เดิมพันรักยัยตัวแสบ - เดิมพันรักยัยตัวแสบ - ตอนที่377 บังคับให้เขาลงมือ1

ตอนที่377 บังคับให้เขาลงมือ1

“คุณโม้ สองข่าวทีพวกผมได้ไปสับมา แล้ว ประธานเป่หมิง เป้หมิงโม่เมื่อคืนมาถึง เมืองซาบาห์ ตอนนี้กำลังพักอยู่ที่โรงแรมชิง ซอง ตอนนี้ยังไม่มีการคืบหน้าอะไร…” คน แก๊งสามจู๋แจ้งไป

โม้จิ่งเฉิงที่จับถ้วยน้ำชาไว้ก็กระตุกยิ้ม

ในที่สุดก็มาแล้วหรอ?”

และในวันที่เขารอเป่หมิงโม่มาที่เมืองซา บาห์นั้นเป็นเวลา20กว่าปี

“คุณโม้จะไปดวลเขาสักหน่อยมั้ยครับ?” คนในแก๊งสามจู่ถามขึ้น

“ไปนี่ไปแน่นอน!” โม้จึงเฉิงยักคิ้วที่เริ่ม ขาว “สําหรับนิสัยเด็กนั้นแล้ว ถ้าฉันไม่ไปหา เขาก่อน เขาก็จะไม่มาหาฉันเอง แต่ ควร เปลี่ยนให้เขาเป็นคนรอบ้างละ เพราะว่าเวลาที่ ฉันรอมันมากกว่าเขา!” “ครับ ไม้จิ้งเฉิง”

สักพัก คนในแก๊งอีกคนรีบวิ่งเข้ามา “คุณโม้ คุณกู้กลับมาเมืองซาบาห์แล้ว !

เมื่อคืนเพิ่งลงจากเครื่อง”

สายโม้จิ้งเฉิงมีความแปลกใจ หล่อน กลับมาแล้ว? คงจะคิดถึงลูกสาว”

“เมื่อกี้คุณกู้โทรมาหาทางแก๊งสามจู๋ ถามว่าคุณโม้อยูรีเปล่า หล่อนอยากเจอนางไม้ บอกว่ามีของจะคืนให้นางโน้

อยู่ที่เมืองซาบาห์นั้น ไม่ว่าคนไหนจะหา หรืออยากเจอนางโม้ ต้องผ่านจากแก๊งสาม เท่านั้น

ถึงแม้กู้ฮอนจะนับว่าโม้จิ่งเฉิงเป็นพ่อ บุญธรรม แต่โม้จึงเฉิงนั้นไม่อยากให้หล่อนมา เกี่ยวข้องไรกับแก๊งสามจู่ โดยเฉพาะห้ามสนิม สนมหรือใกล้ชิดเด็ดขาด นี้ก็คงจะเป็นการ ปกป้องหล่อนด้วยวิธีของโม้จิ่งเฉิงเอง

โม้จิ่งเฉิงกระตุกยิ้ม น่าจะเอาอะไร ออก :” ได้บอกหล่อนมั้ยว่าคุณนางไม่อยู่

หรูเจี๋ยนั้นไปต่างถิ่นขอพร ดูแล้วน่า จะ2วันถึงจะกลับมาตรุษจีนกับเขา

“ยังครับ รอคุณโม้ชี้แจงอยู่

โมจิ่งเฉิงคิดสักพัก สายตานั้นมีอะไรบ้าง

อย่าง

เขาโบกมือ ให้ลูกน้องเอาหูมาใกล้ แล้ว พูดไป….

โรงแรมชิงชอง เมืองซาบาห์

การออกแบบดีไซน์หรูหรา เป้หมิงไม่ ออกมาจากห้องน้ำ

สวมผ้าคลุมตัวใหญ่ไว้

ผม ที่เปียกน้ำชุ่มกำลังหยดลงพื้น

เขาที่เป็นแบบนี้ไม่เหมือนกับวันปกติ ดู แล้วเหมือนเขาวางตัวสบายขึ้นมาก เมืองAนั้นหนาวเย็น เมืองซาบาห์นั้นอุ่น มันชั่งตรงข้าม

ตลอดหลายปีมานี้ เขาปฏิเสธในการมา ที่นี่ตลอด

ไม่ว่าโม้จิ่งเฉิงจะส่งข้อมูลอะไรมาให้ เขา เขาก็ไม่เคยคิดจะขยับมัน

แต่รอบนี้ โม้จิ้งเฉิงนั้นยั่วโมโหเขาจริงๆ แล้ว!

ไม่รู้ว่าเพราะอากาศของเมืองซาบาห์นํ พารึเปล่า ในใจเขานั้นไม่ได้รู้สึกแย่ขนาดนั้น

แต่กลับสบายมากกว่า

จับแก้วไวน์ไว้ เขาเดินเท้าเปล่าเดินไปที่ ระเบียงอย่างสง่าผ่าเผย และตากแดด….

