เดิมพันรักยัยตัวแสบ - เดิมพันรักยัยตัวแสบ - ตอนที่ 673 เรื่องยากที่แก้ด้วยตัวเอง 1

ตอนที่ 673 เรื่องยากที่แก้ด้วยตัวเอง 1

ในเวลานี้เป่หมิงโม่กำลังคิดถึงมาตรการที่จะรับมือกับเรื่องของถังเทียนจื๋อ ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่ก็รู้สึกได้ถึงสายลมที่มืดมน

“ฮัดเช้ย…..”

*

กู้ฮอนยื่นมือออกมาทุบลั่วเฉียวเบาๆ “เธอเป็นเด็กผู้หญิง ทำไมถึงมีเรื่องยุ่งยากมากมายอยู่ในสมองได้ หรือว่าเขาจะต้องทำบางอย่างให้ถึงจะเป็นเรื่องปกติ ฉันยังอยากบอกเธอว่า ฉิงฮัวมีความมุ่งมั่นที่จะให้ความสำคัญกับเธอด้วยความบริสุทธิ์ใจ”

ลั่วเฉียวได้ฟังก็ตกใจอยู่ครู่หนึ่ง รีบคว้าจับมือของกู้ฮอน “กู้ฮอน เธอบอกเคล็ดลับฉันหน่อย จะทำยังไงให้เขาไม่ทำฉันแบบนั้นอีก เธอถามฉันว่าเขาคิดอย่างไรกับฉัน ฉันก็เปลี่ยนมันไม่ได้ มันฆ่าไม่ได้หรอก”

กู้ฮอนเอามือออกจากแขนของเธอ มองไปยังลั่วเฉียว “ทำไมเธอถึงดูถูกคนอื่นแบบนี้ เขาซื่อสัตย์และเชื่อถือได้ ยังเป็นผู้ช่วยพิเศษของบริษัทเป่หมิง ก็คงจะไม่คู่ควรกับเธอใช่ไหม”

“โอ้ กู้ฮอน ไม่ใช่ว่าคนเราจะมีความซื่อสัตย์เวลาอยู่ในตำแหน่งสูง ฉันจะตามเขา สำคัญอยู่ที่ว่า…..” ลั่วเฉียวพูดพร้อมแสดงท่าทาง “รู้สึกว่าเธอก็เข้าใจนะ มีเพียงสิ่งนี้ ต่อให้เขาไม่มีฐานะอะไรก็ทำให้ฉันยอมได้”

พูดจบเธอก็ชี้ไปยังกู้ฮอน “มันก็เหมือนกับเธอ เป่หมิงโม่มีรวยขนาดนั้น รูปร่างหน้าตาก็ไม่ได้แย่ แต่นิสัยของเขา…..ก็ยังเป็นแปดสิบยี่สิบไหมล่ะ พวกเธอมีลูกตั้งสามคน ก็ดูแลเธอดีไม่บกพร่อง ทั้งบ้านทั้งรถก็เอามายกให้เธอ แน่นอนว่าไม่ว่าจะเป็นเรื่องของเธอหรือไม่ แค่นั้นล่ะ แล้วทำไมถึงไม่ยอมคุยกับเขา”

ปัญหานี้ที่ลั่วเฉียวพูดถึง สำหรับกู้ฮอนแล้ว เธอกลับไม่เคยคิดจริงจังกับเรื่องนี้เลย ปกติแล้วสิ่งที่คิดคือจะต้องทำอย่างไรจึงจะอยู่ห่างจากผู้ชายคนนี้ได้ ไม่ปล่อยให้เขาพบอะไรเกี่ยวกับลูกน้อย

***

กู้ฮอนยังคงนิ่งเงียบหลังจากถูกถาม คำถามที่ลั่วเฉียวยกขึ้นมาสำหรับเธอแล้ว สำหรับคำถามสุดท้ายทั้งสามข้อนั้น เธอก็รู้สึกว่าคงจะไม่สามารถแก้ไขอะไรได้

คำถามสามข้อนั้นคือ 1.ฉันเป็นใคร 2.ฉันมาจากไหน 3.ฉันต้องการไปไหน

ลั่วเฉียวมองไปยังกู้ฮอนพร้อมถอนหายใจเบาๆ “กู้ฮอน เมื่อไรเธอจะแก้ปัญหาของเธอได้สักที บางทีปัญหาของฉันคงจะได้รับการแก้ไขไปแล้ว”

หลากจากพูดจบ เธอก็กลับหลังหันและเดินออกจากห้องอาหาร เดินไปยังเด็ก ๆ เธอขมวดคิ้ว รอยยิ้มบนใบหน้าได้ปรากฏขึ้นใหม่อีกครั้ง “เฉิงเฉิง จิ่วจิ่ว ป้าเฉียวเฉียวจะสอนให้พวกหนูเป่าฟอง….”

