เดิมพันรักยัยตัวแสบ - เดิมพันรักยัยตัวแสบ - ตอนที่ 676 ใจตรงกัน 2
ตอนที่ 676 ใจตรงกัน 2
ฉิงฮัวก็พูดเสียงเบากับกู้ฮอน： “คุณกู้ งั้นพวกผมขอตัวก่อนนะครับ”
“กู้ฮอน คุณเป่หมิงจะไปแล้ว ยังไม่ไปส่งเขาแทนแม่อีก เขายุ่งๆ ก็ยังอุตส่าห์หาเวลาว่างมาเยี่ยมแม่” ลู่ลู่รีบพูดขึ้น
กู้ฮอนพยักหน้า： “แม่งั้นหนูไปส่งพวกเขาก่อน แม่ค่อยๆ กินก่อนนะ เดี๋ยวหนูกลับมานะคะ”
ถึงแม้ปากเธอจะพูดแบบนี้ แต่ว่าในใจเธอกลับคิดอีกอย่าง：เป่หมิงเอ้อคนนี้จะใจดีขนาดนี้เลยเหรอ ถ้าตอนเช้าไม่ได้ทำเรื่องไม่ดีไว้ ตอนนี้ถึงได้มาดูลาดเลา ดูว่าตัวเองโดนฟ้องมั้ย
กู้ฮอนส่งเป่หมิงโม่กับฉิงฮัวออกจากห้องพักผู้ป่วย ก็หันหลังจะกลับไป
“กู้ฮอน เธอไม่อยากจะพูดอะไรกับฉันหน่อยเหรอ?” เป่หมิงโม่หยุดเดินแล้วหันกลับไป แล้วเรียกเธอไว้
กู้ฮอนหันมา แล้วมองเป่หมิงโม่สีหน้าสุดจะทน： “ระหว่างฉันกับนายยังมีอะไรต้องพูดอีก แสร้งทำเป็นดีที่แท้ในใจคิดร้ายน่ะสิไม่ว่า”
“คุณกู้ ผมคิดว่าคุณเข้าใจเจ้านายผิดแล้ว วันนี้ผมกับเจ้านายไปเยี่ยมคุณท่านกับคุณป้าฟางมา ตอนกลับก็ได้รับโทรศัพท์จากทางโรงพยาบาล พวกเราถึงได้มาที่นี่” ฉิงฮัวไม่อยากให้กู้ฮอนเข้าใจเจ้านายของตนผิด
กู้ฮอนขมวดคิ้ว พูดพลางชักสีหน้า： “ไม่ว่านายจะมีน้ำใจ หรือว่าแกล้งก็ช่าง แต่ฉันหวังว่าหลังจากนี้นายจะไม่โผล่มาที่นี่จะดีกว่า ก็ถือซะว่าฉันขอให้นายอย่ามารบกวนแม่ฉันให้ท่านพักฟื้นเถอะ หรือจะถือซะว่าแม่ของฉันกับคุณท่านเป่หมิงเคยเป็นเพื่อนกันจะได้มั้ย? ”
เป่หมิงโม่มองกู้ฮอน เขาไม่ได้พูดอะไรก็หันหลังแล้วเดินจากไป
“คุณกู้ เจ้านายเขาหวังดีจริงๆ นะครับ คุณทำแบบนี้กับเขามันออกจะ……” ฉิงฮัวพูดถึงตรงนี้ก็ถอนหายใจ จากนั้นก็หันหลังและตามเป่หมิงโม่ไป
กู้ฮอนจะไม่รู้ได้ยังไงว่าเป่หมิงโม่นั้นหวังดี เธอแค่ไม่อยากรับความกรุณาจากเป่หมิงโม่อีกแล้ว
นอกจากนั้นแล้วระหว่างพวกเขาก็ไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกัน เธอก็ไม่ได้อยากมีความสัมพันธ์อะไรกับตระกูลเป่หมิงด้วย
กู้ฮอนมองเงาร่างของทั้งสองจากไป จากนั้นก็กลับไปที่ห้องพักผู้ป่วย
“แม่ มาหนูป้อนนะ” ที่จริงแล้วเมื่อกี้กู้ฮอนก็มีความสุขดี แต่พอเห็นเป่หมิงโม่แล้วอารมณ์ก็แย่ลงอีก
เธอนั่งลงข้างเตียง แล้วหันไปหยิบชามบนโต๊ะ ตักน้ำซุปนกพิราบมาก่อนหนึ่งถ้วย
ชาวบ้านเขาว่ากันว่า “นกพิราบหนึ่งตัวเท่ากับไก่เก้าตัว” ตอนนี้ร่างกายคุณแม่เพิ่งจะดีขึ้นมา เป็นเวลาที่จะต้องบำรุง
เธอให้ช้อนตักซุปขึ้นมา เป่ามันเบาๆ แล้วยื่นไปที่ข้างปากลู่ลู่
ว่ากันว่าอาหารในโรงพยาบาลนั้นทำเอาไม่อยากอาหาร ลู่ลู่ดื่มซุปนกพิราบนี้แล้วก็พยักหน้าไม่หยุด
กู้ฮอนก็ป้อนน้ำซุปให้ลู่ลู่จนหมดชาม
หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง มื้อนี้ก็สิ้นสุด กู้ฮอนได้เก็บจานชามเรียบร้อย และเอาโต๊ะทานข้าวออก
ลู่ลู่เห็นกู้ฮอนวุ่นๆ เธอจึงใช้มือตบไปที่ข้างเตียง： “กู้ฮอน ไม่ต้องเก็บแล้ว สะอาดพอแล้ว มานี่มา คุยเป็นเพื่อนแม่สักแป๊บ”
