เทพบุตร ทวงแค้น / เทพศึกมังกรหวนคืน - บทที่ 123 คำขอร้องที่กวนประสาทอย่างนี้ เพิ่งได้ยินเป็นครั้งแรก

 เกิดอะไรขึ้น? 

ต่อมา อิ่นเสี้ยงสวี่ก็มาที่คฤหาสน์และพบอิ่นป่ายในห้องนั่งเล่น

 ขอทานพวกนี้กำลังขวางประตูบ้านฉันอยู่ ไล่เท่าไรก็ไม่ไป แถมยังสาดสิ่งสกปรกไปทุกที่ แม่งเอ๊ย ฉันหาตัวหัวหน้านั่นไม่เจอ 

สีหน้าของอิ่นป่ายดำมืดราวกับน้ำหมึก

จะเห็นได้ว่าโกรธมากจริงๆ

ประเด็นสำคัญคือเขาไม่สามารถจัดการได้อย่างโจ่งแจ้ง ท้ายที่สุดหากถูกสาวออกมาว่าเขาเป็นคนบงการให้ขอทานเหล่านั้นไปก่อความวุ่นวายในสถานที่ก่อสร้างของอิ่นซิน เขาจะถูกคนอื่นเยาะเย้ยอย่างถึงที่สุด

เขาจำเป็นต้องทำเงียบเป็นใบ้เช่นนี้

 พวกเขาต้องไปจัดการอิ่นซินให้นายไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงวิ่งกลับมาล่ะ  อิ่นเสี้ยงสวี่ถามขึ้นมาอีก

 ฉันก็ไม่รู้ ฉันอยากถามหัวหน้าคนนั้นให้รู้เรื่อง แต่หาเขาไม่เจอเลย แม้ว่าฉันจะบอกพวกเขาว่าจะเพิ่มเงิน ก็ไม่ได้ผล 

อิ่นป่ายทุบโต๊ะด้วยความกลัดกลุ้มใจ

เขาตัดสินใจที่จะเพิ่มเงิน แต่คนเหล่านั้นยังคงไม่ตอบสนอง

ตอนนี้หัวหน้าคนนั้นได้หลบซ่อนตัวแล้ว เขาตัดสินใจแล้วว่า ต่อให้ฟ้าถล่มเขาก็จะไม่ออกมา ท้ายที่สุดเมื่อเทียบกับเงินแล้ว ชีวิตก็สำคัญกว่า

ฉินเฟิงหักนิ้วเขาไปสามนิ้วแล้ว

เขาไม่ต้องการให้นิ้วที่เหลือทั้งเจ็ดถูกหัก

ตีให้ตายก็ไม่สามารถออกมาได้

หลังจากที่ทั้งสองคนในห้องนั่งเล่นเงียบไปครู่หนึ่ง อิ่นเสี้ยงสวี่ก็พูดขึ้นมาว่า  สงสัยอิ่นซินจะเล่นอะไรบางอย่าง 

 ก็น่าจะเป็นอย่างนั้น 

อิ่นป่ายกัดฟันกรอด  นึกไม่ถึงเลยว่าเธอจะสามารถจัดการกับขอทานพวกนั้นได้ ประเมินเธอต่ำไปจริงๆ 

 เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ทำได้แค่ย้ายบ้านไปอยู่ที่อื่น 

อิ่นเสี้ยงสวี่ถอนหายใจอีกครั้ง

อิ่นป่ายไม่ได้พูดอะไรสักคำ คฤหาสน์หลังนี้เป็นคฤหาสน์ที่ดี เขาซื้อมันมาด้วยเงินสามล้านในบัญชีของบริษัทซานหยวนกรุ๊ป ตอนนี้ต้องมาทิ้งไปแบบนี้

ช่างขี้ขลาด

ไม่อยากเลย

แต่สุดท้ายก็ไม่มีทางเลือก อิ่นป่ายจำต้องเลือกไปจากที่นี่

ตกกลางคืน อิ่นป่ายได้ย้ายไปอาศัยอยู่ที่บ้านของอิ่นเสี้ยงสวี่ ซึ่งเป็นคฤหาสน์หลังหนึ่งเช่นกัน แต่มีขนาดเล็กกว่านิดหน่อย อิ่นป่ายพูดด้วยสีหน้าดุร้าย  ฉันจะไม่ปล่อยอิ่นซินไปง่ายๆ แบบนี้ 

 นายยังมีวิธีอื่นอีกเหรอ? ตอนนี้อิ่นซินกำลังอยู่ในความสนใจ เราจำเป็นต้องเอาชนะเธอ มิฉะนั้นเมื่อบริษัทของเธอใหญ่ขึ้น ฝ่ายที่ขาดทุนจะเป็นพวกเราแล้ว 