กู้ฮอนและแอนนิมองไปยังแอนนิ ก็ล้วนแต่อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเบาๆ

กู้ฮอนถอนหายใจเพราะฉิงฮัวแตกต่างจากเป่หมิงโม่ ในตัวเขามีสิ่งพิเศษที่เป่หมิงโม่ไม่มี

ในฐานะคนที่มา เธอรู้สึกว่าหากลั่วเฉียวติดตามฉิงฮัว เธอก็คงจะโชคดี มีความสุขมาก

แอนนิถอนหายใจก็เพราะ เพิ่งจะเดินออกมาจากชีวิตแต่งงานที่ล้มเหลวได้ไม่นาน และเธอก็ยังไม่มีลูก

แม้ว่าเธอรู้ว่าเป็นเพียงด้านหนึ่งของโชคชะตา แต่สำหรับความปกติของกู้ฮอนที่มองเขา ลั่วเฉียวได้พบผู้ชายที่หาได้ยากเข้าแล้วจริง ๆ นอกจากเงินแล้ว พวกเขาก็ดูจะดีกว่าเป่หมิงโม่

ใช่แล้ว เป่หมิงโม่ล้วนมีตำแหน่งในหัวใจของผู้หญิงทั้งสามคน แต่ก็แย่กว่าตำแหน่งของฉิงฮัวอยู่มากหน่อย

*

ฉิงฮัวได้ขับรถกลับไปอาคารเป่หมิง “เจ้านาย คุณหนูและคุณชายกลับถึงอย่างปลอดภัยแล้ว”

เป่หมิงโม่พยักหน้าและพูดว่า “ผมต้องการให้คุณดึงข้อมูลจากวิดีโอของเมื่อสองสามวันก่อนที่จะเกิดเหตุที่โรงแรม”

ฉิงฮัวยังไม่ค่อยจะเข้าใจ “เจ้านาย เรื่องนี้ตำรวจไม่ได้บอกว่าเหตุการณ์นี้เป็นอุบัติเหตุ แต่ยังบอกอีกว่ายังมีข้อพิรุธไม่ใช่เหรอ”

“ใช่ ผมพาหยางไปตั้งแคมป์ ได้เจอกับถังเทียนจื๋อ” เป่หมิงโม่พูดช้า ๆ

ดวงตาของฉิงฮัวเบิกโตอย่างทันทีทันใด “เจ้านาย คุณกำลังจะบอกว่าถังเทียนจื๋อกล้าจะปรากฏตัว อย่างนั้นให้ผมจัดคนไป….”

ก่อนที่ฉิงฮัวจะพูดจบ เป่หมิงโม่ยกมือขึ้นแล้วแกว่งเบาๆ “จะจัดการเขาไม่จำเป็นต้องมีมาตรการอะไร” เป่หมิงโม่บอกฉิงฮัวถึงเนื้อหาที่ได้คุยกับถังเทียนจื๋อในคืนนั้นให้ฟังอีกครั้ง”

ฉิงฮัวถอนหายใจอย่างโล่งอก “คุณสงสัยเรื่องของโรงแรมแมนดารินจะเป็นฝีมือของถังเทียนจื๋องั้นหรือ”

“คุณจำวันนั้นได้ไหมที่เราอยู่ในลานจอดรถใต้ดินและเห็นรถยนต์ออดี้สีขาวที่ไม่มีป้ายทะเบียน คนที่อยู่ในนั้นผมสงสัยว่าจะเป็นถังเทียนจื๋อ จนกระทั่งคืนนั้น เขาก็สารภาพเรื่องนี้เป็นการส่วนตัว” เป่หมิงโม่พูดและลุกขึ้นยืน เดินไปที่หน้าต่าง

“แม้ว่าเขาจะไม่ยอมรับโดยตรงว่าสิ่งที่ถูกเรียกว่า ‘อุบัติเหตุ’ นั้นถูกเตรียมมาอย่างรอบคอบโดยเขาเพียงคนเดียว แต่ผมก็ยังไม่เชื่อว่าจะไม่มีใครอื่นนอกจากเขาที่ทำเรื่องนี้

ฉิงฮัวพยักหน้า “เจ้านาย เข้าใจแล้ว ผมจะส่งคนไปดึงข้อมูลจากวิดีโอ”

“อืม”

หลังจากพูดเรื่องนี้จบ เขาก็ถามฉิงฮัวขึ้นมาอีก “สถานการณ์โครงการของบริษัทเจียเม้าเป็นอย่างไรบ้าง”

“คุณชายยี่เฟิงเป็นคนรับผิดชอบโครงการนี้ แต่เขาไม่เคยเปิดเผยความคืบหน้าของโครงการเลย ไม่เช่นนั้นให้ผมโทรไปถามเขาไหม” ฉิงฮัวพูดจบ ก็เตรียมหยิบโทรศัพท์

“ไม่ต้องแล้ว โครงการนี้ให้เขาทำไปคนเดียว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับโครงการนี้เขาก็ต้องเป็นคนจัดการกับมัน ผมจะคอยดูว่าสุดท้ายเขาจะมีความสามารถแค่ไหน” พูดจบเป่หมิงโม่ก็หันหลัง เก็บกวาดโต๊ะทำงานของตนเอง จากนั้นก็พูดกับฉิงฮัว “ตามผมออกไป”

***

เป่หมิงโม่นั่งรถที่ขับโดยฉิงฮัวมายังสุสาน

เขายืนอยู่ตรงหน้าป้ายหลุมฝังศพของพ่อตนเอง หันกลับไปหยิบกล่องจากฉิงฮัว และวางเครื่องบูชาทีละชิ้นลงบนแท่นบูชา แยกเป็นชุดไว้หน้าป้ายหลุมฝังศพของเป่หมิงเจิ้งเทียนและคุณป้าฟาง

“พ่อ ผมมาหาคุณแล้ว” พูดจบ ก็หยิบผ้าสะอาดออกมาและเช็ดหลุมฝังศพอย่างระมัดระวัง