้ ดูไม่เหมือนแต่ก่อนที่เคยพบเขา อีกทั้งทุกครั้งที่อยู่ต่อหน้าตัวเองเขาก็ล้วนเปลี่ยนไปจากแต่ก่อน เหมือนกับมองเป็นแขกคนหนึ่งเท่านั้น

แต่ ในใจของเป่หมิงโม่รู้ดี เรื่องเกี่ยวกับอาคารเป่หมิงนั้น ถึงแม้ตำรวจจะบอกว่าเป็นอุบัติเหตุ

แต่ว่าเรื่องถังเทียนจื๋อต้องมีส่วนเกี่ยวข้องแน่นอน

ในค่ำคืนที่ยาวนานนี้ เป่หมิงโม่คิดมากมาย

รู้ว่าความมืดมิดที่อยู่ด้านนอกหน้าต่างรถค่อยหายไป เขาถึงค่อยหลับตาลงแป๊บหนึ่ง

ท้องฟ้าค่อยๆสว่างขึ้น ฝนก็ลดลงเยอะมาก คนขับรถหยิบร่ม แล้วเปิดประตูรถไปตรวจสอบสถานการณ์

แค่เปิดประตูรถออก ลมอากาศชื้นก็พัดเข้ามาในรถ