เทพบุตร ทวงแค้น / เทพศึกมังกรหวนคืน - บทที่ 148 ฝูงมอด

 เด็กนี่ คุณ ทำไมไม่มีเหตุผลเลยนะ 

หลิวฉวนจงเห็นว่าฉินเฟิงเองก็ไม่คิดจะทำตามเขา แถมยังมาว่าเขาอีก เลยชี้ไปที่ฉินเฟิง พลางพูดด้วยความไม่พอใจ  คุณจะไปรู้อะไร นี่มันลูกสาวฉัน ก็ควรให้เงินฉัน 

 ฉันให้แล้ว！หลิวฉวนจง ตอนแรกไม่รู้หรอกว่าได้ยินมาจากไหนว่าฉันทำงานที่บริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ป แล้วกล้ามาหาถึงที่ เพื่อเอาเงินเลี้ยงดูต่างๆ เดือนละพันสอง ฉันไม่ให้ คุณก็ฟ้องฉัน 

 ตอนแรกฉันเป็นคนชนชั้นล่าง เงินเดือนแค่สี่พันต่อเดือน ฉันยังต้องเช่าห้อง ค่าเช่าห้องที่จิงตูก็สองพันแล้ว ยังต้องให้เงินเลี้ยงคุณอีก ฉันเหลือแค่แปดร้อยแล้ว ฉันกินแต่บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป ถึงจะผ่านไปได้ 

 ตอนนั้น ทำไมคุณไม่บอกว่าฉันเป็นลูกสาวคุณ ทำไมคุณไม่พูด แล้วเห็นใจฉัน 

หลิวลานเมิ่งมีหยดน้ำตาอยู่ในดวงตา

เพราะไม่ว่าอย่างไร หลิวฉวนจงก็เป็นพ่อของเธอ ค่าเลี้ยงดูหลายปีมานี้ เธอส่งให้ตลอด ไม่เคยขาดเลย แต่วันนี้ หลิวฉวนจงยังมาขอเงิน ตั้งสองแสน เพื่อให้ลูกที่หลิวฉวนจงกับแม่เลี้ยงคนนั้นคลอดออกมา

เพื่อแต่งงาน ซื้อบ้าน

ทำไมกัน

ทำไมกัน

 คือ…… 

หลิวฉวนจงเริ่มรู้สึกลำบากก่อนจะพูดออกมา  แต่ฉันเป็นพ่อของคุณนะ คุณให้ฉันมาสองแสนเถอะ ไม่อย่างนั้นฉันกลับไปต้องถูกไล่ออกมาแน่ๆ คงจะเข้าบ้านไม่ได้แล้วล่ะ 

 แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน 

หลิวลานเมิ่งผลุบตาลง ปฏิเสธอีกครั้งแล้ว

หลังจากที่ได้รับคำตอบนี้ หลิวฉวนจงเลยมีใบหน้าเย็นชาแบบนี้  หลิวลานเมิ่ง ฉันจะบอกคุณให้นะ วันนี้คุณต้องให้เงิน ถ้าคุณไม่ให้เงินฉันก็ไม่ไป ฉันจะอยู่ที่ประตูนี้ แหกปากโวยวาย ทั้งวันทั้งคืน ให้เพื่อนบ้านอยู่ไม่สงบสุข ให้ทุกคนรู้ว่าคุณเป็นคนไม่กตัญญู 

 ให้ทุกคนด่าคุณ แล้วรังเกียจคุณ 

 ฉันยังจะไปก่อเรื่องที่บริษัทของคุณ ไปติดป้ายที่หน้าบริษัทของคุณ ว่าหัวหน้าของฝ่ายประชาสัมพันธ์ของบริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ปนั้นมันไม่กตัญญู ทอดทิ้งไม่ดูแลพ่อแม่ที่คลอดคุณออกมา 

หลิวฉวนจงเองก็ไม่สนใจอะไรแล้ว

 คุณกล้าเหรอ！ 

หลิวลานเมิ่งได้ยินดังนั้น ก็ร้อนรน

มาก่อเรื่องที่นี่ มันไม่มีผลอะไรมาก แต่ถ้าไปก่อเรื่องที่บริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ป ในฐานะที่เธอเป็นหัวหน้าของแผนกประชาสัมพันธ์ในบริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ป เป็นถึงตัวแทน แล้วมันจะส่งผลเป็นอย่างมาก

แถมยังจะทำให้ชื่อเสียงของบริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ปตกต่ำอีกด้วย

บริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ปของเราเพิ่งมาที่เมืองเจียงเฉิง ยังไม่ได้ลงหลักปักฐานอะไรมาก ถ้าคู่แข่งยังอยู่ในตอนนี้ แล้วลงมือทำ แสดงสักหน่อย มันจะทำให้ราคาในตลาดของพวกเขานั้นตกลง

บริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ปนั้นมีความเป็นไปได้ทั้งนั้น อาจจะไล่เธอออกได้ทันที เพื่อระงับความไม่พอใจของทางสื่อ

ต้องรู้ด้วย ว่าแม้โบนัสปลายปีจะโดนหักหมดแล้ว แต่ว่าสวัสดิการของบริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ปนั้นถือว่าดีมากที่สุดในเมืองเจียงเฉิงเลยทีเดียว เธอพยายามอดกลั้นมาเป็นหัวหน้าของฝ่ายประชาสัมพันธ์ได้ ก็ต้องใช้เวลาเป็นอย่างมาก

ถ้าเกิดถูกไล่ออกแบบนี้ เธอก็คงจะหมดสิ้นทุกอย่าง

ดังนั้น เธอเลยร้อนรนใจ

อันที่จริง ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์อย่างไร บริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ปก็จะไม่มีทางไล่เธอออก ถึงอย่างไรท่านประธานฉินเฟิงของบริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ปในตอนนี้ ก็ยืนอยู่ข้างเธอแล้ว

แถมยังได้รับรู้ความเกลียดชังที่เธอโดนเป็นปกติแบบนี้อีกด้วย

ถ้าฉินเฟิงไม่พูด ก็ไม่มีใครกล้าไล่หลิวลานเมิ่งออก

 เหอะ กลัวแล้วใช่ไหมล่ะ รีบเอาเงินมาเถอะ ฉันก็จะไม่ทำอะไรแล้ว คุณว่าคุณที่เป็นหัวหน้าของแผนกประชาสัมพันธ์ของบริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ปนั้น จะไม่มีเงินเหรอ นอนกับเจ้านายสักคืน ก็ได้เงินมาแล้ว คุณว่า ใช่ไหมล่ะ？ 

คำพูดของหลิวฉวนจงนั้นเบาลงแล้ว

แต่คำพูดนั้น กลับเสียดหูของหลิวลานเมิ่งเป็นอย่างมาก ให้ไปหลับนอนกับเจ้านายอะไรกัน เงินก็เข้ามาหาแล้วเหรอ นี่มันคำพูดที่พ่อควรพูดกับลูกเหรอ？

น่าสะอิดสะเอียน

 เงินนี้ ฉันให้คุณก็ได้ แต่ครั้งหน้าไม่ต้องมาแล้ว 

หลิวลานเมิ่งเลยมองด้วยความรังเกียจ สุดท้ายเลยหยิบบัตรเครดิตออกมาจากกระเป๋า ก่อนจะโยนให้หลิวฉวนจง จากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องอย่างโมโห มันเต็มไปด้วยความโกรธ

หลิวฉวนจงรับเงินไป แต่ก็ไม่ได้จากไป กลับยืนเคาะประตู แล้วรีบพูด  แม้จะให้มาสองแสนแล้ว แต่ว่าเงินแต่งงานของน้องคุณ แล้วก็ค่าเลี้ยงดูของฉัน จะขาดไม่ได้เลยนะ 

 ไสหัวไป 

เสียงแหลมนั้นกลับมีเสียงสะอื้นซ่อนอยู่ ที่มันดังออกมา

 จำไว้นะ เดือนหนึ่งต้องให้ค่าเลี้ยงดูพันสอง ถ้าขาดไปแม้แต่นิดเดียว พวกเราก็เจอกันที่ศาลนะ 

หลิวฉวนจงนั้นเหมือนไม่ได้ยินเงินเลี้ยงดู เลยพูดออกมาเสียงดัง จากนั้นก็เอาบัตรเครดิตแล้วเดินสะบัดจากไป

โดยที่ไม่ได้สนใจฉินเฟิงที่อยู่ข้างๆ เลย

ก่อนที่จะได้เงิน ฉินเฟิงเป็นใคร ก็คือลูกเขยนี่เอง ต้องทำดีด้วยหน่อย

แต่หลังจากที่ได้เงินแล้ว ฉินเฟิงจะเป็นใครนั้น มันไม่เกี่ยวกับเขา

ฉินเฟิงยืนอยู่กับที่ ก่อนจะมองประตูที่ถูกล็อก แล้วถอนหายใจออกมา ผู้หญิงคนนี้ ไม่ได้เชิญเขามาดื่มน้ำสักแก้วเหรอ ตอนนี้ปิดประตูปัง แล้วก็ล็อกตายเลย