ถึงแม้เมืองซาบาห์นั้นจะไม่เทียบเท่า เมืองAหรูหรา แต่ตรงนี้ ดันมีวิวที่น่าหลงใหล มากกว่าเมืองA

ทําให้คนรู้สึกสบายใจและบริสุทธิ์ ถึงขั้น ลืมเรื่องบางเรื่อง ไม่แปลก

ที่ตรงนี้จะเหลือผู้หญิงคนหนึ่งไว้ตรงนี้ ได้20กว่าปี

ผู้หญิงในความทรงจำเขาที่ตายไป แล้ว20กว่าปี!

“เจ้านาย ตั๋วเครื่องบินจองเรียบร้อยแล้ว ครับ ท่านจะกลับเมืองAเย็นนี้จริงหรอ? ” ฉิงฮัวเดินเข้าห้อง แล้วเห็นเป่หมิ่งโม่ หน้า ระเบียงกาลังสองแดด

ตั้งแต่ถึงเมืองซาบาห์เมื่อคืนและวันนี้ ตั้งแต่เจ้านายมาถึงโรงแรมชิงชอง ก็ไม่ไป ไหนเลย

จู่ๆวันนี้ดันพูดขึ้น ตอนเย็นจะกลับ เมืองAทำให้ฉิงฮั้วแปลกใจมาก เพราะที่เจ้า นายมาเมืองซาบาห์ก็เพื่อที่จะเจอโม้จึงเฉิง ไม่ใช่หรอ? แต่คนยังไม่ทันเห็น ก็รีบกลับแบบ นี้เลย?

เป่หมิงไม่ยกแก้วไวน์ขึ้น จิบใต้แสง อาทิตย์ จู่ๆก็ยิ้ม

จากนั้น มือก็ชี้ลงไปที่ทางถนนเดิน แล้ว

พูด–

“ไอ่พวกผมทองที่ยืนอยู่หน้าปากซอย นั้น มาเฝ้าตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว”

ฉิงอ้วก็มองตามไปที่ไอ่พวกผมทองพวก นั้น เป็นวัยรุ่น สูบบุหรี่ไปแล้วมองมาทางเรา

เมื่อรับรู้ถึงสายตาของฉิงฮัว พวกผม

ทองนั้นรีบหลบแล้วทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น “คนของแก๊งสามจู่?” ฉงฮัวเห็นรอยสัก ใบไผ่3ใบของพวกเขาอย่างชัดเจน

ดูแล้ว เมื่อเจ้านายถึงเมืองซาบาห์ก็โดน คนแก๊งนี้จ้องตามอยู่ “แล้วทำไมโม้จิ่งเฉิงไม่ มา? เขาทําเรื่องทั้งหลายอย่างก็เพื่อให้ทำให้ เจ้านายมาไม่ใช่หรอ?”

เป่หมิงโม่ยักไหล่ มือยกแก้วไวน์ วนไป มาเบาๆ กระตุกยิ้ม —— “ความอดทนของฉันมีขีดจํากัด”

“ฉะนั้น ถ้าตอนเย็นไม้จึงเฉิงยังไม่ ปรากฏตัวออกมาอีก เจ้านายก็จะกลับ เมืองA ? ” ถึงแม้ฉิงฮัวจะตามเป้หมิงไม่มานาน แต่สําหรับเรื่องระหว่างเป่หมิงโม่และโม้จึงเฉิง นั้น เป่หมิงโม่ก็ไม่ได้พูดอะไรกับเขาเยอะ ฉิงฮัวก็ไม่ได้อยากรู้อะไร

“อืม” เป้หมิงไม่ออกเสียง แปลว่าใช

เงยหน้ามองท้องฟ้าสีฟ้าสดใส หรี่ตาม อง จู่ๆก็ถามขึ้น “ฉิงฮัว เธอว่าท้องฟ้าของ เมืองซาบาห์ฟ้ากว่าที่เมืองAอึกหรอ?”

ฉิงฮัวพยักหน้า: “แน่นอน ที่เมืองซาบาห์ นั่นฤดูร้อนตลอด”

เ ห ง โ ค้างๆ มองทางไกล พูด เบาๆ : แต่เมืองซาบาห์ไม่มีหิมะตก ไม่มีเมือง หิมะ นั่นมันไม่สมบูรณ์…..

“เจ้านาย บนโลกนี้ไม่มีเมืองที่สมบูรณ์ แบบ บางคนขอบเมืองร้อน บางคนชอบเมือง หนาว มันแล้วแต่ความชอบของแต่ละคน….. เจ้านายแค่ชอบเมืองที่มีหิมะเท่านั่นแหละ ครับ”

เป้หมิงโม่ไม่พูดอะไร ขมวดคิ้ว มอง ท้องฟ้า ตาค่อยๆลาย…..

ตรง พระอาทิตย์แยงตากว่าเมืองAอีก

อาจจะเป็นเพราะหลายปีมานี้ นิสัยเยือก เย็นของเขาจะคงทําให้เขานั้นชอบเมืองหนาว

ถ้าเป็นเขาคงจะยินยอมเฝ้าปราสาทที่ สเปนอย่างโดดเดี่ยว ถึงแม้เมืองซาบาห์จะ สวยแค่ไหน ก็ไม่มีอะไรให้เขาเอามาทรงจํา…..