อิ่นเสี้ยงสวี่นั่งบนโซฟา สีหน้ามีแววกังวล

 ฮ่า ก็แค่เด็กตัวเล็กๆ ที่ชื่ออิ่นซินเท่านั้น ฉันยังมีทางอยู่ พี่สาว พี่ไม่รู้จักหัวหน้าหวางแห่งสำนักงานก่อสร้างเหรอ? พรุ่งนี้ฉันจะไปติดสินบนพนักงานของอิ่นซินสักคนหนึ่ง เพื่อให้เขาเอาวัสดุปลอมมาผสม จากนั้นพี่ก็ให้หัวหน้าหวางไปตรวจสอบที่นั่น แล้วจับกุมอิ่นซินขังไว้สิบกว่าวัน พอถึงตอนนั้น… 

รอยยิ้มชั่วร้ายปรากฏขึ้นบนใบหน้าของอิ่นป่าย

 ตกลง 

อิ่นเสี้ยงสวี่ตอบตกลงแล้ว

เธอรู้ว่าน้องชายของเธอหมายถึงอะไร เขาอยากให้เธอไปนอนกับหัวหน้าหวาง แล้วเป่าหูเขา แต่เธอก็ไม่สนอะไรอีกแล้ว

เธอจะนอนกับใครก็ได้

ถึงอย่างไรหลี่ห้าวที่อยู่ในกองทัพก็ไม่รู้

สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือหาวิธีทำลายชื่อเสียงของอิ่นซิน ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด เดิมทีการจัดการกับอิ่นซินนั้นง่ายดาย แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะไม่ง่ายดายเสียแล้ว

ไม่มีแผนใดที่จะใช้ได้ผล

แปลกประหลาดมาก

แต่ครั้งนี้แตกต่างออกไป ด้วยการออกหน้าของเธอ จะต้องทำให้อิ่นซินเจ็บปวดจนไม่อยากจะมีชีวิตอยู่อย่างแน่นอน

…

ในเวลานี้ ฉินเฟิงกำลังเดินทางไปหามู่หรงเจียงเสว่ วันนี้เป็นวันที่เขากับมู่หรงเจียงเสว่นัดหมายกันแต่งเพลงที่ทางเหนือของเมือง อิ่นหนิงหยู่ก็อยู่ที่นั่นด้วย

 กองละครอยู่ทางเหนือของเมือง 

ฉินเฟิงมองไปที่ป้าย เมื่อยืนยันสถานที่แน่นอนแล้วก็เดินเข้ามาหา เขาพบผู้คนมากมายที่รายล้อมอยู่ล้วนเป็นพวกคนมามุงดู ถึงอย่างไรมู่หรงเจียงเสว่ก็มีชื่อเสียงมาก

แถมยังเป็นคนน่ารักมาก มีการศึกษาดี สง่างามและเฉลียวฉลาดในเวลาเดียวกัน

เมื่อเดินไปที่บันไดด้านข้าง เขาจำได้ว่าชั้นบนสุดคือห้องทำงานของผู้กำกับ มู่หรงเจียงเสว่น่าจะอยู่ที่นั่น แต่พอขึ้นไปเรื่อยๆ เขาก็หยุดลง

หยุดลงที่ประตูห้องทำงานห้องหนึ่ง

เพราะเขาได้ยินเสียงของอิ่นหนิงหยู่

ในห้องทำงาน

เจียงจื่อจิ้นสวมเสื้อเชิ้ต ดูเป็นคุณชายสะโอดสะอง รูปร่างผึ่งผาย หน้าตาหล่อเหลา มีแนวโน้มไปในทางไอดอลเด็กหนุ่ม ซึ่งเป็นอาวุธที่ดีในการจีบสาวของเขา

ขอเพียงสง่างาม มีระดับ ไม่ว่าผู้หญิงคนใดก็ไม่สามารถปฏิเสธใบหน้านี้ได้

ส่วนเขานั้นกำลังมองไปที่อิ่นหนิงหยู่ที่อยู่ตรงหน้าด้วยใบหน้าอันสดใส เขาเป็นพระเอกของ Moods of Love ทันทีที่เขาเข้าไปในสถานที่ ก็สังเกตเห็นอิ่นหนิงหยู่แล้ว

อิ่นหนิงหยู่ต่างจากผู้หญิงคนอื่นๆ เธอมีนิสัยอ่อนโยนและมีความเฉลียวฉลาด

ใบหน้าสะสวย สวมกางเกงยีนขาสั้น ต้นขาขาวทำให้เขาน้ำลายสอ ที่สำคัญกว่านั้น จากประสบการณ์ที่เขาเคยผ่านผู้หญิงมาหลายคน อิ่นหนิงหยู่น่าจะยังเป็นสาวบริสุทธิ์

สิ่งนี้ทำให้เขาตื่นเต้นมากขึ้นไปอีก สาวๆ สมัยนี้ยังมีใครบริสุทธิ์อยู่บ้าง

ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เห็นอิ่นหนิงหยู่ เขาก็ตัดสินใจที่จะไล่จีบเธอ ทำให้ผู้หญิงคนนี้กลายเป็นของเล่นในมือเขา

 หนิงหยู่ หลังเลิกงานแล้วไปดูหนังกันไหม? 