 ช่างเถอะ ติดน้ำฉันแก้วเดียว 

ฉินเฟิงส่ายหัว ก่อนจะเดินออกไป

หลังจากที่ออกไปแล้ว เขาก็หยิบโทรศัพท์ออกมา ก่อนจะเปิดแผนที่ บนนั้นมีเงาคนเดินอยู่ มันเป็นที่อยู่ของหลิวฉวนจง

ตอนที่เดินจากไป ฉินเฟิงติดเครื่องตามตัวไว้บนตัวของหลิวฉวนจง

เลยเดินตามไปทันที

โรงแรมซานฉวน

ฉินเฟิงเดินไปถึงตรงนั้นได้ภายในเวลาไม่นาน เมื่อเงยหน้ามอง ก็พบว่าเป็นโรงแรมชั้นสูง ดูเป็นที่ที่กินข้าวมื้อหนึ่งก็หลักหมื่นแล้ว

เมื่อเดินเข้าไป ก็ถึงห้องรับรองแล้ว ฉินเฟิงได้ยินเสียงดังออกมาจากด้านใน

 ฮ่าๆ ไอ้โง่หลิวลานเมิ่งให้เงินมาจริงๆ ด้วย เพียงเท่านี้ชีวิตหรูสุขสบายของพวกเรา ก็อยู่ต่อไปได้แล้ว แต่ว่า หลิวฉวนจง คุณเองก็โง่เหมือนกันหรือเปล่าเนี่ย ในเมื่อเธอยอมให้เงิน งั้นคุณก็เอามาให้เยอะหน่อยสิ สักห้าแสน ไม่ดีเหรอ？ 

มันเป็นเสียงของผู้หญิงคนหนึ่ง

จากนั้นผู้หญิงก็พูดขึ้นอีก  หลิวลานเมิ่งหน้าตาดีขนาดนั้น เป็นดาวของฝ่ายประชาสัมพันธ์ในบริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ปอีกด้วย ออกไปอยู่กับเจ้านาย ก็ได้เงินมากแล้ว ถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็ให้เธอเอาข้อมูลลับของบริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ปไปขาย ฉันได้ยินว่า มันขายได้หลักล้านเลยนะ 

ฉินเฟิงได้ยินดังนั้น ก็พอจะรู้แล้วว่าคนคนนั้นคือใคร มันเป็นแม่เลี้ยงของหลิวลานเมิ่ง

ก็เลยผลักประตูเข้าไปทันที

จากนั้นก็กวาดตามอง ในนั้นมีชายสองหญิงสอง หนึ่งในนั้นมีหญิงอายุค่อนข้างมากด้วย แล้วก็มีหลิวฉวนจง จากนั้นก็เป็นคู่ชายหญิง เหมือนคู่รัก

อาจจะเป็นน้องชายต่างแม่ของหลิวลานเมิ่ง

ชายหนุ่มคนนั้นมองฉินเฟิง ก็คิดว่าเป็นพนักงาน เลยไม่ได้สนใจ แต่กลับจับมือกับหญิงอีกคน ก่อนจะหัวเราะอย่างถากถางแล้วพูด  เท่านี้ก็ดีแล้ว ตอนแรกยังอยู่ที่เรือนหอโทรมๆ ตอนนี้ก็ไม่ต้องกังวลแล้ว ให้หลิวลานเมิ่งไปเตรียมส่งเงินแทนละกัน แต่สองแสนมันไม่พอหรอก ฉันอยากได้บ้านพัก อย่างน้อยก็ต้องสองล้าน ฉันยังอยากซื้อรถ แต่งงาน เลี้ยงลูกอีก คงจะถึงสองล้านน่ะ พ่อ คุณไปขู่อีกหน่อย แล้วเอาสองล้านมาให้ฉันหน่อย 

 นังโง่นั่นให้อยู่แล้ว ถึงอย่างไรก็เป็นลูกสาวแท้ๆ ของคุณ เครื่องกดเงินอัตโนมัตินี้ต้องใช้ให้คุ้ม ชีวิตที่มีความสุขในอนาคตของฉัน คงต้องพึ่งหลิวลานเมิ่งแล้วล่ะ