***
กู้ฮอนหยุดงานในมือ นั่งลงข้างเตียง“แม่มีเรื่องอะไรเหรอ? ”
ลู่ลู่หยิบกระดาษทิชชูขึ้นมาหนึ่งแผ่น ยกมือขึ้นไปเช็ดเหงื่อที่หน้าผากของกู้ฮอน
“กู้ฮอน แม่ดูออกนะ ลูกกับคุณเป่หมิงสรุปแล้วมีความสัมพันธ์อะไรกัน” ลู่ลู่ที่กำลังลูบผมกู้ฮอนอย่างเบามือ จู่ๆ ก็ถามขึ้น
กู้ฮอนอึ้งอยู่ครู่ จากนั้นไม่นานก็หลบสายตาของแม่ที่เค้นถาม： “แม่ ระหว่างหนูกับเขาก็บอกแม่ไปหมดแล้วนี่ ก็แค่ติดต่อกันเรื่องงาน”
ลู่ลู่ส่ายหน้าเบาๆ “กู้ฮอน ตอนที่แม่สาวๆ แม่เป็นนักร้องนะ มักจะมีเรื่องราวต่างๆ เกิดขึ้น ผู้คนมากมายเรื่องราวมากมายแม่เคยเจอมาหมด ถ้าหากลูกอยากจะปิดบังเรื่องพวกนี้กับแม่ แม่ว่าปิดไม่มิดนะ ที่จริงแล้วแต่ก่อนที่พวกลูกได้พบกัน แม่ก็ดูออกว่าระหว่างพวกลูกนั้นมีความลับกัน”
กู้ฮอนคิดไม่ถึงว่าจะถูกแม่จับได้ สีหน้าจึงเปลี่ยนไปเล็กน้อย： “แม่ ที่จริงแล้วระหว่างหนูกับเขา เราไม่ได้มีความสัมพันธ์อย่างที่แม่คิดเลย……”
ยังไม่ทันรอให้กู้ฮอนอธิบายเสร็จ ลู่ลู่ก็ยกมือขึ้นขัด สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นไม่ค่อยดี
เธอมองกู้ฮอน： “กู้ฮอน ไม่ว่าระหว่างลูกกับคุณเป่หมิงจะมีความสัมพันธ์อะไรกัน ที่แม่จะบอกกับลูกก็คือหลังจากนี้ไม่ต้องติดต่อกับเขาแล้วเข้าใจมั้ย”
กู้ฮอนไม่คิดเลยว่าแม่จะพูดแบบนี้ออกมา ในความรู้สึกของเธอแม่เหมือนจะเกรงใจเป่หมิงโม่เอามากๆ แถมยังเป็นเพื่อนเก่ากับคุณท่านเป่หมิงอีก ทำไมถึงห้ามไม่ให้เธอกับเป่หมิงโม่ติดต่อกันล่ะ
“แม่ หนูมีบางอย่างไม่ค่อยเข้าใจ แม่ไม่ใช่เพื่อนเก่าของคุณเท่าเป่หมิงหรอกเหรอ? ” เธอมองคนเป็นแม่อย่างสงสัย
ลู่ลู่ยิ้มอย่างดูแคลน： “แม่ก็แค่เล่นๆ กับเขาไม่มีอะไรอย่างอื่น สำหรับคนตระกูลเป่หมิงแล้ว แม่มีแต่ความจงเกลียดจงชัง”
เห็นคนเป็นแม่พูดน้ำเสียงเด็ดขาด กู้ฮอนก็คาดไม่ถึง： “แม่ ที่แม่บอกว่าจงเกลียดจงชังสรุปแล้วเรื่องมันเป็นยังไงกัน? หนูอยากรู้มาก”
ลู่ลู่ถอนหายใจ มองไปที่กู้ฮอนสายตาก็เริ่มเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนลงไม่น้อย： “กู้ฮอน ที่แม่เคียดแค้นตระกูลเป่หมิง ทั้งหมดก็เพราะลูก”
“หนู? ” กู้ฮอนตกใจเล็กน้อย ไม่ผิด ตัวเธอเองเคยเป็นเด็กกำพร้า แต่ว่ามันเกี่ยวอะไรกับตระกูลเป่หมิงล่ะ?
หรือว่า แม่จะรู้เรื่องที่เธอคลอดลูกของเป่หมิงโม่แล้ว? นั่นมันเป็นไปไม่ได้ ไม่งั้นแม่คงจะถามเป่หมิงโม่ต่อหน้าไปแล้ว
ทันใดนั้นในหัวของกู้ฮอนก็งงไปหมด
ลู่ลู่มองไปที่ลูกสาว และพูดเรื่องที่เกิดเมื่อปีนั้นอย่างไม่รู้จักเหนื่อย
“ตอนแรกแม่เป็นนักร้อง ข้างกายมีเพื่อนสนิทอยู่สองคน ตอนนั้นพวกเราสามคนก็นับได้ว่าเป็นดาราที่มาแรงมาก และแน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ถูกคนคอยตามจีบ ตอนนั้นเพื่อนแม่คนหนึ่งรู้จักกับเป่หมิงเจิ้งเทียน ตอนนั้นรู้สึกว่าภรรยาของเขาจะเสียแล้ว พวกเราต่างก็ยินดีกับเธอที่หาคนดีๆ ที่เพิ่งพาได้”