เจียงจื่อจิ้นสีหน้าสดใส

เขาเป็นคนค่อนข้างหล่อเหลาอยู่แล้ว พอยิ้มเช่นนี้ ผู้หญิงหลายคนล้วนเคลิบเคลิ้มหลงใหล

แต่อิ่นหนิงหยู่นั้นส่ายหน้า  ขอโทษค่ะ เลิกงานฉันยังมีธุระอีก ว่าแต่ว่า พี่เจียง มีธุระอะไรกับฉันหรือเปล่าคะ? 

ใช่แล้ว

พวกเขาสองคนมาจากโรงเรียนเดียวกัน คณะการแสดง มหาวิทยาลัยเจียงเฉิง นั่นคือเหตุผลที่เธอเรียกเขาว่าพี่ แต่เธอมักจะมีความรู้สึกแปลกๆ กับใบหน้าอันสดใสของรุ่นพี่ที่อยู่ตรงหน้าเธอคนนี้อยู่เสมอ

 แบบนี้ไม่ดีหรอก อิ่นหนิงหยู่ พวกเรามาจากโรงเรียนเดียวกัน ผมในฐานะรุ่นพี่และพระเอกของละครเรื่องนี้ ผมต้องดูแลคุณให้ดี แต่ผมจะดูแลคุณได้ยังไงถ้าเราไม่ทำความรู้จักกันสักหน่อย จริงไหม? 

เจียงจื่อจิ้นลุกขึ้นยืนจากที่นั่งของตัวเอง

คำพูดของเขาอ่อนโยน แต่มีความคุกคามแฝงไว้ เป็นการบอกคุณว่า ถ้าอยากให้ให้ผมดูแลคุณ ก็ต้องทำความรู้จักกันสักหน่อย

โดยทั่วไปแล้ว ทำความรู้จักกันไปมาก็ถึงขั้นขึ้นเตียง

มิฉะนั้น ไม่เพียงแต่ไม่สามารถดูแลได้ แต่ยังอาจจะกลั่นแกล้งด้วย

 รุ่นน้อง คุณต้องคิดให้ดีๆ ผมเป็นพระเอกของกองละครเรื่องนี้ มีอำนาจใหญ่โต นอกจากนี้ผู้ช่วยผู้กำกับเจียงหยุนก็คืออาแท้ๆ ของผม ถ้าผมไม่พอใจ ตำแหน่งของคุณก็จะ… 

เจียงจื่อจิ้นส่ายหัวด้วยแววตาที่แฝงความภาคภูมิใจเอาไว้

ที่ผ่านมาผู้หญิงที่ดื้อดึงพอได้ยินแบบนี้ก็ต้องยอมทุกราย นี่คือกฎเกณฑ์ที่แอบแฝงอยู่ในวงการบันเทิง มิฉะนั้น บทบาทที่ทุ่มเทอย่างหนักเพื่อให้ได้มาจะหายวับไปในทันที

ไม่มีใครสามารถยอมรับได้

ไม่ต้องพูดถึงพวกนักเรียนรุ่นน้องที่เพิ่งก้าวเข้าสู่วงการใหม่ๆ อย่างอิ่นหนิงหยู่ ยิ่งไม่สามารถต้านทานการยั่วยวนของการสร้างชื่อเสียงได้

 รุ่นน้อง เรามาผูกมิตรกันหน่อยเถอะ 

เจียงจื่อจิ้นเข้าใกล้อิ่นหนิงหยู่ พลางยื่นมือออกมาเพื่อจะจับมือเธอ เข้ายึดพื้นที่ทีละก้าว จนสุดท้ายกลายเป็นของเล่นอยู่ในกำมือ

แต่ทว่า

ผัวะ

อิ่นหนิงหยู่เอาฝ่ามือฟาดลงบนใบหน้าของเจียงจื่อจิ้น ปรากฏเป็นรอยฝ่ามือแดงภายในเวลาอันสั้น

 ไอ้เวร! เรื่องแบบนี้ฉันไม่ทำหรอก 

อิ่นหนิงหยู่ยกมือข้างหนึ่งขึ้น ทำแก้มป่อง

เธอก็มีศักดิ์ศรีเช่นกัน

 คุณกล้ามากนะ ที่ผมมาที่นี่วันนี้ก็เพราะอยากได้คุณ 

เจียงจื่อจิ้นเอามือกุมรอยฝ่ามือ ใบหน้าฉายความดุร้ายออกมาภายในช่วงเวลาอันสั้น เขาโตมาจนป่านนี้ยังไม่เคยถูกใครตบมาก่อน ไม่เคยเลย

วันนี้ยัยกะหรี่นั่นกล้าดีอย่างไร?